To głos homara
„ Tis the Voice of the Lobster ” to wiersz Lewisa Carrolla , który pojawia się w 10 rozdziale jego powieści Alicja w Krainie Czarów z 1865 roku . Jest recytowana przez Alicję do Nibyżółwia i Gryfa .
Analiza
„ Tis the Voice of the Lobster” jest parodią „ The Sluggard ”, moralistycznego wiersza Isaaca Wattsa , który był dobrze znany w czasach Carrolla. „The Sluggard” przedstawia niesmaczny styl życia leniwej osoby jako negatywny przykład. Odpowiednią wadą homara Carrolla jest to, że jest słaby i nie może poprzeć swoich przechwałek, w związku z czym jest łatwą zdobyczą. To pasuje do wzoru drapieżnych parodii wierszy w dwóch książkach Alice.
Tekst
Opublikowana wersja
Jak opublikowano w Alicji w Krainie Czarów (1867):
[Po tym, jak Gryf i Nibyżółw zaśpiewali i zatańczyli do Kadryla Homara, Alicja wspomina wiersze, które próbowała wyrecytować, a Gryf mówi Alicji, aby wstała i wyrecytowała „To głos leniwca”, co niechętnie robi ] „ale jej głowa była tak pełna Kadryla Homara, że prawie nie wiedziała, co mówi…”
To głos homara; Słyszałem, jak oświadczał: „Za bardzo mnie upiekłeś, muszę posłodzić włosy”. Jak kaczka powiekami, tak on nosem Obcina pasek i guziki, wykręca palce u nóg.
[Gryf i Nibyżółw przerywają krótką wymianą zdań na temat znaczenia tej nieznanej wersji wiersza, a następnie nalegają, aby Alicja kontynuowała:]
Przechodziłem obok jego ogrodu i jednym okiem spostrzegłem, jak sowa i ostryga jedzą placek...
[Recytacja Alicji zostaje przerwana przez Nibyżółwia , który uważa wiersz za „najbardziej zagmatwaną rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałem”.]
Wersja rozszerzona
W 1886 roku Carroll napisał zmienioną i rozszerzoną wersję wiersza do pierwszej teatralnej adaptacji Alicji . W tej wersji pantera zastępuje ostrygę. Rękopis podpisany i datowany na 31 października 1886 brzmi:
To głos Homara, słyszałem, jak oświadczał: „Za bardzo mnie upiekłeś: muszę posłodzić włosy”. Jak kaczka z powiekami, tak on z nosem Obcina pasek i guziki, wykręca palce u nóg. Kiedy wszystkie piaski wyschną, jest wesoły jak skowronek I będzie mówić pogardliwym tonem o Rekinie: Ale kiedy przypływ się podnosi i Rekiny są w pobliżu, Jego głos ma nieśmiały i drżący dźwięk. Minąłem jego ogród i jednym okiem spostrzegłem, Jak Sowa i Pantera jedzą placek: Pantera jadła ciasto, sos i mięso, Podczas gdy Sowa dostała danie jako swoją część poczęstunku. Kiedy placek był już gotowy, Sowie łaskawie pozwolono schować łyżkę do kieszeni: Podczas gdy Pantera z warknięciem otrzymała nóż i widelec, I zakończyła bankiet zjedzeniem Sowy.
