Drużyna piłkarska Vanderbilt Commodores z 1923 roku
 | |
| 1923 Vanderbilt Commodores piłka nożna | |
|---|---|
SoCon współmistrz Champ Pickens Trophy | |
| Konferencja | Southern Conference , Southern Intercollegiate Athletic Association |
| Nagrywać | 5–2–1 (3–0–1 SoCon, 2–0 SIAA) |
| Główny trener |
|
| Schemat ofensywny | Krótkie uderzenie |
| Kapitan | Olivera Kuhna |
| Stadion domowy | Pole Dudleya |
Mundur | |
 | |
| Klasyfikacja piłkarska Konferencji Południowej 1923 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| konf | Ogólnie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zespół | W | Ł | T | W | Ł | T | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Waszyngton i Lee + | 4 | – | 0 | – | 1 | 6 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Vanderbilt * + | 3 | – | 0 | – | 1 | 5 | – | 2 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| VPI | 4 | – | 1 | – | 0 | 6 | – | 3 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Alabama | 4 | – | 1 | – | 1 | 7 | – | 2 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Maryland | 2 | – | 1 | – | 0 | 7 | – | 2 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Floryda | 1 | – | 0 | – | 2 | 6 | – | 1 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karolina Północna | 2 | – | 1 | – | 1 | 5 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Gruzja | 3 | – | 2 | – | 0 | 5 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mississippi A&M | 2 | – | 1 | – | 2 | 5 | – | 2 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tennessee | 4 | – | 3 | – | 0 | 5 | – | 4 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tulan | 2 | – | 2 | – | 1 | 6 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Clemsona | 1 | – | 1 | – | 1 | 5 | – | 2 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Georgia Tech | 0 | – | 0 | – | 4 | 3 | – | 2 | – | 4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stan NC | 1 | – | 4 | – | 0 | 3 | – | 7 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kasztanowy | 0 | – | 1 | – | 3 | 3 | – | 3 | – | 3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kentucky | 0 | – | 2 | – | 2 | 4 | – | 3 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wirginia | 0 | – | 3 | – | 1 | 3 | – | 5 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| LSU | 0 | – | 3 | – | 0 | 3 | – | 5 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pani Olu | 0 | – | 4 | – | 0 | 4 | – | 6 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karolina Południowa | 0 | – | 4 | – | 0 | 4 | – | 6 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1923 Southern Intercollegiate Athletic Association klasyfikacja piłkarska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| konf | Ogólnie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zespół | W | Ł | T | W | Ł | T | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Furman $ | 4 | – | 1 | – | 0 | 9 | – | 2 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Centrum | 2 | – | 0 | – | 0 | 7 | – | 1 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Vanderbilt * | 2 | – | 0 | – | 0 | 5 | – | 2 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zachodnie Kentucky | 2 | – | 0 | – | 0 | 3 | – | 4 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kolegium Missisipi | 3 | – | 0 | – | 1 | 5 | – | 1 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Cytadela | 2 | – | 1 | – | 1 | 5 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Prezbiteriański | 2 | – | 1 | – | 1 | 4 | – | 3 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Louisville | 2 | – | 1 | – | 0 | 5 | – | 2 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Sewanee | 3 | – | 2 | – | 0 | 5 | – | 4 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Oglethorpe | 3 | – | 3 | – | 0 | 4 | – | 6 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Chattanooga | 1 | – | 3 | – | 1 | 3 | – | 4 | – | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Howarda (AL) | 1 | – | 3 | – | 1 | 3 | – | 4 | – | 3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wofforda | 1 | – | 3 | – | 0 | 6 | – | 3 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bławatnik | 2 | – | 2 | – | 0 | 4 | – | 5 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Millsaps | 0 | – | 1 | – | 1 | 0 | – | 1 | – | 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kolegium Luizjany | 0 | – | 1 | – | 0 | 0 | – | 1 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Georgetown (KY) | 0 | – | 1 | – | 0 | 0 | – | 3 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Transylwania | 0 | – | 3 | – | 0 | 0 | – | 3 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Newberry | 0 | – | 4 | – | 0 | 2 | – | 8 | – | 0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Drużyna piłkarska Vanderbilt Commodores z 1923 roku reprezentowała Uniwersytet Vanderbilt w sporcie futbolowym podczas sezonu piłkarskiego Konferencji Południowej 1923 . Trenerem zespołu był Dan McGugin , który pełnił tę funkcję już od 19 lat. Commodores rozegrali sześć u siebie na Dudley Field w Nashville w stanie Tennessee . Vanderbilt zakończył sezon z rekordem 5–2–1 w klasyfikacji generalnej i 3–0–1 w grze SoCon, pokonując przeciwników 137–33. Drużyna poniosła straty z mistrzem kraju Michigan Wolverines i niepokonanym Texas Longhorns .
Zespół Vanderbilt był członkami Southern Conference (SoCon), a także współczłonkami Southern Intercollegiate Athletic Association (SIAA). Zdobyli tytuł konferencji trzeci rok z rzędu, remisując z Washington & Lee o mistrzostwo SoCon. Większość dziennikarzy sportowych wymieniła Commodores jako najlepszą drużynę na południu i bezpośrednich zwycięzców mistrzostw, co zaowocowało otrzymaniem przez nich trofeum Champ Pickens . Do tej pory jest to najnowszy tytuł konferencji dla piłki nożnej Vanderbilt.
Atak był prowadzony przez kapitana i rozgrywającego Olivera Kuhna oraz All-Southern halfback Gil Reese . Obrona która pozwalała u siebie na średnią 2,33 punktu na mecz, była zakotwiczona przez All-Southern Lynn Bomar i Hek Wakefield . Jak to często bywa w 1923 roku iw czasach jednego plutonu piłki nożnej, zarówno Bomar, jak i Wakefield również mocno prezentowali się w ataku i kopnięciach . Bomar był także konsensusem All-American , wybrany nawet do pierwszej drużyny Waltera Campa , co jest rzadkością dla gracza z Południa . O występie Wakefielda podczas meczu w Michigan, główny trener Michigan, Fielding Yost, powiedział: „Nigdy nie widziałem większego pokazu gry końcowej”.
Przed sezonem
Po dwóch niepokonanych sezonach Wallace Wade opuścił stanowisko asystenta trenera, aby zostać głównym trenerem w Alabamie , gdzie zdobył trzy tytuły krajowe i cztery tytuły SoCon . Został zastąpiony w Vanderbilt byłym zawodnikiem All-American i absolwentem Vanderbilt , Joshem Cody . Vanderbilt miał ciężki harmonogram przez cały październik.
Rozgrywający Oliver Kuhn został wybrany kapitanem pod koniec ubiegłego roku. Powracającymi graczami byli Kuhn, Lynn Bomar , Tuck Kelly , Red Rountree , Gil Reese i Fatty Lawrence ; który skomponował „jądro, wokół którego Dan McGugin i jego asystent„ Josh ”Cody tworzą jedenastkę z 1923 roku”.
Długi koniec Tot McCullough został uznany za niekwalifikującego się do nadchodzącego sezonu. Ci, którzy grali w baseball w lidze Georgii Południowej lub jakiejkolwiek innej nierozpoznanej, nie mogli uczestniczyć w lekkoatletyce uniwersyteckiej w Konferencji Południowej . Tot grał w Albany .
Harmonogram
| Data | Przeciwnik | Strona | Wynik | Frekwencja |
|---|---|---|---|---|
| 6 października | Howard (AL) * | W 27–0 | ||
| 13 października | w Michigan * | L 0–3 | 30 000 | |
| 20 października | w Teksasie * |
|
L 0–16 | 15 000 |
| 27 października | Tulan |
|
W 17–0 | 10 000 |
| 3 listopada | Mississippi A&M |
|
T 0–0 | |
| 10 listopada | Tennessee |
|
W 51–7 | |
| 17 listopada | Gruzja |
|
W 35–7 | 15 000 |
| 29 listopada | Sewanee * |
|
W 7–0 | 15 000 |
| ||||
Podsumowanie sezonu
Tydzień 1: Howard
Commodores otworzyli sezon na Dudley Field przeciwko Howard Bulldogs 6 października i zostali uznani za faworytów. Vanderbilt wygrał wynikiem 27-0. Stali grali tylko w pierwszej kwarcie, zdobywając 20 punktów . Kapitan Doc Kuhn oddał otwierający kickoff 60 jardów, a Tom Ryan pobiegł w pierwszym przyłożeniu. Gil Reese podszedł do drugiego przyłożenia, ale przegrał, odzyskany przez Kuhna. Kuhn zwrócił następny kickoff 80 jardów na przyłożenie. Jedno ze źródeł powiedziało, że był to najlepszy zwrot na Dudley Field od powrotu puntem Lee Tolleya w 1913 roku . Zastępczy rozgrywający Alvin Bell zdobył ostatnie przyłożenie.
Początkowy skład Vanderbilta na mecz z Howardem: Bomar (lewy koniec), Reeves (lewy wślizg), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (w środku), Kelley (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec), Kuhn (rozgrywający), ST Porter (lewy obrońca), Reese (prawy obrońca), Ryan (obrońca).
Ku nieszczęściu fanów Commodore, sprzęt Tex Bradford został uznany za niekwalifikujący się 10 października; ze względu na rozegranie już czterech lat lekkoatletyki w college'u. Jego strata była opłakiwana tuż przed meczem w Michigan , ponieważ jego gra liniowa przeciwko nim była „istotnie odpowiedzialna” za zeszłoroczny remis 0:0 .
Tydzień 2: w Michigan
|
W drugim tygodniu rozgrywek Vanderbilt udał się do Ann Arbor na rewanż za zeszłoroczny bezbramkowy remis z Michigan Wolverines . Wśród wiernych Vanderbilt było dużo optymizmu, ponieważ w zeszłym roku jego drużyna doznała wielu kontuzji, kiedy zremisowała z Michigan; a w tym roku skład był zdrowy. AJ Sturzenegger z Michigan zbadał Vanderbilta na krótko przed meczem i stwierdził, że Commodores mają dobry powód, by sądzić, że mogą wygrać. Nie był odosobniony w tym poglądzie, Commodores byli „uważani za mających w pełni tak silną grupę jak w zeszłym roku”.
Vanderbilt przegrał zacięty mecz 3: 0, przynosząc Commodores pierwszą porażkę od dwóch lat. Podobnie jak w zeszłym roku, gra charakteryzowała się niewielką ofensywą i solidną obroną. Vanderbilt „skuła kajdankami biegnącą i podającą grę Wolverines” i „miała obronę, która stawała się niczym innym jak kamienną ścianą, ilekroć jej cel był zagrożony”. Zarówno pomocnik Commodore Gil Reese , jak i pomocnik Wolverine Harry Kipke byli „naznaczonymi ludźmi”; a przewinienie Vanderbilta nigdy nie przekroczyło linii 35 jardów. Reese i Doc Kuhn podnieśli fanów na nogi pokazem szybkości, ale Wolverines ograniczyli to do bocznych biegów z niewielkim zyskiem. Relacja telewizyjna z gry odnotowała grę w obronie: „Obaj grali przebiegle w piłkę nożną, niezdarność, która zwykle psuła grę, była więcej niż równoważona przez szybkie, błyskotliwe przechwytywanie podań, podczas gdy praca sędziów liniowych po obu stronach była na najwyższym poziomie. ”.
Jedyny wynik meczu padł po rzucie z gry z 15 jardów przez konsensus pierwszego zespołu All-American Jacka Blotta w drugiej kwarcie. Gra toczyła się na terytorium Vanderbilta przez całą pierwszą połowę. Po tym, jak Michigan dotarł do 7-jardowej linii Vanderbilt, dwa przejazdy na linii zakończyły się niepowodzeniem, co spowodowało utratę metrażu. Na trzecim miejscu Jack Blott został wezwany na zaplecze ze swojej normalnej pozycji na środku i kopnął do kosza z gry. Dwie próby rzutu karnego Kipke nie powiodły się. Jeden został zablokowany, a drugi przetoczył się pod poprzeczką. Innym długim osiągnięciem dnia był bieg na 20 jardów pod koniec trzeciej kwarty przez Herba Stegera . Bieg nastąpił tuż po tym, jak Vanderbilt posunął się najdalej na terytorium Michigan i zakończył jazdę przez przechwycenie Stegera. Vanderbilt nigdy nie posunął się wystarczająco daleko, aby spróbować strzelić gola z gry.
Najlepszym zawodnikiem Vanderbilta tego dnia był Hek Wakefield , który pokazał swoje umiejętności w walce z biegaczami z Michigan. „Nigdy nie widziałem większego pokazu gry końcowej” - powiedział Fielding Yost, odnosząc się do Wakefielda. The Kingsport Times doniósł, że gubernator Austin Peay pochwalił Heka za jego grę tego dnia. Dobry mecz rozegrał także Thomas Ryan , pokonując słynnego Harry'ego Kipke . Absolwent Michigan przypisał to wyższości Ryana, twierdząc, że Kipke był stale zagrożony zablokowanym puntem. Absolwent że Kipke nie może starać się zwrócić puntów, z obawy przed niezdarnością. Gdy tylko otrzymał piłkę, Vanderbilt kończy Hek Wakefield lub Lynn Bomar zderzyłby się z nim. Po meczu sędzia McDonald podszedł do strażnika Tucka Kelly'ego i powiedział mu: „Jesteś pierwszą osobą, którą pochwaliłem po meczu, w którym sędziowałem, ale chcę ci powiedzieć, że nigdy nie widziałem lepszego strażnika niż ty. " Steger był tego dnia najlepszym biegaczem w Michigan. Mówi się, że zaplecze Wolverines, składające się z trzech mężczyzn, którzy potrafili podać piłkę w Kipke, Steger i Uteritz, pomagało im przez cały mecz, irytując drugorzędnego Vanderbilta .
Absolwent Michigan podsumował grę w następujący sposób: „Nigdy w grze nie brakowało spektakularnych funkcji i emocji. Przez większą część czasu dawała to samo uczucie, które było tak powszechne podczas Wielkiej Wojny, kiedy zdobycie kilka jardów było powodem do radości i trudno było uwierzyć, że nawet najbardziej zuchwały atak może przynieść trwałe rezultaty. Mecz zawierał kilka rzutów karnych, żadnych kontuzji i kilka zmian. Michigan dokonał tylko trzech zmian, a Vanderbilt ani jednej. Michigan wykonał 5 z 16 podań na 90 jardów. Vanderbilt ukończył tylko 1 z 5, uzyskując 9-jardowy zysk. Schemat gry mówi, że to jedno podanie było od Kuhna do Bomara.
Michigan i Red Grange 's Illinois zakończyły sezon 1923 niepokonane i dzielą zarówno tytuły Wielkiej Dziesiątki, jak i tytuły krajowe .
Początkowy skład Vanderbilta na mecz w Michigan: Bomar (lewy koniec), Bradford (lewy wślizg), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (w środku), Kelly (prawy obrońca), Rives (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec) , Kuhn (rozgrywający), Meiers (lewy obrońca), Reese (prawy obrońca), Ryan (obrońca).
Tydzień 3: w Teksasie
|
W trzecim tygodniu gry samotnik był zdenerwowany na południu , kiedy Vanderbilt przegrał z Texas Longhorns w Dallas . Przed meczem Mexia Daily News poinformował, że „Vandy waży Teksas około piętnastu funtów dla mężczyzny, ale pamiętaj powiedzenie„ im są więksi, tym trudniej upadają ”. Trenerem Longhornów był Ed Stewart . W pierwszym okresie Vanderbilt pojechał do w odległości kilku jardów od bramki, ale Teksas trzymał. Lane Tynes i Oscar Eckhardt prowadzili atak w Teksasie , który zakończył się wynikiem. W trzeciej kwarcie Robert Robertson kopnął do kosza z gry z 45 jardów. 12-jardowy bieg Oscara Eckhardta lewy wślizg w czwartej kwarcie był końcowym wynikiem. Widzowie powiedzieli, że Oscar Eckhardt „spłaszczył wślizgujących się jak kostki domina ” prawie do linii 8 jardów. Odzyskał równowagę jedną ręką i przeorał wynik, który doprowadził do Zwycięstwo 16: 0. The Fort Worth Star-Telegram powiedział o biegu Eckhardta: „Eckhardt, powalony na ziemię, wstał jak feniks i płonął wzdłuż linii, aż przekroczył cienki biały znacznik. W sumie przejechał 20 jardów przez złoto i czerń, aby umieścić swoje nazwisko w hali sław Texas Varsity . Alamo . Jeśli w nowym kraju są jeszcze jakieś instytucje, odłożył je na bok. Teksas pokonał swoich pierwszych sześciu przeciwników łącznym wynikiem 202-0 i zakończył rok niepokonany z bilansem 8-0-1. Była to pierwsza porażka Vanderbilta z drużyną z południa od 1920 roku . Jako przyczynę straty podano podróż do Teksasu cztery dni po powrocie z Michigan. Jeden z pisarzy określił to jako „wycieczka przez kraj była zbyt duża dla wytrzymałości zespołu”.
Hugh McDermott , zwiadowca dla Oklahoma Sooners , powiedział, że kopnięcia Eckhardta w meczu Texas-Vandy w 23 roku były najlepszymi kopnięciami, jakie kiedykolwiek widział. Opowiadał: „Kiedyś Eckhardt wprowadził piłkę do gry ze swojej 15-jardowej linii po uczciwym złapaniu i uderzył 65 jardów w locie nad całą drużyną Vanderbilt”.
Tydzień 4: Tulan
|
W następnym tygodniu odbył się mecz w Nashville pomiędzy dwoma zespołami, które przegrały z Teksasem — Vanderbilt i Tulane . Tulane przegrał z Teksasem 13 października 33–0. Vanderbilt pokonał Tulane 17-0, zdobywając punkty głównie dzięki zablokowanym puntom.
Tulane wykazał znaczny optymizm przed podróżą z Vanderbilt, Tennessee i Auburn . Ed Hebert z Times-Picayune napisał o słabszej Tulane: „Upośledzeni przez nieobecność ich kapitana„ Małej Evy ”Talbota, przez kontuzję, Greenbacks stali się bardziej zdeterminowani, by zdenerwować kocioł do narkotyków i całkowicie wykąpać Vandy jedenaście w konkursie to wszystko wskazuje na zwycięstwo potężnej załogi, która niedawno doprowadziła Michigan Wolverines do zwycięstwa 3: 0 w Ann Arbor ”. Grając z podobnymi przeciwnikami w Teksasie, kontynuował: „Jeśli zatem Vandy może zostać tak zdeklasowany przez klub, w którym Tulane walczył już w każdym calu, to będzie latanie futrami w dużych ilościach, kiedy Commodores i Greenbacks spotykają się w sobotę”. Tulane miał znane zaplecze Lestera Lautenschlaegera , Brothera Browna , Ellisa Henicana i Peggy Flournoy . Trenerem „Greenies” był Clark Shaughnessy .
Vanderbilt był bez rozgrywającego i kapitana Doca Kuhna oraz pomocnika Gila Reese'a . Reese zranił się w kolano, a podczas meczu z Texas Longhorns w zeszłym tygodniu Kuhn został uderzony w głowę i wciąż nie odzyskał psychicznego spokoju. Hek Wakefield został przesunięty do rozgrywającego. Miejsce Reese'a zajął Red Rountree .
Pierwszy wynik padł po uderzeniu z palca Flournoya. Vanderbilt przejechał całą drogę do 7-jardowej linii Tulane, zanim cztery nieudane biegi na linii Tulane przez Rountree dały Greenbacks piłkę z powrotem głęboko na ich terytorium. W następnej łódce linia Tulane została przerwana przez Toma Ryana, Boba Rivesa , Bo Rowlanda i Lynn Bomar . Bomar zablokował kopnięcie. W późniejszej walce Alfred Sharp zanurkował, by odzyskać piłkę w strefie punktowej . Drugi przyszedł, gdy Lynn Bomar pomógł Vanderbiltowi dobiec do linii 33 jardów, gdzie Wakefield drop kopnął do kosza z gry. Po tym Tulane zjechał prosto na 5-jardową linię Vanderbilta, kiedy zabrzmiał gwizdek kończący połowę.
W czwartej kwarcie Vanderbilt dostał piłkę z powodu fumble Tulane. Bomar biegł przez wiele jardów, a Vanderbilt był na linii 1 jarda Tulane. Cztery rzuty z linii Bomara poszły na marne i znowu Tulane miał piłkę blisko własnej bramki. Bomar ponownie zablokował punt, ale Henican doszedł do siebie i rzucił się na linię 20 jardów, zanim został zatrzymany. Podczas następnego puntu Flournoy zmarnował piłkę i upadł na nią na własnej linii 5 jardów. Stamtąd Rountree uzyskał wynik na czwartej pozycji.
Gra Lynn Bomar była wzorowa. „Wyjmij Bomara ze składu Vandy”, powiedział Hebert, „a Tulane wygrałby mecz trzema przyłożeniami ”. Pochwalono także Boba Rivesa, nazwanego „dzielnikiem nr 1 w kolejce”. Blinkey Horn z Nashville w stanie Tennessean napisał o wyniku: „Wspinaj się po zboczu, które zaczęli Commodores. Nie wspięli się na krawędź w swoim triumfie 17-0 nad Tulane, ale strząsnęli z nóg większość błota, które ich ugrzęzło w Teksasie. Nie osiągnęli świetności światła słonecznego, zbierając dwa przyłożenia i bramkę z gry z mgły . Wizji szczytu odmawiają Commodores, ale nie ma już tak gęstej plamy nad lornetkami .
Początkowy skład Vanderbilta dla Tulane: Roland (lewy koniec), Rives (lewy wślizg), Kelly (lewy obrońca), Sharp (w środku), Lawrence (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Bomar (prawy koniec), Wakefield (rozgrywający ), Meiers (lewy obrońca), Rountree (prawy obrońca), Ryan (boczny obrońca).
Tydzień 5: Missisipi A i M
|
W zimnej mżawce i dobrze przemoczonym boisku Vanderbilt i Mississippi A&M Aggies rozegrali bezbramkowy remis. Wynik był w dużej mierze wynikiem obrony Mississippi A & M i fumble Vanderbilta. Aggies byli trenowani przez Earla Abella .
Rozpoczęcie od Lynn Bomar trafiło do PE Stephensa na 5-jardowej linii Aggies, który oddał go na 10 jardów. Aggies by uderzyli. Gil Reese okrążył koniec biegu na 11 jardów, trafiając piłkę na 15-jardową linię Mississippi. Tam przetrzymywano Commodores. W dalszej części pierwszej kwarty Oliver Kuhn okrążył lewy koniec, zyskując 43 jardy. Przy czwartej próbie podanie od Heka Wakefielda do Kuhna było niekompletne i piłka przeleciała nad piłką. Następnie Aggies po raz pierwszy zaczęli przesuwać piłkę, aż do przechwycenia Gila Reese'a na 40-jardowej linii Vanderbilta. Reese zwrócił piłkę na 25-jardową linię Mississippi. Ale znowu obrona Aggies stała wysoko.
Druga kwarta rozpoczęła się od ataku Aggies. Przeszli z własnej linii 25 jardów do pomocy, używając gry w biegu. Aggies uderzyli na 25-jardową linię Vanderbilta. Wakefield strzelił długim puntem nad ochroniarzem Aggies z powrotem na ich własną linię 20 jardów. Podanie 15 jardów sprawiło, że Aggies jechał, dopóki nie zatrzymał się na linii 43 jardów. Przy następnym posiadaniu Vandy'ego Reese stracił 15 jardów, próbując ominąć prawą stronę. Vanderbilt zdobywał przewagę w pozycji polowej po serii puntów, ale Kuhn grzebał w Aggies odzyskujących siły na własnej 40-jardowej linii. Przy następnym posiadaniu Vanderbilta znów doszło do kolejnego przegranego meczu, tym razem Toma Ryana na 45-jardowej linii Mississippi.
Bomar ponownie kopnął Aggies, którzy odbili go. Gil Reese wykonał powrót 30 jardów na swoją własną linię 45 jardów. Ryan wbiegł środkiem na 15 jardów, a Reese przegrał 7. Stąd natarcie zostało zablokowane, a Wakefield spróbował kopnięcia z 31 jardów. Ciężka, śliska piłka chybiła. Reese przeciwko straconej znacznej odległości Vandy'ego w następnej posiadaniu, cofnął się o 19 jardów podczas próby biegu końcowego. To znowu zaszkodziło temu, co zyskali na wymianach puntów. Czwarta kwarta rozpoczęła się, gdy Vanderbilt wjechał na terytorium Mississippi, pracując od linii 40 jardów do 25 jardów, zanim został zatrzymany. Później 25-jardowy bieg końcowy Reese'a został odwołany z powodu popełnienia przez Vandy kary spalonej . Melfere następnie podał do Kuhna, zyskując 15 jardów. Kolejne podanie zadziałało, Kuhn do Bomara jeszcze 20 jardów. Commodores grzebali, a Aggies odzyskali siły na linii 10 jardów. Po kolejnym puncie Vanderbilt desperacko próbował podań blisko środka pola, ale bezskutecznie. Mecz zakończył się posiadaniem piłki przez zespół Mississippi A & M blisko środka pola.
Aggies rozegrali swój najlepszy mecz w całym sezonie. The Times-Picayune zauważył: „Wchodząc do tego meczu z dopingiem, aby przegrać Aggies, grali w grę obronną, uderzając puntą prawie za każdym razem, gdy zdobyli przez nich świńską skórę. Ale nawet przy taktyce obronnej pozwalającej Vandy trzymać piłkę przez większość czasu, strzelili o połowę mniej. pierwsze upadki, podobnie jak Commodores”. Gil Reese był największą cechą ofensywy Vanderbilta, ponieważ Bomar, Wakefield i Kenneth Bryan otrzymali pochwały po defensywnej stronie piłki. Halfbacks Stephens i HG Perkins wyróżniali się w ofensywie dla Mississippi A & M. The Aggies zremisowali także z Florydą , a ich jedyna porażka z Południem nadeszła z Tennessee na tydzień przed meczem z Vandy.
Wyjściowy skład meczu Mississippi A&M przedstawiał się następująco: Bomar (lewy obrońca), Rives (lewy obrońca), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (środkowy), Bryan (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec), Kuhn (rozgrywający), Reese (lewy obrońca), Rountree (prawy obrońca), Ryan (obrońca).
Tydzień 6: Tennessee
|
Po zwycięstwie 51-7 nad Tennessee Volunteers , Commodores odzyskali „całą moc i płynność, z jaką rozpoczęli sezon 1923”. Ralph McGill wyraził to zdanie: „Cała stłumiona wściekłość nieporozumień i rozczarowań wybuchła jak powódź . Volsowie równie dobrze mogliby rzucić się na drogę uciekającego pociągu . To była maszyna, która się znalazła. Moc była tam, a Commodores czerpali ogromną radość z używania go”. Ochotnicy byli prowadzeni przez MB Banks , w swoim trzecim roku jako główny trener.
Vanderbilt uzyskał 455 jardów całkowitego ataku. Gil Reese rzucił się na 214 jardów, a także 95 jardów po odbiciu puntem. Reese strzelił pięć bramek, pokonując odpowiednio 70 jardów, 45 jardów i 29 jardów. Red Rountree zdobył kolejną bramkę, bieg na 63 jardy. Kapitan Kuhn zdobył drugie przyłożenie, a Wakefield wykonał rzut zrzutu. Lynn Bomar , Alfred Sharp i Bob Rives w obronie pomogli utrzymać Volunteers do zaledwie 7. Po zwycięstwie Vanderbilt nadal był pretendentem do tytułu Southern. Lowe grał najlepiej w Tennessee, uzyskując samotne przyłożenie.
Początkowy skład Vanderbilta dla Tennessee: Bomar (lewy koniec), Rives (lewy wślizg), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (w środku), Bryan (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec), Kuhn (rozgrywający ), Reese (lewy obrońca), Rountree (prawy obrońca), Ryan (boczny obrońca).
Tydzień 7: Gruzja
|
17 listopada Commodores pokonali Georgia Bulldogs na Dudley Field nierównym wynikiem 35 do 7. Fred Russell powiedział, że wtedy „Gold and Black osiągnęli szczyt sezonu”. Morgan Blake , dziennikarz sportowy w Atlanta Journal , napisał: „Żadna południowa drużyna nie dała Georgia Bulldogs takiego lania od dekady”. Georgia została uznana za „najlepszą drużynę Dixie”; jedyna strata w porównaniu z tradycyjną potęgą Yale . Obrona Georgii wcześniej odcięła wszystkich przeciwników z Konferencji Południowej, a żadna południowa drużyna nie przekroczyła linii 20 lub 25 jardów Bulldogs. Vanderbilt halfback Gil Reese wystąpił w tej grze, w tym dwa zwroty punt za przyłożenia. A History of the University of Georgia mówi nam, że „nie było trudności z zatrzymaniem wszystkich graczy z wyjątkiem jednego. Tym był Gil Reese, który chodził prawie wszędzie, gdzie chciał”.
Na początku pierwszej kwarty Gil Reese zmarnował punt Joe Bennetta z Georgii; a Jim Taylor z Bulldogs odzyskał go na 25-jardowej linii Vanderbilta. Obrona Commodores była wysoka, a Georgia nie była w stanie strzelić gola. W pewnym momencie pierwszej kwarty Gil Reese zapowiedział, co miało nadejść po biegu na 23 jardy. Później Commodores mieli zdobyć swój pierwszy wynik. Gdy pierwsza kwarta dobiegała końca, Bennett cofnął się, by podać. Piłka odbiła się od koniuszków palców jego odbiorcy i wpadła w ręce Alfreda Sharpa w celu przechwycenia. Sharp został pokonany na 30-jardowej linii Georgii; podanie pochodziło gdzieś z wnętrza linii 25 jardów. Po uzyskaniu posiadania Vanderbilta, Red Rountree wbiegł na środek, zyskując 7 jardów. Thomas Ryan przebiegł przez kolejne 4 jardy i pierwszą próbę. Ryan pobiegł jeszcze trzy razy z rzędu, aby zamknąć kwartę, zdobywając kolejne pierwsze miejsce za trzecim prowadzeniem. To doprowadziło Commodores do linii 7 jardów przed zamknięciem kwarty i drużyny musiały zmienić strony.
Po 2-jardowym biegu od Ryana, Reese wbiegł na przyłożenie za strażnikiem Tuckiem Kelly . Hek Wakefield nie trafił do kosza z gry za dodatkowy punkt, ale rzut karny ze spalonego ze strony Bulldogs przyznał punkt Commodores. W kolejnych kilku akcjach oba zespoły wymieniały się punktami. Następnie Gil Reese oddał punt na 63 jardy i przyłożenie. Reese rozpoczął powrót, biegnąc szeroko w prawo; siedmiu graczy z Georgii było w pościgu. Reese zatrzymał się, powodując, że dwóch obrońców Georgii minęło go. Biegnąc wzdłuż linii bocznej i przeplatając pozostałe nieudane wślizgi obrońców, w końcu Reese był poza nimi wszystkimi i wbiegł do bramki. Morgan Blake mówi, że ten wynik złamał wolę Bulldogów. Dalej ubolewał: „Kiedy mówisz, że pan Reese jest kombinacją charta , królika , antylopy i natłuszczonej świni , tylko nieznacznie oddajesz temu młodemu dżentelmenowi sprawiedliwość”. Wakefield strzelił gola. Pierwsza połowa zakończyła się zwycięstwem Vanderbilta 14 do 0. Bulldogs nie odnieśli jeszcze ani jednej pierwszej straty.
W trzeciej kwarcie rozgrywający Oliver Kuhn wykonał podanie z 45 jardów, kończąc Hek Wakefield, złapany na linii 4 jardów Georgii. Stamtąd Vandy strzelił z linii złotówki Ryana. Później, w trzeciej kwarcie, Gil Reese przebiegł 30 jardów w ramach podstępu. To „oszukało nie tylko Bulldogs, ale wszystkich na trybunach”. Wygląda na to, że przez chwilę nie wiedziałeś, gdzie jest piłka, dopóki Reese nie strzelił po drugiej stronie linii. Karanie ucieka po wślizgu, a następnie doprowadziło Commodores do kolejnego przyłożenia.
W czwartej kwarcie Georgia w końcu zebrała siły. Jazda na 85 jardów obejmowała 8 pierwszych upadków; prawdopodobnie w wyniku zmiany strategii „Buldogi zdecydowały się zrezygnować ze zmiany i wypróbować staromodną formację punt. Z tej formacji Bulldogi dobrze prowadziły swoje końce i wykonały kilka śmiertelnych podań do przodu”. Bulldogs wykonali pięć podań do przodu podczas jazdy, w sumie 44 jardy. Końcowe biegi Cleckleya, Wiehrsa i Nelsona również przyczyniły się do samotnego przyłożenia Bulldogs. Mówiono, że Cleckley, który wszedł w ostatniej kwarcie, spisał się najlepiej z nich wszystkich. Nelson podbiegł do bramki, Bennett kopnął bramkę.
Wkrótce potem Gil Reese pobiegł na 81-jardowe przyłożenie. Zrobił to wbiegając środkiem pola i „za wielką ingerencją całego zespołu Vandy, a zwłaszcza Bomara i Kuhna”. Były trener Vanderbilt, Wallace Wade , który był na meczu w Georgii, powiedział, że Commodores byli tego dnia „najmądrzejszymi, jakich kiedykolwiek widziałem”. Reese przebiegł ponad 200 jardów drugi tydzień z rzędu, z 232 jardami w swoich pięciu największych zagraniach i łącznie ponad 300 jardami. Wraz z grą Reese'a, gra defensywna Lynn Bomar i Boba Rivesa została wymieniona jako najważniejsze dla Vanderbilta. Dla Georgii walka Sama Richardsona i Jake'a Butlera była „spazmatycznie genialna”. Również Jim Taylor i Joe Bennett dobrze grali po obu stronach piłki.
Zwycięstwo nad Georgią, a także zaskakujący remis Georgia Tech z Kentucky sprawiły, że rywalizacja o Konferencję Południową była wyścigiem trzech drużyn między Vanderbilt, Washington & Lee i Alabama . Do tego momentu wszystkie te drużyny prowadziły 3-0-1 w grze konferencyjnej.
Początkowy skład Vanderbilta na mecz z Georgią: Bomar (lewy koniec), Rives (lewy wślizg), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (w środku), Kelly (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec), Kuhn (rozgrywający), Reese (lewy obrońca), Rountree (prawy obrońca), Ryan (obrońca).
Tydzień 8: Sewanee
|
Sezon zakończył się z tradycyjnym rywalem Vanderbilta w Święto Dziękczynienia, Sewanee . Vanderbilt był faworyzowany przez więcej niż dwa przyłożenia, ale mocna drużyna Sewanee i nieustający deszcz sprawiły, że mecz był wyrównany. Vanderbilt wygrał na rozmokłym boisku wynikiem 7 do 0. Na boisku umieszczono siano , aby wchłonąć deszcz, ale niewiele to pomogło. Deszcz padał przez prawie 24 godziny.
Vanderbilt wygrał losowanie i zdecydował się bronić bramki na północy, przez co Sewanee musiał kopać pod wiatr, aby otworzyć mecz. Krótkie punty Sandersa Sewanee doprowadziły do zdobycia bramki. Sewanee rozpoczął kickoff i uderzył piłkę zaledwie 19 jardów po dwóch nieudanych próbach. Vanderbilt dostał pierwszą próbę, ale potem Hek Wakefield zmarnował piłkę, a Sewanee odzyskał równowagę na linii 10 jardów. Wynikający z tego punt Sandersa Sewanee przeszedł zaledwie 14 jardów. Po jednej pierwszej próbie obrona Sewanee ponownie się wzmocniła, a piłka została przewrócona po upadkach na linii 7 jardów. Sewanee wykonał kolejną krótką łódkę; tym razem 10 metrów. Commodores nie byli w stanie przedostać się przez linię bramkową podczas pierwszych trzech upadków, ale na czwartej rundzie Oliver Kuhn uderzył Gila Reese'a , a Reese przemknął przez linię bramkową. Wakefield strzelił gola. To była pierwsza i jedyna strzelanka w grze; reszta gry zepsuta puntami z kilkoma zagraniami po stronie boiska drużyny przeciwnej. W drugiej kwarcie Gil Reese przerwał najdłuższy bieg dnia na około 40 jardów, ale Vanderbilt nie mógł go wykorzystać do zdobycia bramki.
Łącznie drużyny trafiły 31 razy. Mówiono, że gra była „pogrążona w błocie nędznego pola”. Najlepszymi zawodnikami Sewanee w tym meczu byli jego kapitan Litton w obronie i Gene Harris w ataku. W to samo Święto Dziękczynienia aligatory z Florydy pokonały w deszczu Alabama Crimson Tide , aby zapewnić Commodores tytuł z Południa. Następnie gracze z Florydy, Cy Williams , Goldy Goldstein i Ark Newton, połączyli siły z Vanderbiltem w walce z Bobem Rivesem w 1926 roku w Newark Bears of the American Football League .
Początkowy skład Vanderbilta na mecz z Sewanee: Bomar (lewy koniec), Rives (lewy wślizg), Lawrence (lewy obrońca), Sharp (w środku), Kelly (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec) , Kuhn (rozgrywający), Rountree (prawy obrońca), Barker (lewy obrońca), Ryan (obrońca).
Po sezonie
Gra Princeton
|
W konkursie posezonowym rozgrywanym na rzecz lokalnych instytucji charytatywnych, 8 grudnia Vanderbilt zagrał obsadę gwiazd uniwersytetu Princeton . Wśród gwiazd byli Stan Keck , Frank Murrey , Hank Garrity , John P. Gorman , Ralph Gilroy , A. Barr Snively i Herbata . Był to pierwszy od wielu lat pokaz wschodniego futbolu w Nashville. Commodores zremisowali z byłymi Tygrysami 7:7. Oba wyniki padły w odstępie pięciu minut.
Jedynym graczem w składzie Vanderbilta, który nie pochodził z drużyny uniwersyteckiej z 1923 roku, był młodszy brat Heka Wakefielda , Robert Allen „Jack” Wakefield. Był bardzo znanym obrońcą drużyny pierwszego roku; „Trudno byłoby się pomylić, nazywając Jacka Wakefielda, obrońcę Vanderbilta, najlepszym graczem pierwszego roku futbolu z Południa w minionym sezonie”. To był jedyny mecz, w którym grał z drużyną uniwersytecką w Vanderbilt. Wkrótce wyjechał, aby grać zawodowo w baseball z Saint Louis Cardinals . Jack dwukrotnie złamał nogę we wstępnej pracy z Cardinals, pozostawiając go na sezon. 10 grudnia 1924 roku, po kłótni z narzeczoną , Jack udał się do domu przyjaciela w Memphis i popełnił samobójstwo pistoletem . Według wszystkich relacji, grał w natchnioną grę, „przeciął całą linię Princeton na strzępy czarnych i pomarańczowych. Odrzucił wszystkie amerykańskie wślizgi na bok, tak jak rzucałby worki ze słomą, i wdeptał wielkie nazwiska w murawę”. Następnie główny trener Center , Charley Moran, nazwał Jacka „największym piłkarzem, jakiego kiedykolwiek widziałem, z wyjątkiem nikogo”.
Vanderbilt pokonał Princeton Tigers, aby rozpocząć drugą kwartę, jadąc na ich linię 18 jardów. Kapitan Oliver Kuhn rzucił podanie do Lynn Bomar , który przebiegł przez linię bramkową w celu przyłożenia. Bramkę strzelił Hek Wakefield. Wydawało się, że Princeton obudził się po rozpoczęciu meczu. 33-jardowe podanie od Snively'ego do Gormana sprawiło, że Tygrysy znalazły się w środku pola. Następnie na przełęczy, która nie leciała tak daleko w powietrzu, Gorman złapał ją i pobiegł do strefy końcowej. Gorman podjął próbę i gra zakończyła się remisem.
Murrey, który zorganizował spotkanie, spudłował w meczu trzy rzuty zrzutu. W pierwszej kwarcie Princeton przejechał 60 jardów po boisku, dopóki Murrey nie trafił w kopnięcie. Innym razem w czwartej kwarcie Princeton przeszedł prawie 80 jardów, a kopnięcie Murreya było po prostu krótkie. Jakiś czas przed tym ostatnim kopnięciem była kolejna niecelna próba. Gilroy wykonał grę, która podobno przypominała jego grę przeciwko Harvardowi w 1921 roku, w której zamienił krótkie podanie w przyłożenie z 65 jardów, ale zostało ono odwołane z powodu kary spalonej.
Gra zebrała 6000 $, które zostały równo podzielone między dom dla starszych pań i dom dla kalekich sierot, ten ostatni znany jako Dom Dziecka w Nashville. Princeton przeszedł na 134 jardy i wykonał 10 pierwszych upadków do 7 Vandy'ego.
Początkowy skład Vanderbilta na mecz z Princeton: Bomar (lewy koniec), Rives (lewy wślizg), Bryan (lewy obrońca), Sharp (w środku), Kelly (prawy obrońca), Walker (prawy wślizg), Wakefield (prawy koniec), Kuhn (rozgrywający), Reese (lewy obrońca), Rountree (prawy obrońca), Ryan (obrońca).
Mistrzowie południa
Vanderbilt i Washington & Lee zakończyli sezon jako współmistrzowie Konferencji Południowej . Ankieta przeprowadzona przez dziennikarzy sportowych wybrała Commodores jako najlepszą drużynę na południu, przyznając im trofeum Champ Pickens . 12 z 14 głosów stawia Vanderbilta na pierwszym miejscu, po 1 dla Washington & Lee i VMI . 6 głosów miało Washington & Lee na drugim miejscu, a 2 Florydzie . To był trzeci z rzędu tytuł Vanderbilta w południowej piłce nożnej. Trofeum zostało wręczone na dorocznym bankiecie piłkarskim 4 grudnia, który odbył się w Commercial Club, kapitanowi Oliverowi Kuhnowi przez brata Jordana Stokesa.
All-Southern i All-American
Oba końce zespołu All-Southern pochodziły z Vanderbilt, Hek Wakefield i Lynn Bomar . Bomar, który był konsensusem All-American w 1923 roku, był jedynym graczem z Południa wybranym do All-American Team Waltera Campa - i jednym z pierwszych All-Americans wybranych do swojej pierwszej drużyny z południa, jak również ostatni . Herman Stegeman, dyrektor sportowy z Georgii , nazwał Wakefielda „najlepszym zawodnikiem na południu”. Trener Dan McGugin uznał Wakefielda za najlepszy koniec, jaki kiedykolwiek miał w swojej długiej karierze w Vanderbilt.
W ankiecie przeprowadzonej przez Atlanta Journal , pomocnik Gil Reese otrzymał drugie miejsce pod względem liczby głosów spośród graczy All-Southern (25). Najwięcej głosów zdobył Douglas Wycoff , obrońca Georgia Tech , który miał niewielką konkurencję. Guard Tuck Kelly został również wybrany do drużyny All-Southern. Tuck został wybrany pod koniec roku na kapitana drużyny w przyszłym roku.
Personel
Wykres głębokości
Poniższy wykres zawiera wizualne przedstawienie składu Vanderbilta w sezonie 1923 z meczami rozpoczętymi na pozycji odzwierciedlonej w nawiasach. Wykres naśladuje formację krótkiego puntu podczas ataku, z rozgrywającym pod środkiem.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- |
Zwycięzcy listów uniwersyteckich
Linia
| Numer | Gracz | Pozycja | Rozpoczęły się gry |
Miasto rodzinne | Szkoła Podstawowa | Wysokość | Waga | Wiek |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 7 | Lynn Bomar | Koniec | Gallatin, Tennessee | Szkoła Fitzgeralda i Clarke'a | 6'1" | 200 | 22 | |
| Billa Bryana | Koniec | Dellrose, Tennessee | Szkoła Wojskowa Masseya | |||||
| Kennetha Bryana | Strażnik | Hume-Fogg HS | ||||||
| 13 | Tuck Kelly | Strażnik | Whitesville, Kentucky | Uniwersytet Kentucky | 6'0" | 170 | 25 | |
| Paula Lindsaya | Strażnik | Jacksonville na Florydzie | Duwal HS | |||||
| 8 | Gruby Lawrence | Strażnik | Nashville, Tennessee | Hume-Fogg HS | 5'7" | 195 | 19 | |
| 17 | Sama Neilla | Strażnik | North Carrollton, Mississippi | Mississippi A & M | ||||
| 21 | Perry Orr | Przybory | Hartselle w Alabamie | Hrabstwo Morgan HS | ||||
| 12 | Szczupły Porter | Centrum | Nashville, Tennessee | Szkoła Morgana | ||||
| 5 | Boba Rivesa | Przybory | Hopkinsville, Kentucky | Hopkinsville HS | 6'1" | 200 | 19 | |
| 18 | Bo Rowlanda | Koniec | Arkadelphia, Arkansas | Arkadelfia HS | 20 | |||
| 2 | Alfreda Sharpa | Centrum | Nashville, Tennessee | Hume-Fogg HS | 6'4" | 180 | 21 | |
| 14 | Heka Wakefielda | Koniec | Petersburgu, Tennessee | Szkoła Fitzgeralda i Clarke'a | 5'10" | 180 | 24 | |
| 10 | Jima Walkera | Przybory | Birmingham w Alabamie |
Zaplecze
| Numer | Gracz | Pozycja | Rozpoczęły się gry |
Miasto rodzinne | Szkoła Podstawowa | Wysokość | Waga | Wiek |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 19 | Alvina Bella | Rozgrywający | Little Rock, Arkansas | Little Rock HS | 150 | 22 | ||
| Manninga Browna | Półobrońca | |||||||
| 1 | Olivera Kuhna | Rozgrywający | 7 | Nashville, Tennessee | Akademia Montgomery Bell | 5'8" | 155 | 25 |
| 4 | Freddiego Meiersa | Półobrońca | Nashville, Tennessee | Gruzińska Akademia Wojskowa | ||||
| 15 | Portier ST | Stoper | Nashville, Tennessee | Szkoła demonstracyjna Peabody | ||||
| 11 | Gila Reese'a | Półobrońca | 7 | Tupelo, Missisipi | Tupelo HS | 155 | 22 | |
| 20 | Czerwony Rountree | Półobrońca | Hartselle w Alabamie | Hrabstwo Morgan HS | 145 | |||
| 6 | Toma Ryana | Stoper | Houston, Teksas | Centralny HS | 6'1" | 190 | ||
| Jerzego Wallera | Półobrońca | Bessemer, Alabama | Bessemer HS |
Liderzy punktacji
| Gracz | Przyłożenia | Dodatkowe punkty | Gole z gry | Zwrotnica |
|---|---|---|---|---|
| Gila Reese'a | 10 | 0 | 0 | 60 |
| Heka Wakefielda | 0 | 16 | 2 | 22 |
| Olivera Kuhna | 3 | 0 | 0 | 18 |
| Czerwony Rountree | 2 | 0 | 0 | 12 |
| Tomasza Ryana | 2 | 0 | 0 | 12 |
| Alvina Bella | 1 | 0 | 0 | 6 |
| Alfreda Sharpa | 1 | 0 | 0 | 6 |
| Portier ST | 0 | 1 | 0 | 1 |
| CAŁKOWITY | 19 | 17 | 2 | 137 |
Kadra trenerska
- Dan McGugin ( Michigan '03), główny trener.
- Josh Cody ( Vanderbilt '19), asystent trenera.
- Lewie Hardage (Vanderbilt '12), trener zaplecza.
- Tommy Zerfoss (Vanderbilt '19), asystent i trener pierwszego roku.
- Felix K. Grasty, kierownik.