Krzywa Wieża i inne historie

Krzywa Wieża i inne historie
The Leaning Tower and Other Stories (1944). Book cover, first edition.jpg
Okładka pierwszego wydania
Autor Katarzyny Anny Porter
Język język angielski
Wydawca Harcourt Brace & Company
Data publikacji
 1944
Typ mediów Drukuj (twarda okładka)
Strony 246
ISBN 0-7838-0022-3
Klasa LC PS3531.0752Z54

Krzywa wieża i inne historie to zbiór dziewięciu krótkich opowiadań Katherine Anne Porter , opublikowanych przez Harcourt, Brace & Company w 1944 roku. Historie pojawiają się również w The Collected Stories of Katherine Anne Porter (1965).

Historie

Oryginalne daty publikacji opowiadań, które ukazały się drukiem przed ich zebraniem, są podane wraz z czasopismem:








„Źródło” ( Akcent , wiosna 1941) „Świadek” ( The Southern Review , zima 1936) „Cyrk” ( The Southern Review , 1935) „Podróż” ( The Southern Review , zima 1936) „Ostatni liść” ( Virginia Quarterly Review , styczeń 1935) „The Grave” ( Virginia Quarterly Review , kwiecień 1935) „The Downward Path to Wisdom” ( Harpers Bizarre , grudzień 1939) „A Day's Work” ( The Nation , 10 lutego 1940)
„Krzywa wieża” ( The Southern Review , 1941)

Opinie

Współczesna krytyka kolekcji była mieszana, zawierając zarówno pochwały, jak i zastrzeżenia.

Diana Trilling w The Nation oświadczyła, że ​​tom przewyższył wcześniejsze zbiory opowiadań Portera. Theodore Spencer z The Sewanee Review napisał: „ Krzywa wieża panny Porter , w ślad za innymi jej krótkimi powieściami, umieściła ją na najwyższym poziomie współczesnej amerykańskiej fikcji”. Orville Prescott w New York Times uznał niektóre opowiadania za „niemal arcydzieła”, dodając, że tom „nie jest tak imponujący jak dwa wcześniejsze tomy [ Flowering Judas and other Stories (1935), Blady koń, blady jeździec (1939)]… Choć te historie są znakomite, wszystkie są tak drobne, tak niejednoznaczne, tak nieistotne [że] są dziwnie niezadowalające ”.

Edward A. Weeks w The Atlantic Monthly napisał: „W tych opowiadaniach niewiele się dzieje. Ludzie robią niewiele, aby wzbudzić twoją ciekawość lub pogłębić twoje współczucie. Trzeba szanować czystą wirtuozerię prozy panny Porter… Ale styl bez ciepła może być nudną sprawą”.

Glenway Wescott z The New York Times Book Review umieścił Portera w czołówce amerykańskich opowiadań krótkometrażowych: „Wygląda na to, że obecnie dwóch naszych najlepszych pisarzy opowiadań stoi o głowę ponad resztą, Hemingway i Katherine Anne Porter… Styl panny Porter jest , że tak powiem, doskonałość…”

Temat

„To jest miejsce, w którym panna Porter najlepiej czuje się w domu, i w nim można znaleźć pochodzenie tego ducha, którego głód i przemoc w innych miejscach czynią temat jej innych historii. Można to rozpoznać po solidnych, małych szkicach, które pokazują relacje między babcią Mirandy a jej wieloletnim kolorowym towarzyszem, relacje między członkami rodziny i ogólnie relacje między rodziną a murzyńskimi służącymi. Gdzieś za opowieściami panny Porter kryje się koncepcja naturalnego ludzkiego ducha w kategoriach jego wpływu, na podstawie którego oceniane są wszystkie inne siły społeczne”. —Krytyk literacki Edmund Wilson w New Yorker , 23 września 1944

Podczas gdy Porter przedstawiła postać Mirandy w „Bladym koniu, bladym jeźdźcu” jako młodą kobietę, w „Krzywej wieży i innych opowiadaniach” Porter wznawia badanie dziecka Mirandy, które rozwinęła w „Old Mortality”. Krytyk literacki Edmund Wilson napisał:

Być może najciekawszą częścią dorobku Katherine Anne Porter są jej opowieści o kobietach – zwłaszcza jej bohaterce Mirandzie, która pojawia się w dwóch z trzech nowel składających się na jej poprzedni tom „Blady koń, blady jeździec”. Pierwsze sześć historii „Krzywej Wieży” dotyczy dzieciństwa Mirandy i jej rodzinnego pochodzenia Luizjan mieszkających w południowym Teksasie. Jest to miejsce, w którym panna Porter najlepiej czuje się w domu, i w nim można znaleźć pochodzenie tego ducha, którego głód i przemoc w innych miejscach czynią temat jej innych opowieści.

Gospodarstwo domowe i jego członkowie wyraźnie przypominają tę z wczesnej biografii Portera. Rzeczywiście, według krytyka Harolda Blooma „Miranda [jest] surogatką Portera w swojej fikcji” i „najbliższa rzecznikowi, na jaką pozwala sobie Porter” według Howarda Mossa .

przypisy

Źródła

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Leaning_Tower_and_Other_Stories&oldid=1142382396 ”