Maks Demeter Peyfuss

Maximilian Demeter Peyfuss (2 sierpnia 1944 Wiedeń - 13 kwietnia 2019 Baden ) był austriackim historykiem, tłumaczem i pisarzem.

Peyfuss specjalizował się w historii Europy Wschodniej i był badaczem i tłumaczem współczesnej literatury rumuńskiej w Europie Wschodniej i Południowo-Wschodniej .

Edukacja

Peyfuss pochodził z Marii Enzersdorf w Austrii. Po ukończeniu federalnej szkoły średniej w Mödling i studiowaniu niemieckiego , teatrologii, historii Europy Wschodniej i języków bałkańskich na Uniwersytecie Wiedeńskim ,

Peyfuss rozpoczął karierę akademicką od rozprawy o historii Aromanów. Jego zainteresowanie wynikało z posiadania Aromanów z Albanii . Powstała publikacja była Kwestią arumuńską . Jej rozwój od początków do pokoju bukareszteńskiego i postawy Austro -Węgier był pierwszą nowożytną publikacją w języku niemieckim na temat tego ludu rozproszonego po połowie Bałkanów.

Kariera akademicka

Wkrótce po uzyskaniu doktoratu w 1971 roku Peyfuss został członkiem zespołu redakcyjnego Österreichische Osthefte , austriackiego czasopisma poświęconego Europie Wschodniej.

W 1979 Peyfuss został asystentem uniwersyteckim w Instytucie Historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Wiedeńskim i był przede wszystkim pracownikiem Waltera Leitscha. Oprócz pracy pedagogicznej Peyfuss został redaktorem wydawanej w Krakowie serii Studia Austro-Polonica . Habilitował się w 1989 roku książką o wpływie drukarni Moscopole na dzieje Europy Południowo-Wschodniej. Ta publikacja na temat druku książek i kultu świętych w archidiecezji Achrida / Ohrid została również przetłumaczona na język albański w 2003 roku

Po mianowaniu profesorem nadzwyczajnym Historii Europy Południowo-Wschodniej na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1992 r. Peyfuss rozpoczął dwusemestralny wykład na temat studiów bałkańskich. , pracował także nad przeniesieniem instytutu do nowego kampusu w IX. Dzielnica.

Jako bibliofil Peyfuss miał obszerną bibliotekę, która zawierała wiele rarytasów dotyczących historii południowo-wschodniej i wschodniej Europy. Dodał wiele antykwarycznych z wielu podróży na Bałkany, ale także najnowsze nowe publikacje dla biblioteki instytutu,

1 stycznia 2000 r. Uniwersytet Wiedeński mianował Peyfussa profesorem uniwersyteckim. West University of Timișoara nadał Peyfussowi tytuł doktora honoris causa w 2005 roku.

Tłumaczenia

Peyfuss pomógł swoim rumuńskim kolegom zaistnieć na Zachodzie dzięki kilku tłumaczeniom . Przetłumaczył także wiersz „Spowiedź” z „Przesłania zachęty” Petre Stoiki . Oprócz Petre Stoiki tłumaczył także dzieła Anatola E. Baconsky'ego.

•   Das Aequinoktium der Wahnsinnigen und andere Erzählungen / Anatol E. Baconsky. Aus dem Rumänischen von Max Demeter Peyfuss; Styria Verlag, 1969 ISBN 978-3-89840-277-4 .
•   Die Aromunische Frage. Ihre Entwicklung von den Ursprüngen bis zum Frieden von Bukareszt und die Haltung Österreich-Ungarn. Böhlau 1974. ISBN 9783205085874 .
•   Die Schwarze Kirche / Anatol E. Baconsky. [Ins Dt. übertragen von Max Demeter Peyfuss] Ullstein Verlag, 1976 ISBN 978-3-550-16263-3 .
•   Wie ein zweites Vaterland / Anatol E. Baconsky. Mit e. Nachw. von Wilhelma Steinboecka. [Nach zm. rumänischen Orig.-Ms. Übery. u. godz. von Max Demeter Peyfuss]; Styria Verlag, 1978 ISBN 978-3-222-11110-5 .
•   Die Druckerei von Moschopolis, 1731–1769: Buchdruck und Heiligenverehrung im Erzbistum Achrida. Böhlau Verlag, Wiedeń 1989. ISBN 3205052935 .

Historia rodzinna

Po ślubie z Theodorą Tirką (1863–1920) z Enzersdorf w 1891 r. Dziadek Maxa Demeter Peyfuss, malarz akademicki Carl Johann Peyfuss, brat Marietty Peyfuss, osiedlił się w Maria Enzersdorf. Theodora Tirka była córką z ostatniego małżeństwa książęcego serbskiego bankiera rządowego Demeter Theodor Tirka (1802–1874) z Theresią Sulzer z Górnej Austrii (1837–1922). Demeter Th. Tirka, który od 1840 roku posiadał majątek w Marii Enzersdorf, pochodził z arumuńskiej rodziny z Moscopole , obecnie Albanii, członka małego ludu rozsianego po Bałkanach, który odnajduje swoją tożsamość w języku romańskim spokrewnionym z rumuńskim.

Albania

Peyfuss był działaczem „Związku Austriacko-Albańskiego”. Do stowarzyszenia wstąpił w latach 70. jako uczeń Karla Treimera i pełnił funkcję skarbnika. Swoją działalność kulturalną w stowarzyszeniu rozpoczyna od udziału w obchodach w Kosowie 500. rocznicy śmierci Gjergja Kastriota-Skanderbega .

W 1970 roku Peyfuss otrzymał zaproszenie z Albanii, na które z wdzięcznością odpowiedział publikując kilka artykułów w gazetach. Po opublikowaniu tych artykułów pogorszyły się jego stosunki z komunistycznym rządem Albanii. Peyfuss miał zakaz wstępu do Albanii aż do lat 80., kiedy to za pośrednictwem rektora akademii Aleksa Budy pozwolono mu wjechać do Albanii.

Po pewnym czasie Peyfuss objął kierownictwo Instytutu Historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Wiedeńskim. Max Peyfuss jest popularny wśród historyków jako współczesny specjalista od historii Aromanów z osadami w północnej Grecji, Albanii, Macedonii i Bułgarii.

Ogólny

• Ściana sławy: Osobistości zaproponowane przez ludność do Ściany sławy w Keimgasse (dalsze linki są w toku)
• Pamięci: Maksymilian Peyfuss (1944–2019)
• belweder – BELWEDER

Konkretny

Linki zewnętrzne

Media związane z Maxem Demeter Peyfussem w Wikimedia Commons

• Austriacki historyk Max Demeter Peyfuss o swoich moszchopolitycznych korzeniach
• Geständnis (wiersz)