Dhola Maru

Dhola Maru to romantyczna opowieść o Dhola i Maru w Radżastanie . Wersja radżastańska jest całkowicie inna niż wersja znaleziona w Chhattisgarh.

Literatura

Historia Dhola Maru jest głęboko zakorzeniona w folklorze i tradycjach ustnych. Praca związana z historią jest dostępna w prozie i poezji, a także w formie mieszanej. „Dhola Maru ri chaupai”, książka napisana przez mnicha Jain Kushallabha w 1617 r., W której pisze, że historia jest stara, niektóre rękopisy z 1473 r. Również opisują tę historię. „Dhola Maru ra doha” to zredagowany tekst Kashi nagari Pracharini sabha. Opowieść przedstawia jeden z najbardziej hipnotyzujących rozdziałów historii Radźputu i radżastanu.

Fabuła

Wersja radżastańska:

To historia miłosna księcia Kachhwaha Dhola z Narwaru i księżniczki Poogal Maru. Para jest małżeństwem w dzieciństwie. Później zmarł ojciec Dhola, król Nal, a Dhola zapomniał o małżeństwie i ponownie ożenił się z Malwaniem. Maru wysłała wiele wiadomości do Dholi, ale wszystkie zostały zniszczone przez Malwani. Potem przyszła z planem dotarcia do Dholi i wysłała jej wiadomości, że jest jej pierwszą żoną, która ma z nią małżeństwo dzieci (obecnie nielegalne), a teraz zmieniłem zdanie , chciałam być niezależna. Ona chce stanąć na jej wysokości i chciała coś zrobić dla swoich ludzi. Więc chciałem zakończyć ten związek, dlatego chcę cię poznać, ale myślę, że ktoś celowo blokuje moje wiadomości.

Grupa ludowych śpiewaków z Poogal odwiedziła Narwar i opowiedziała Dholi o jego pierwszej żonie Maru. Dhola odbył niebezpieczną podróż i napotkał wiele przeszkód, a jego żona Malwani również próbowała go powstrzymać. Przybył do Poogal, a Dhola i Maru w końcu się zjednoczyli.

W drodze powrotnej Maru zostaje ukąszony przez węża, a zasmucony Dhola postanawia spalić się jako „męski sati”. Ale został uratowany przez jogina i jogini, którzy twierdzili, że mogą przywrócić Maru do życia. Grali na swoich instrumentach muzycznych i przywrócili Maru do życia. Umar Sumar ponownie próbował zabić Dholę, jednak uciekli stamtąd jadąc z powrotem na cudownym latającym wielbłądzie i para wraz z Malwani żyli długo i szczęśliwie.

Wersja Chhattisgarhi:

W wersji Chhattisgarh Dhola jest synem króla Nala i matki Damyanti. Dhola w swoim poprzednim życiu był bardzo pięknym młodym mężczyzną, który łowił ryby w wiejskim stawie pod kątem zwanym „gari” w Chhattisgarhi. Rewa, wyjątkowo piękna kobieta, która w poprzednim urodzeniu była synową pewnej rodziny we wsi, siedem razy przychodziła po wodę, oczekując, że Dhola przynajmniej odezwie się do niej słowem. Jednakże, gdy nie otrzymała odpowiedzi od Dhola, przerwała ciszę, recytując następujący werset, który się rymuje:

gari khele, gari khelwa kahaaye, au lambe mele taar, saato lahut paani aaye ga dhola, tai eko naiee bole baat

[Łowisz ryby pod kątem jak rybak i zarzuciłeś długą przynętę; Siedem razy przychodziłem po wodę, a ty nie raczyłeś nawet powiedzieć ani słowa!]

Dhola odpowiedział:

gari khelen, gari khelwa kahaayen, au lambe mele taar, tor le sughar ghar kaamin hai gori, ta tola eko naiee bole baat

[Łowię ryby pod kątem jak rybak i zarzuciłem długą przynętę; A ponieważ moja żona w domu jest piękniejsza od Ciebie, Pani, że nie odezwałem się do Ciebie ani słowem!]

Ta odpowiedź przeszyła serce Rewy jak strzała i napełniła je oceanem wyrzutów sumienia. Uderzona wstrząsającą odpowiedzią i odrzuceniem, wróciła do domu i popełniła samobójstwo, wskakując do studni w jej rodzinnym ogrodzie o nazwie kola w Chhattisgarhi. Kiedy jej dusza dociera do nieba, zostaje tam skonfrontowana z Bogiem, aby dowiedzieć się, jak to się stało, że wróciła do nieba, zanim zakończyła swój rzeczywisty czas życia. Opowiada swoją historię odrzucenia przez Dholę. Więc Bóg zapytał ją, czego chce. Rewa odpowiedziała, że ​​chce, żeby Dhola był jej mężem. W odpowiedzi na jej prośbę Bóg powiedział, że Dhola jest już przeznaczony na męża Maaru, a zatem Rewa nie może mieć Dhola za męża na całe życie, ale tylko na 12 lat. A historia obraca się w stronę poporodowych Dhola, Maaru i Rewy, gdzie Dhola i Maaru są małżeństwem w dzieciństwie.

Matka Damyanti wciąż ostrzega swojego syna Dholę, że może wędrować po każdej para (lokalizacji kastowej) wioski z wyjątkiem Malhin para (Malhin to kasta, która sprzedaje kwiaty, a ich głównym zawodem jest ogrodnictwo). Jednak Dhola jej nie słucha i idzie wędrować po Malhin para i zostaje tam skonfrontowany z papugą, która rzuca mu wyzwanie, mówiąc:

Tor dadaa ke naak chunavti, huchurrraaaa! [Niech nos twojego ojca zostanie nieznacznie ucięty, chodź!]

Dhola nie mógł powstrzymać gniewu i używając swojej katapulty uderzył papugę. Papuga natychmiast umiera i ku jego zaskoczeniu pojawiła się wyjątkowo piękna pani, która była właścicielką tej papugi. Tą panią była Rewa, a papuga była tworem jej magii. Nalegała, aby jej papuga została ponownie ożywiona, w przeciwnym razie Dhola będzie musiała mieszkać z nią w jej domu. Ojciec Rewy, Hiriya Malhin i inni mieszkańcy wioski próbowali ją przekonać, by odpuściła tę sprawę, ale bezskutecznie. Dhola zostaje z miłością uwięziona w domu Rewy i zaczyna żyć jako jej pan.

W międzyczasie Maaru osiąga swój wiek młodości i zaczyna tęsknić za Dholą. Wysyła różne wiadomości do Dhola przez papugę, a później przez Dharhee (prawdopodobnie ludzki posłaniec). Ale obaj ci posłańcy zostali przechwyceni przez Rewę przez jej Chhachhand (Orła) i innymi sposobami. W końcu Maaru wysyła Karhaa (wielbłąda podarowanego jej przez rodziców w prezencie ślubnym). Karhaa zdołał dotrzeć do wioski Rewa, ale został dotknięty chorobą przez magię Rewy i mieszka na bagnach przez dwanaście lat i trzynaście Purnimas (dwa tygodnie).

Geeyan Maaru [formalna przyjaciółka] jest żoną jednego biznesmena (Baniya) w mieście Narour (najprawdopodobniej w dzisiejszym Nandour-Kalan niedaleko Sakti, National Highway 200, Jangir-Champa District, Chhattisgarh), gdzie Dhola mieszka z Rewą. Niedawno odwiedziła swoją maaykę (dom matki) w Pingla (najprawdopodobniej jedno z przedmieść ówczesnego Malhar garh, które znajduje się w pobliżu Mulmula, National Highway 200, Bilaspur District, Chhattisgarh, około 70 km od Narour) i spotkała swojego przyjaciela Maaru, który dał jej list miłosny, który ma zostać dostarczony do Dhola. Maaru poprosiła, aby nikt poza Dholą nie czytał tego listu, ponieważ zawiera on pewne bardzo osobiste szczegóły, którymi chciała się podzielić tylko z Dholą. W przeddzień Vijay Dashmi (tj. Navami przed Dussehrą), ta przyjaciółka Maaru czesała swoje długie włosy i wyglądała przez okno. Baniya siedział w pobliżu, sporządzając raport księgowy. Pani słyszy dźwięk płaczu pośród dźwięku bębna obchodów Navami Dussehra. Pyta męża, kim są ci ludzie, którzy mogą płakać podczas świętowania. Jej mąż odpowiada, że ​​ci ludzie to król Nal i jego żona Damyanti, którzy na starość zastanawiają się, kto będzie przemierzał ulice miasta na rydwanie i odbierze johar (pozdrowienia) w imieniu króla od mieszkańców miasta Narour jako ich jedyny syn Dhola przebywa w areszcie domowym w pałacu Rewy. Natychmiast przypomina sobie list, który dał jej Maaru i prosi męża o dostarczenie go Dholi. Ale Dhola Kuwar nigdy nie może wychodzić. Ponieważ jednak 12 lat z Rewą dobiega końca; Dhola również odczuwa wewnętrzny niepokój i postanawia wyjść, by otrzymać Johar. Po wielokrotnych prośbach Rewa ustępuje i zgadza się na wizytę Dholi poza jej domem, ale stawia warunek, że będzie mu również towarzyszyć w rydwanie chadkhadiya (mały rydwan przywiązany z tyłu do większego rydwanu). Dhola przekonuje ją, że widząc Rewę za swoim rydwanem, wszyscy w wiosce będą się z niego śmiać i kpić z jego męskości i królewskiej władzy. W końcu Rewa zgadza się zostać w domu, a Dhola Kuwar może wyjść na Johar z okazji Dasera. Baniya właśnie szukał okazji, by jakoś spotkać Dhola Kuwara.

A historia trwa.............

Teatr ludowy

W radżastańskim teatrze ludowym popularność tradycji Dhola-Maru jest bardzo duża. Teatr ludowy Radżastanu „ Khyal ” należy do jednej z najmniej zbadanych dziedzin sztuki w tym regionie.

W kulturze popularnej

Bajka została zaadaptowana do indyjskich filmów: Dhola Maru (1956) NR Acharya, Dhola Maru (1983) Mehula Kumara .