Podróże nurków i misje du père Alexandre de Rhodes

Podróże nurków i misje du père Alexandre de Rhodes

Strona tytułowa
Autor	Aleksandra Rodos
Język	Francuski
Temat	Praca misyjna
Data publikacji	1653

Divers voyages et missions du père Alexandre de Rhodes de la Compagnie de Jésus en la Chine et autres royaumes de l'Orient, avec son retour en Europe par la Perse et l'Arménie to książka podróżnicza napisana przez jezuitę Alexandre de Rhodes (1591 -1660), który został opublikowany w 1653 roku. Opowiada w nim swoją 35-letnią podróż i pracę misyjną.

Kontekst

W czasach Alexandre de Rhodes obecność Europy w Azji Południowo-Wschodniej była raczej ograniczona. Europejczycy byli tam głównie w celu handlu, ale kupcom często towarzyszyli misjonarze. Dlatego też większość tekstów podróżniczych o Azji Południowo-Wschodniej została stworzona przez stosunkowo niewielką liczbę kupców i misjonarzy. Teksty te cieszyły się ogromną popularnością w XVII wieku, ponieważ Europejczycy byli bardzo ciekawi tych obcych krajów, ich mieszkańców i zwyczajów.

Książka Alexandre'a de Rhodes została opublikowana podczas jego pracy we Francji (m.in. w Marsylii, Lyonie i Paryżu) w latach 1652-1654 w celu zdobycia poparcia dla kościoła chrześcijańskiego w Wietnamie. Poproszono go o wypełnienie trzech następujących zadań: „zaimponować papieżowi o pilnej potrzebie wysłania biskupów do Tonkin i Cochinchina; szukać pomocy materialnej u chrześcijańskich książąt na misje; i prosić przełożonego generalnego o wysłanie większej liczby misjonarzy do krajów Azji”. Na początku podróżniczej narracji de Rhodes jezuita wyjaśnia, że ​​powodem, dla którego zdecydował się napisać Divers Voyages […] , było to, że wielu znakomitych ludzi, którzy czytali jego krótkie teksty o jego podróżach, prosiło go, aby zaoferował publiczności pełna wersja.

Zawartość

Divers voyages et missions du père Alexandre de Rhodes de la Compagnie de Jésus en la Chine et autres royaumes de l'Orient, avec son retour en Europe par la Perse et l'Arménie jest podzielona na trzy części: podróż Aleksandra de Rhodes z Rzym do Chin, misje w Tonkin i Cochinchina (dzisiejszy Wietnam) i wreszcie powrót z Chin do Rzymu. Głównym tematem tej książki jest praca nawracania de Rhodesa i jego metody nawracania, ale opisuje on również niektóre obce ziemie, zwyczaje i politykę.

Część o jego podróży w Tonkin i Cochinchina jest najdłuższa, bo tam spędził większość czasu. Pierwsze rozdziały opisują historyczne relacje Cochinchina i Tonkin, rządy, armie, język, zwyczaje, a także religie. De Rhodes pisze także o ich żyznych ziemiach, kopalniach złota, dużych ilościach pieprzu, jedwabiu, cukru i innych zasobach. Potem wszystkie rozdziały o dzisiejszym Wietnamie są głównie o jego licznych sukcesach i kilku porażkach w nawracaniu tubylców, represjach rządu, z którymi czasami spotykał się on i inni chrześcijanie, oraz okolicznościach, które przedstawiał jako cuda. Powtarzającym się przedstawieniem w całej książce jest to, że wietnamscy tubylcy są bardzo otwarci i oddani chrześcijaństwu, a nawet ryzykują życiem za wiarę.

Historia publikacji

Ta relacja z podróży została po raz pierwszy opublikowana w 1653 roku przez bibliotekarza i drukarza Sébastiena Cramoisy'ego. Został ponownie opublikowany w 1854 roku pod nieco innym tytułem: Les Voyages et Mission du P. Alexandre de Rhodes de la compagnie de Jésus en la Chine et autres Royaumes de l'Orient , przez wydawcę Julien, Lanier. To ostatnie wydanie zawiera przedmowę redaktora Auguste'a Carayona , który należał do Towarzystwa Jezusowego , a także niektóre definicje archaicznych słów w przypisach, innych zmian nie dokonano.

Współczesna recepcja

Alexandre de Rhodes „s Les Voyages et Mission du P. Alexandre de Rhodes de la compagnie de Jésus en la Chine et autres Royaumes de l'Orient została zbadana w eseju Micheline Lessard. Posługuje się analizą dyskursu w celu zbadania kilku fragmentów książki, a także innych siedemnasto- i osiemnastowiecznych tekstów jezuickich o Wietnamie. Twierdzi, że wszystkie teksty, które analizuje, są orientalistyczne . Poprzez ten argument kwestionuje definicję orientalizmu Edwardsa Saida , ponieważ według niego rozwinął się on w XVIII wieku, a nie wcześniej. Co więcej, w swojej analizie narracji podróżniczej de Rhodesa Lessard odkryła, że ​​kiedy jezuita opisywał wietnamskie prawa i zwyczaje, jego komentarz ujawniał jego opinie na temat społeczeństwa europejskiego. Ponadto pokazuje, że spór o chińskie obrzędy wpłynął również na pisarstwo de Rhodes. Ze względu na delikatny klimat polityczny stworzony przez kontrowersje, jezuici poczuli potrzebę przedstawienia Wietnamczyków w bardziej pozytywnym świetle. Alexandre de Rhodes zrobił to, celowo bagatelizując na przykład praktykę poligamii w Wietnamie. Ostatecznie jej porównanie wykazało, że przedstawienia de Rhodes różniły się nieco od przedstawień innych jezuitów. Na przykład, chociaż opisał wietnamskie zwyczaje religijne jako przesądne, nadal był w stanie przedstawić „bardziej opisową i analityczną relację”.

Michael Harrigan zajmował się również krótko książką podróżniczą Alexandre'a de Rhodes. Ten ostatni zamieścił w swojej książce, w której bada, w jaki sposób francuskie narracje podróżnicze przedstawiały Orient w XVII wieku. W rozdziale o Indiach Wschodnich wymienia kilka tropów, które często pojawiały się w analizowanych przez niego relacjach z podróży ( jest wśród nich Divers Voyages [...] ). Podobnie jak Lessard, Harrigan przekonuje, że teksty te mają cechy orientalistyczne.

Bibliografia

• Harrigan, M. (2008). Zawoalowane spotkania: reprezentowanie Orientu w XVII-wiecznej francuskiej literaturze podróżniczej . Amsterdam: Rodopy.
• Lessard, M. (2018). Ciekawe relacje: jezuickie postrzeganie Wietnamczyków. W KW Taylor & JK Whitmore (red.), Essays into Vietnamese Pasts (str. 137-156). Wydawnictwo Uniwersytetu Cornell.
• Phan, PC i Rhodes, A. de. (2005). Misja i katecheza: Alexandre de Rhodes i inkulturacja w siedemnastowiecznym Wietnamie. Maryknoll, NY: Orbis Książki.
• Rhodes, A. de. (1854). Les Voyages et Mission du P. Alexandre de Rhodes de la compagnie de Jésus en la Chine et autres Royaumes de l'Orient (A. Carayon, wyd.). Julian Lanier. (Oryginalna praca opublikowana 1653)