Tam

Out Yonder (1919) - 2.jpg
Ogłoszenie w gazecie
Out Yonder
W reżyserii Ralph Ince
Scenariusz Edwarda J. Montague
Oparte na sztuka The Girl from Out Yonder autorstwa Pauline Phelps i Marion Short ok. 1906 r
Wyprodukowane przez Selznick Pictures Corporation
W roli głównej Oliwia Tomasz
Firma produkcyjna
Dystrybuowane przez Wybierz Zdjęcia
Data wydania
 21 grudnia 1919 r
Czas działania
 5-6 rolek
Kraj USA
Język Ciche...angielskie tytuły

Out Yonder to zachowany niemy dramat filmowy z 1919 roku, wyreżyserowany przez Ralpha Ince'a , z udziałem Olive Thomas . Został wyprodukowany i wydany przez Select Pictures .

Partytura fortepianowa skomponowana i wykonana przez Davida Drazina Renowacja cyfrowa i tytuły autorstwa Josepha Harvata

Rzucać

Streszczenie

U wybrzeży skalistego wybrzeża płynie duży jacht. Tradycją rodziny Elmerów jest spokojny, letni rejs na ich jachcie. Bogata grupa lubi karty i napoje pod pokładem.

Gość Elmerów, panna Clarice Stapleton (Louise Prussing), ma na celu jedynie pokierowanie Edwardem Elmerem (Huntley Gordon), właścicielem jachtu, na kurs w kierunku małżeństwa. Edward pyta ją o miejsce pobytu swojej ciotki, pani Elmer (Marie Cloverdale), która kochała Elmera jak syna. Clarice mówi mu, że inny gość, Reggie Hughes (Cyril Chadwick), zabrał panią Elmer „jako balast” na „kolejną z jego okropnych wypraw wioślarskich”.

Słysząc to, Edward mówi, że lada dzień spodziewa się katastrofy. „I tak… dzieje się to, co nieuniknione”, i zarówno Reggie, jak i pani Elmer wypadają ze swojej łodzi wiosłowej. Na szczęście pojawia się młody mężczyzna w innej łodzi wiosłowej, aby wyciągnąć ich z wody i zabrać z powrotem na jacht.

Na miejscu Elmerowie odkrywają, że „młody mężczyzna” to tak naprawdę młoda kobieta o imieniu Flotsam (Olive Thomas), jedyne dziecko pobliskiego latarnika. Flotsam wyjaśnia, że ​​jej imię – dosłownie „dar fal” – zostało jej nadane, ponieważ w dniu jej narodzin ciało dziecka zostało wyrzucone na brzeg przez morze. Jej ojciec, kapitan Amos Bart (John Smiley), wierzył, że dusza małej wpłynęła do niej.

Słysząc legendy o latarni morskiej – ale także wyraźnie zafascynowany Flotsamem – Edward pyta, czy może kiedyś wpaść z wizytą. Flotsam mówi, że może odwiedzać go tak często, jak mu się podoba.

Później Flotsam siedzi na swojej wyspie i marzy o romansie, dzieląc się swoimi przemyśleniami ze swoim ulubionym żółwiem Nellie. Kiedy Edward przybywa, mówi Nellie, że jej książę jest tutaj. Edward zauważa, że ​​Flotsam czyta dużo baśni, a ona opowiada mu, że jej droga, zmarła matka powiedziała jej kiedyś, że „dla każdej grzecznej dziewczynki jest książę i prędzej czy później przyjdzie po nią”.

– Skąd będziesz wiedzieć, że to on? Edward pyta, a Flotsam mówi, że po prostu będzie wiedziała.

Kapitan Bart – „człowiek dręczony tragiczną tajemnicą” – przybywa z Joeyem Clarkiem (Edward Ellis), dawnym towarzyszem kapitana, który jest teraz jego asystentem w latarni morskiej. Widzą Flotsama z Edwardem, a kiedy zostają przedstawieni, kapitan Bart wygląda na zszokowanego. Następnie mówi Joeyowi, że Edward wygląda dokładnie jak „on”.

Tej nocy podczas kolacji kapitan Bart jest bardziej zmartwiony niż kiedykolwiek, a Flotsam chce wiedzieć, dlaczego jest taki smutny, ale nie chce powiedzieć. Kiedy są sami, Joey mówi kapitanowi, że „umarli wracają tylko w opowieściach starych bab”. Ale Kapitan jest mniej pewny i że co jakiś czas umarli wracają.

Na zewnątrz zaczyna szaleć burza, a Kapitan udaje się do pracy na latarni morskiej. Na dole Joey chce wiedzieć, kiedy może powiedzieć kapitanowi o nim i Flotsamie, na co ona tylko się śmieje i mówi, że Nellie powiedziała jej, żeby nie zadawała się z marynarzem.

Joey jest mniej niż zadowolony i myśli, że teraz, kiedy Flotsam poznała bogatych Elmerów, nie będzie chciała mieć nic wspólnego ze zwykłymi ludźmi takimi jak on. Mówi mu, że zrobi, co zechce.

Schodząc z galerii lamp kapitan Bart widzi za oknem upiorną zjawę, a jego udręka jeszcze się pogłębia. Zwierza się Joeyowi, że widział „ducha Johna Hamiltona”.

Kilka dni później Flotsam obserwuje jacht przez teleskop. Widzi łódź płynącą w tę stronę, wiozącą Edwarda, Clarice, Reggiego i panią Elmer. Chociaż podekscytowana, zauważa, że ​​ich wizyta martwi kapitana Barta. Reggie i Clarice udają się na szczyt latarni morskiej, gdzie obserwują Flotsama i Edwarda spacerujących po skałach.

Flotsam pokazuje Edwardowi grób swojej matki, gdzie mówi jej, że on też stracił matkę. Zanim to się stało, jego ojciec wyjechał w podróż służbową, z której już nie wrócił. Wierząc, że ją porzucił, matka Edwarda przyjęła z powrotem swoje panieńskie nazwisko Elmer, które teraz nosi - chociaż jego prawdziwe imię to Hamilton. Nieznany im Joey podsłuchuje całą rozmowę.

W międzyczasie pani Elmer rozmawia z kapitanem Bartem, oferując zabranie Flotsam i zapewnienie jej wychowania, które pozwoli jej rozkwitnąć. Kapitan Bart rozważy sprawę. Clarice później komentuje Edwardowi, że wydaje się pociągać go Flotsam lub, jak nazywa ją Clarice, „ten mały urwis”.

Gdy lato dobiega końca, Edward mówi Flotsam, że musi wkrótce wyjechać, ale że ją kocha. Dzielą pocałunek, a ona biegnie, by powiedzieć ojcu, że Edward chce się z nią ożenić.

Joey konfrontuje się z Edwardem w sprawie zabrania Flotsam, mówiąc, że nie należy do jego klasy i że jego intencje nie mogą być honorowe. Próbuje dźgnąć Edwarda, ale kapitan Bart to przerywa. Nie widzi nic złego w tym, że Edward chce poślubić Flotsama, dopóki Joey nie ujawnia, że ​​Edward naprawdę nazywa się Hamilton i że kapitan Bart zabił ojca Edwarda. Kapitan Bart nie może zaprzeczyć oskarżeniu, ale obiecuje jutro ujawnić prawdę.

Kiedy Flotsam oświadcza matce, że jest taka szczęśliwa i zakłada uroczą sukienkę, Edward martwi się, czego dowie się jutro. Clarice słyszy, jak opowiada ciotce o morderstwie.

Edward i pani Elmer przybywają następnego dnia, aby porozmawiać z kapitanem Bartem, który w retrospekcji ujawnia, że ​​​​kiedyś miał na pokładzie Johna Hamiltona jako pasażera. Po nocy spędzonej na kartach i intensywnym piciu doszło do bójki, w wyniku której Hamilton zginął. Następnie Joey i kapitan wyrzucili ciało za burtę. Kapitan Bart żył przez te wszystkie lata z wyrzutami sumienia, a jego jedynym życzeniem było, aby Flotsam nigdy się o tym nie dowiedział.

Biorąc pod uwagę to odkrycie, pani Elmer mówi, że oczywiście nie mogą kontynuować swoich planów dotyczących Flotsam. Do czasu, gdy Kapitan wyjawia, że ​​Flotsam nie jest tak naprawdę jego córką. Okazuje się, że była dzieckiem, które wyrzuciło na brzeg w dniu swoich „narodzin”. Następnie wysyła Flotsama z Elmerami.

Tej nocy na jachcie Clarice mówi Flotsamowi, że kapitan Bart zabił ojca Edwarda, a Flotsam pędzi z powrotem na brzeg, aby być z nim i dowiedzieć się prawdy o tym oszczerstwie. Kiedy przybywa, Joey wyznaje, że tak naprawdę to on zabił tamtej nocy Johna Hamiltona, dźgając go nożem. Bez dowodów jest jednak pewien, że nic mu się nie stanie.

Kiedy Edward dowiaduje się, co zrobiła Clarice, zamawia jacht na wyspę, ale Joey poszedł na galerię z lampami i zgasił światło. Bez niej jacht rozbije się o skały. Ale Flotsam zapala flarę i wybiega na skały, aby ostrzec jacht.

Kapitan Bart udaje się do galerii z lampami, aby ponownie włączyć światło, podczas gdy Joey stoi zadowolony na zewnątrz galerii. Następnie widzi, jak pojawia się przed nim duch Johna Hamiltona. Przerażony do szpiku kości przewraca się przez poręcz i ginie na skałach poniżej.

„I tak”, czytamy na karcie tytułowej, „dwa serca, które odnalazły się podczas burzy i ponurej nocy, zostały w końcu zjednoczone”, gdy Edward i Flotsam się całują.

Stan zachowania

Wstępne informacje o istniejącym druku: „Ocalała kopia tego filmu ma napisy i tytuły w języku niderlandzkim. Żaden z oryginalnych, anglojęzycznych komponentów nie jest znany. W ramach procesu renowacji powstały nowe napisy o wyglądzie zbliżonym do epoki. Dostępne tytuły zostały ponownie przetłumaczone z języka niderlandzkiego, z pewną dozą swobody, gdy tłumaczenia słowo w słowo nie oddawały dokładnie zamierzonego znaczenia”.

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Out_Yonder&oldid=1123893980 ”