Guzla

Nie mylić z La guzla de l'émir , operą komiczną Théodore'a Dubois .
Maglanovic, rzekomy narrator La Guzla ; fronton książki

de poesies illyriques, recueillies dans la Dalmatie, la Bosnie, La Croatie et l'Hertzegowine ( Guzla wierszy ilirycznych zebranych w Dalmacji , Bośni , Chorwacji i Hercegowinie , czyli wybór ) była literacką mistyfikacją Prospera z 1827 roku Mérimee .

Przedstawiono go jako zbiór tłumaczeń (właściwie pseudotłumaczeń ) ballad ludowych, których narratorem był guzlar ( gracz gusle ) Hyacinthe Maglanović, wraz z wymyślonymi komentarzami. Spośród 29 ballad jedna z nich, Triste ballade de la noble épouse d'Assan-Aga , była autentyczna.

Rosyjski poeta Aleksander Puszkin przetłumaczył 11 ballad z La Guzli do swojego cyklu Pieśni zachodnich Słowian [ ru ] .

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=La_Guzla&oldid=1140159924 ”