Katharina Perch-Nielsen

Katharina Perch-Nielsen
Urodzić się	1940 (wiek 82–83) Szwajcaria
zawód (-y)	geolog, mikropaleontolog
Pracodawca	Szwajcarski Federalny Instytut Technologii
Nagrody	Medal Steno (1998) Medal Brady'ego ( 2008)

Katharina Perch-Nielsen

Rekord medalowy
Bieg na orientację kobiet
Reprezentacja Szwajcarii
na Mistrzostwach Świata
	1966 Fiskarsa	Indywidualny
Mistrzostwa Europy
	1964 Le Brassus	Przekaźnik

Katharina von Salis Perch-Nielsen (ur. 26 października 1940) to szwajcarska geolog i zawodniczka biegów na orientację . Jest emerytowanym adiunktem na Wydziale Nauk o Ziemi ETH Zurich w Szwajcarii. Przeszła na emeryturę 1 października 2001. W trakcie swojej kariery naukowej, jako profesor mikropaleontologii w Instytucie Geologicznym ETH Zurich, była bardzo zaangażowana w promowanie równości płci w naukach ścisłych i aktywna w walce o poprawę pozycji dziewcząt i kobiet w naukach ścisłych na Szwajcarskie uniwersytety i szkoły średnie. Była inicjatorką Biura ds. Równych Szans dla Mężczyzn i Kobiet, które istnieje na ETH Zurich od 1993 roku.

Wczesne życie i edukacja

Perch-Nielsen, urodzona w 1940 r. w Zurychu w Szwajcarii, studiowała geologię na Uniwersytecie w Bernie, gdzie w 1965 r. uzyskała również doktorat z geologii i sedymentologii.

Kariera sportowa

Startowała na pierwszych Mistrzostwach Europy w Biegu na Orientację w 1962 roku, gdzie w konkursie indywidualnym zajęła 6. miejsce. Ona również zdobyła brązowy medal w nieoficjalnej sztafecie, ze szwajcarską drużyną. Na Mistrzostwach Europy w Biegu na Orientację 1964 zdobyła srebrny medal w sztafecie dla Szwajcarii i zajęła dziesiąte miejsce w konkursie indywidualnym. Zdobyła srebrny medal w indywidualnym na Mistrzostwach Świata w Biegu na Orientację w Fiskars w 1966 roku, a w sztafecie zajęła 4 . zespół. Zrobiła kilka wspinaczkowych pierwszych wejść. Jednak wtedy nie pozwolono jej dołączyć do wyłącznie męskiego klubu wspinaczki alpejskiej na Uniwersytecie w Bernie (który był finansowany przez jej dziadka).

Kariera naukowa

Perch-Nielson rozpoczęła swoją karierę jako pracownik naukowy ze stopniem doktora najpierw w Kopenhadze w Danii, a następnie w Paryżu. W 1968 otrzymała posadę wykładowcy w Kopenhadze, gdzie przebywała do 1974. W latach 1974-1989 przeniosła się z rodziną do Zurychu, Amsterdamu, Wiednia, Hagi i Londynu, po czym wróciła do Zurychu. W tym czasie zajmowała stanowiska akademickie na Wolnym Uniwersytecie w Amsterdamie i Naturhistorisches Museum w Wiedniu, ale pracowała również dla firmy Shell jako konsultant biostratygraf. W 1989 roku została mianowana profesorem Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii (ETH) w Zurychu .

Nagrody

Perch-Nielsen została odznaczona Medalem Steno w 1998 roku za swoją pracę w mikropaleontologii w Danii i Grenlandii oraz jako pionierka w badaniach kokolitów . W 2003 roku otrzymała Honorowe Członkostwo Międzynarodowego Stowarzyszenia Nannoplanktonu, aw 2007 roku otrzymała Nagrodę Fundacji Somazzi za pracę w dziedzinie geologii i równych szans. W 2008 roku Perch-Nielsen otrzymała medal Brady'ego za wkład w dziedzinie biostratygrafii i paleobiologii oraz wiedzę o nanoskamieniałościach.

Życie osobiste

Córka Charlotte v. Salis, Perch-Nielsen, dorastała w Zollikofen w kantonie Berno w Szwajcarii. Jej babcia była malarką, alpinistką i samotną matką. Jej matka była dziennikarką. Wyszła za mąż za duńskiego inżyniera chemika Jørgena Percha-Nielsena i ma trzy córki Ninę, Christinę i Sabine.

Wybrane prace

• Geologische und sedimentologische Untersuchungen in Molasse und Quartär südöstlich Wolhusen (1965)
• Der Feinbau und die Klassifikation der Coccolithen aus dem Maastrichtien von Dänemark (1968)
• Rewizja stratygrafii triasu regionu Scoresby Land i Jameson Land, Wschodnia Grenlandia (1974)