De vlaschaard

De vlaschaard ( The Flaxfield ) to powieść Stijna Streuvelsa z 1907 roku w języku niderlandzkim . Stała się jego najbardziej znaną powieścią, sprzedała się w ponad 200 000 egzemplarzy i dwukrotnie została przekształcona w film, w 1943 i 1983 roku.

kreacja

Stijn Streuvels był żonaty w 1905 roku i przeniósł się do Het Lijsternest , swojego domu w Ingooigem, gdzie miał mieszkać do końca życia. Od listopada 1906 do stycznia 1907 pisał De vlaschaard .

Opublikowanie

De vlaschaard został wcześniej opublikowany w pięciu częściach (po jednej części dla każdego z pierwszych trzech rozdziałów i dwóch części dla znacznie dłuższego rozdziału końcowego) w holenderskim czasopiśmie De Beweging ( Ruch ) między styczniem a czerwcem 1907 r. W grudniu 1907 r. w tym samym roku pierwszy nakład książki ukazał się w Amsterdamie nakładem LJ Veen. Miał 332 strony. W tym samym roku wydrukowano luksusowe wydanie 250 egzemplarzy z ilustracją na okładce autorstwa Emmanuela Viérina.

Kolejne edycje Veen ukazały się w 1910, 1912, 1914, 1917, 1920 (w ramach Dzieł zebranych Streuvelsa) i 1926.

Dziewiąty nakład z 1932 roku był pierwszym opublikowanym przez flamandzkiego wydawcę Lannoo , z ilustracją na okładce autorstwa Jozefa Cantré . Dziesiąte wrażenie, w 1941 roku, było ponownie z Veenem (w reedycji Dzieł zebranych), ale w tym samym roku Lannoo opublikował tanie wydanie („Volksuitgave” lub „wydanie ludowe”) w nakładzie 100 000 egzemplarzy. 12. wydanie miało miejsce jeszcze w 1941 r., w „Lijsternestreeks”, nowej serii dzieł zebranych Streuvelsa, opublikowanych przez Lannoo i Standaard Uitgeverij , z ilustracjami Renaata Demoena . W ten sposób łączna liczba egzemplarzy książki wzrosła do 160 000.

13. wydanie z 1942 r. Było wydaniem specjalnym dla Republiki Południowej Afryki i zostało wydrukowane w Pretorii przez JL Van Schaika. Standaard opublikował w 1943 roku specjalne wydanie filmowe, które zbiegło się z premierą niemieckiej wersji filmowej. W tym samym roku Lannoo opublikował kolejną edycję filmową.

Standaard i Lannoo ponownie współpracowali w 1944 roku przy specjalnym, podpisanym, luksusowym wydaniu 1000 egzemplarzy, aby uczcić kamień milowy 200 000 egzemplarzy. Ta wersja została zilustrowana przez Alberta Saverysa.

Po drugiej wojnie światowej wielu wydawców stworzyło nowe wydania w latach 1948, 1953, 1955 i 1962. W 1965 roku Desclée de Brouwer stworzył kolejne luksusowe wydanie, tym razem zilustrowane przez Fransa Masereela . Kolejne edycje ukazały się w latach 1966, 1967, 1968, 1970 (4), 1972 (jako część Dzieł wszystkich oraz jako przedruk luksusowego wydania Masereel), 1974, 1977, 1978, 1980, 1983 (edycja filmowa zbiegająca się z drugim filmem), 1985, 1989, 1993 i wreszcie 39 wydanie w 2003 roku (wydanie gazetowe dla Het Laatste Nieuws ).

Działka

Powieść składa się z czterech części: „De zaaidhede” („siew”), „De wiedsters” („środki do usuwania chwastów”), „Bloei” („kwitnienie”) i „De slijting” (ręczne wyrywanie lnu bez usuwania korzeni). Znajduje się na dobrze prosperującym gospodarstwie lnu . Głównym tematem jest konflikt między starym rolnikiem Vermeulenem a jego synem i następcą Louisem, którego kulminacją jest awantura, w której rolnik mocno bije syna, co ostatecznie kończy się jego śmiercią.

Filmy

De vlaschaard został dwukrotnie przekształcony w film. Pierwsza wersja powstała w Niemczech w 1943 roku i nosiła nazwę Wenn die Sonne wieder scheint . Główne role zagrali Paul Wegener i Paul Wegener , a reżyserował Bolesław Barlog . W 1983 roku flamandzka wersja zatytułowana De vlaschaard została nakręcona przez Jana Gruyaerta, w której główne role zagrali Vic Moeremans i René van Sambeek.

Tłumaczenia

• czeski: Lniste , 1942; sztuka oparta na tej pracy ukazała się w 1944 roku
• Polski: The Flaxfield , opublikowane przez Sun & Moon Press, 1988
• Francuski: Le champ de lin , opublikowane przez Zonnewende w Courtrai , 1943 (przedruk 1945)
• niemiecki: Der Flachsacker , wyd. Insel Verlag , 1918; drugie tłumaczenie ukazało się wraz z nimi w 1940 r., a sztuka oparta na tym utworze ukazała się w 1942 r.; trzecie tłumaczenie ukazało się w 1986 roku w Manesse Verlag
• Słoweński: Lanena Njiva , 1934
• Hiszpański: El Campo de Lino , 1947

Notatki

•   De Smedt, Marcel, wyd. (2007). Wie heet er u te slijten ?: nad „De vlaschaard” van Stijn Streuvels (po holendersku). Lannoo. ISBN 9789020969870 .
• Janssen SJ, Em. (1946). Stijn Streuvels en zijn Vlaschaard (PDF) (w języku niderlandzkim). Lannoo — standardowe.