Hwang Jung-eun

W tym koreańskim imieniu nazwisko rodowe to Hwang .

Hwang Jung Eun
Urodzić się	1976 (wiek 46–47)
Język	koreański
Narodowość	Korea Południowa
koreańskie imię
Hangul	황 정 은
Poprawiona latynizacja	Hwang Jeong-eun
McCune-Reischauer	Hwang Chŏng'ŭn

Hwang Jung Eun (ur. 1976) to południowokoreańska pisarka i gwiazda podcastów.

Życie

Hwang urodził się w Seulu w Korei Południowej . Rzuciła się z Incheon National University . Hwang nauczył się koreańskiego w młodszym wieku niż większość dzieci i był biegły w nauce nowych słów (Kyeonggi Ilbo). Zaczęła pisać książki po tym, jak jej opowiadanie „Matka” zostało wybrane w dorocznym wiosennym Kyunghyang Sinmun w 2005 roku .

Praca

Po debiucie Hwang zdobyła nagrodę literacką Hanguk Ilbo w 2010 roku. Jej praca „Into the World of Passi” zdobyła nagrodę literacką Shin Dong Yeob w 2013 roku.

Hwang był gospodarzem dwóch podcastów. Jednym z nich była sekcja „Author's Room” w Sound of Munjang z 2012 roku , a drugim „Radio Book Dabang” od stycznia 2013 do maja 2015. Jej najnowsza książka to Let Me Continue. Praca Hwanga Kong's Garden została przetłumaczona na język angielski przez Asia Publisher. Była jednym z czterech prelegentów podczas dwujęzycznego okrągłego stołu autorskiego w Myeongdong Seul 12 września 2015 r.

Korean Literature Now Magazine podsumowuje pracę Hwanga:

Hwang wnikliwie przedstawia ból ludzi mieszkających w przestrzeni, której nie da się opisać słowem „slumsy”, przestrzeni zawsze zagrożonej ruiną. Ilustruje ognisty ślad życia, którego nie da się zrekompensować, cierpienia życia, którego nie da się przeliczyć na pieniądze. Historie z jej kolekcji The Seven Thirty-two Elephant Train również przedstawiają zmarginalizowanych, wypchniętych na skraj miejskich linii. Jej opowieści użyczają głosu cichym, wątłym głosikom, zagłuszanym przez ekstrawagancki zgiełk miasta i jęki mas, ledwo słyszalne w dźwiękach telefonów komórkowych i telewizorów – głosy tak bolesne, że aż chce się zatkać uszy. Jej historie zawierają te znikające głosy. Powieści Hwang Jung-eun są otwartym mikrofonem dla bezdomnych i porzuconych dzieci.

Nagrody

• 2010 Nagroda literacka Hanguk Ilbo : Sto cieni
• Nagroda literacka Shin Dong-yep 2012: „Wprowadzenie pana Paha”
• 2013 Nagroda Młodych Autorów: „Orły w górnym biegu”
• Nagroda literacka Daesan 2015: Idę dalej
• Nagroda literacka Kim Yujung 2017: Człowiek, który się śmieje

Działa w języku koreańskim (częściowo)

powieści

• Sto cieni (百의 그림자, 민음사, 2010) przetłumaczone jako sto cieni , Tilted Axis Press, 2016
• Barbarzyński pan Alice (야만적인 앨리스씨, 문학동네, 2013)
• I'll Go On (계속해보겠습니다, 창비, 2014) Przetłumaczone jako I'll go on , Tilted Axis Press, 2018

Zbiory opowiadań/powieści

• Siedem trzydzieści dwa Elephant Train (일곱시 삼십이분 코끼리열차, 문학동네, 2008)
• Wprowadzenie pana Paha (파씨의 입문, 창비, 2012)
• Bycie nikim (아무도 아닌, 문학동네, 2016) Zawiera opowiadanie, przyszłość Konga, przetłumaczone jako Kong's Garden , Asia Publishers, 2015

Tłumaczenie na język angielski

powieści

• Kong's Garden (Asia Publishers, 2015)
• Sto cieni (Tilted Axis Press, 2016)
• Pójdę dalej (Tilted Axis Press, 2018)