Edwarda Heron-Allena

Edwarda Heron-Allena
Urodzić się	Edward Heron Allen (bez łączników) ( 17.12.1861 ) 17 grudnia 1861 Londyn, Anglia, Wielka Brytania
Zmarł	28 marca 1943 (28.03.1943) (w wieku 81) Large Acres , Selsey , West Sussex , Anglia , Wielka Brytania
Pseudonim	Krzysztofa Blayre'a
Zawód	Prawnik, uczony, naukowiec
Edukacja	Szkoła Elstree Szkoła Harrow
Gatunek muzyczny	Literatura perska, horror , zoologia , historia lokalna, otwornice, muzyka
Temat	Różny
Godne uwagi prace	Lutnictwo takie, jakie było i jest, Podręcznik cheirosofii, Nauka ręki, Rubajjat ​​Omara Chajjama, Lament Baby Tahira , Dziennik Wielkiej Wojny Edwarda Herona-Allena
Współmałżonek	Marianna (zm. 1902) Edyta Emilia
Dzieci	2 córki
Strona
internetowa www.heronallensociety.co.uk _ _

Edward Heron-Allen FRS (ur. Edward Heron Allen ) (17 grudnia 1861 - 28 marca 1943) był angielskim erudytą, pisarzem, naukowcem i perskim uczonym, który przetłumaczył dzieła Omara Chajjama .

Życie

Edward Heron-Allen ok. 1918 r.

Heron-Allen urodził się w Londynie jako najmłodsze z czworga dzieci George'a Allena i Catherine Herring. Kształcił się w Elstree and Harrow School od 1876 roku, gdzie zainteresował się klasyką, nauką i muzyką (zwłaszcza grą na skrzypcach), jednak nie uczęszczał na uniwersytet. W 1879 roku dołączył do rodzinnej kancelarii adwokackiej Allen and Son w Soho w Londynie. Biuro praktyk znajdowało się w pobliżu dzielnicy lutniczej, a Heron-Allen poznał wybitnego lutnika Georgesa Chanot III i sam nauczył się robić skrzypce. Następnie wydał książkę o lutnictwie, która była nadal drukowana ponad sto lat później.

W 1885 studiował język turecki u Garabeta Hagopiana, wysłannika ormiańskiego w Londynie. Oprócz Hagopiana, Heron-Allen zwrócił się o poradę do Charlesa Wellsa, tureckiego leksykografa.

Był znawcą sztuki chiromancji lub chiromancji , czytał z dłoni i analizował charakter pisma ówczesnych luminarzy, napisał kilka książek na ten temat, aw 1886 roku wyjechał z wykładami do Stanów Zjednoczonych.

Po powrocie z USA wrócił do swojej praktyki adwokackiej w Londynie, ale znalazł czas na rozwijanie innych zainteresowań, w tym naukę języka perskiego. Zaprzyjaźnił się z Mirzą Malkom Khanem (Nāẓem-al-Molk), słynnym perskim ministrem w Londynie, aw 1896 roku uczył się potocznego języka perskiego u Mirzy ʿAlinaqi z poselstwa perskiego. W 1897 rozpoczął studia u Edwarda Denisona Rossa , profesora języka perskiego na University College w Londynie. Opublikował dosłowne tłumaczenie Rubaiyat Omara Chajjama (1898) z najwcześniejszego wówczas rękopisu w Bibliotece Bodlejańskiej , a następnie inne opracowania różnych wersji do 1908 r. Opublikował także tłumaczenie zatytułowane Lament Baby Tahir (1901) z mało znany perski dialekt, luri .

Kiedy ojciec Heron-Allen zmarł w 1911 roku, Heron-Allen wycofał się z wykonywania zawodu prawnika i na stałe przeniósł się do Selsey w West Sussex . Tam wyprodukował książkę o historii i prehistorii Selsey. Skompilował bibliotekę składającą się z 12 000 książek, w tym kolekcję rzadkich książek o skrzypcach, którą przekazał Royal School of Music.

Wspierając swój lokalny kościół parafialny w Selsey , podarował im organy kościelne . Został zbudowany i dostarczony przez JW Walker & Sons Ltd w 1912 roku i poświęcony pamięci zmarłego ojca Heron-Allen.

Heron-Allen służył również w I wojnie światowej , a jego dziennik został ostatecznie opublikowany w 2002 roku.

Dołączył do sztabu Zarządu Wywiadu Wojskowego MI7b w Ministerstwie Wojny w maju 1918 r., gdzie zajmował się konkretnie propagandą lotniczą.

Spędził wiele lat studiując otwornice , za tę pracę został ostatecznie wybrany członkiem Towarzystwa Królewskiego w maju 1919 r.

Zbiory otwornic Heron-Allena i związana z nimi biblioteka zostały przekazane Muzeum Historii Naturalnej w Londynie i obecnie znajdują się w specjalnym pomieszczeniu na drugim piętrze Wydziału Paleontologii o nazwie The Heron-Allen Library na jego cześć. Zbiór obejmuje nie tylko książki Heron-Allens, ale także przedruki i rękopisy wraz z efemerydami, które Heron-Allen z nimi związał, w tym powiązaną korespondencję, fotografie, notatki terenowe, różne etapy dowodowe, różne faktury, dzieła sztuki , a także pocztówki i listy od odbiorców jego przedruków.

Heron-Allen pisał także o archeologii, filozofii buddyjskiej, uprawie, docenieniu przez smakoszy i kulturze szparagów, a także wielu powieściach i opowiadaniach science fiction i horror, napisanych pod jego pseudonimem „Christopher Blayre.

Heron-Allen był również znany z pisania beletrystyki, zwłaszcza z opowiadań, które były wczesnymi przykładami horroru i fantasy.

Ekslibris Edwarda Heron-Allena z jego herbem, 1925

Tytuły i wyróżnienia

Poniższa lista zaczerpnięta z Who, Was Who .

• FRS 1919 - Członek Towarzystwa Królewskiego.
• FLS - Członek Towarzystwa Linneuszowskiego.
• FGS - Członek Towarzystwa Geologicznego.
• FZS - Członek Towarzystwa Zoologicznego.
• FRMS - Członek Królewskiego Towarzystwa Mikroskopowego.
• MRIrish Academy (Hon) - Członek Królewskiej Akademii Irlandzkiej.
• Accademia Nazionale di Santa Cecilia - członek Akademii św. Cecylii w Rzymie. Jedna z najstarszych instytucji muzycznych na świecie.

Kariera

Poniższa lista zaczerpnięta z Who, Was Who .

• Adwokat Sądu Najwyższego, 1884;
• Specjalny Komisarz Sekcji Muzycznej Wystawy Kolonialnej do Włoch, 1885;
• Wykłady i pisanie w Stanach Zjednoczonych, 1886–89;
• Student i wykładowca protozoologii ;
• Okręgowy komisarz skautów SW Sussex, 1910–19;
• Komisarz Okręgowy SW Sussex ds. Służby Narodowej , 1916–17;
• Lieut 6 Batalion Ochotniczy Royal Sussex Regiment , 1917 (Francja, 1918)
• Przydzielony do Biura Wojennego Departamentu Wywiadu Sztabowego, 1918;
• Prezes Królewskiego Towarzystwa Mikroskopowego, 1916–18;
• Członek honorowy Towarzystwa Mikroskopowego w Manchesterze;
• Biolog morski i zoolog;
• Prezes Sette tomów nieparzystych, 1927–28;
• Prezes Krajowego Towarzystwa Auricula, 1928

Wybierz bibliografię

Fikcja

• Księżniczka Daphne (1885) (powieść)
• Romans o cichym wodopoju (będąc nieumyślnym wyznaniem niezbyt frywolnej dziewczyny) (1888) (powieść)
• Fatalne skrzypce (1890) (kolekcja)
• Purpurowy szafir i inne dokumenty pośmiertne wybrane z nieoficjalnych akt Uniwersytetu Cosmopoli (1921) (zbiór)
• Dziewczyna Cheetah (1923) (opowiadanie)
• Dziwne dokumenty dr Blayre'a (1932) (kolekcja)
• The Collected Strange Papers of Christopher Blayre (1998) (kolekcja)

Inne prace

• Bābā Ṭāhir ʿOryān, Lament Bābā Tāhir: Będąc Rubā'iyāt Bābā Tāhir, Hamandāni (`Uryān). Przetłumaczone przez Edwarda Herona-Allena i przetłumaczone na język angielski przez Elizabeth Curtis Brenton, Londyn, 1902.
• ʿOmar Ḵayyām, Rubâ'iyât Omar Khayyâm Edwarda FitzGeralda z ich oryginalnymi źródłami perskimi, zebrane z jego własnego MSS., Londyn, 1899.
• „Filozofia žUmara Chajjama”, Edward Fitzgerald, 1809-1909: Pamiątka z obchodów stulecia, Ipswich, 1909, s. 17–20.
• „O miejscu Rubá'i w poezji perskiej ze szczególnym uwzględnieniem Rubá'iyyát Omara Chajjama”, ThePoetry Review II / 5, maj 1913, s. 205–20.
• „Prezydenckie przemówienie inauguracyjne”, The Year-Boke of Ye Sette of Odd Volumes: pięćdziesiąty rok, 1927–1928, Oxford, 1929, s. 2–29.
• Niektóre światła boczne na wiersz Edwarda FitzGeralda „The Ruba'iyat of Omar Khayyām”: istota wykładu wygłoszonego w Grosvenor Crescent Club and Women's Institute 22 marca 1898 r., Londyn, 1898b.
• ʿOmar Ḵayyām, Rubâ'iyât Omar Khayyâm Edwarda FitzGeralda z ich oryginalnymi źródłami perskimi, zebrane z jego własnego MSS. I dosłownie przetłumaczone przez Edwarda Herona-Allena, Londyn, 1899.
• Ruba'iyat: bycie faksymile rękopisu w Bodleian
• Biblioteka w Oksfordzie, z transkrypcją na współczesne znaki perskie, przetłumaczoną, ze wstępem i przypisami oraz bibliografią, autorstwa Edwarda Herona-Allena, Londyn, 1898a.
• Ruba'iyat of Omar Khayyam: Being Facsimile of the Manuskrypt w Bodleian Library w Oksfordzie, z transkrypcją na współczesne znaki perskie, przetłumaczone, ze wstępem i notatkami oraz bibliografią i pewnymi uwagami na temat wiersza Edwarda FitzGeralda autorstwa Edwarda Heron-Allen. Wydanie drugie, starannie poprawione i znacznie rozszerzone, Londyn, 1898c.
• Drugie wydanie Rubá'iyyát Edwarda FitzGeralda z žUmar Khayyám, Londyn, 1908.
• Memoranda pamiątek napotkanych w trakcie podróży sentymentalnej poprzez korespondencję Marie de Rabutin-Chantal, markizy de Sévigné i jej przyjaciół. Oxford, Ye Sette z nieparzystych tomów, 1928.

Linki zewnętrzne

• Prace Edwarda Herona-Allena lub o nim w Internet Archive
• Towarzystwo Herona-Allena
• Muzeum Soho ze szczegółami i fotografią Georgesa Chanot
• Edward Heron-Allen w Bibliotece Władz Kongresu , z 47 rekordami katalogowymi