Hrabina Alicja
| Hrabina Alicja | |
|---|---|
| Gatunek muzyczny | Dramat |
| Scenariusz | Allana Cubitta |
| W reżyserii | Moiry Armstrong |
| W roli głównej |
Wendy Hiller Zoë Wanamaker Duncan Bell |
| Kompozytor muzyki tematycznej | Ilona Sekacz |
| Kraj pochodzenia | Wielka Brytania |
| Języki oryginalne |
angielski niemiecki |
| Produkcja | |
| Producent wykonawczy | Jerzego Fabera |
| Producent | Colina Ludlowa |
| Kinematografia | Johna Daly'ego |
| Czas działania | 81 minut |
| Uwolnienie | |
| Oryginalna sieć | BBC 2 , WGBH-Boston |
| Format obrazu | 4:3 |
| Oryginalne wydanie | 24 stycznia 1993 |
The Countess Alice to wyprodukowany przez BBC dramat telewizyjny z 1992 roku , wyreżyserowany przez Moirę Armstrong , w którym występują Wendy Hiller , Zoë Wanamaker i Duncan Bell . To była ostatnia rola filmowa Wendy Hiller. Został zrealizowany przy wsparciu WGBH-Boston i pokazany w amerykańskiej sieci PBS w 1993 roku. Został napisany przez Allana Cubitta w ramach antologii serialu telewizyjnego BBC ScreenPlay .
Streszczenie
W 1935 roku młoda angielska dama z towarzystwa wywołała poruszenie, poślubiając niemieckiego arystokratę i przeprowadzając się z nim do Niemiec. Wiele dekad później, wkrótce po zjednoczeniu Niemiec, jej córka postanawia wybrać się na wycieczkę do dawnej rodzinnej posiadłości we wschodnich Niemczech . Jednak na rodzinnej działce odkrywa grób dziecka o swoim imieniu. Po powrocie do Wielkiej Brytanii zmusza matkę do przyznania się, że nie jest jej naturalną córką. „Prawdziwa” Konstanza została zastrzelona przez najeźdźców rosyjskich, a hrabina była zmuszona zabrać córkę umierającego małżeństwa, by uratować życie dziecka. Nie jest w stanie przypomnieć sobie niczego na temat prawdziwego pochodzenia Connie. Po zerwaniu między dwiema kobietami następuje pojednanie.
Rzucać
- Wendy Hiller jako hrabina Alice von Holzendorf
- Zoë Wanamaker jako Connie
- Duncan Bell jako Nick Black
- Patricia Quinn jako Margot
- Lucinda Fisher jako Jane
- Sylvia Barter jako Tilly
- Madge Ryan jako Beattie
- Martin Wimbush jako Jeremy
- Terence Donovan jako on sam
- Sarah Crowden jako Sarah
- Jan Van Hool jako Vivian
- Wolf Kahler jako Werner
- Carl Duering jako niemiecki taksówkarz
Krytyczny odbiór
The New York Times opisał tę historię jako „kruchą i nie do końca przekonującą, ale wiele szczegółów jest umiejętnie obserwowanych”, chwaląc Hillera: „Panna Hiller rzadko robiła wrażenie, ale jej ostatnie występy osiągnęły jeszcze wyższy poziom autorytet. Głos jest bardziej władczy, a postawa bardziej królewska. Efekt może być dość zdumiewający. Thomasa Sutcliffe'a z The Independent nazwał spisek „raczej przypadkowym” i pochwalił zarówno Wanamakera, jak i Hillera, pisząc również: „Kierunek był tak przymusowy pod tym względem, że przygotowywałem się do śmiechu z kulminacyjnego spotkania z czystej przekleństwa; że nie mogłem być do Delikatna perswazja Hillera i fascynujący pokaz żalu Wanamakera”.