Emilio Artom

Emilio Artom (9 listopada 1888 - 11 grudnia 1952) był żydowskim włoskim matematykiem , który urodził się i zmarł w Turynie . Przez dwa lata był asystentem Federigo Enriquesa w Bolonii , a następnie został nauczycielem w liceum.

Biografia

Urodził się w rodzinie żydowskiej o skromnych warunkach ekonomicznych. Bezpośrednio po ukończeniu studiów przebywał dwa lata na Uniwersytecie Bolońskim jako asystent Federigo Enriquesa , z którego zrezygnował jednak w 1911 r. przekonany, że skoro niewiele osiągnął, lepiej zająć się nauczaniem.

W 1911 objął katedrę w szkole i został profesorem w Instytucie Nauczania w Aoście. W 1914 ożenił się z Amalią Artom (również matematykiem) i mieli dwoje dzieci: historyka i partyzanta Emanuele (1915–1944) oraz Ennio (1920–1940), który zginął podczas górskich wędrówek. W 1920 roku wykładał w instytucie technicznym w Turynie , a następnie w Wyższej Szkole Naukowej „Galileo Ferraris”, również w Turynie.

Zaraz po I wojnie światowej Artom wydał publikacje naukowe, za które w 1930 roku otrzymał nagrodę Mathesis za historię przekrojów stożkowych w elementarnej matematyce.

Prawie zdecydowany na bardziej konsekwentny wysiłek w badaniach naukowych, nie mógł jednak uzyskać profesury z powodów politycznych, ponieważ nie chciał wstąpić do Narodowej Partii Faszystowskiej . Dlatego Artom poświęcił się studiom językoznawczym.

Tragiczne wydarzenia rodziny i całej włoskiej społeczności żydowskiej po wprowadzeniu w 1938 r. włoskich praw rasowych odciągnęły go na stałe od studiowania matematyki. Zmarł w Turynie w 1952 roku.

Źródła

• Biografia PRISTEM

Zobacz też: Artom