Armanda Robina

Armanda Robina (1943).

Armand Robin (19 stycznia 1912 - 30 marca 1961) był francuskim poetą , tłumaczem i dziennikarzem.

Życie

Robin urodził się w Plouguernével koło Rostrenen ( Côtes-d'Armor ), a jego językiem ojczystym był bretoński . Nauczył się francuskiego, uczęszczając do pierwszych lat szkolnych. Przez całe życie nie mógł się ustatkować. W 1934 wyjechał do ZSRR i wrócił wstrząśnięty realiami komunizmu. W czasie niemieckiej okupacji Francji podczas II wojny światowej pracował w radiu nadającym zagraniczne wiadomości.

Robin kontynuował naukę języków, tak że rozumiał dwadzieścia sześć języków. Tłumaczył dzieła z angielskiego ( Szekspir ), rosyjskiego ( Jesienin , Blok , Pasternak ), węgierskiego ( Ady ), polskiego ( Mickiewicz ), włoskiego ( Ungaretti ), chińskiego ( Tu Fu ), flamandzkiego, fińskiego, niemieckiego, arabskiego, hiszpańskiego, kałmuckiego itp.

wstąpił do Francuskiej Federacji Anarchistycznej , która opublikowała jego Poèmes indésirables (Wiersze niepożądane). Jest autorem „La fausse parole” (Fałszywe słowo), w którym przeanalizował mechanizmy propagandy w krajach totalitarnych.

27 marca 1961 roku Robin został aresztowany za brak dokumentu tożsamości i zmarł trzy dni później w niewyjaśnionych okolicznościach w paryskim szpitalu.

Pracuje

Własna poezja z tłumaczeniami

• Ma vie sans moi (1940); Moje życie beze mnie

Poezja

• Niepożądane wiersze (1945)
• Le Monde d'une voix , Éditions Gallimard (1968)
• Fragmenty , Gallimard (1992)
• Le cycle du pays natal , La Part Commune (2000)

Tłumaczenia

• Poèmes d' Ady , Le Seuil (1946), Le temps qu'il fait (1991)
• Wiersze Borysa Pasternaka (1946)
• Rosyjskie Quatre Poètes (1949)
• Poésie non traduite (1953)
• Poésie non traduite II (1958)
• Rubayat d” Omar Khayam (1958)
• Les Gaillardes Épouses de Windsor et Othello de Shakespeare (1958)
• Król Lear Szekspira (1959)
• Écrits oubliés II , Ubacs (1986)

Powieść

• Le Temps qu'il fakt (1942)

Transmisje radiowe

• Pâques fête de la joie , Kaligramy (1982)
• Poésie bez paszportu , Ubacs (1990)

Eseje, artykuły

• La fausse Parole , Minuit (1953), Le Temps qu'il fait (2002)
• L'homme sans nouvelle , Le temps qu'il fait (1981)
• Écrits oubliés I , Ubacs (1986)
• Expertise de la fausse parole , Ubacs (1990)

Korespondencja

• Lettres à Jean Guéhenno, Lettres à Jules Supervielle , Librairie La Nerthe (2006)