Aleksander Puszkin

„Puszkin” przekierowuje tutaj. W przypadku innych zastosowań zobacz Puszkin (ujednoznacznienie) .
W tym imieniu, które jest zgodne ze wschodniosłowiańską konwencją imion , patronimem jest Siergiejewicz , a nazwisko rodowe to Puszkin .

Portrait by Orest Kiprensky, 1827
Portret Orest Kiprensky , 1827
Aleksandra Puszkina,
Imię ojczyste
Александр Сергеевич Пушкин
Urodzić się
( 06.06.1799 ) 6 czerwca 1799 Moskwa, Imperium Rosyjskie
Zmarł
10 lutego 1837 (10.02.1837) (w wieku 37) Sankt Petersburg , Imperium Rosyjskie
Zawód Poeta, prozaik, dramaturg
Język Rosyjski
Alma Mater Liceum Carskie Sioło
Okres Złoty wiek poezji rosyjskiej
Gatunek muzyczny Powieść, powieść wierszem, wiersz, dramat, opowiadanie, baśń
Ruch literacki
Godne uwagi prace Eugeniusz Oniegin , Córka kapitana , Borys Godunow , Rusłan i Ludmiła
Współmałżonek
​
( m. 1831 <a i=3>) ​
Dzieci 4
Podpis
Pushkin Signature.svg

Aleksander Siergiejewicz Puszkin ( angielski: / p ʊ ʃ k ɪ n / ; rosyjski: Александр Сергеевич Пушкин , tr. Aleksandr Siergiejewicz Puszkin , IPA: [ɐlʲɪkˈsandr sʲɪrˈɡʲe (j) ɪvʲɪtɕ ˈpuʂkʲɪn] ( posłuchaj ) ; 6 czerwca [ OS 26 maja] 1799 - 10 lutego [ OS 29 stycznia] 1837) był rosyjskim poetą, dramaturgiem i powieściopisarzem epoki romantyzmu . Przez wielu uważany za największego rosyjskiego poetę i twórcę współczesnej literatury rosyjskiej .

Puszkin urodził się w rosyjskiej szlachcie w Moskwie. Jego ojciec, Siergiej Lwowicz Puszkin, należał do starej rodziny szlacheckiej. Jego pradziadkiem ze strony matki był generał-major Abram Pietrowicz Gannibal , szlachcic pochodzenia afrykańskiego, który został porwany z ojczyzny i wychowany na dworze cesarza jako chrześniak.

Swój pierwszy wiersz opublikował w wieku 15 lat, a do czasu ukończenia Liceum w Carskim Siole zyskał szerokie uznanie środowiska literackiego . Po ukończeniu liceum Puszkin wyrecytował swój kontrowersyjny wiersz „ Oda do wolności ” , jeden z kilku, które doprowadziły do ​​jego wygnania przez cesarza Aleksandra I. Będąc pod ścisłym nadzorem cesarskiej policji politycznej i nie mogąc publikować, Puszkin napisał swoją najsłynniejszą sztukę, Borys Godunow . Jego powieść wierszowana, Eugeniusz Oniegin , ukazała się w odcinkach między 1825 a 1832 rokiem. Puszkin został śmiertelnie ranny w pojedynku z domniemanym kochankiem swojej żony i mężem jej siostry, Georges-Charles de Heeckeren d'Anthès , znanym również jako Dantes-Gekkern, Francuz oficer służący w Pułku Kawalerów Gwardii .

Pochodzenie

Ojciec Puszkina, major SL Puszkin

Ojciec Puszkina, Siergiej Lwowicz Puszkin (1767–1848), pochodził z wybitnej rodziny rosyjskiej szlachty, której korzenie sięgają XII wieku. Matka Puszkina, Nadieżda (Nadia) Ossipovna Gannibal (1775–1836), pochodziła od swojej babki ze strony ojca z niemieckiej i skandynawskiej szlachty . Była córką Ossipa Abramowicza Gannibala (1744–1807) i jego żony Marii Aleksiejewnej Puszkiny (1745–1818).

Ojcem Ossipa Abramowicza Gannibala, pradziadkiem Puszkina, był Abram Pietrowicz Gannibal (1696–1781), afrykański paź porwany do Konstantynopola jako prezent dla sułtana osmańskiego , a później przeniesiony do Rosji jako prezent dla Piotra Wielkiego . Abram napisał w liście do cesarzowej Elżbiety, córki Piotra Wielkiego, że Gannibal pochodził z miasta „Lagon”. W dużej mierze na podstawie mitycznej biografii zięcia Gannibala, Rotkirkha, niektórzy historycy wywnioskowali z tego, że Gannibal urodził się w wiosce Geza-Lamza w prowincji Seraye królestwa Mdre Bahri w dzisiejszej Erytrei .

Vladimir Nabokov , badając Eugeniusza Oniegina , podał w poważną wątpliwość tę teorię pochodzenia. Późniejsze badania przeprowadzone przez uczonych Dieudonné Gnammankou i Hugh Barnesa ostatecznie ostatecznie ustaliły, że Gannibal urodził się w Afryce Środkowej, na obszarze graniczącym z jeziorem Czad we współczesnym Kamerunie . Po wykształceniu się we Francji jako inżynier wojskowy , Gannibal został gubernatorem Rewalu , a ostatecznie Général en Chef (trzeci najwyższy stopień wojskowy) odpowiedzialny za budowę fortów morskich i kanałów w Rosji.

Matka Puszkina, Nadieżda Gannibal

Wczesne życie

Urodzony w Moskwie, Puszkin został powierzony opiekunkom i nauczycielom francuskiego i do dziesiątego roku życia mówił głównie po francusku. Język rosyjski poznał dzięki komunikowaniu się z chłopami pańszczyźnianymi i swoją nianią Ariną Rodionovną, którą bardzo kochał i do której był bardziej przywiązany niż do własnej matki.

Swój pierwszy wiersz opublikował w wieku 15 lat. Kiedy skończył szkołę, w pierwszej klasie maturalnej prestiżowego Cesarskiego Liceum w Carskim Siole koło Sankt Petersburga, jego talent był już szeroko rozpoznawalny na rosyjskiej scenie literackiej. W Liceum był uczniem Davida Mara, znanego w Rosji jako David de Boudry [ fr ] , młodszego brata francuskiego rewolucjonisty Jean-Paula Marata . Po szkole Puszkin pogrążył się w tętniącej życiem i hałaśliwej intelektualnej kulturze młodzieżowej Petersburga, który był wówczas stolicą Imperium Rosyjskiego . W 1820 roku opublikował swój pierwszy długi poemat Rusłan i Ludmiła , wzbudzając wiele kontrowersji co do jego tematu i stylu.

Aktywizm społeczny

Będąc w Liceum, Puszkin był pod silnym wpływem kantowskich liberalnych indywidualistycznych nauk Aleksandra Pietrowicza Kunicyna , którego Puszkin później upamiętnił w swoim wierszu 19 października . Puszkin pogrążył się także w myśli francuskiego Oświecenia , któremu pozostanie trwale zadłużony przez całe życie, zwłaszcza Woltera , którego opisał jako „pierwszego, który poszedł nową drogą i wniósł lampę filozofii do mrocznych archiwów”. historii".

Puszkin stopniowo angażował się w reformy społeczne i pojawił się jako rzecznik literackich radykałów. To rozgniewało rząd i doprowadziło do jego Kamionki przeniesienia Udał ze stolicy w maju 1820 roku. się na Kaukaz i na Krym , a następnie do i Kiszyniowa na Besarabii , gdzie został masonem .

Wstąpił do Filiki Eteria , tajnej organizacji, której celem było obalenie rządów osmańskich w Grecji i ustanowienie niepodległego państwa greckiego. Inspirował się rewolucją grecką , a kiedy wybuchła wojna z Imperium Osmańskim, prowadził dziennik, w którym zapisywał wydarzenia powstania narodowego.

Wzrastać

Puszkin recytuje swój wiersz przed Gawriłą Derzhavinem podczas egzaminu w Carskim Siole Liceum 8 stycznia 1815 r. Obraz Ilji Repina (1911)
Żonaty kochanek Puszkina Anna Petrovna Kern , dla którego prawdopodobnie napisał najsłynniejszy wiersz miłosny w języku rosyjskim

W Kiszyniowie przebywał do 1823 roku i napisał dwa romantyczne wiersze, które przyniosły mu uznanie: Więzień Kaukazu i Fontanna Bakczysaraju . W 1823 roku Puszkin przeniósł się do Odessy , gdzie ponownie starł się z rządem, który zesłał go na wygnanie do wiejskiej posiadłości jego matki w Michajłowskoje pod Pskowem w latach 1824-1826.

Michajłowskoje Puszkin napisał nostalgiczne wiersze miłosne, które zadedykował Elizawiecie Woroncowej, żonie małorosyjskiego generalnego gubernatora . Następnie Puszkin pracował nad swoją powieścią wierszowaną Eugeniusz Oniegin .

W Michajłowskoje w 1825 roku Puszkin napisał wiersz Do*** . Powszechnie uważa się, że zadedykował ten wiersz Annie Kern , ale są też inne opinie. Poeta Michaił Dudin uważał, że wiersz był poświęcony służącej Oldze Kałasznikowej. Puszkinista Kira Victorova uważał, że wiersz był poświęcony cesarzowej Elżbiecie Aleksiejewnej. Wadim Nikołajew przekonywał, że pomysł o cesarzowej jest marginalny i odmawiał dyskusji na jego temat, jednocześnie starając się udowodnić, że wiersz był dedykowany Tatianie Larinie, bohaterce Eugeniusza Oniegina .

, jak wśród rzeczy powstańców z powstania dekabrystów (1825) znaleziono jego wiersz „ Oda do wolności ” . Po jego wygnaniu w 1820 roku przyjaciele i rodzina Puszkina nieustannie prosili o jego uwolnienie, wysyłając listy i spotykając się z cesarzem Aleksandrem I , a następnie cesarzem Mikołajem I, tuż po powstaniu dekabrystów. Po spotkaniu z cesarzem Mikołajem I Puszkin uzyskał zwolnienie z wygnania i rozpoczął pracę jako cesarski radca tytularny Archiwów Narodowych. Ponieważ jednak powstańcy z powstania dekabrystów (1825) w Sankt Petersburgu zachowali niektóre z wcześniejszych wierszy politycznych Puszkina, cesarz zachował ścisłą kontrolę nad wszystkim, co publikował Puszkin i zakazano mu podróżowania do woli.

W tym samym roku (1825) Puszkin napisał także swoją najsłynniejszą sztukę, dramat Borys Godunow , będąc w posiadłości swojej matki. Dopiero pięć lat później mógł uzyskać pozwolenie na publikację. Oryginalna i nieocenzurowana wersja dramatu została wystawiona dopiero w 2007 roku.

Około 1825-1829 poznał i zaprzyjaźnił się z polskim poetą Adamem Mickiewiczem na zesłaniu w centralnej Rosji. W 1829 udał się przez Kaukaz do Erzurum , by odwiedzić przyjaciół walczących w armii rosyjskiej podczas wojny rosyjsko-tureckiej . Pod koniec 1829 roku Puszkin chciał wyruszyć w zagraniczną podróż, co znalazło odzwierciedlenie w jego wierszu Chodźmy, jestem gotowy . Wystąpił o pozwolenie na podróż, ale 17 stycznia 1830 otrzymał negatywną odpowiedź od Mikołaja I.

Natalia Puszkina, portret Aleksandra Brułłowa , 1831 r.

Około 1828 roku Puszkin poznał Natalię Gonczarową , wówczas 16-letnią i jedną z najgłośniejszych piękności Moskwy. Po wielu wahaniach Natalia przyjęła oświadczyny Puszkina w kwietniu 1830 r., ale dopiero wtedy otrzymała zapewnienia, że ​​rząd carski nie ma zamiaru prześladować libertariańskiego poety. Później Puszkin i jego żona stali się bywalcami towarzystwa dworskiego. Oficjalnie zaręczyli się 6 maja 1830 roku i wysłali zaproszenia ślubne. Z powodu wybuchu cholery i innych okoliczności ślub został opóźniony o rok. Ceremonia odbyła się 18 lutego 1831 r. (w starym stylu) w Cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego przy ulicy Bolszaja Nikitskiej w Moskwie.

Kiedy cesarz nadał Puszkinowi najniższy tytuł dworski, dżentelmena izby, poeta wpadł we wściekłość, czując, że cesarz zamierza go upokorzyć, sugerując, że Puszkin został przyjęty na dwór nie ze względu na jego własne zasługi, ale wyłącznie po to, aby jego żona, która miał wielu wielbicieli, w tym samego cesarza, mógł godnie uczestniczyć w balach dworskich. [ potrzebne źródło ] Małżeństwo Puszkina z Gonczarową było w dużej mierze szczęśliwe, ale charakterystyczna zalotność i frywolność jego żony doprowadziły do ​​jego śmiertelnego pojedynku siedem lat później, ponieważ Puszkin miał bardzo zazdrosny temperament.

Georges d’Anthes

W 1831 roku, w okresie rosnących wpływów literackich Puszkina, poznał jednego z innych wielkich wczesnych pisarzy rosyjskich, Nikołaja Gogola . Po przeczytaniu tomu opowiadań Gogola z lat 1831–1832 Wieczory na farmie w pobliżu Dikanki , Puszkin wspierał go i zamieszczał niektóre z najsłynniejszych opowiadań Gogola w czasopiśmie The Contemporary , który założył w 1836 roku.

Śmierć

Jesienią 1836 roku Puszkin popadał w coraz większe długi i stykał się ze skandalicznymi plotkami, że jego żona ma romans. 4 listopada wyzwał na pojedynek Georgesa d'Anthèsa , znanego również jako Dantes-Gekkern. Jacob van Heeckeren , przybrany ojciec d'Anthèsa, poprosił o przesunięcie pojedynku o dwa tygodnie. Dzięki staraniom przyjaciół poety pojedynek został odwołany.

17 listopada d'Anthès złożył propozycję siostrze Natalii Gonczarowej, Ekaterinie. Małżeństwo nie rozwiązało konfliktu. D'Anthès nadal publicznie ścigał Natalię Gonczarową i krążyły plotki, że d'Anthès poślubił siostrę Natalii tylko po to, by uratować jej reputację.

26 stycznia (7 lutego w kalendarzu gregoriańskim) 1837 r. Puszkin wysłał do Gekkerna „wysoce obraźliwy list”. Puszkin wiedział, że jedyną odpowiedzią na ten list może być wyzwanie na pojedynek. Puszkin otrzymał formalne wyzwanie na pojedynek za pośrednictwem swojej szwagierki Ekateriny Gekkerny, zatwierdzonej przez d'Anthèsa, tego samego dnia za pośrednictwem attache ambasady francuskiej, wicehrabiego d'Archiac.

Puszkin poprosił Artura Magenisa , ówczesnego attaché w Konsulacie Generalnym Wielkiej Brytanii w Sankt Petersburgu , aby został jego zastępcą. Magenis formalnie nie zaakceptował, ale 26 stycznia (7 lutego) zwrócił się do wicehrabiego d'Archiac z prośbą o próbę pojednania; jednak d'Archiac odmówił rozmowy z nim, ponieważ nie był jeszcze oficjalnie sekundantem Puszkina. Magenis, nie mogąc znaleźć Puszkina wieczorem, wysłał mu list przez posłańca o drugiej w nocy, odmawiając bycia jego zastępcą, ponieważ możliwość pokojowego rozwiązania została już unieważniona, a tradycyjne pierwsze zadanie drugim była próba doprowadzenia do pojednania.

Pistoletowy pojedynek z d'Anthès odbył się 27 stycznia (8 lutego) nad Czarną Rzeką , bez obecności drugiego dla Puszkina. Pojedynek, który stoczyli, był swego rodzaju pojedynkiem barierowym . Zasady tego typu narzucały, że pojedynkujący się rozpoczynali z ustalonej odległości. Po sygnale startu podeszli do siebie, zmniejszając dystans. Mogli strzelać w dowolnym momencie, ale pojedynkujący się, który strzelał pierwszy, musiał stać nieruchomo i czekać, aż drugi odda strzał w wolnym czasie.

D'Anthès strzelił pierwszy, krytycznie raniąc Puszkina; kula weszła w jego biodro i przebiła brzuch. D'Anthès został tylko lekko ranny w prawe ramię strzałem Puszkina. Dwa dni później, 29 stycznia (10 lutego) o godzinie 14:45, Puszkin zmarł na zapalenie otrzewnej .

Na prośbę żony Puszkina złożono go do trumny w stroju wieczorowym, a nie w mundurze podchorążym, dostarczonym przez cesarza. Nabożeństwo pogrzebowe zostało początkowo przydzielone do katedry św. Izaaka, ale zostało przeniesione do kościoła Konyushennaya. Uczestniczyło w nim wiele osób. Po pogrzebie trumna została opuszczona do piwnicy, gdzie przebywała do 3 lutego, kiedy to została przewieziona do guberni pskowskiej. Puszkin został pochowany na terenie klasztoru Svyatogorsky w dzisiejszych Pushkinskiye Gory , niedaleko Pskowa, obok swojej matki. Jego ostatnim domem jest teraz muzeum .

Wdowa po nim Natalia Gonczarowa , 1849
rodowód Puszkina

Potomków

Puszkin miał czworo dzieci z małżeństwa z Natalią: Marię (ur. 1832), Aleksandra (ur. 1833), Grigorija (ur. 1835) i Natalię (ur. 1836), z których ostatnia wyszła za morganatycznie z księciem Nikolausem Wilhelmem z Nassau z rodu Nassau-Weilburg i otrzymała tytuł hrabiny Merenberg . Jej córka Zofia poślubiła Wielkiego Księcia Rosji Michała Michajłowicza, wnuka cesarza Mikołaja I.

Natalia Aleksandrowna Puszkina, hrabina Merenberg. Jedna z najbardziej czarujących kobiet swoich czasów

Pozostały tylko linie Aleksandra i Natalii. Wnuczka Natalii, Nadejda , wyszła za mąż za dalszą brytyjską rodzinę królewską, jej mąż był wujem księcia Filipa, księcia Edynburga , i jest babcią obecnego markiza Milford Haven . Potomkowie poety mieszkają obecnie na całym świecie w Wielkiej Brytanii, Czechach, Niemczech, Belgii, Luksemburgu i Stanach Zjednoczonych.

Dziedzictwo

Pieczęć Mołdawii z 1999 r . Przedstawiająca Puszkina i Constantina Stamatiego
Popiersie Puszkina w Odessie , Ukraina, 2016 r

Literacki

Krytycy uważają wiele jego dzieł za arcydzieła, takie jak poemat Jeździec miedziany i dramat Kamienny gość , opowieść o upadku Don Juana . Jego poetycki dramat krótkometrażowy Mozart i Salieri ( podobnie jak Kamienny gość , jedna z tzw . libretto (prawie dosłownie) do opery Rimskiego-Korsakowa Mozart i Salieri .

Puszkin jest również znany ze swoich opowiadań. W szczególności dobrze przyjęty został jego cykl Opowieści zmarłego Iwana Pietrowicza Belkina , w tym „ Strzał ”. Według teoretyka literatury Kornelije Kvas,

„Logika narracji i wiarygodność tego, co jest opowiadane, wraz z precyzją, zwięzłością – ekonomią prezentacji rzeczywistości – wszystko to zostało osiągnięte w Tales of Belkin , zwłaszcza, a przede wszystkim w opowiadaniu Zawiadowca stacji . Puszkin jest prekursorem długiego i owocnego rozwoju rosyjskiej literatury realistycznej, ponieważ udaje mu się osiągnąć realistyczny ideał zwięzłego przedstawienia rzeczywistości”.

Sam Puszkin wolał swoją powieść wierszowaną Eugeniusz Oniegin , którą pisał przez całe życie i która, rozpoczynając tradycję wielkich powieści rosyjskich, podąża za kilkoma głównymi postaciami, ale różni się tonem i ostrością.

Oniegin jest dziełem tak złożonym, że choć ma tylko około stu stron, tłumacz Władimir Nabokow potrzebował dwóch pełnych tomów materiału, aby w pełni oddać jego znaczenie w języku angielskim. Z powodu tej trudności w tłumaczeniu werset Puszkina pozostaje w dużej mierze nieznany czytelnikom angielskim. Mimo to Puszkin wywarł głęboki wpływ na zachodnich pisarzy, takich jak Henry James . Puszkin napisał „ Dama pikowa ”, opowiadanie często antologizowane w tłumaczeniu na język angielski.

Musical

Twórczość Puszkina była również podatnym gruntem dla kompozytorów rosyjskich. Rusłan i Ludmiła Glinki to najwcześniejsza ważna opera inspirowana twórczością Puszkina i kamień milowy w tradycji muzyki rosyjskiej. Opery Czajkowskiego Eugeniusz Oniegin (1879) i Dama pikowa ( Pikowaja Dama , 1890) stały się prawdopodobnie lepiej znane poza Rosją niż dzieła Puszkina o tym samym tytule.

Monumentalny Borys Godunow Musorgskiego (dwie wersje, 1868–9 i 1871–2) jest jedną z najlepszych i najbardziej oryginalnych rosyjskich oper. Inne rosyjskie opery oparte na Puszkinie to Rusałka i Kamienny gość Dargomyżskiego ; Mozart i Salieri Rimskiego-Korsakowa , Opowieść o Caru Saltanie i Złoty Kogucik ; Cui Więzień Kaukazu , Uczta w czasie zarazy i Córka kapitana ; Mazepa Czajkowskiego ; _ jednoaktowe opery Rachmaninowa Aleko (na podstawie Cyganów ) i Skąpiec ; Mavra Strawińskiego i Dubrovsky Nápravníka . _ _

Dodatkowo do wierszy Puszkina zostały przygotowane balety i kantaty , a także niezliczone pieśni (w tym nawet jego francuskojęzyczne wiersze, w cyklu pieśni Isabelle Aboulker „ Caprice étrange ”). Suppé , Leoncavallo i Malipiero również oparli opery na jego dziełach. Kompozytorzy Galina Konstantinovna Smirnova , Jewgania Yosifovna Yakhina , Maria Siemionovna Zavalishina , Zinaida Petrovna Ziberova komponowali pieśni ludowe na podstawie tekstu Puszkina.

The Desire of Glory , który został zadedykowany Elizavecie Vorontsovej, został osadzony do muzyki Davida Tukhmanova na YouTube ), a także Keep Me, Mine Talisman - Aleksandra Barykina na YouTube ), a później Tuchmanowa.

Romantyzm

Puszkin przez wielu uważany jest za głównego przedstawiciela romantyzmu w literaturze rosyjskiej, chociaż nie był jednoznacznie nazywany romantykiem. Rosyjscy krytycy tradycyjnie argumentowali, że jego prace reprezentują ścieżkę od neoklasycyzmu przez romantyzm do realizmu . Alternatywna ocena sugeruje, że „miał zdolność dostrzegania sprzeczności, które mogą wydawać się romantyczne, ale ostatecznie wywracają wszystkie ustalone punkty widzenia, wszystkie pojedyncze poglądy, w tym romantyczne” oraz że „jest jednocześnie romantyczny i nie romantyczny” .

literatura rosyjska

Puszkinowi przypisuje się zwykle rozwój literatury rosyjskiej. Uważa się, że zapoczątkował wysoce zniuansowany poziom języka, który charakteryzuje literaturę rosyjską po nim, a także przypisuje mu się znaczne rozszerzenie leksykonu rosyjskiego. Ilekroć znajdował luki w słownictwie rosyjskim, wymyślał kalki . Jego bogate słownictwo i niezwykle wrażliwy styl stanowią podstawę współczesnej literatury rosyjskiej. Jego dokonania ustanowiły nowe rekordy w rozwoju języka i kultury rosyjskiej. Został ojcem literatury rosyjskiej w XIX wieku, wyznaczając największe osiągnięcia XVIII wieku i początek procesu literackiego XIX wieku. Wprowadził Rosję do wszystkich europejskich gatunków literackich, a także wielu pisarzy zachodnioeuropejskich. Przyniósł naturalną mowę i obce wpływy, aby stworzyć nowoczesny poetycki język rosyjski. Chociaż jego życie było krótkie, pozostawił przykłady niemal każdego gatunku literackiego swoich czasów: poezji lirycznej, poezji narracyjnej, powieści, opowiadania, dramatu, eseju krytycznego, a nawet listu osobistego.

Według Vladimira Nabokova ,

Idiom Puszkina łączył wszystkie współczesne elementy rosyjskiego ze wszystkim, czego nauczył się od Derzhavina , Żukowskiego , Batiuszkowa , Karamzina i Kryłowa :

  1. Poetycki i metafizyczny nurt, który wciąż żył w cerkiewno-słowiańskich formach i lokucjach
  2. Obfite i naturalne galicyzmy
  3. Codzienne kolokwializmy jego zestawu
  4. Stylizowano popularną mowę, łącząc słynne trzy style (niski, średni, wysoki) bliskie pseudoklasycznym archaistom i dodając składniki rosyjskich romantyków ze szczyptą parodii .

Jego praca jako krytyka i dziennikarza zapoczątkowała narodziny rosyjskiej kultury magazynowej, w ramach której opracował i wniósł duży wkład w jedno z najbardziej wpływowych czasopism literackich XIX wieku, Sovremennik ( The Contemporary lub Современник ) . Puszkin inspirował baśnie ludowe i utwory rodzajowe innych autorów: Leskowa , Jesienina i Gorkiego . Używanie przez niego języka rosyjskiego stanowiło podstawę stylu powieściopisarzy Iwana Turgieniewa , Iwana Gonczarowa i Lwa Tołstoja , a także późniejszych poetów lirycznych, takich jak Michaił Lermontow . Puszkin był analizowany przez Nikołaja Gogola , jego następcę i ucznia, oraz wielkiego rosyjskiego krytyka Wissariona Bielińskiego , który stworzył najpełniejsze i najgłębsze krytyczne studium twórczości Puszkina, które nadal zachowuje wiele ze swojej aktualności.

Sowieckie obchody stulecia

Stulecie śmierci Puszkina, 1937, było jednym z najważniejszych stuleci literackich epoki sowieckiej w stalinowskiej Rosji, rywalizującym jedynie z setną rocznicą urodzin Lwa Tołstoja z 1928 roku. Pomimo publicznego pokazywania twarzy na wszechobecnych billboardach i opakowaniach po cukierkach, „wizerunek” Puszkina kłócił się z wizerunkiem idealnego Sowietu (uchodził za libertyna o nieskruszonych arystokratycznych skłonnościach) i podlegał represyjnemu rewizjonizmowi, podobnemu do stalinowskiego państwa oczyszczenie chrześcijańskiego anarchizmu Tołstoja .

Korona

Muzeum Puszkina, Bolshiye Vyazyomy in Golitsyno , obwód moskiewski, które Puszkin odwiedził kilka razy w młodości
  • Krótko po śmierci Puszkina współczesny rosyjski poeta romantyczny Michaił Lermontow napisał „ Śmierć poety ”. Wiersz, który kończył się fragmentem obwiniającym arystokrację (jako ciemiężców wolności) za prawdziwych winowajców śmierci Puszkina, nie został opublikowany (ani nie mógł być), ale był nieformalnie rozpowszechniany w Petersburgu. Lermontow został aresztowany i zesłany do pułku na Kaukazie.
  • Czarnogórski poeta i władca Petar II Petrović-Njegoš umieścił w swoim zbiorze poezji Ogledalo srpsko ( Serbskie lustro ) z 1846 r. Poetycką odę do Puszkina, zatytułowaną Sjeni Aleksandra Puškina .
  • W 1929 roku sowiecki pisarz Leonid Grossman opublikował powieść The d'Archiac Papers , opowiadającą o śmierci Puszkina z perspektywy francuskiego dyplomaty, będącego uczestnikiem i świadkiem fatalnego pojedynku. Książka opisuje go jako liberała i ofiarę carskiego reżimu. W Polsce książka ukazała się pod tytułem Śmierć poety .
  • na jego cześć miasto Carskie Sioło zostało przemianowane na Puszkin.
  • W Rosji jest kilka muzeów poświęconych Puszkinowi, w tym dwa w Moskwie, jedno w Sankt Petersburgu i duży kompleks w Michajłowskoje .
  • Śmierć Puszkina została przedstawiona w filmie biograficznym Puszkin: Ostatni pojedynek z 2006 roku . Film wyreżyserowała Natalia Bondarczuk . W rolę Puszkina na ekranie wcielił się Siergiej Bezrukow .
  • Puszkin Trust został założony w 1987 roku przez księżną Abercorn , aby upamiętnić twórcze dziedzictwo i ducha jej przodka oraz uwolnić kreatywność i wyobraźnię dzieci Irlandii poprzez zapewnienie im możliwości komunikowania swoich myśli, uczuć i doświadczeń.
  • Jego imieniem nazwano mniejszą planetę 2208 Puszkin , odkrytą w 1977 roku przez radzieckiego astronoma Nikołaja Czernycha . Krater na Merkurym jest również nazwany na jego cześć.
1 rubel rosyjski z 1999 r. Upamiętniająca 200. rocznicę urodzin Puszkina
  • Sewastopolu odsłonięto pomnik poety Aleksandra Siergiejewicza Puszkina . Popiersie poety zostało stworzone przez rzeźbiarza Denisa Stritowicza.

Galeria

Pracuje

Wiersze narracyjne

  • 1820 – Rusłan i Ludmiła (Руслан и Людмила) ; Tłumaczenie angielskie: Rusłan i Ludmiła
  • 1820–21 – plennik kaukaski (Кавказский пленник) ; Tłumaczenie angielskie: Więzień Kaukazu
  • 1821 – Gavriiliada (Гавриилиада) ; Tłumaczenie angielskie: Gabrieliada
  • 1821–22 – Bratia razboyniki (Братья разбойники) ; Tłumaczenie angielskie: The Robber Brothers
  • 1823 – Bakczysarajski fontan (Бахчисарайский фонтан) ; Tłumaczenie angielskie: Fontanna Bakczysaraju
  • 1824 – Cygany (Цыганы) ; Tłumaczenie angielskie: Cyganie
  • 1825 – Graf Nulin (Граф Нулин) ; Tłumaczenie angielskie: hrabia Nulin
  • 1829 – Połtawa (Полтава)
  • 1830 – Domik v Kolomne (Домик в Коломне) ; Tłumaczenie angielskie: Domek w Kołomnej
  • 1833 – Andżeło (Анджело) ; Tłumaczenie angielskie: Angelo
  • 1833 – Medny Wsadnik (Медный всадник) ; Tłumaczenie angielskie: Jeździec miedziany
  • 1825–1832 (1833) – Jewgienij Oniegin (Евгений Онегин) ; Tłumaczenie angielskie: Eugeniusz Oniegin

Dramat

  • 1825 – Borys Godunow (Борис Годунов) ; Tłumaczenie na język angielski autorstwa Alfreda Hayesa : Boris Godunov
  • 1830 – Malenkie tragedie (Маленькие трагедии) ; Tłumaczenie angielskie: Małe tragedie [ ru ]

Proza

Krótkie historie

  • 1831 – Powiesti pokoynogo Iwana Pietrowicza Belkina (Повести покойного Ивана Петровича Белкина) ; Tłumaczenie angielskie: The Tales of the Late Ivan Petrovich Belkin
    • Vystrel (Выстрел) ; Tłumaczenie angielskie: Strzał , opowiadanie
    • Metel (Метель) ; Tłumaczenie angielskie: The Blizzard , opowiadanie
    • Grobovschik (Гробовщик) ; Tłumaczenie angielskie: The Undertaker , opowiadanie
    • Stantsionny smotritel (Станционный смотритель) ; Tłumaczenie angielskie: The Stationmaster , opowiadanie
    • Baryshnya-krestianka (Барышня-крестьянка) ; Tłumaczenie angielskie: The Squire's Daughter , opowiadanie
  • 1834 – Pikowaja dama (Пиковая дама) ; Tłumaczenie angielskie: Dama pik , opowiadanie
  • 1834 – Kirjali (Кирджали) ; Tłumaczenie angielskie: Kirdzhali , opowiadanie
  • 1837 – Istoria sela Goryuhina (История села Горюхина) ; Tłumaczenie angielskie: The Story of the Village of Goryukhino , niedokończone opowiadanie
  • 1837 – egipskie nochi (Египетские ночи) ; Tłumaczenie angielskie: The Egyptian Nights [ ru ]

powieści

  • 1828 – Arap Petra Velikogo (Арап Петра Великого) ; Tłumaczenie angielskie: The Moor of Peter the Great , niedokończona powieść
  • 1829 – Roman v pis'makh (Роман в письмах) ; Tłumaczenie angielskie: A Novel in Letters , niedokończona powieść
  • 1836 – Kapitanskaja doczka (Капитанская дочка) ; Tłumaczenie angielskie: Córka kapitana , powieść
  • 1836 – Rosławlow (Рославлев) ; Tłumaczenie angielskie: Roslavlev , niedokończona powieść
  • 1841 – Dubrowski (Дубровский) ; Tłumaczenie angielskie: Dubrovsky , niedokończona powieść [ potrzebne źródło ]

Literatura faktu

  • 1834 – Istoria Pugaczowa (История Пугачева) ; Tłumaczenie angielskie: Historia Pugaczowa , studium buntu Pugaczowa
  • 1836 – Puteshestvie v Arzrum (Путешествие в Арзрум) ; Tłumaczenie angielskie: A Journey to Arzrum , szkice podróżnicze

Bajki wierszem

  • 1822 – Царь Никита и сорок его дочерей ; Tłumaczenie angielskie: Car Nikita i jego czterdzieści córek
  • 1825 – Жених ; Tłumaczenie angielskie: Oblubieniec
  • 1830 – Сказка о попе и о работнике его Балде ; Tłumaczenie angielskie: Opowieść o księdzu i jego robotniku Baldzie
  • 1830 – Сказка о медведихе ; Tłumaczenie angielskie: The Tale of the Female Bear lub The Tale of the Bear (nie została ukończona)
  • 1831 – Сказка о царе Салтане ; Tłumaczenie angielskie: The Tale of Tsar Saltan
  • 1833 – Сказка о рыбаке и рыбке ; Tłumaczenie angielskie: Opowieść o rybaku i rybie
  • 1833 – Сказка о мертвой царевне ; Tłumaczenie angielskie: Opowieść o zmarłej księżniczce
  • 1834 – Сказка о золотом петушке ; Tłumaczenie angielskie: Opowieść o złotym koguciku

Zobacz też

Notatki

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexander_Pushkin&oldid=1139389331 ”