I cichy płynie Don

I cichy płynie Don
	Okładka Roman-Gazety (1928, nr 12)
Autor	Michaił Szołochow
Oryginalny tytuł	Тихий Дон
Tłumacz	; Stephen Garry (1943/1950) Robert Daglish (1950/1984)
Kraj	związek Radziecki
Język	Rosyjski
Gatunek muzyczny	Powieść historyczna
Wydawca	Oktyabr (serial)
Data publikacji	1928–1932; 1940
Typ mediów	Wydrukować
OCLC	51565813

A Quiet Flows the Don ( Quiet Flows the Don lub The Silent Don , rosyjski : Тихий Дон , dosłownie The Quiet Don ) to czterotomowa powieść rosyjskiego pisarza Michaiła Szołochowa . Pierwsze trzy tomy zostały napisane w latach 1925-1932 i opublikowane w sowieckim czasopiśmie Oktiabr w latach 1928-1932, a czwarty tom został ukończony w 1940 roku.

Powieść jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej i rosyjskiej XX wieku. Przedstawia życie i zmagania Kozaków Dońskich podczas I wojny światowej , rewolucji rosyjskiej i rosyjskiej wojny domowej . W 1965 roku Szołochow otrzymał za powieść Literacką Nagrodę Nobla .

Podsumowanie fabuły

Powieść dotyczy życia Kozaków żyjących w dolinie Donu na początku XX wieku, począwszy od około 1912 roku, tuż przed I wojną światową . Fabuła obraca się wokół rodziny Melechowów z Tatarska , potomków Kozaka, który ku przerażeniu wielu wziął za żonę tureckiego jeńca podczas wojny krymskiej . Zostaje oskarżona o czary przez przesądnych sąsiadów Mielechowa, którzy próbują ją zabić, ale zostają odparci przez jej męża. Ich potomkowie, syn i wnukowie, którzy są bohaterami opowieści, są więc często nazywani „Turkami”. Mimo to cieszą się dużym szacunkiem wśród Tatarczyków. ^{[ potrzebne źródło ]}

Drugi najstarszy syn, Grigorij Panteleevich Melekhov, jest obiecującym młodym żołnierzem, który zakochuje się w Aksinii, żonie Stepana Astachowa, przyjaciela rodziny. Stepan regularnie ją bije i nie ma między nimi miłości. ucieczka Grigorija i Aksini wywołują spór między jej mężem a jego rodziną. Wynik tego romansu jest głównym tematem fabuły, a także zbliżającej się wojny światowej i wojny domowej, które wciągają najlepszych młodych kozaków w dwie najkrwawsze wojny w Rosji. Akcja przenosi się na front austro-węgierski , gdzie Grigorij ratuje życie Stepana, ale to nie koniec sporu. Grigorij, za namową ojca, bierze za żonę Natalię, ale nadal kocha Aksinię.

Grigorij bierze udział w wojnie secesyjnej , czterokrotnie zmieniając strony (czerwony na biały, czerwony na biały i obojętny). Wielu jego przyjaciół i krewnych zostaje zabitych w akcji lub straconych zarówno przez Czerwonych , jak i Białych . Natalya umiera po nieudanej amatorskiej aborcji, pozostawiając Grigorija z dwójką małych dzieci, którymi ostatecznie opiekuje się Aksinia. Nie przeszkadza to Grigorijowi i Aksini we wspólnej ostatecznej ucieczce, ale zostaje zabita przez zabłąkaną kulę podczas walki z oddziałami Czerwonych. Pogrążony w żalu Grigorij zakopuje ją i wraca do domu, a jego perspektywy są niejasne.

Książka traktuje nie tylko o walkach i cierpieniach Kozaków, ale także o samym pejzażu, który jest żywo ożywiony. W całej powieści pojawia się również wiele pieśni ludowych . ^{[ potrzebne źródło ]}

And Quiet Flows the Don wyrósł z wcześniejszej, niepublikowanej pracy Donshina :

Rozpocząłem powieść od opisu wydarzenia puczu korniłowskiego w 1917 roku. Potem stało się jasne, że pucz ten, a co ważniejsze, rola Kozaków w tych wydarzeniach, nie byłaby zrozumiała bez prehistorii kozackiej, więc zacząłem od opis życia Kozaków Dońskich tuż przed wybuchem I wojny światowej (cytat z MA Szołochow: Seminarii , (1962) FA Abramovic i VV Gura, cyt. za Michaił Aleksandrowicz Szołochow , przez LL Litus.)

Bohater Grigorij Mielechow jest podobno wzorowany na dwóch Kozakach z Wieśenskiej , Pawle Nazarowiczu Kudinowie i Charlampiju Wasiljewiczu Jermakowie, którzy byli kluczowymi postaciami w antybolszewickiej walce górnego Donu .

Znaczenie literackie, krytyka i oskarżenia o plagiat

Powieść została porównana do Wojny i pokoju (1869), napisanej przez Lwa Tołstoja , zwłaszcza przez Maksyma Gorkiego . Podobnie jak powieść Tołstoja, And Quiet Flows the Don jest epickim obrazem rosyjskiego życia w czasie kryzysu i analizuje je z perspektywy politycznej, wojskowej, romantycznej i cywilnej. Różne pogłoski o plagiacie zaczęły krążyć od 1930 roku. Sołżenicyn i inni oskarżyli Szołochowa o plagiat powieści Fiodora Kryukova , mniej znanego autora, który walczył z bolszewizmem i zmarł w 1920 roku. Śledztwo pod koniec lat dwudziestych XX wieku potwierdziło autorstwo Szołochowa „Cichy Don”, a zarzuty zostały potępione jako złośliwe oszczerstwo w Prawdzie .

Podczas II wojny światowej archiwum Szołochowa zostało zniszczone podczas nalotu bombowego i ocalał tylko czwarty tom. Szołochow zlecił opiekę swojemu przyjacielowi Wasilijowi Kudaszowowi. Po śmierci Kudaszowa na wojnie wdowa po nim objęła rękopis, ale nigdy nie ujawniła swojej własności. Rękopis został ostatecznie odnaleziony przez Instytut Literatury Światowej Rosyjskiej Akademii Nauk w 1999 roku przy wsparciu rządu rosyjskiego. Papier listowy pochodzi z lat 20. XX wieku. 605 stron jest własnoręcznie Szołochowa, co świadczy o znacznym przeredagowaniu i reorganizacji materiału przez Szołochowa, a 285 zostało przepisanych przez jego żonę Marię i siostry.

Statystyczna analiza długości zdań w And Quiet Flows the Don daje pełne poparcie dla Szołochowa.

Nagrody i nominacje

Powieść zdobyła Nagrodę Stalina w 1941 roku, a jej autor otrzymał Literacką Nagrodę Nobla w 1965 roku.

Adaptacje

Powieść była czterokrotnie adaptowana na ekran: film Iwana Prawowa i Olgi Preobrażenskiej z 1931 roku ; drugą adaptację z 1958 roku wyreżyserował Siergiej Gierasimow , w której wystąpili Elina Bystritskaya i Piotr Glebow . W latach 1992–1993 remake wyreżyserował Siergiej Bondarczuk (z Rupertem Everettem w roli głównej ); film został ukończony dopiero w 2006 roku, kiedy Fiodor Bondarczuk zakończył montaż i został pokazany w rosyjskiej telewizji jako siedmioczęściowy miniserial. Krótsza, 3-godzinna wersja And Quiet Flows the Don Bondarczuka została wydana na DVD w kilku krajach. W 2015 roku powieść została ponownie obszerniej zaadaptowana jako 14-częściowy serial telewizyjny w reżyserii Siergieja Ursulyaka.

Iwan Dzierżyński oparł swoją operę Quiet Flows the Don ( Tichij Don ) na powieści, której libretto zaadaptował jego brat Leonid. Premiera miała miejsce w październiku 1935 roku, stała się szalenie popularna po tym, jak Stalin zobaczył ją i pochwalił kilka miesięcy później. Opera została ogłoszona wzorem socrealizmu w muzyce i przyniosła Dzierżyńskiemu Nagrodę Stalina.

Tekst piosenki ludowej „ Where Have All the Flowers Gone? ” autorstwa Pete'a Seegera i Joe Hickersona został zaadaptowany z kozackiego folku „Koloda duda” ( ukraiński : „колода дуда” ) śpiewanego przez Darię w And Quiet Flows the Don Part 1, rozdział 3 (strona 17 wydanie Knopfa).

tłumaczenia angielskie

Angielskie tłumaczenie pierwszych dwóch tomów autorstwa Stephena Garry'ego ukazało się pod tytułem And Quiet Flows the Don w 1934 roku, podczas gdy pozostałe dwa zostały opublikowane w 1940 roku jako The Don Flows Home to the Sea . Całość została wydana jako zestaw dwóch książek pod tytułem Cichy Don . W tłumaczeniu Garry'ego brakuje około 25 procent tekstu powieści. W 1950 roku tłumaczenie Garry'ego zostało „poprawione i uzupełnione” przez Roberta Daglisha. W 1984 roku Daglish opublikował własne tłumaczenie powieści jako Quiet Flows the Don .

I cichy płynie Don . Przetłumaczone przez Stephena Garry'ego, 1934, Alfred A. Knopf .
Don płynie do domu do morza . Przetłumaczone przez Stephena Garry'ego, 1941, Alfred A. Knopf .
Cichy Don . Przetłumaczone przez Stephena Garry'ego, 1943, Alfred A. Knopf .
- Tom 1. I cichy płynie don .
- Tom 2. Don płynie do domu do morza .
I cichy płynie Don . Przetłumaczone przez Stephena Garry'ego, poprawione i uzupełnione przez Roberta Daglisha. Wydawnictwo Języków Obcych , Moskwa (w 4 tomach).
Cichy płynie Don . Przetłumaczone przez Roberta Daglisha. Wydawnictwo Raduga , 1984 (w 4 tomach).
- Cichy płynie Don . Przetłumaczone przez Roberta Daglisha, pod redakcją Briana Murphy'ego . Carroll & Graf , 1996.

^ I cichy płynie Don , część 1 , I cichy płynie Don , część 2
^ Sofranow, Anatolij (czerwiec 1985). „Pożegnanie Michaiła Szołochowa” . Życie sowieckie . 345 : 50–51.
^ Szołochow, Michaił (2016). I cichy płynie Don . Londyn Anglia: Penguin Classics. s. Tylna okładka. ISBN 978-0-241-28440-7 .
Bibliografia _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Østreng W.) 134–140 (Oslo: Centrum Studiów Zaawansowanych w Norweskiej Akademii Nauk i Literatury ).
^ Trud.ru (po rosyjsku)
^ Feliks Kuzniecow, „Rękopis„ Cichego Dona ”i problem autorstwa” (po rosyjsku)
Bibliografia _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Østreng W.) 134–140 (Oslo: Centrum Studiów Zaawansowanych w Norweskiej Akademii Nauk i Literatury ).
^ „Literacka Nagroda Nobla 1965” . NobelPrize.org . Źródło 14 sierpnia 2021 r .
^ McAllister, Rita, wyd. Stanley Sadie, The New Grove Dictionary of Music and Musicians (Londyn: Macmillan , 1980), 20 tomów, 5:797.
Bibliografia _ „Początki:„ Gdzie zniknęły wszystkie kwiaty? " . mudcat.org . Źródło 2020-07-25 .
^ Zollo, Paweł (2003). Autorzy piosenek o pisaniu piosenek: poprawiona i rozszerzona oprawa miękka - . Boston, MA, USA: Da Capo Press. ISBN 978-0306812651 .
^ ZAKŁADKA; Don znów płynie - The New York Times

Źródła

Scammell, Michael (25 stycznia 1998). „Don znów płynie” . New York Timesa . Źródło 2015-01-16 .

Linki zewnętrzne

Tikhiy Don na IMDb (wersja z 1931 r.)
And Quiet Flows the Don na IMDb (wersja z 1957 r.)
Quiet Flows the Don na IMDb (wersja 2006)
Tekst powieści w języku angielskim (tylko tom 1)

[1] I cichy płynie Don , część 1 , I cichy płynie Don , część 2

[2] Sofranow, Anatolij (czerwiec 1985). „Pożegnanie Michaiła Szołochowa” . Życie sowieckie . 345 : 50–51.

[3] Szołochow, Michaił (2016). I cichy płynie Don . Londyn Anglia: Penguin Classics. s. Tylna okładka. ISBN 978-0-241-28440-7 .

[4] Bibliografia _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Østreng W.) 134–140 (Oslo: Centrum Studiów Zaawansowanych w Norweskiej Akademii Nauk i Literatury ).

[5] Trud.ru (po rosyjsku)

[6] Feliks Kuzniecow, „Rękopis„ Cichego Dona ”i problem autorstwa” (po rosyjsku)

[7] Bibliografia _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Østreng W.) 134–140 (Oslo: Centrum Studiów Zaawansowanych w Norweskiej Akademii Nauk i Literatury ).

[8] „Literacka Nagroda Nobla 1965” . NobelPrize.org . Źródło 14 sierpnia 2021 r .

[9] McAllister, Rita, wyd. Stanley Sadie, The New Grove Dictionary of Music and Musicians (Londyn: Macmillan , 1980), 20 tomów, 5:797.

[10] Bibliografia _ „Początki:„ Gdzie zniknęły wszystkie kwiaty? " . mudcat.org . Źródło 2020-07-25 .

[11] Zollo, Paweł (2003). Autorzy piosenek o pisaniu piosenek: poprawiona i rozszerzona oprawa miękka - . Boston, MA, USA: Da Capo Press. ISBN 978-0306812651 .

[12] ZAKŁADKA; Don znów płynie - The New York Times

Okładka Roman-Gazety (1928, nr 12)
Autor	Michaił Szołochow
Oryginalny tytuł	Тихий Дон
Tłumacz	Stephen Garry (1943/1950) Robert Daglish (1950/1984)
Kraj	związek Radziecki
Język	Rosyjski
Gatunek muzyczny	Powieść historyczna
Wydawca	Oktyabr (serial)
Data publikacji	1928–1932; 1940
Typ mediów	Wydrukować
OCLC	51565813