Doświadczenie fryzjera w High Life

Eliza Potter , wolno urodzona kobieta rasy mieszanej w okresie przedwojennym , w swojej książce A Hairdresser's Experience in High Life opisuje swoje doświadczenia jako fryzjerki, plotki, z którymi się spotyka, oraz doświadczenia życiowe zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak iw Europie .

Kontekst historyczny

Elizy Potter została opublikowana w 1859 roku przed wojną secesyjną . Pisze swoją narrację jako wolna czarna kobieta rasy mieszanej w czasach przedwojennych , która podróżuje po Stanach Zjednoczonych i Europie.

Streszczenie

Przedmowa: „Apel autora”

W przedmowie Elizy Potter do jej narracji, Potter podaje powód napisania swojej książki: „Pod wpływem żarliwych namów wielu pań i panów doszedłem w końcu do wniosku, że równie dobrze mogę zanotować kilka moich doświadczeń dla ich rozrywki, jak nie.” Potter mówi swoim słuchaczom, że celem jej pisania jest przekazanie słuchaczom plotek, o które prosili. Również w przedmowie Potter porównuje znaczenie swojego zawodu fryzjerki do zawodu lekarza czy duchownego: „Ale nigdzie indziej serca nie zdradzają się bardziej nieostrożnie niż w prywatnym buduarze. . . Dlaczego więc nie miałby pisać fryzjer, tak samo jak lekarz i duchowny.” Potter wyjaśnia, że ​​jej praca jako fryzjerki jest równie cenna dla innych zawodów.

Rozdział pierwszy: „Mój debiut”

Potter rozpoczyna swój rozdział, wyjaśniając naturę swojego stylu pisania. Nazywa ten niezorganizowany sposób pisania „małym harum scarum”. Następnie zaczyna swoją historię od stwierdzenia, że ​​dorastała w Nowym Jorku i pracowała w służbie ludziom, ale zawsze pragnęła podróżować. W rozdziale szczegółowo opisuje swoje podróże do różnych miast w Kanadzie, Pittsburghu, Cincinnati, Louisville, Waszyngtonie i Paryżu. W tym czasie Potter twierdzi, że pracowała jako fryzjerka dla kilku różnych pań. Również w tym rozdziale Potter komentuje swoje pomysły na damy i handel niewolnikami .

Rozdział drugi: „Anglia”

W „Anglii” Potter ujawnia sposób, w jaki jest traktowana jako wolna czarnoskóra kobieta w czasach przedwojennych w różnych częściach świata. W tym rozdziale podróżuje z rodziną S. i zapisuje swoje doświadczenia. Potter zauważa również różnice między sposobem traktowania służących w Europie i Ameryce.

Rozdział trzeci: „Ameryka”

Na początku rozdziału Potter opowiada, jak mieszkała z rodziną w Cincinnati. Pragnąc ponownie podróżować, Potter wyjeżdża do Memphis i opowiada, jak traktowani są tam niewolnicy. Następnie udaje się do Nowego Orleanu, ale nie opuszcza statku. W dalszej części rozdziału Potter opowiada o niektórych kobietach, którym ubiera włosy i plotkach o kobiecie, której mąż ją zostawił.

Rozdział czwarty: „Saratoga”

Eliza Potter szczegółowo opisuje swoje doświadczenia w hotelu United States. Opowiada o sali balowej, opisuje damski strój i przedstawia modę w Stanach Zjednoczonych. W tym rozdziale Potter ujawnia kilka plotek, ale wyjaśnia, że ​​„spisuje je tylko dla rozrywki tych, którzy mogą chcieć sobie pozwolić na trochę plotek. Wspomina również, jak traktowane są pokojówki. Później daje rachunki małżeństw i zgonów w wysokim życiu.

Rozdział piąty: „Opuszczenie Saratogi – Spalenie wagonu bagażowego – Wizyta w Nowym Jorku”

Potter zaczyna swój rozdział mówiąc, że wróciła do Albany, ale najpierw chce opowiedzieć historię, kiedy wyjechała i wózek bagażowy stanął w płomieniach. Próbuje odzyskać swoje ubranie i opisuje swoje rozbawienie, gdy dżentelmeni kwestionowali jej zdolność do posiadania drogiej garderoby. Po tym wydarzeniu Potter przedstawia różne rezydencje w Nowym Jorku.

Rozdział szósty: „Nowy port – historia pokojówki”

Potter twierdzi, że teraz cofnie się w czasie, kiedy pracowała w Saratodze, aby opowiedzieć historię. W rozdziale Potter opisuje swoją własną suknię na balu w porównaniu z innymi białymi damami z wyższych sfer. Twierdzi, że jej „własna suknia była najjaśniejszym szkarłatem, jaki można było znaleźć”. Następnie opowiada historię, którą opowiedziała jej pokojówka o tym, jak kobieta na wysokim poziomie zdradziła męża.

Rozdział siódmy: „Minnie”

Potter wspomina swoje doświadczenia z pracy dla rodziny w Kentucky i historię jednej z ich córek Minnie. Pan o imieniu Noble zakochuje się w Minnie, ale Potter mówi: „Minnie, choć była młoda, kochała już inną”. Minnie poślubia Noble ku uciesze swojej matki. Jednak Minnie okazuje się być nieszczęśliwa, ponieważ Noble próbuje ją kontrolować. Potter następnie wyjaśnia, jak Minnie opuszcza Noble.

Rozdział ósmy: „Natchez - Nowy Orlean”

W „Natchez – Nowy Orlean” Potter wyjaśnia, jak kobiety wykorzystują swoją pracę jako fryzjerka, aby upiększać się, mimo że w rzeczywistości są brzydkie. Opowiada również o stosunkach rasowych i o tym, jak kolorowa kobieta okazała się „najbardziej despotyczną, apodyktyczną, okrutną damą, jaka kiedykolwiek istniała”. Dodatkowo Potter ujawnia historię, kiedy krytykuje kobietę na wysokim poziomie. Kiedy kobieta i mężczyzna rozmawiali przed nią po francusku, aby ukryć swoją rozmowę, Potter karci kobietę. Ona zamyka swój rozdział, opisując niesprawiedliwe traktowanie niewolników.

Rozdział dziewiąty: „Cincinnati”

Potter rozpoczyna swój rozdział od opisu swojego zawodu. Następnie skupia się na wyjaśnieniu, w jaki sposób odbywają się przyjęcia we Francji i Anglii (121). Potter następnie wyjaśnia swój czas niewoli panu L. Potter wierzy, że pan L jest prawdziwym dżentelmenem, który pod jej obserwacją dokonał wielu dobrych uczynków. Potter wyjaśnia również swoje poglądy na temat niewolnictwa i abolicjonistów . W dalszej części rozdziału Potter wyjaśnia jej, czym jest dama. Zamyka swoją narrację, dając swoją opinię damie w operze.

Analiza krytyczna

• W książce Francisa Smitha Fostera Written by Herself: Literary Production by African American Women 1746–1892 omawia, w jaki sposób Afroamerykanki „świadomie zrewidowały tradycję [literacką], aby dokładniej dostosować się do ich prawd i wizji. . . . I testowały sposoby, w jakie język angielski i jego literatura mogą lepiej służyć im jako afroamerykańskim pisarkom”.
• Rnyetta Davis twierdzi, że „biegłość Pottera we wskazywaniu występów białych kobiet pokazuje nie tylko jej zdolność do wykrywania oszustw, ale także ilustruje jej odmowę udawania kogoś, kim nie jest. W przeciwieństwie do oszukańczych kobiet, które spotyka, Potter nie nosi fałszywej, fałszywej lub pożyczonej biżuterii ani butów i ubrań, które są za małe”.
• Xiomara Santamarina w swojej książce Belabored Professions stwierdza, że ​​utrzymując dystans, Potter zyskuje zaufanie białej publiczności i najwyraźniej pozostaje w swojej społecznej sferze: być postrzegane jako przestrzegające hierarchii rasowych i klasowych”.
• Lisa Ze Winters twierdzi, że Nowy Orlean, stan, w którym niewolnictwo było legalne, skłoniłby Pottera do podzielenia jej przekonań: „Miasto równie niesławne ze względu na wielkość targu niewolników. . . nie może funkcjonować jedynie jako miejsce dyskursywne dla Pottera. . . . Rzeczywiście, Potter konsekwentnie przypomina swoim czytelnikom o terrorze, z jakim boryka się każda czarna kobieta, niewolnica lub wolna, poruszająca się po amerykańskim krajobrazie.