Freda H. Blume'a

Ten artykuł dotyczy byłego sędziego Sądu Najwyższego Wyoming, Freda H. Blume'a. Dla muzykologa Friedricha Blume'a patrz Friedrich Blume .

Fred H. Blume
Prezes Sądu Najwyższego Wyoming
Na stanowisku 1927–1931
Na stanowisku 1937–1939
Na stanowisku 1945–1947
Zastępca sędziego Sądu Najwyższego Wyoming
Na stanowisku 1921–1963
Mianowany przez	Roberta D. Careya
Członek Izby Reprezentantów Wyoming
W latach 1907–1909
Członek Senatu Wyoming
W latach 1909–1913
Dane osobowe
Urodzić się	( 09.01.1875 ) 9 stycznia 1875 Winzlar , Niemcy
Zmarł	26 września 1971 ( w wieku 96) ( 26.09.1971 )
Partia polityczna	Republikański
Alma Mater	Uniwersytet Stanowy Iowa

Fred Heinrich Blume ( / b l uː m / ; 9 stycznia 1875 - 26 września 1971) lub Fred H. Blume , jak sam siebie nazywał, był urodzonym w Niemczech amerykańskim prawnikiem i sędzią. Pełnił funkcję sędziego Sądu Najwyższego Wyoming przez 42 lata, od 1922 do 1963, i sam przetłumaczył z łaciny na angielski Codex Justinianus i Novellae Constitutiones , dwie części Corpus Juris Civilis .

Wczesne życie

Friedrich Heinrich Blume urodził się w Winzlarze w Niemczech. W 1887 roku, w wieku 12 lat, Blume wyemigrował samotnie do Stanów Zjednoczonych. Dołączył do swojego starszego brata Wilhelma, który wyemigrował już do Elgin w stanie Illinois . Pięć lat później Fred wyruszył na własną rękę, zamierzając pracować w Kansas jako pomocnik na farmie. Jednak szczęśliwie zatrzymał się w Audubon w stanie Iowa , gdzie niemieckojęzyczny prawnik zatrudnił go jako asystenta biurowego i pozwolił mu zamieszkać na zapleczu swojego biura. Po ukończeniu szkoły średniej w Audubon, Blume zapisał się na State University of Iowa (obecnie University of Iowa) w 1895. Ukończył studia w 1898 jako członek Phi Beta Kappa .

Kariera

Blume został przyjęty do praktyki prawniczej w Iowa w 1899 roku. W 1905 roku, po kilku latach praktyki w Iowa, Blume przeniósł się z żoną do Sheridan w stanie Wyoming , gdzie JL Stotts zaproponował mu partnerstwo w jego praktyce prawniczej. Będąc już prawnikiem miejskim, skupił się na karierze legislacyjnej, służąc przez jedną kadencję w Izbie Reprezentantów Wyoming (1907–09) i dwie kadencje w Senacie Wyoming (1909–13) jako republikanin. Punkt zwrotny w jego życiu nastąpił w 1912 roku, kiedy poparł postępowe skrzydło partii – Theodore Roosevelt’s Bull Moose Party. Kiedy zwykli republikanie triumfowali, Blume zrozumiał, że jego perspektywy w polityce Wyoming będą ograniczone. Po latach Blume tak pisał o dniu po wyborach: „Tego dnia zdecydowałem, że rzucę politykę i czas, który jej poświęciłem, poświęcę czemuś innemu”. Blume dużo czytał o historii zachodniej cywilizacji . Szczególnie zainteresował się prawem rzymskim i zaczął budować obszerną bibliotekę, która docelowo liczyła około 2300 woluminów.

W 1921 roku został powołany do Sądu Najwyższego Wyoming w celu obsadzenia wakatu spowodowanego śmiercią Charlesa E. Blydenburgha , na którym miał służyć aż do przejścia na emeryturę w 1963 roku. Pełnił funkcję głównego sędziego w trzech okresach: 1927–31, 1937 –39 i 1945–47. Został także masonem .

Wysiłki tłumaczeniowe

W 1919 roku, rozwijając swoją bibliotekę, dowiedział się, że nie ma angielskiego tłumaczenia ani Kodeksu Teodozjańskiego , ani „Kodeksa Justyniana” ( Codex Justinianus ). O tym odkryciu napisał: „Tak więc, zastanawiając się nad tym tematem, zastanawiałem się, czy nie byłbym w stanie dodać mojego małego szczypiorku do kultury świata, tłumacząc przynajmniej jeden z tych Kodów. Oto zalążek myśli o tłumaczenie Kodeksu Justyniana, chociaż nie zdawałem sobie wówczas sprawy z trudności, jakie mnie czekają”. Wydaje się, że Blume zaczął tłumaczyć Codex Justinianus na język angielski w 1920 r. Po powołaniu do sądu w wolnym czasie kontynuował pracę nad tłumaczeniem. W swojej korespondencji zauważył, że „… poświęcał się temu zasadniczo każdego wieczoru do jedenastej w nocy lub później oraz w każdą sobotę po południu i niedzielę z nielicznymi wyjątkami”. Wydaje się, że Blume ukończył swój pierwszy szkic tłumaczenia w 1923 lub 1924 r., Ale nadal studiował prawo rzymskie, poprawiał swoje tłumaczenie i obszernie je opisywał. Wpisane na maszynie rękopisy jego Kodeksu Justyniana z adnotacjami i jego tłumaczenia powieści liczą łącznie ponad 4500 stron.

Podczas pracy nad tłumaczeniem sędzia Blume wykładał również prawo rzymskie na Northwestern University Law School (na zaproszenie jej dziekana, Johna Henry'ego Wigmore'a ), pisał artykuły naukowe o prawie rzymskim i używał prawa rzymskiego w swoich opiniach sądowych. Według jednego z opracowań w trakcie swojej kariery sędziowskiej napisał około 700 opinii, a w 19 sprawach 79 razy powoływał się na prawo rzymskie, a w 12 innych powoływał się na prawo rzymskie lub historię. Najwyraźniej właśnie te działania zwróciły na niego uwagę Clyde'a Pharra , profesora greki i łaciny na Uniwersytecie Vanderbilt . W 1933 roku Pharr napisał do Blume'a pierwszy z wielu listów. Pharr poprosił wymiar sprawiedliwości o przyłączenie się do „Projektu tłumaczenia Variorum na język angielski całego zbioru prawa rzymskiego”, z tłumaczeniem Kodeksu Blume'a, które miało być wykorzystane jako podstawa dla wersji tego dokumentu w projekcie. Pharr wskazał, że projekt zostanie przetłumaczony na język angielski: „1) Brunes, „Fontes Iuris Romani”; 2) inne materiały inskrypcyjne; 3) zbiory prawoznawstwa rzymskiego sprzed Justyniana; 4) Kodeks Teodozjański i powieści; 5) inne ustawodawstwo jusyńskie; 6) Corpus Juris Civilis; 7) najważniejsze materiały prawne pochodzące od autorów klasycznych, takich jak Cyceron, Pliniusz i Aulus Gellius; 8) materiał papirusowy”. Ostatecznie ambitny projekt profesora Pharra zaowocował tylko dwoma dziełami: „Kodeks teodozjański” (1952) i „Statuty starożytnego Rzymu” (1961)

W 1938 roku Blume przemawiał na seminarium Riccobono na temat prawa rzymskiego, spotkaniu stowarzyszenia prawniczego na Katolickim Uniwersytecie Ameryki , założonym przez Salvatore'a Riccobono na temat Kodeksu Justyniana i jego wartości . W 1939 roku Blume zaprzestał prac nad tłumaczeniem Kodeksu, gdy jego nadzieje na publikację osłabły. Jednak w 1943 roku Pharr odnowił kontakt z Blumem i poprosił go o przesłanie mu rękopisu. Sędzia Blume wysłał Pharrowi szkic jego Kodeksu Justyniana z adnotacjami oraz powieści , które okazały się niezwykle cenne dla Pharra i jego asystentów w tłumaczeniu Kodeksu i powieści Teodozjana. W pierwszym Kodeksu Teodozjańskiego , który Pharr przesłał pocztą do swoich konsultantów redakcyjnych w 1944 roku, napisał o tłumaczeniu Kodeksu Justyniana Blume'a , że ​​było ono „o wiele wyższej jakości niż cokolwiek innego, co zostało zrobione w tej dziedzinie… Znajdujemy zarówno jego tłumaczenie i jego notatki nieocenione w interpretacji wielu trudnych i niejasnych fragmentów Kodeksu Teodozjańskiego ”. Blume działał również jako konsultant redakcyjny projektu Pharra i przesłał mu własne tłumaczenia części księgi X oraz ksiąg XIV-XVI Kodeksu Teodozjańskiego, które okazały się bardzo pomocne. Tłumaczenie Kodeksu Teodozjańskiego zostało opublikowane w 1951 roku przez Princeton University Press jako pierwszy tom serii „The Corpus of Roman Law”; Blume jest specjalnie odnotowany przez Pharra we wstępie.

Profesor Pharr kontynuował swój projekt na Uniwersytecie w Teksasie, ale nie był w stanie znaleźć subwencji potrzebnej do stworzenia tłumaczenia Codex Justinianus na podstawie Blume'a. Kiedy sędzia Blume przeszedł na emeryturę z Sądu Najwyższego Wyoming w 1963 roku, po 43 latach pracy w ławce, Annual Survey of American Law nazwał go „... awangarda cywilizacji, pomogła ukształtować orzecznictwo młodych państw… i wprowadziła do głównego nurtu prawa amerykańskiego rześki powiew nurtu fawońskiego”.

Publikacja pośmiertna

Sędzia Blume zmarł w wieku 96 lat w 1971 roku, a jego opus magnum nie zostało opublikowane. Jednak w 2007 roku stronie internetowej University of Wyoming College of Law opublikowano The Adnotated Justynian Code , The Novels i jego przemówienie na seminarium Riccobono „ The Code of Justynian, and its Value” (Kodeks Justyniana i jego wartość ). Drugie wydanie, zawierające liczne wydania i poprawki, zostało opublikowane w 2009 r. (Jedyne inne angielskie tłumaczenie Kodeksu Justyniana zostało wykonane przez Samuela Parsonsa Scotta , który nie pracował na podstawie najbardziej autorytatywnych wersji łacińskich i którego tłumaczenie całego Corpus Juris Civilis nie został dobrze przyjęty.) Nowe angielskie tłumaczenie Kodeksu, stworzone przez dziesięcioosobowy zespół redakcyjny i oparte na Blume, zostało opublikowane w październiku 2016 r. To nowe tłumaczenie zostało dobrze przyjęte przez naukowców.

Pisma Justice Blume

• „Rzymski prawnik”, 1922 WYO. BAR ASS'N. REPREZENTANT. 40.
• „Prawa człowieka i prawa własności”, 64 USL REV. 581 (1930).
• „Prawa człowieka i prawa własności oraz inne fakty z historii prawa prywatnego”, 1930 WYO. Św. BAR ASS'N. REPREZENTANT. 67.
• „Legitacja zgodnie z prawem rzymskim”, 5 TULANE L. REV. 256 (1931).
• „Uosobienie prawa rzymskiego”, 24 ABAJ 660 (1938) (recenzja Charlesa Phineasa Shermana, Uosobienie prawa rzymskiego (1937)).
• „ Kodeks Justyniana i jego wartość ” (przemówienie na seminarium Riccobono na temat prawa rzymskiego, Waszyngton, maj 1938).
• „Argument z prawa rzymskiego w myśli politycznej, 1200-1600”, 28 ABAJ 337 (1942) (recenzja Myrona Pipera Gilmore'a, ARGUMENT Z PRAWA RZYMSKIEGO W MYŚLI POLITYCZNEJ (1941).
• „Bracton i jego czas”, 2 WYO. LJ 43 (1947).
• „Zobowiązania umowne”, 1936 WYO. Św. BAR PROC. 110.
• „Prawo rzymskie, wprowadzenie historyczne” 5 OKLA. L. REW. 264 (1952) (przegląd Hansa Juliusa Wolffa, PRAWO RZYMSKIE, WPROWADZENIE HISTORYCZNE (1951).
• „Przemówienie do nowych członków palestry”, 8 WYO. LJ 41 (1954).