Trinidad Tarrosa-Subido

Trinidad Tarrosa-Subido
Urodzić się 14 czerwca 1912
Szanghaj , Chiny
Zmarł 7 lutego 1994 ( w wieku 81) ( 07.02.1994 )
Alma Mater Uniwersytet Filipin
Zawód Pisarz
Współmałżonek Abelrado Subido (m.1939)

Trinidad Tarrosa-Subido (14 czerwca 1912 - 7 lutego 1994) był filipińskim językoznawcą , pisarzem i poetą , który pisał o doświadczeniach filipińskiej kobiety w używaniu języka angielskiego podczas i po amerykańskim okresie kolonialnym na Filipinach . Pisała pod wieloma pseudonimami, czasami używając swojego pełnego imienia i nazwiska Trinidad Tarrosa-Subido, Tarrosa Subido, Trinidad L. Tarrosa, TL Tarrosa, a nawet używała imienia Eloisa.

Biografia

Tarrosa-Subido urodziła się w filipińskiej rodzinie w Szanghaju w Chinach , gdzie jej ojciec pracował jako muzyk. Kiedy była młoda, jej najbliższa rodzina przeniosła się do brytyjskiego Hongkongu i mieszkała tam przez kilka lat, aż do śmierci ojca. Po śmierci ojca Tarrosa-Subido i jej matka wróciły do ​​Manili w 1917 roku. Po powrocie do Manili została wysłana, aby zamieszkać z rodziną swojej matki, a jej ciotka uczyła w szkole podstawowej Quiapo, do której została przyjęta rok wcześniej niż zazwyczaj dozwolony. Uważa się, że dzieje się tak, ponieważ mówiła już po angielsku, ucząc się języka w Hongkongu.

Edukacja

Tarrosa-Subido ukończyła Manila East High School, aw 1929 roku przystąpiła do egzaminu do służby cywilnej, aby pracować w Biurze Edukacji i zdała go z wynikiem 97 procent, najwyższym wówczas w historii. Zapisała się jako pracująca studentka na University of the Philippines Manila (UP) w 1932 roku. Uwielbiała spędzać czas w UP, a nawet została członkiem Klubu Pisarzy UP i napisała swoje sonety. To tutaj poznała swojego męża, Abelardo Subido, i pobrali się w 1936 roku. Wraz z mężem założyli Manila Post Publishing Company i opublikowali wiele własnych prac, a także założyli codzienną gazetę Manila Post. Pozostawia po sobie spuściznę na uniwersytecie, pisząc piosenkę UP Women's Club i wiersz recytowany podczas szkolnych rytuałów. Tarrosa-Subido ukończyła studia z wyróżnieniem z tytułem Bachelor of Philosophy w języku angielskim w 1937 roku. Możliwość pisania literatury w języku angielskim w tamtym czasie była niewidoczna dla wielu kobiet, a Tarrosa-Subido podwójnie przeciwstawiła się oczekiwaniom, ponieważ świetnie władała tym językiem, a także z pisaniem na tematy, które zazwyczaj nie były przeznaczone dla kobiet. Pisała nie tylko o historiach miłosnych, ale także o doświadczeniach kobiety z postkolonialnych Filipin oraz o tym, jak przeniosła się politycznie do współczesnej Filipiny.

Kariera i pisanie

Kariera

Jeden z jej starszych kolegów zachęcił Tarrosę Subido do rozpoczęcia pisania i publikowania swoich opowiadań, kiedy pracowała w Biurze Edukacji. Została opublikowana w Grafice i „została wybrana przez Jose Garcię Villa jako jeden z najlepszych wierszy 1931 roku”.

W 1933 roku została opublikowana w Philippine Magazine, a także została wydrukowana w amerykańskiej publikacji. Był to pierwszy filipiński wiersz wydrukowany w Ameryce iz tego powodu została zaproszona do Malacanang, aby przeczytać swoje sonety urzędnikom państwowym.

Następnie podjęła pracę w Instytucie Języka Narodowego. W 1940 roku opublikowała tagalską fonetykę i ortografię , której była współautorką wraz z Virginią Gamboa-Mendozą. W 1945 roku wraz z mężem opublikowała wiersze Trzy głosy ze wstępem Salvadora P. Lopeza . Po wojnie Subidos wydawali codzienną gazetę The Manila Post , która została zamknięta w 1947 roku i uczyniła ją niezależną pisarką.

Kariera dziennikarska Tarrosy-Subido była dobrze ugruntowana, ponieważ została redaktorką magazynu Philippines Herald , redaktorem naczelnym Philippine Journal of Home Economics oraz redaktorką sekcji Women and Clubs w magazynie graficznym Kislap . Również w graficznym Kislap miała cotygodniową kolumnę zatytułowaną „Prowadzenie domu to moja sprawa”. W 1950 roku doceniono jej tłumaczenie na język angielski „Florante at Laura” Francisco Balagtasa.

Feminizm i wkład w kobiety

Przeszła na emeryturę w 1971 roku, aw 1984 roku została zaproszona przez Women in Media Now do napisania wstępu do Filipina I , pierwszej antologii składającej się z prac wykonanych wyłącznie przez filipińskie kobiety. Została uhonorowana w 1991 roku przez Unię Manunulat sa Pilipinas (UMPIL).

Jej wkład w sprawy kobiet można dostrzec w jej zaangażowaniu w kluby kobiece na Filipinach, gdzie pełniła następujące role:

  1. Prezes Filipińskiego Stowarzyszenia Pisarek;
  2. Dyrektor Klubu Manila Newspaperwomen's Club;
  3. Członek Obywatelskiego Zgromadzenia Kobiet Filipin;
  4. członek Narodowego Ruchu na rzecz Wolnych Wyborów ;
  5. Członek Obywatelskiego Komitetu Krucjaty Moralnej;
  6. Członkini Rady Harcerskiej Manili.

Krótka historia ruchu feministycznego na Filipinach

W 1954 roku zlecono jej napisanie „Ruchu feministycznego na Filipinach”. Ta książka była świadectwem korzeni feminizmu na Filipinach, aw niej Tarrosa-Subido powiedziała, że ​​ze względu na ograniczenia czasowe „nie pozwolono jej oddać pełną sprawiedliwość temu tematowi”. To właśnie w tej książce Tarrosa-Subido podsumowała wiele sukcesów feminizmu dla politycznej, obywatelskiej, ekonomicznej i społecznej pozycji kobiet. Zauważyła, że ​​nie była to łatwa kompilacja do napisania.

Zaczęła książkę od omówienia przeszłości ruchu feministycznego na Filipinach i tego, jak kolonializm wpłynął na ich życie. W pierwszym rozdziale szczegółowo opisuje, że w czasach przedhiszpańskich kobiety były równe mężczyznom. Byli w stanie zajmować wysokie stanowiska w społeczeństwie i byli uznawani za jednostki. To właśnie podczas rządów amerykańskich kobiety były podporządkowane, a Tarrosa-Subido omawia, w jaki sposób filipińskie kobiety musiały odzyskać równość, korzystając z systemów ustanowionych przez amerykańską administrację. Dalej opisuje w książce polityczne i społeczne korzyści kobiet na Filipinach, od dokumentowania ruchu wyborczego po to, jak kobiety powinny zachowywać się w domu. Warto zauważyć, że nie przedstawiała kobiet jako biernych członków społeczeństwa, pisała o ich kluczowych rolach i znaczeniu, jakie miały w odzyskaniu własnej sprawczości. Filipinki, zwłaszcza filipinki transpacyficzne, były bardzo krytyczne wobec stosunków filipińsko-amerykańskich i aktywnie walczyły z tymi powiązaniami. Tarrosa-Subido zauważa, że ​​kobieta z okresu przedkolonialnego jest najbardziej reprezentatywna dla modelu równości kobiet z mężczyznami.

Postrzega kobiety jako odgrywające aktywną rolę w ich własnym życiu, co widać również w jej poezji. W swoim wierszu „Przebiegłość” to kobieta zachęca swojego kochanka, by do niej przyszedł, co pokazuje, jak Tarrosa-Subido postrzega kobiety jako zmobilizowane przez ich kontekst.

Pośmiertne spuścizny

Pisma pośmiertne

W 2002 roku jej rodzina opublikowała rękopis, nad którym Tarrosa-Subido pracowała w chwili jej śmierci. Zatytułowany Private Edition: Sonnets and Other Poems (Milestone Publications), retrospektywny tom zawiera 89 wierszy, z których kilka zostało poprawionych i zmieniono tytuły oryginałów. Jednym z nich jest „To My Native Land”, który jest jednym z jej najbardziej wpływowych pism.

Dziedzictwo na Filipinach

Kontekst kobiet na Filipinach opiera się na konserwatywnym, religijnym patriarchacie , ceniącym typową rodzinę nuklearną. Jest to w dużej mierze rzymskokatolicki, ze względu na hiszpańskie spuścizny kolonialne, które razem scementowały rządy patriarchalne, a dalsza kolonizacja Filipin przez Stany Zjednoczone Ameryki wzmocniła to.

Do dziś kobiety są dotknięte dziedzictwem patriarchatu. Zostało to podkreślone przez Dorothy Friesen, a ponadto szczegółowo opisuje, w jaki sposób filipińskie kobiety piszące o swoich doświadczeniach były w stanie podkreślić swoje przeszkody i trudności. Dzięki temu kobiety mogły się zjednoczyć i zmobilizować do walki z opresyjnym rządem Marcosa . Po tej administracji utworzono partię polityczną o nazwie Zgromadzenie Ogólne wiążące kobiety na rzecz reform, uczciwości, równości, przywództwa i działania (GABRIELA) , która opowiada się za kobietami i społeczno-ekonomiczną równością w rządzie. Zjednoczyli kobiety na Filipinach i próbowali nawiązać kontakt z młodzieżą i edukować ją w kwestiach praw kobiet, kontaktując się z celebrytami. To jednak pokazało patriarchat, który Tarrosa-Subido podkreśliła w swojej poezji. Filipińskim generałom grożono gwałtem i śmiercią kobietom związanym z GABRIELA. Pokazuje to prawdę Tarrosy-Subido, że feminizm na Filipinach rośnie i jest widoczny, ale wciąż się rozwija.

Linki zewnętrzne

Obecnie istnieje strona na Facebooku Trinidad Tarrosa-Subido , prowadzona przez jej potomków. Publikuje jej wiersze i tłumaczenia jej utworów. [1]

  1. ^ a b c d e f g h i j k   Tarrosa-Subido, Trinidad (2002). Wydanie prywatne: Sonety i inne wiersze . Publikacje kamieni milowych. ISBN 9789719256809 .
  2. ^ a b    ZAPANTA-MANLAPAZ, EDNA (1991). „Nasze matki, nasze ja: literacka genealogia filipińskich poetek piszących w języku angielskim, 1905-1950” . Studia filipińskie . 39 (3): 321–336. ISSN 0031-7837 . JSTOR 42633260 .
  3. ^ a b    Manlapaz, Edna Zapanta (2000). „Literatura w języku angielskim autorstwa filipińskich kobiet” . Studia feministyczne . 26 (1): 187–200. doi : 10.2307/3178598 . ISSN 0046-3663 . JSTOR 3178598 .
  4. ^ a b c d e f g h Tarrosa Subido, Trynidad (1955). Ruch feministyczny na Filipinach 1905-1955: Złota Księga upamiętniająca Złoty Jubileusz Ruchu Feministycznego na Filipinach . Filipiny: Krajowa Federacja Klubów Kobiet.
  5. ^ a b c d e     Cruz, Denise (2011). „ Wskazując na serce”: transpacyficzne Filipiny i kwestia zimnowojennych stosunków filipińsko-amerykańskich . Amerykański kwartalnik . 63 (1): 1–32. doi : 10.1353/aq.2011.0011 . ISSN 0003-0678 . JSTOR 41237530 . S2CID 145550389 .
  6. ^ a b c d e    Friesen, Dorothy (1989). „Ruch kobiet na Filipinach” . Dziennik NWSA . 1 (4): 676–688. ISSN 1040-0656 . JSTOR 4315962 .
  7. ^ a b c    ZAPANTA-MANLAPAZ, EDNA; CUDALA, RUTH B. (1990). „Zapasy z Marią Clarą: filipińskie poetki w języku angielskim, 1905-50” . Studia filipińskie . 38 (3): 316–332. ISSN 0031-7837 . JSTOR 42633193 .
  8. ^ a b   Gutierrez, Jason (23.10.2020). „Oburzenie na Filipinach z powodu„ ostrzeżenia ”generała dla celebrytek” . New York Timesa . ISSN 0362-4331 . Źródło 2020-12-02 .
Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Trinidad_Tarrosa-Subido&oldid=1132604971 ”