Haroldo Conti

Haroldo Conti

Haroldo Conti (25 maja 1925 – 1976?) był argentyńskim pisarzem, scenarzystą, nauczycielem i profesorem łaciny. 5 maja 1976 zaginął podczas dyktatury wojskowej Proceso de Reorganización Nacional ; w tym dniu obchodzony jest „Día del Escritor Bonaerense” (Dzień pisarza z prowincji Buenos Aires), aby upamiętnić tę datę jego porwania.

brytyjskie wydawnictwo And Other Stories opublikowało angielskie tłumaczenie jego pierwszej powieści, Southeaster .

Biografia

Conti urodził się w Chacabuco w Buenos Aires . Był synem Petronili Lombardi i Pedra Contiego, który był założycielem partii peronistów Chacabuco . Studiował filozofię na Uniwersytecie w Buenos Aires , ukończył studia w 1954 roku i napisał scenariusz do filmu La bestia debe morir („Bestia musi umrzeć”).

W 1955 roku ożenił się z Dorą Campos i razem mieli dwoje dzieci: Alejandrę i Marcelo. Później założył dom z Martą Acuña (również Scavac) i mieli razem syna, Ernesto, na początku 1976 roku.

Conti odkrył Deltę Parany dzięki swojej przyszłej żonie, Dorze Campos, która zabrała go tam na łódkę przed ślubem i pokochał miejsce, nad którym miał latać jako wykwalifikowany pilot cywilny. Najpierw wynajęli, a później kupili dom na jednej z jego wysp w pobliżu Tigre.

Delta pojawia się w „Sudeście” i pojawia się w innych jego pracach. Pomógł też w remoncie kadłuba łodzi pod wodowanie „Alejandry”, którą trzymał tak długo, jak długo miał pieniądze na jej pływanie. Zapalony żeglarz, kiedyś rozbił się u wybrzeży Urugwaju na jachcie „Atlantic”.

W 1962 roku opublikował swoją pierwszą powieść Sudeste (przetłumaczoną jako „Południowo-Wschodnia” – drugie wydanie pod tytułem „Southaster”), która zdobyła nagrodę Fabril i znalazła się na liście bestsellerów Primera Plana w 1963 roku. W 1964 roku jego zbiór opowiadań Todos los veranos („Każdego lata”) otrzymał drugą nagrodę Premio Municipal.

W 1967 roku jego powieść Alrededor de la jaula („Wokół klatki”) zdobyła nagrodę na Uniwersytecie Veracruz w Meksyku .

Powieść „En vida” [przetłumaczona jako „In Life”] została nagrodzona Premio Barral w Hiszpanii w 1971 roku, a wśród jurorów byli Mario Vargas Llosa i Gabriel García Márquez.

W latach 1967-1976 uczył łaciny w Liceo Nacional nr 7 w Buenos Aires . Na początku lat 70. udał się na Kubę jako członek jury Casa de las Américas . Nadal zdobywał nagrody i wyróżnienia za swoją pracę, aw 1975 roku jego ostatnia powieść Mascaró, el cazador americano („Mascaró, amerykański myśliwy”) zdobyła nagrodę Casa de las Américas .

Conti został ostrzeżony przez służącego w czasie puczu wojskowego w marcu 1976 r., Że jego nazwisko znalazło się na liście „agentów dywersyjnych”. Został zatrzymany wraz z Martą Acuñą (której udało się uciec z córką i Ernesto) w ich mieszkaniu przy Fitz Roy Street 1205 w Buenos Aires 5 maja, w domu, który od tego czasu został gruntownie przebudowany.

W 1979 r. Ministerstwo Edukacji wysłało pismo, w którym twierdziło, że Conti przeszedł na emeryturę, aby „wykonywać różne zadania”. Obecnie znajduje się na liście zaginionych na stałe.

Pracuje

powieści

  • (1962) Sudeste - (2015) Southeaster ( tłum. Jon Lindsay Miles). I inne historie, Wielka Brytania.
  • (1966) Alrededor de la jaula
  • (1971) En vida (2018) „In Life” (tłum. Jon Lindsay Miles) Immigrant Press, Hiszpania.
  • (1975) Mascaró el cazador americano - (ponownie opublikowane w 2018 r.)

Inny

Examinado (1956), niepublikowane; sztuka jednoaktowa

Krótkie historie

  • Todos los veranos (1964)
  • Con otra gente (1967) (o Perdido)
  • La balada del álamo Karolina (1975)
  • Las doce a Bragado
  • Do gwiazd
  • Nowe losy

Dziedzictwo

Szereg jego dzieł zostało przerobionych na filmy, w tym „Crecer de golpe” (1977) na podstawie „Alrededora de la jaula” i „Sudeste” (2003).

W 2002 roku wyemitowano film telewizyjny z jego opowieścią „Los perfumes de la noche” w reżyserii Santiago Palavecino.

Jego dom nad rzeką Gambados został poświęcony jako muzeum życia Conti w 2009 roku.

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Haroldo_Conti&oldid=1136553866 ”