Autorité organisatrice de transport urbain

Ten artykuł dotyczy francuskiej struktury prawnej dotyczącej świadczenia transportu publicznego. Aby zapoznać się z pojazdem z własnym napędem, zobacz Samochód .

We Francji autorité organisatrice de transport urbain (AOTU; organ organizacji transportu miejskiego) jest rodzajem autorité organisatrice de transports (AOT) dla obszarów miejskich.

AOTU zapewnia koordynację miejskiej sieci transportu publicznego na swoim obszarze, znanej jako périmètre de transport urbain (PTU; obwód transportu miejskiego). Aby to zrobić, otrzymuje fundusze zebrane z podatku transportowego od lokalnych firm, zwanego transportem werseniowym (VT).

Istnieje kilka rodzajów struktur prawnych, według których te organizacje mogą rządzić AOTU. Tradycyjnie miejski transport publiczny był organizowany przez francuskie gminy , zwłaszcza na południu Francji. W 1999 r. organizacje gminne stanowiły ponad 30% wszystkich AOTU. Jednak od lat 70. XX wieku AOT miały tendencję do łączenia się w różnych gminach, tworząc liczne syndykaty intercommunaux à Vocation unique (SIVU; międzygminne syndykaty jednego celu), których zadaniem jest wyłącznie kierowanie transportem miejskim. Od końca lat 70. do 1999 r. 20% do 30% AOTU stanowiły SIVU.

W 2004 roku, kilka lat po przyjęciu w 1999 r. Loi relatywna au renforcement et à la uproszczenie de la coopération intercommunale (ustawa o poprawie i uproszczeniu współpracy między gminami), zwykle znanej jako loi Chevènement , najpowszechniejsza struktura dla AOTU były jako communautés d'agglomération (społeczności aglomeracyjne), stanowiące 43% całości, przy czym communautés de communes (społeczności gmin) stanowiły 12%, a communautés urbaines (społeczności miejskie) stanowiły 5% wszystkich AOTU. Ponadto syndykaty mieszane stanowiły 12% całości w 2004 r., Kiedy SIVU (8%) i syndykaty intercommunaux à vocation multiples (SIVOM; międzygminne syndykaty wielofunkcyjne) (1%) były wycofywane. Do 2004 roku 18% wszystkich AOTU stanowiły gminy.

AOTU może samodzielnie świadczyć usługi transportowe (a régie en droit public français ) lub zlecić je innemu przewoźnikowi. Stosunki umowne między AOTU a wykonawcą mogą również przybierać różne formy: na przykład jako délégation de service public lub droit des marchés publics en France . Według Groupement des autorités responsables de transport (GART; Transport Authority Group), w 2004 r. 91% sieci transportu publicznego było realizowanych na podstawie umów, a tylko 9% działało we własnym zakresie.