Drużyna piłkarska Pittsburgh Panthers z 1934 roku

1934 University of Pittsburgh football team.jpg
1934 Pittsburgh Panthers piłkarski

mistrz krajowy ( Davis ) mistrz wschodni
Konferencja Niezależny
Nagrywać 8–1
Główny trener
Schemat ofensywny Jednoskrzydłowe
Kapitan Karola Hartwiga
Stadion domowy
Pitt Stadium (pojemność: 69 400)
pory roku
1934 Rekordy niezależnych piłkarzy ze wschodniego college'u
konf Ogólnie
Zespół W   Ł   T W   Ł   T
kępki   –   8 – 0 – 0
Trójca (CT)   –   7 – 0 – 0
La Salle   –   7 – 0 – 1
Franklina i Marshalla   –   8 – 1 – 0
Pittsburgh   –   8 – 1 – 0
Colgate   –   7 – 1 – 0
Kolumbia   –   7 – 1 – 0
Princeton   –   7 – 1 – 0
Duquesne   –   8 – 2 – 0
Święty Krzyż   –   8 – 2 – 0
Świątynia   –   7 – 1 – 2
Syrakuzy   –   6 – 2 – 0
Bucknell   –   7 – 2 – 2
Armia   –   7 – 3 – 0
Północno-wschodni   –   6 – 1 – 1
Rochester   –   5 – 2 – 0
Dartmouth   –   6 – 3 – 0
Święty Anzelm   –   6 – 3 – 0
Amherst   –   5 – 3 – 0
Fordham   –   5 – 3 – 0
Yale   –   5 – 3 – 0
Stan Massachusetts   –   5 – 3 – 1
CCNY   –   4 – 3 – 0
Opatrzność   –   4 – 3 – 0
Drexel   –   4 – 3 – 1
Kolegium Bostońskie   –   5 – 4 – 0
Batesa   –   3 – 3 – 1
Middlebury   –   3 – 3 – 1
Penn   –   4 – 4 – 0
Penn State   –   4 – 4 – 0
Williamsa   –   4 – 4 – 0
Carnegie Tech   –   4 – 5 – 0
Waszyngtona i Jeffersona   –   4 – 5 – 0
Villanova   –   3 – 4 – 2
NYU   –   3 – 4 – 1
Uniwersytet Bostoński   –   3 – 4 – 0
Colby'ego   –   3 – 4 – 0
Springfield (MA)   –   2 – 3 – 3
Manhattan   –   3 – 5 – 1
Harvard   –   3 – 5 – 0
Vermont   –   2 – 4 – 2
Wesleyański   –   3 – 5 – 0
brązowy   –   3 – 6 – 0
Genewa   –   2 – 5 – 2
Świętego Józefa   –   2 – 5 – 1
Cornell   –   2 – 5 – 0
Lafayette'a   –   2 – 6 – 0
Norwich   –   2 – 6 – 0
Bowdoina   –   0 – 6 – 1
Tekstylia Lowell   –   0 – 7 – 1

Drużyna piłkarska Pittsburgh Panthers z 1934 roku , prowadzona przez Jocka Sutherlanda , reprezentowała Uniwersytet w Pittsburghu w sezonie piłkarskim w college'u 1934 . Panthers zakończyli sezon zasadniczy z ośmioma zwycięstwami i jedną porażką (u siebie z Minnesotą) i zostali uznani za mistrzów Wschodu. Zgodnie z Sports Illustrated z 1967 r. , Parke H. Davis , którego selekcje na lata 1869-1933 (wszystkie wykonane w 1933 r.) Są uznawane za „główne” w oficjalnej księdze rekordów piłkarskich NCAA , nazwanej Pitt jako jeden z krajowych mistrzów tego sezonu , wraz z Minnesotą , sześć miesięcy po jego śmierci 5 czerwca 1934 r. Artykuł zawierał „listę mitycznych mistrzów futbolu uniwersyteckiego wybranych przez wszystkie uznane autorytety [ sic ] od 1924 r.”, Która posłużyła jako podstawa historycznych mistrzostw narodowych uniwersytetu twierdzi, że Davis był jedynym głównym selekcjonerem dla trzech z nich, w tym pośmiertnego wyboru z 1934 r. (wybory po 1933 r. nie są „główne”).

Harmonogram

Data Przeciwnik Strona Wynik Frekwencja Źródło
29 września Waszyngtona i Jeffersona
W 26–6 15 000
6 października w Wirginii Zachodniej
W 27–6 18 000
13 października USC
  • Stadion Pitta
  • Pittsburgh, Pensylwania
 W 20–6 55 000
20 października Minnesota
  • Stadion Pitta
  • Pittsburgh, Pensylwania
 L 7–13 64 850
27 października w Westminsterze (PA)
W 30–0 1500
3 listopada Notre-Damedagger
  • Stadion Pitta
  • Pittsburgh, Pensylwania
 W 19–0 64 000
10 listopada w Nebrasce
W 25–6 32 875–35 000
17 listopada w Marynarce Wojennej
W 31–7 25 000
29 listopada Carnegie Tech
  • Stadion Pitta
  • Pittsburgh, Pensylwania
 W 20–0 35562
  • daggerPowrót

Przedsezon

1934 Kapitan Pitta, Charles Hartwig

Sztab trenerski Pitta przeszedł pewne zmiany poza sezonem. Asystent trenera Andy Gustafson został zatrudniony na Uniwersytecie Dartmouth, Bill Kern awansował na głównego asystenta trenera, a dr Eddie Baker został głównym trenerem zaplecza. Obsada została zakończona 5 lutego, kiedy komisja sportowa mianowała Waltera Milligana i Howarda O'Della. Milligan trenował strażników, a O'Dell pomagał Eddiemu Bakerowi w obronie.

Roczne stypendium przyznawane rekrutom piłkarskim zostało zwiększone z 400 do 480 dolarów na sezon 1934.

Przed wiosennymi treningami piłkarskimi trener Sutherland i jego personel odbywali codzienne spotkania na stadionie według stanowisk. Każdy zawodnik brał udział w jednym spotkaniu tygodniowo. Jedna noc była przeznaczona na centra, druga na wślizgi i tak dalej.

Trener Sutherland musiał zastąpić 14 graczy Panther (w tym 8 stałych bywalców), którzy ukończyli szkołę w czerwcu (Robert Hogan, Joseph Skladany, Tarciscio Onder, Frank Walton, James Simms, Frank Tiernan, Arthur Craft, Howard Gelini, Robert Timmons, John Meredith , Richard Matesic, Mike Sebastian, Howard O'Dell i John Love). 15 marca jego zadanie rozpoczęło się na dobre wraz z przybyciem 73 kandydatów na pierwszą wiosenną sesję treningową. Zgłosiło się 41 członków uniwersytetu i 32 wschodzących studentów drugiego roku z zeszłorocznego zespołu pierwszego roku. Za kilka dni spodziewano się kolejnych dwudziestu. Trener Sutherland był jak zwykle ostrożny: „Drużyna ma dobre perspektywy, ale jest to kwestia nauczenia ich piłki nożnej. To, czego nauczymy się tej wiosny, będzie dużo znaczyło następnej jesieni, kiedy spotkamy się z Waszyngtonem i Jeffersonem w Wirginii Zachodniej, Południowej Kalifornia, Minnesota, Westminster, Nebraska, Notre Dame, Carnegie Tech i Navy. Możemy mieć nadzieję na uczciwy sezon. 5 maja uczelnia zakończyła wiosenny okres treningowy meczem z drużyną absolwentów. Uniwerek zwyciężył 14 do 0.

9 września pięćdziesięciu potencjalnych członków drużyny pojechało autobusem do Camp Hamilton na 2 tygodnie przedsezonowych przygotowań, aby przygotować się na najtrudniejszy harmonogram jedenastoletniej kariery trenera Sutherlanda w Pitt. „Jock natychmiast rozpoczął najintensywniejszy okres przygotowawczy, jakiego doświadczyła drużyna Pitta, w wyniku czego zawodnicy szybko osiągnęli świetną kondycję fizyczną i byli w formie zbliżonej do połowy sezonu, kiedy rozpoczął się terminarz”. Ostatniego ranka obozu, uniwerek pokonał rezerwy 40 do 0 w pełnym meczu. Po obiedzie świta Pantery wróciła do Pittsburgha na rozpoczęcie semestru jesiennego.

Wydział lekkoatletyczny Panther przywrócił 25 centów za wstęp dla dzieci. „Mamy nadzieję, że uda nam się wpuścić młodzież na każdy mecz, chociaż rezerwacje na jeden lub dwa duże turnieje mogą przeszkadzać” — oświadczył dyrektor W. Don Harrison.

Kadra trenerska

1934 Sztab piłkarski Pittsburgh Panthers
Kadra trenerska   Personel pomocniczy
  • Dr Ralph Shanor – lekarz zespołu
  • George Moore – trener zespołu
  • Percy S. Browne – kustosz sprzętu
  • WD Harrison - dyrektor lekkoatletyczny
  • James Hagan - absolwent kierownika lekkiej atletyki
  • Frank Carver - dyrektor ds. Reklamy
  • Jess Pennington - menedżer studentów uniwersytetu
  • Clifton McClain - kierownik zespołu pierwszego roku

Lista

Podsumowania gier

Waszyngtona i Jeffersona

Tydzień 1: Washington i Jefferson w Pitt
1 2 3 4 Całkowity
Waszyngtona i Jeffersona 0 0 6 0 6
• Pitta 0 13 0 13 26
Zobacz także: drużyna piłkarska Washington & Jefferson Presidents z 1934 roku
Program na mecz 29 września z Waszyngtonem i Jeffersonem
Odcinek biletu na mecz 29 września przeciwko W. & J.

29 września Pitt i W. & J. spotkali się po raz ostatni na Pitt Stadium. Było to trzydzieste drugie spotkanie wszechczasów, a Pitt prowadził serię 16–13–2. Prezydenci ostatnio wygrali w 1924 roku i nie strzelili gola przeciwko Pittowi w poprzednich 6 meczach. Trener trzeciego roku, Hank Day, miał nadzieję poprawić rekord 2–7–1 z poprzedniego roku. Coach Day wyraził opinię: „Nie można zbudować murowanego domu bez cegieł. Nie mamy wystarczającej siły, by pokonać Pitta i mam tylko nadzieję, że utrzymamy wynik do przyzwoitych rozmiarów”.

Pomimo utraty 8 początkowych i 6 rezerwowych do ukończenia szkoły, w składzie trenera Sutherlanda na mecz otwarcia przeciwko Presidents znalazło się 10 weteranów i jeden drugoklasista - pomocnik (Bobby LaRue).

15 000 fanów siedziało podczas ciągłego deszczu, aby oglądać, jak Pantery pokonują prezydentów 26–6. Pitt uzyskał 317 jardów i 18 pierwszych upadków do 163 jardów i 3 pierwszych upadków W. & J. Po bezbramkowej pierwszej kwarcie, obrońca Pitta, Bobby LaRue, oddał punt na 39-jardową linię Presidents. Na pierwszej próbie Leo Malarkey stracił 4 jardy. Na drugim miejscu Henry Weisenbaugh przebiegł 43 jardy, zdobywając pierwsze przyłożenie w sezonie. Isadore Weinstock wykorzystał punkt po, a Pitt prowadził 7 do 0. Obrona Panther utrzymała się i Pitt odzyskał posiadanie na własnej linii 45 jardów. Dziewięć zagrań, 55 jardów zakończyło się 1 jardem wpadnięcia Weinstocka w strefę końcową w celu drugiego przyłożenia Pitta. Nie trafił w miejsce, ale Pitt prowadził w połowie 13 do 0. Pitt wbił piłkę na 13-jardową linię prezydentów podczas pierwszej akcji trzeciej kwarty, ale stracił piłkę po upadkach. Przy pierwszej próbie W. & J. pomocnik Don Croft przebiegł sprintem 87 jardów wokół końca, aby uzyskać pierwsze przyłożenie W. & J. przeciwko Pittowi od 1924 roku. Później nie trafił w punkt i wynik brzmiał: Pitt 13 do W. & J. 6. Po wymianie puntów Pitt uzyskał posiadanie na własnej 45-jardowej linii. Kiedy kwarta się skończyła, Pantery znajdowały się na 3-jardowej linii W. & J. „W pierwszej grze Weinstock uderzył prawego obrońcę w celu przyłożenia. Próba Weinstocka na dodatkowy punkt była niecelna, ale W. & J. był na spalonym, a Pitt otrzymał punkt. Wynik: Pitt 20; W. & J. 6.” Prezydenci przesunęli piłkę na linię 35 jardów Pitta, ale odwrócili ją po upadkach. Atak Pantery przeszedł 65 jardów w trzech zagraniach. Leon Shedlosky poprowadził piłkę przez ostatnie 26 jardów do przyłożenia. Później Robert McClure nie trafił w sedno. Wynik końcowy: Pitt 26; W. & J. 6.

Wyjściowy skład Pitta na mecz z Washingtonem i Jeffersonem to Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (środek), Ken Ormiston (prawy obrońca), Arthur Detzel (prawy wślizg), Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Zmiennikami pojawiającymi się w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, John Valenti, William Glassford, Nick Kliskey, Marwood Stark, Averell Daniell, Karl Seiffert, Robert McClure, Arnold Greene, Leo Malarkey, Hub Randour, Leon Shedlosky, Stanley O'Neil, Henry Weisenbaugha i Leonarda Rektora.

w Wirginii Zachodniej

Tydzień 2: Pitt w Wirginii Zachodniej
1 2 3 4 Całkowity
• Pitta 7 7 0 13 27
Wirginia Zachodnia 0 0 6 0 6
Zobacz także: drużyna piłkarska West Virginia Mountaineers z 1934 roku
Program meczu 6 października z Wirginią Zachodnią
Odcinek biletu na mecz 6 października z Wirginią Zachodnią

Trzeci rok z rzędu Pantery udały się do Morgantown na coroczną bitwę z góralami z Zachodniej Wirginii. Pitt prowadził serię 20–8–1 i wygrał dziewięć z ostatnich 10 meczów. Trener Sutherland chciał, aby jego drużyna była bardziej skoncentrowana niż w meczu W. & J., więc Pantery miały ciężki tydzień treningów. Pantery były zdrowe i ten sam skład wyszedł na boisko, aby rozpocząć mecz.

Górale byli prowadzeni przez trenera pierwszego roku Charlesa „Trusty” Tallmana . Grał do końca w drużynach Mountaineer 1920-23. Był trenerem na Uniwersytecie Marshalla od 1925-28 z zapisem 22-9-7. Wrócił do Morgantown i trenował drużynę pierwszego roku przez pięć lat przed objęciem stanowiska głównego trenera. Zachodnia Wirginia miała 2: 0 w sezonie, wygrywając u siebie z West Virginia Wesleyan (19: 0) i Duquesne (7: 0) na Forbes Field . Jess Carver z Sun-Telegraph zauważył: „Zachodnia Wirginia tak poważnie potraktowała mecz, że nowy trener, Trusty Tallman, wczoraj po południu zabrał swoich podopiecznych z miasta do pobliskiego górskiego odosobnienia, co było czymś niespotykanym na tak wczesną porę roku. "

Pantery rozczarowały fanów gospodarzy przekonującym zwycięstwem 27: 6 nad Góralami. The Pittsburgh Press odnotowało: „Pitt wykonał 16 pierwszych upadków do trzech i dopiero w drugiej połowie Mountaineers przekroczyli linię 50 jardów”. Ofensywa Panter rozpoczęła drugie posiadanie z własnej linii 37 jardów. Na pierwszej próbie Bobby LaRue stracił jard. Na drugim miejscu Mike Nicksick rzucił 64-jardowe podanie przyłożenia, kończąc Harveya Rookera. Isadore Weinstock wykorzystał punkt później, a Pitt prowadził 7 do 0. W drugiej tercji atak Pantery podtrzymał 72-jardową jazdę, która zakończyła się 4-jardowym przepychaczem Leona Shedlosky'ego do strefy końcowej. Henry Weisenbaugh wykorzystał punkt po przerwie i Pitt prowadził 14:0. Fani Górali mieli powody do radości, gdy podanie Ecka Allena do Mickeya Heatha zyskało 56 jardów do 4-jardowej linii Pitta. Allen wjechał do strefy końcowej na czwartej próbie, zdobywając pierwsze punkty w Wirginii Zachodniej przeciwko Pittowi od 1929 roku. Angelo Onder (brat grad Pitta, Tarciscio Onder) nie trafił w miejsce. Ofensywa Pantery odpowiedziała dwoma kolejnymi przyłożeniami. 77-jardowa jazda zakończyła się 35-jardowym biegiem Weisenbaugha, a Verne Baxter złapał 40-jardowe podanie przyziemienia od Leo Malarkeya. Weisenbaugh wykorzystał jedno z miejsc docelowych, a Pitt wrócił do domu ze zwycięstwem 27 do 6.

Górale zakończyli sezon z rekordem 6-4.

W wyjściowym składzie Pitta na mecz z Wirginią Zachodnią byli Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (w środku), Ken Ormiston (prawy obrońca), Arthur Detzel (prawy obrońca ), Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Rezerwowymi, którzy pojawili się w grze za Pitta byli Edward Quarantillo, Leslie Wilkins, Averell Daniell, John Valenti, William Glassford, Leon Wohlgemuth, Nick Kliskey, Charles Gangloff, Frank Kutz, Marwood Stark, Stanley Olejniczak, Karl Seiffert, Vincent Sites, Louis Wojcihovski, Robert McClure, Arnold Greene, Leo Malarkey, Hub Randour, Joseph Troglione, Leon Shedlosky, Stanley O'Neil, Henry Weisenbaugh i Leonard Rector.

USC

Tydzień 3: USC w Pitt
1 2 3 4 Całkowity
USC 0 6 0 0 6
• Pitta 6 7 7 0 20
  • Data: 13 października 1934

  • Lokalizacja: Pitt Stadium Pittsburgh, Pensylwania
  • Początek gry: 14:00
  • Frekwencja na meczach: 55 000
  • Pogoda na mecz: słonecznie i chłodno
  • Sędzia: HB Hacket (wojsko)
Zobacz także: drużyna piłkarska USC Trojans z 1934 roku
Program meczu 13 października z USC
Odcinek biletu na mecz 13 października z USC

13 października Pantery powitały trojany z USC. USC nigdy nie było na wschód od South Bend, IN, żeby grać w piłkę nożną. Jock Sutherland i Pitt zostali oszukani przez trojany w dwóch Rose Bowl (47-14 w 1930 i 35-0 w 1933). Jack Sell z Post-Gazette zanotował: „Zajrzenie do akt ujawnia, że ​​dziesięciu graczy Pitta, którzy prawdopodobnie będą dzisiaj uczestniczyć w akcji, uczestniczyło w ostatnim spotkaniu tych dwóch szkół, 2 stycznia 1933 r., w meczu Rose Bowl w Pasadenie . Kapitan Charles Hartwig, Weinstock, Rooker, Ormiston, Hoel, Shotwell, Wojcihovski, Munjas, Weisenbaugh i Nicksick wiedzą, jak to jest przegrać 35:0 i wrócić pociągiem do domu.

Howard Jones był w swoim dziesiątym sezonie jako główny trener trojanów. Osiągnął rekord 84–11–3. Trojany przybyły na wschód z rekordem 3: 1 w sezonie. Zaczęli od trzech zwycięstw z rzędu, a następnie przegrali u siebie ze stanem Waszyngton (19-0). Po tej porażce Jack Franklin, redaktor szkolnej gazetki „ Daily Trojan ”, napisał wstępniak krytykujący wysiłki zespołu. Napisał, że członkowie zespołu „byli chłopcami zachwyconymi Hollywoodem, którzy byli zabawkami dla jakiejś filmowej piękności lub magnata z henną”. Dodał stratę do stanu Waszyngton: „To oznaczało zwycięstwo drużyny, która gra w piłkę nożną dla dobra gry, nad drużyną chłopaków z Hollywood, którzy kiedyś wiedzieli, jak grać w piłkę nożną, ale przekonali się, że są już całkowicie Amerykanami. teraz wykonuj tylko ruchy. Pismo wisi na ścianie od dawna”. Trener Jones nie był zadowolony, podobnie jak zawodnicy, ale trener przyznał się do Pittsburgh Press : „Tak grali, nie alibiuję dla tych chłopców, będą musieli grać lepiej niż byli. "

Przed 55 000 fanów Pitt wygrał mecz 20 do 6. Stali się jedyną drużyną inną niż Notre Dame, która pokonała USC w grze międzysektorowej. Ponadto był to pierwszy raz, kiedy drużyna Howarda Jonesa przegrała 2 mecze z rzędu w tym samym sezonie.

W pierwszej kwarcie Panthers wpisali się na listę strzelców. Kapitan Charles Hartwig odzyskał błąd trojańskiego pomocnika Clifforda Probsta na 20-jardowej linii USC. Atak Pantera przesunął piłkę na linię 1 jarda, a Isadore Weinstock wpadł w strefę końcową, zdobywając początkowy wynik. Weinstock nie trafił w sedno później. Wynik: Pitt 6 do USC 0. W drugiej tercji Panthers powiększyli swój wynik po doskoku z 22 jardów, wykonanym przez Henry'ego Weisenbaugha. Weinstock wykorzystał punkt później, a Pitt prowadził 13 do 0. Trojany odpowiedziały tuż przed przerwą 80-jardowym uderzeniem. Rozgrywający USC Cotton Warburton wykonał 6-jardowe podanie do Calvina Clemensa w celu przyłożenia. Próba Clemensa na punkt została zablokowana przez centrum Pitta, George'a Shotwella. Wynik do przerwy brzmiał: Pitt 13 do USC 6. Pantery zdołały zdobyć kolejne przyłożenie w trzeciej zwrotce w jednej grze po zdobyciu posiadania, blokując punt na 35-jardowej linii USC. Zastępczy pomocnik Hubert Randour podał, kończąc Verne Baxter na ostatnim przyłożeniu meczu. Weinstock zamienił punkt na zwycięstwo 20 do 0.

Redaktor „ Daily Trojan ” mógł mieć rację, ponieważ trojany USC nigdy nie odzyskały formy z wczesnego sezonu i wygrały tylko jeszcze jeden mecz, kończąc sezon 4-6-1.

Wyjściowy skład Pitta na mecz z USC to Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy wślizg), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (w środku), Ken Ormiston (prawy obrońca), Arthur Detzel (prawy wślizg) , Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Zmiennikami występującymi w meczu dla Pitta byli Edward Quarantillo, Averell Daniell, William Glassford, Nick Kliskey, Frank Kutz, Stanley Olejniczak, Karl Sieffert, Robert McClure, Leo Malarkey, Hubert Randour i Henry Weisenbaugh.

Minnesota

Tydzień 4: Minnesota w Pitt
1 2 3 4 Całkowity
• Minnesoty 0 0 0 13 13
Pitt 0 7 0 0 7
  • Data: 20 października 1934

  • Lokalizacja: Pitt Stadium Pittsburgh, Pensylwania
  • Początek gry: 14:00
  • Frekwencja na meczach: 65 000
  • Pogoda na mecz: słonecznie i gorąco
  • Sędzia: WG Crowell (Swarthmore)
Zobacz także: drużyna piłkarska Minnesota Golden Gophers z 1934 roku
Program na mecz 20 października z Minnesotą
Odcinek biletu na mecz z Minnesotą 20 października

20 października Pantery gościły Minnesota Gophers, na czele których stanął trener trzeciego roku Bernie Bierman . The Gophers mieli 2: 0 w sezonie i passę 10 meczów bez porażki od ostatniego meczu w 1932 roku. W składzie Gopher było trzech zgodnych All-Amerykanów: obrońca / obrońca Pug Lund , koniec Frank Larson i obrońca Bill Bevan . Fullback Stan Kostka i wślizg Phil Bengston zostali wybrani do drugiego zespołu North American Newspaper Alliance, a Bob Tenner do drugiego zespołu United Press. Trener Bierman powiedział Tribune: „Moi chłopcy są w pierwszej klasie, aw drużynie panuje doskonały duch. Jeśli chłopcy wyjdą na boisko i będą grać taką markę futbolu, do jakiej są zdolni, powinni wygrać. Ale będą musieli zagrać 60 minut świetnego futbolu.

Trener Sutherland przyznał, że Gophers powinni być faworyzowani, ale czuł, że gra będzie wyrównana. Początek Panther koniec Verne Baxter był chory i nie grał. Zastąpił go Karl Seiffert. Stanley Olejniczak zaczął od prawego ataku w miejsce Arthura Detzela.

Minnesota Gophers zebrali się w ostatniej tercji, zdobywając dwa przyłożenia i zmiażdżyli nadzieje Panther na tytuł mistrza kraju, wygrywając 13 do 7. Pierwsza kwarta i większa część drugiej to pojedynek między Gopherem All-American Lundem a rozgrywającym Pittem Millerem Munjasem. Pod koniec drugiej tercji Pitt zdobył posiadanie piłki na własnej 36-jardowej linii. Na pierwszej próbie Isadore Weinstock przebiegł 12 jardów wokół lewego końca i zanim został powalony, podał piłkę bokiem do Mike'a Nicksicka, który śledził grę. Nicksick ścigał się nietknięty do strefy końcowej, zdobywając pierwszy wynik w meczu. Weinstock był dobry w rozstawianiu, a Pitt prowadził 7:0 do przerwy. Pod koniec trzeciej zwrotki, obrońca Pitta, Bobby LaRue, sfaulował punt Lunda, a Gopher koniec Larson odzyskał dla Minnesoty na 40-jardowej linii Pitta. Atak Gopher przesunął piłkę na linię 22 jardów Pitta, gdy trzecia kwarta dobiegła końca. W pierwszej akcji czwartej kwarty Julius Alfonse ominął lewy koniec, zdobywając pierwsze przyłożenie Gophera. Bevan wyrównał wynik swoim punktem po. Po rozpoczęciu meczu Pantery nie zdołały wykonać pierwszej próby i musiały uderzyć. Gophers zdobyli posiadanie na własnej linii 46 jardów. Sześć zagrań przesunęło piłkę na 16-jardową linię Pitta. „Piękny podwójny boczny, Glen Seidel do Kostki do Lunda, który rzucił napastnika do Tennera, wysłał ten ostatni do wyścigu po prawej stronie w celu przyłożenia. Bevan przegapił próbę zdobycia punktu”. Końcowy wynik: Minnesota 13 do Pitta 7.

Chester L. Smith z The Press zauważył, że 65 000 fanów wróciło do domu smutnych, ale dumnych, że zespół Pitta walczył do samego końca. Dodał: „Były inne tysiące, które były gorzko rozczarowane, ponieważ władze sportowe Pitta ponownie orzekły przeciwko ogólnokrajowej transmisji bitwy międzysekcyjnej. ”.

„Podczas pierwszej kwarty jeden z liderów cheerleaderek-akrobatów Pitta próbował uderzyć brodą w poprzeczkę zachodniego słupka bramki. Jeden koniec poprzeczki oderwał się od słupka i wyraźnie opadł. Sędziowie zatrzymali grę, dopóki sędzia Thorpe nie mógł wspiąć się na poprzeczkę. umieść i przymocuj poprzeczkę za pomocą paska taśmy samoprzylepnej trenera Buda Moore'a.

Trener Sutherland pochwalił Gophers: „Minnesota zrobiła na mnie duże wrażenie. To naprawdę dobra drużyna piłkarska. Baliśmy się ich siły, a naszą strategią było utrzymanie ich w dołku tak długo, jak to możliwe. w pierwszej połowie, ale jeden błąd wpędził nas w zacięcie, a potem Susły zabrały się do pracy. ... Myślałem, że moi chłopcy grali na granicy swoich możliwości, ale Susły były dla nas po prostu za dobre.

Minnesota zakończyła sezon z rekordem 8: 0 i podzieliła mistrzostwo kraju z Alabamą, przy czym ta dwójka została wybrana przez wszystkich głównych selektorów uznanych przez NCAA.

Wyjściowy skład Pitta na mecz z Minnesotą to Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (w środku), Ken Ormiston (prawy obrońca), Stanley Olejniczak (prawy obrońca) , Karl Seiffert (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Sugestiami występującymi w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, Averell Daniell, William Glassford, Leon Wohlgemuth, Nick Kliskey, Frank Kutz, Arthur Detzel, Leslie Wilkins, Hubert Randour, Leon Shedlosky i Henry Weisenbaugh.

w Westminsterze

Tydzień 5: Pitt w Westminsterze
1 2 3 4 Całkowity
• Pitta 12 6 6 6 30
Westminsterski 0 0 6 0 6
Zobacz też: Westminster College (Pensylwania)
Półobrońca Westminster Ray Sweeney i rozgrywający Bob Arrowsmith
Pamiątkowy proporczyk Pitt Panther

27 października Pantery pojechały autobusem około 60 mil na północ do New Castle w Pensylwanii, aby zagrać z Westminster Titans. Tytani prowadzeni przez braci bliźniaków Billa i Toma Gilbane'a mieli bilans 3: 2 w sezonie. Pokonali Slippery Rock , Edinboro i Thiel , przegrywając z Fordhamem i Johnem Carrollem . Gilbanowie byli absolwentami Brown University i zostali wyróżnieni jako All-Americans w 1932 roku.

Trener Sutherland zabrał cały skład: „To jedyna wycieczka w roku, którą staramy się zapewnić wszystkim naszym zawodnikom. Mam nadzieję, że wykorzystam ich wszystkich przeciwko Tytanom. Użyję tylu, ilu się odważę, to pewne”.

The New Castle News donosiło: „Grając w warunkach pogodowych, które były bardziej odpowiednie dla zapalenia płuc lub lumbago niż piłka nożna, University of Pittsburgh Panthers chlupotało i ślizgało się przez błoto i wodę na stadionie Taggart w sobotę po południu, aby odnieść 30 do 0 zwycięstwo nad walczącym Drużyna piłkarska Westminster College. Około 1500 zagorzałych kibiców z boiska siedziało skulonych w płaszczach przeciwdeszczowych i kocach, podczas gdy piłkarze prowadzili przedstawienie.

Pantery zdobyły pięć przyłożeń, ale straciły wszystkie dodatkowe punkty. Isadore Weinstock i Hubert Randour zdobyli po dwa przyłożenia, a Mike Nicksick dodał po jednym. Ofensywa Panther zdobyła osiemnaście pierwszych upadków, podczas gdy ich obrona poddała się Tytanom tylko raz. Trzydzieści trzy Pantery wzięły udział w jednostronnej zabawie. Urzędnicy skrócili kwadranse do 12 minut ze względu na deszcz, deszcz ze śniegiem i zimno. Tytani zakończyli sezon z rekordem 3–5–1. To był ostatni raz, kiedy Pitt i Westminster spotkali się na boisku.

W wyjściowym składzie Pitta na mecz z Westminsterem byli Leslie Wilkins (lewy koniec), Averell Daniell (lewy obrońca), William Glassford (lewy obrońca), Nick Kliskey (w środku), Frank Kutz (prawy obrońca), Arthur Detzel (prawy obrońca), Vincent Sites (prawy obrońca), Robert McClure (rozgrywający), Hubert Randour (lewy obrońca), Leon Shedlosky (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Rezerwowi, którzy pojawili się w meczu dla Pitta, to Edward Quarantillo, Harvey Rooker, Regis Flynn, Verne Baxter, John Valenti, Robert Hoel, Stanley Olejniczak, Gene Stoughton, Leon Wohlgemuth, Marwood Stark, Charles Hartwig, George Shotwell, Charles Gongloff, Arnold Greene, Miller Munjas, Stanley O'Neil, Mike Nicksick, Leo Malarkey, Joseph Trogleone, Bobby LaRue, Arthur Ruff, Leonard Rector i Henry Weisenbaugh.

Notre-Dame

Tydzień 6: Notre Dame w Pitt
1 2 3 4 Całkowity
Notre-Dame 0 0 0 0 0
• Pitta 0 6 7 6 19
  • Data: 3 listopada 1934 r

  • Lokalizacja: Pitt Stadium Pittsburgh, Pensylwania
  • Początek gry: 14:00
  • Frekwencja na meczach: 64 000
  • Pogoda na mecz: słonecznie i gorąco
  • Sędzia: EW Carson (Penn State)
Zobacz też: 1934 Notre Dame Fighting irlandzki zespół piłkarski
Program meczu 3 listopada z Notre Dame
Odcinek biletu na mecz 3 listopada kontra Notre Dame

3 listopada przeciwnikiem Panter w Homecoming był „Fighting Irish” z Notre Dame. Irlandczycy byli prowadzeni przez pierwszorocznego trenera Elmera Laydena . Jego Irlandczyk przybył do Pittsburgha z rekordem 3-1. Przegrali otwierającego u siebie z Teksasem (7–6), a następnie wygrali trzy z rzędu z Purdue (18–7), Carnegie Tech (13–0) i Wisconsin (19–0). Linia irlandzka została zakotwiczona przez konsensus All-American Center Jacka Robinsona . Notre Dame prowadził w serii wszechczasów 4–2–1, ale Pitt wygrał poprzednie dwa mecze. Notre Dame przywiozła na mecz 42 graczy, którzy zostali zakwaterowani w Pittsburgh Athletic Association. The South Bend Tribune donosił: „Trener Layden zapowiedział dziś rano, że będzie używał swojej pierwszej linii naciągu przez co najmniej połowę meczu, wykonując większość zmian w obronie. Każdy członek drużyny jest w dobrej formie, a duch jest na wysokim poziomie. ”. Wcześniej w tym tygodniu Layden powiedział reporterowi: „Pittsburgh pokona nas co najmniej dwoma przyłożeniami. Jock Sutherland ma dla nas zbyt wielu doświadczonych graczy”.

Trener Sutherland wystartował w niemal takim samym składzie, jak w meczu z Minnesotą. Zaczynający prawy koniec Verne Baxter wyzdrowiał z grypy i zastąpił Vincenta Sitesa. French Lane z The Chicago Tribune napisał: „Trener Jock Sutherland z Panthers, ze łzami gotowymi spłynąć po jego pomarszczonych policzkach, powiedział:„ Będziemy usatysfakcjonowani wygraną 2 do 0, ale zastanawiam się, jak możemy zdobyć bramkę bezpieczeństwo'."

W idealnych warunkach pogodowych Pittsburgh Panthers stali się drugą drużyną, która pokonała Notre Dame trzy lata z rzędu, pokonując Irlandczyków 19:0 przed 64 000 fanów. Większość pierwszej kwarty to walka o punkty. Atak Pantera przesunął piłkę po jednym posiadaniu do linii 5 jardów Notre Dame, ale stracił piłkę po upadkach. Na początku drugiej tercji Layden zastąpił nowego obrońcę, a Sutherland zastąpił cały skład Pitta, z wyjątkiem lewego końca Harveya Rookera. Obrona Pitta wymusiła punt. Irlandzki pomocnik Andy Pilney trafił do Leona Shedloskeya na 42-jardowej linii Pitta. Z blokerami z przodu przebiegł sprintem 58 jardów, aby zdobyć przyłożenie. Isadore Weinstock nie trafił w punkt, a Pitt prowadził 6 do 0. Pod koniec połowy Notre Dame odzyskał fumble Weinstocka na 44-jardowej linii Pitta. Arnold Greene, trzeci rozgrywający Pitta, przechwycił podanie i przeniósł piłkę do strefy końcowej. Sędziowie orzekli, że wyszedł poza boisko na linii 2 jardów. Czas dobiegł końca przed kolejną grą i Pitt prowadził 6 do 0 do przerwy. W połowie trzeciej kwarty Pantery zdobyły posiadanie piłki na swojej 35-jardowej linii. Pięć biegowych akcji przesunęło piłkę na irlandzką linię 46 jardów. Stamtąd Mike Nicksick „przeciął lewy wślizg, odwrócił swoje pole i przebiegł czterdzieści sześć jardów, by zdobyć przyłożenie, podczas gdy blokujący Pitta rozproszyli irlandzkich graczy jak wiele kręgli. Weinstock wyrzucił dodatkowy punkt”. Wynik: Pitt 13; Notre Dame 0. W ostatniej kwarcie irlandzki atak przeniknął do linii 33 jardów Pitta. Na trzeciej próbie Henry Weisenbaugh przechwycił błędne podanie i zwrócił piłkę na 32-jardową linię Notre Dame. Podczas pierwszej próby, po zdobyciu 29 jardów, Shedlosky został wypchnięty poza boisko na irlandzkiej linii 3 jardów. W następnej grze Nicksick zdobył ostatnie przyłożenie. Weisenbaugh był szeroko ustawiony. Wynik końcowy: Pitt 19; Notre Dame 0. Notre Dame zakończył sezon z rekordem 6-3.

Atakujący Pitt wykonał 9 pierwszych upadków i zdobył 232 jardy przed wznowieniem gry. Obrona Pantery przechwyciła 6 podań i utrzymała Irlandczyków do 5 pierwszych upadków i łącznie 97 jardów ataku.

Les Biederman z The Press rozmawiał z uśmiechniętym trenerem Sutherlandem: „Myślę, że to był cholernie zacięty mecz. Notre Dame ma dobrą drużynę, ale Pitt wyglądał dziś dla mnie okropnie dobrze”.

Wyjściowy skład Pitta na mecz z Notre Dame to Harvey Rooker (lewy obrońca), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (środkowy), Ken Ormiston (prawy obrońca), Stanley Olejniczak (prawy obrońca ), Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksack (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Zmiennikami pojawiającymi się w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, Averell Daniell, Frank Kutz, Marwood Stark, William Glassford, Nick Kliskey, Arthur Detzel, Vincent Sites, Robert McClure, Arnold Greene, Leon Shedlosky, Hubert Randour, Joseph Trogleone, Stanley O' Neila, Henry'ego Weisenbaugha i Leonarda Rektora.

w Nebrasce

Tydzień 7: Pitt w Nebrasce
1 2 3 4 Całkowity
• Pitta 6 6 13 0 25
Nebraska 0 0 0 6 6
Zobacz też: drużyna piłkarska Nebraska Cornhuskers z 1934 roku
Program meczu 10 listopada z Nebraską

Trzecia podróż Pitta odbyła się w Lincoln w stanie NE na ich coroczny mecz przeciwko drużynie Nebraska Cornhuskers. Pantery przegrały pierwsze spotkanie w 1921 r., Ale odkąd seria została wznowiona w 1927 r., Pantery nie przegrały z Huskers, a seria wynosiła 4–1–3 na korzyść Pitta. Podczas jazdy pociągiem na zachód oddział Panther miał postój w czwartek rano w Chicago . Trener Sutherland przeprowadził popołudniowy trening na stadionie Stagg Memorial Stadium Uniwersytetu Chicagowskiego . Po obiedzie zespół ponownie wsiadł do pociągu i wyruszył do Omaha . Następnego ranka przybyli do Omaha i zakwaterowali się w hotelu Fontenelle . Popołudniowy trening odbył się w tajemnicy w Ak-Sar-Ben .

Sutherland był jak zwykle pesymistą, gdy zapytano go, czy mecz zakończy się kolejnym remisem 0: 0: „Może, może. Mieliśmy tutaj lepsze drużyny i nie mogliśmy wygrać. Nie, nie spodziewam się, że będzie to remis. DX ma dobry zespół. Nebraska prawdopodobnie tym razem nas pokona.

Trener Sutherland chciał większej szybkości w obronie, więc wystawił Henry'ego Weisenbaugha na bocznego obrońcę zamiast Isadore'a Weinstocka. Reszta wyjściowego składu była nienaruszona i zdrowa.

Trener szóstej klasy, Dana X. Bible 's Huskers, w tym sezonie osiągnęli wynik 4: 1. Ich jedyną skazą była porażka 20: 0 z nemezisem Pitta, Minnesota Gophers. Ponieważ Nebraska była bezczynna na tydzień przed meczem z Pittem, Coach Bible pokazał zespołowi dwa filmy, aby nastroić ich do meczu z Pittem: „Remis Nebraski z Pittem 0: 0 w 1932 roku”, a następnie „Pitt's 6: 0 Victory, Or Dlaczego Nebraska nie poszła do Rose Bowl w 1933 roku”.

Ciało uczniów było w stanie szaleństwa nad tą grą. Rozpowszechnili przysięgę lojalności, którą podpisało 2500-3000 studentów. Zobowiązanie brzmiało: „Organizm studencki Uniwersytetu Nebraski składa ci to jako zobowiązanie do naszej konsekwentnej lojalności. Stoisz przed najważniejszą bitwą sezonu. Bardziej niż w jakimkolwiek innym meczu zależy nam na decydującym zwycięstwie nad Pittsburgh w tradycyjnym konflikcie. Ale jeśli będziesz walczył czysto, niezależnie od tego, czy wygrasz, czy przegrasz, społeczność uczniowska będzie dumna ze swojej [ sic ] drużyny piłkarskiej i lojalna wobec niej! Jesteśmy z tobą w 100 procentach. Nasze podpisy świadczą o naszym wsparciu Wyjdź i wygraj!” Zobowiązanie zostało przekazane kapitanowi drużyny Frankowi Meierowi w czwartek.

Przed meczem obchodzono Dzień Zawieszenia Broni . Po przeglądzie uniwersyteckiego pułku kadetów orkiestra studencka bawiła się, karabiny Pershinga oddały salut, a trębacze grali w beczki.

Przed rekordową publicznością ofensywa Pitt Panther prowadzona przez pomocnika Mike'a Nicksicka po czterech przyłożeniach pokonała Nebraska Cornhuskers 25 do 6. Pitt otrzymał rozpoczęcie meczu i przesunął piłkę na 14-jardową linię Husker. Na czwartej pozycji Nicksick grzebał, a Nebraska odzyskała siły. Po wymianie puntów Pitt był w posiadaniu piłki na własnej linii 49 jardów. Henry Weisenbaugh zdobył 8 jardów, ale doznał kontuzji podczas gry. Zastąpił go Isadore Weinstock. Dwa napady i kara spalonego przeciwko Nebrasce przesunęły piłkę na linię 25 jardów. Weinstock szybko uciekł z wślizgu na 20 jardów i pierwszy na linii 5 jardów. Nicksick strzelił z linii 1 jarda na czwartej próbie. Weinstock przegapił miejsce. Pitt 6 do Nebraski 0. W drugiej kwarcie Panthers utrzymali 9-play 58-yard drive. Nicksick przebiegł ostatnie 11 jardów, aby zdobyć wynik. Dodatkowy punkt został zablokowany i Pitt prowadził po pierwszej połowie 12 do 0. Pantery zdobyły bramkę w pierwszej odsłonie trzeciej kwarty. Weinstock przywrócił kick-off na swoją linię 24 jardów. Na pierwszej próbie Nicksick przeniósł piłkę na 46-jardową linię Huskera. W następnej grze Weinstock włamał się do drugorzędnego i zyskał 8 jardów. Gdy już miał zostać powalony, odjechał bokiem do podążającego Nicksicka, który przebiegł pozostały dystans bez przeszkód dla wyniku. Weinstock nie trafił w miejsce, a Pitt prowadził 18 do 0. Później w trzeciej zwrotce Weinstock i Nicksick powtórzyli grę boczną i zdobyli 46 jardów do 15-jardowej linii Huskera. Dwie sztuki później Nicksick zdobył swoje czwarte przyłożenie. Ken Ormiston odniósł sukces w rozstawianiu, a Pitt prowadził 25 do 0 po trzech tercjach. Nebraska strzelił gola przeciwko drugiemu i trzeciemu policzkowi Pitta w późnej fazie gry. Rozgrywający Husker, Henry „Chief” Bauer, trafił Raya Tomana trzema prostymi podaniami na wynik. Nebraska była na spalonym w walce o punkt, więc końcowy wynik brzmiał: Pitt 25; Nebraska 6.

Pitt był pierwszym zespołem, który dwukrotnie pokonał Nebraskę na Memorial Stadium. Przyłożenie Raya Tomana było pierwszym wynikiem Huskers przeciwko Pittowi od 1929 roku. Dziewiętnastopunktowy margines porażki był największym wynikiem Huskers od przegranej Notre Dame 20-0 w 1916 roku. Nebraska zakończył sezon z rekordem 6-3.

Wyjściowy skład Pitta na mecz z Nebraską to Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (w środku), Ken Ormiston (prawy obrońca), Stanley Olejniczak (prawy obrońca) , Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Henry Weisenbaugh (boczny obrońca). Rezerwowymi, którzy pojawili się w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, Averell Daniell, William Glassford, Leon Wohlgemuth, Nick Kliskey, Charles Gongloff, Frank Kutz, Marwood Stark, Arthur Detzel, John Valenti, Vincent Sites, Leslie Wilkins, Arnold Greene, Robert McClure, Hubert Randour, Stanley O'Neil, Leon Shedlosky, Leo Malarkey, Isadore Weinstock i Leonard Rector.

w Marynarce Wojennej

Tydzień 8: Pitt w marynarce wojennej
1 2 3 4 Całkowity
• Pitta 12 0 6 13 31
Marynarka wojenna 0 7 0 0 7
  • Data: 17 listopada 1934

  • Lokalizacja: Thompson Stadium Annapolis, MD
  • Początek gry: 14:00
  • Frekwencja na meczach: 25 000
  • Pogoda na mecz: idealna
  • Sędzia: FA Geiges (Świątynia)
Zobacz też: Drużyna piłkarska podchorążych marynarki wojennej z 1934 roku
Program na mecz 17 listopada kontra Marynarka Wojenna
Bilet na mecz 17 listopada kontra Marynarka Wojenna

Ostatnia podróż odbyła się na wschód do Annapolis w stanie Maryland, aby zmierzyć się z kadetami marynarki wojennej na stadionie Thompson. Marynarkę prowadził trener pierwszego roku Tom Hamilton . Grał jako halfback w drużynach marynarki wojennej 1924-1926 i został nazwany All-American w 1926 roku. Jego Middies miał 7: 0 w sezonie i miał nadzieję na zemstę za porażkę 34 do 6 z Panthers w 1933 roku. Notre Dame w poprzednim tygodniu (10-6) i wcześniej zadała jedyną porażkę trenerowi Lou Little'owi Columbia Lions (18-7). Navy była prowadzona na boisku przez dwóch All-Americans - pomocnika Freda "Buzza" Borriesa i wślizgu Slade'a Cuttera . Trener Hamilton powiedział Post-Gazette : „Pittsburgh ma jedną z najlepszych drużyn w kraju. Ale mamy też dobrą drużynę. Podejdziemy do tego meczu tak, jak do innych - aby wygrać”.

W czwartkowy wieczór kontyngent Panther pojechał pociągiem Baltimore & Ohio do Waszyngtonu , gdzie miał siedzibę w hotelu Wardman Park . W piątek odbył się trening na Uniwersytetu Georgetown . Trener Sutherland zastąpił kontuzjowanego Verne'a Baxtera Vincentem Sitesem i umieścił Isadore'a Weinstocka z powrotem na pozycji bocznego obrońcy w wyjściowym składzie. Mimo że w Pittsburghu rozegrano tylko jeden mecz, Pantery prowadziły w serii 4–1–1.

Przed wypełnionym ponad 25-tysięcznym tłumem na Thompson Stadium Pitt zdominował Midshipmen i wygrał mecz 31 do 7. Craig E. Taylor z The Baltimore Sun napisał: siedem zwycięstw z rzędu odniesionych przez przeciwnika spoza jego klasy… to był Dawid i Goliat, a Dawid nie miał procy”.

Pitt rozpoczął pierwszy mecz i przejechał 80 jardów w 17 grach, a Isadore Weinstock prowadził piłkę na ostatni jard w celu przyłożenia. Kopnięcie umieszczające Weinstocka było szerokie. Chwilę później Panthers wjechali na 61-jardowy 9-metrowy przejazd, zakończony 12-jardowym scamperem Bobby'ego LaRue, zdobywając drugi wynik Panther. Próba awansu Kena Ormistona nie powiodła się i Pitt prowadził 12 do 0 na koniec pierwszej kwarty. W drugiej tercji marynarka wojenna przeprowadziła 11-play 81 jardów, zdobywając jedyne punkty w meczu. Z piłką na 8-jardowej linii Pitta, obrońca Marynarki Wojennej Holman Lee przeszedł bokiem do Freda „Buzza” Borriesa i podał do Thomasa Kinga w celu przyłożenia. Slade Cutter wykorzystał punkt po przerwie, aby uzyskać wynik 12 do 7 na korzyść Pitta. W trzeciej zwrotce Weinstock dodał 6 kolejnych punktów swoim drugim przyłożeniem. Rezerwowi Panther grali w czwartej kwarcie i utrzymywali ataki na 80 i 65 jardów, co zaowocowało przyłożeniami Huberta Randoura i Leona Shedlosky'ego. Henry Weisenbaugh przekształcił miejsce po ostatnim przyziemieniu, aby uzyskać ostateczny wynik: Pitt 31; Marynarka Wojenna 7.

Trener Hamilton był łaskawy po porażce: „Pitt był dzisiaj świetnym zespołem. Naprawdę myślałem przed meczem, że mamy szansę ich pokonać. Nadal tak myślałem między połowami, kiedy wynik wynosił tylko 12: 7 przeciwko nam. Ale się zmienili pomyślałem krótko po tym. Nie zostaliśmy zhańbieni, bo to była potężna jedenastka Pitta.

W wyjściowym składzie Pitta na mecz z Navy byli Harvey Rooker (lewy koniec), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (w środku), Ken Ormiston (prawy obrońca), Stanley Olejniczak (prawy obrońca) , Vincent Sites (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Rezerwowymi, którzy pojawili się w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, Louis Wojchovski, Averell Daniell, Gene Stoughton, Frank Kutz, Leon Wohlgemuth, Nick Kliskey, Charles Gongloff, William Glassford, Marwood Stark, Karl Seiffert, Leslie Wilkins, Arnold Greene, Robert McClure, Hubert Randour, Leo Malarkey, Leon Shedlosky, Stanley O'Neil, Henry Weisenbaugh i Leo Rector.

Carnegie Tech

Tydzień 9: Carnegie Tech w Pitt
1 2 3 4 Całkowity
Technologia Carnegie'go 0 0 0 0 0
• Pitta 7 0 7 6 20
Zobacz też: drużyna piłkarska Carnegie Tech Tartans z 1934 roku
Program na mecz 29 listopada kontra Carnegie Tech
Odcinek biletu na mecz 29 listopada kontra Carnegie Tech

W Święto Dziękczynienia Panthers mieli nadzieję zdobyć szósty z rzędu tytuł City przeciwko Tartans of Carnegie Tech. Pitt prowadził serię 16-4 i nie przegrał z Tartanami od 1928 roku.

Tartany trenera drugiego roku Howarda Harpstera miały 4–4. Pokonali Genewę , Miami (Ohio) , NYU i zdenerwowanego miejskiego rywala Duquesne . Przegrali z Michigan State , Notre Dame , Purdue i Temple Owls Pop Warnera . Trener Harpster uważał, że jego drużyna jest w najlepszej formie w sezonie po dziesięciodniowym odpoczynku po meczu z Duquesne. Napisał: „Minęło sporo lat, odkąd Carnegie pokonał Pitta, a nasze jutrzejsze szanse nie są zbyt duże. Jednak nasi gracze wchodzą do gry z nastawieniem„ Jestem z Missouri ”i Pittowie będą musieli udowodnić z pierwszej ręki, że są tak wielcy, jak wszyscy mówią”.

Trener Sutherland był smutny, że czternastu seniorów grało w swoim ostatnim meczu jako Pantery. Wierni Pantery pożegnali kapitana Doca Hartwiga, Kena Ormistona, Franka Kutza, George'a Shotwella, Boba Hoela, Stana Olejniczaka, Harveya Rookera, Karla Seifferta, Lesa Wilkinsa, Louisa Wojcihovskiego, Millera Munjasa, Mike'a Nicksicka, Isadore'a Weinstocka i Henry'ego Weisenbaugha. Sutherland napisał w The Pittsburgh Press : „Bez względu na wynik jutrzejszego meczu, nie będę jednym z najszczęśliwszych ludzi w Pittsburghu. Pożegnam się i życzę powodzenia zbyt wielu fajnym chłopcom, z którymi to był moim przywilejem [sic] pracować przez ostatnie cztery lata”.

Lokalne gazety zwracały uwagę, że Pantery rozpoczęły sezon w białych koszulkach i złotych spodniach na swoje mecze. Na mecz z Minnesotą Sutherland założył drużynę w niebieskich koszulkach. Po przegranej z Gophers, białe koszulki były mundurem Panthers. Carnegie Tech zdecydowało się na ten mecz ubrać na biało, a Pitt ukłonił się życzeniom gości.

Panthers wygrali swój szósty z rzędu „City Title”, odcinając Tartans 20 do 0. Zdobyli także pierwsze posiadanie trofeum „Victory Bell”, które zostało wręczone przez sklep w centrum miasta.

Po drugim posiadaniu Techa, obrońca Willie Spisak przegrał, a obrońca Pitta, Mike Nicksick, doszedł do siebie na 23-jardowej linii Tartanów. Ofensywa Panther przeprowadziła 10 zagrań przez twardą obronę techniczną, aby zdobyć przyłożenie. Isadore Weinstock rzucił się z linii 1 jarda na punkt. Był dobry w ustawianiu, a Pitt prowadził 7 do 0 do przerwy. W trzeciej kwarcie Pantery wykorzystały kolejną fuszerkę techniczną, zdobywając drugie przyłożenie. Tartanowy obrońca Steve Terebus grzebał na swojej 20-jardowej linii. Nastąpiła szalona walka o piłkę, a kapitan Pitta, Charles Hartwig, odzyskał ją na linii 3 jardów. Po drugim spadku Weinstock wskoczył do strefy końcowej, zdobywając drugi wynik tego dnia. Był dobry w ustawianiu, a Pitt prowadził pod koniec trzech tercji 14 do 0. W czwartej tercji Hubert Randour przemknął 12 jardów wokół prawego końca, aby zakończyć 4-play, 48-yard drive. Henry Weisenbaugh przegapił dodatkowy punkt, a końcowy wynik brzmiał Pitt 20 do Tech 0.

W wyjściowym składzie Pitta na mecz z Carnegie Tech byli Harvey Rooker (lewy obrońca), Robert Hoel (lewy obrońca), Charles Hartwig (lewy obrońca), George Shotwell (środkowy), Ken Ormiston (prawy obrońca), Stanley Olejniczak (prawy obrońca ), Verne Baxter (prawy obrońca), Miller Munjas (rozgrywający), Mike Nicksick (lewy obrońca), Bobby LaRue (prawy obrońca) i Isadore Weinstock (boczny obrońca). Rezerwowymi, którzy pojawili się w grze dla Pitta byli Edward Quarantillo, Averell Daniell, William Glassford, Leon Wohlgemuth, Nick Kliskey, Frank Kutz, Marwood Stark, Arthur Detzel, Vincent Sites, Francis Seiffert, Arnold Greene, Hubert Randour, Leon Shedlosky, Henry Weisenbaugh i Leon Rektor.

Podsumowanie punktacji indywidualnej

1934 Podsumowanie punktacji Pittsburgh Panthers
Gracz Przyłożenia Dodatkowe punkty Gole z gry Bezpieczeństwo Zwrotnica
Isadora Weinstocka 9 9 0 0 63
Michael Nicksick 8 0 0 0 48
Leon Szedłoski 4 0 0 0 24
Hub Randour 4 0 0 0 24
Henryka Weisenbaugha 3 3 0 0 21
Verne'a Baxtera 2 0 0 0 12
Harveya Rookera 1 0 0 0 6
Roberta LaRue 1 0 0 0 6
Kena Ormistona 0 1 0 0 1
sumy 32 13 0 0 205

Po sezonie

Pantery liczyły na zaproszenie do Rose Bowl, ale niepokonana Alabama otrzymała ten zaszczyt. Pantery były brane pod uwagę w Sugar Bowl w Nowym Orleanie i meczu „Eastern Championship” w Nowym Jorku przeciwko Colgate, ale University Athletic Council głosowało za nieprzedłużeniem sezonu.

Isadore Weinstock został wybrany najcenniejszym zawodnikiem roku w okręgowej piłce nożnej przez Curbstone Coaches' Association.

Charles Hartwig, Isadore Weinstock i Miller Munjas zostali wybrani przez trenera East Andy'ego Kerra z Colgate do gry w meczu East-West Shrine w Nowy Rok w San Francisco.

Departament Athletic przyznał listy piłkarskie: Charlesowi Hartwigowi, Harveyowi Rookerowi, Robertowi Hoelowi, George'owi Shotwellowi, Kenowi Ormistonowi, Stanleyowi Olejniczakowi, Verne Baxterowi, Millerowi Munjasowi, Mike'owi Nicksickowi, Robertowi LaRue, Isadore Weinstockowi, Edwardowi Quarantillo, Averellowi Daniellowi, Williamowi Glassfordowi, Nick Kliskey, Frank Kutz, Arthur Detzel, Vincent Sites, Arnold Greene, Hubert Randour, Leon Shedlosky, Henry Weisenbaugh, Karl Seiffert, Robert McClure i Arthur Ruff. Menedżerowie studentów Jess Pennington i Clifford McClain również otrzymali list.

Na dorocznym bankiecie piłkarskim Stewart McAwley i Joseph Rodgers zostali mianowani współkierownikami uniwersyteckiej drużyny piłkarskiej na sezon 1935. Obaj byli juniorami w School of Business Administration. Zdecydowano, że kapitan będzie mianowany na podstawie meczu na mecz.

Trener piłki nożnej studentów pierwszego roku, dr Roscoe Gougler, nie został zatrudniony przez wydział lekkoatletyczny. Walter Milligan, który służył jako trener linii uniwersyteckiej, otrzymał tę pracę. Dr Gougler pozostał w personelu szkoły dentystycznej. Charles Bowser został ponownie zatrudniony jako asystent trenera backfield. Bowser grał w Pop Warner w latach 1920-1922, a później pracował jako asystent Jocka Sutherlanda w latach 1927-1929. Był głównym trenerem na Bowdoin University przez ostatnie 5 lat.

All-Amerykanie

  • Charles Hartwig , strażnik, kapitan drużyny Pitta. W następnym sezonie jego zdjęcie zostało umieszczone na pudełku płatków zbożowych Wheaties za bycie bohaterem piłki nożnej. Walczył z kontuzją, która spowodowała, że ​​przegapił cały drugi rok. Przewodnik medialny określił go jako genialnego gracza defensywnego i pracowitego w ataku. Był wyróżniającym się Panterą w Rose Bowl w 1933 roku. Zagrał w grę East – West Shrine z 1935 roku .
  • George Shotwell , środkowy został All-American za swoją ofensywną grę liniową w 1934 roku. Był wysoko ceniony za swoje wszechstronne umiejętności. Shotwell był inteligentnym piłkarzem znanym jako zapalony diagnosta zagrań. „Nigdy nie widziałem jego przełożonego pod tym względem i tylko trener wie, jak cenna jest ta cecha” – powiedział trener Jock Sutherland.
  • Isadore Weinstock , boczny obrońca, inteligentny i agresywny obrońca, który został All-American w 1934 roku. Był znany jako świetny handlarz piłką, zwłaszcza w trikach, takich jak podwójne podania i fałszywe rewersy. Weinstock był świetnym blokerem, a także grał w defensywie, kopał dodatkowe punkty i zajmował się rozpoczynaniem gry. Po złamaniu nosa stał się jednym z pierwszych graczy, którzy nosili maskę na twarz. Poprowadził Panthers w punktacji w 1934 roku z 63 punktami. Po Pitcie przeszedł do NFL, gdzie przez trzy sezony grał jako rozgrywający w Filadelfii i Pittsburghu.
  • Ken Ormiston , strażnik, zdobył pierwsze miejsce w zespołach New York Sun i International News Service.
  • Miller Munjas, rozgrywający, zdobył pierwsze wyróżnienie w drużynie New York World Telegraph . Został również wymieniony w drugim zespole North American Newspaper Alliance i trzecim zespole Associated Press.

* Pogrubienie — konsensus w całej Ameryce

Lista selektorów krajowych mistrzostw

„Lista mitycznych mistrzów futbolu uniwersyteckiego, wybranych przez wszystkie uznane autorytety [ sic ] od 1924 roku”, wydrukowana w Sports Illustrated w 1967 roku, ujawniła, że ​​​​wybór Pitta przez Parke'a Davisa po jego śmierci był historyczną podstawą uniwersyteckich mistrzostw krajowych w 1934 roku roszczenie, wybór, który nie jest udokumentowany w oficjalnej księdze rekordów piłkarskich NCAA . Po śmierci Davisa w czerwcu 1934 r. Walter R. Okeson został redaktorem corocznego oficjalnego przewodnika po piłce nożnej Spaldinga , który wcześniej redagował Davis. W przewodniku Davis sporządził listę zatytułowaną „Wybitne zespoły ogólnokrajowe i sekcyjne” na sezony od 1869 roku. Przez kilka lat Okeson nadal dodawał do tej listy coroczne wybory, opisane jako „Oryginalnie skompilowane przez nieżyjącego już Parke H. Davisa”. Przewodnik z 1935 r . W przeglądzie sezonu 1934 Okesona stwierdził: „Minnesota - niepokonana i niepokonana drużyna była generalnie uznawana za lidera kraju” oraz „Pittsburgh - pokonana tylko przez Minnesotę, drużyna była ogólnie oceniana jako najsilniejsza na Wschodzie”. Okeson wymienił obie szkoły jako „Wybitne zespoły ogólnokrajowe” w 1934 roku.

To są selektory, które zdecydowały, że Pitt został mistrzem kraju w 1934 roku, zgodnie z uznaniem College Football Data Warehouse : brak

Jednak jest 39 selektorów, którzy wybrali Alabamę i Minnesotę (którzy pokonali Pitta w Pittsburghu) jako mistrzów narodowych w 1934 r., w tym 13 „głównych” selektorów (tj. tych, którzy mieli „krajowy zasięg”).

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=1934_Pittsburgh_Panthers_football_team&oldid=1126962604 ”