Statek głupców (powieść Portera)

Statek głupców
	Pierwsza edycja
Autor	Katarzyny Anny Porter
Kraj	Stany Zjednoczone
Język	język angielski
Wydawca	Mały, brązowy
Data publikacji	1962
Typ mediów	Druk (oprawa twarda i miękka)

Ship of Fools to powieść Katherine Anne Porter z 1962 roku , opowiadająca historię grupy odmiennych postaci płynących z Meksyku do Europy na pokładzie niemieckiego statku pasażerskiego. Duża obsada postaci obejmuje Niemców, Meksykanów, Amerykanów, Hiszpanów, grupę kubańskich studentów medycyny, szwajcarską rodzinę i Szweda. W sterowaniu jest duża grupa hiszpańskich pracowników wracających do Hiszpanii z Kuby. Jest to alegoria śledząca powstanie nazizmu i metaforycznie patrzy na postęp świata w jego „podróży do wieczności”.

Tło

Porter była powszechnie chwalona za swoje opowiadania , napisane głównie w latach 1922-1940. Pracę nad powieścią rozpoczęła w 1940 roku, zamierzając początkowo być nowelą (lub „krótką powieścią”, jak ujął to Porter, jak słynnie napisała o tym, jak nienawidziła słowa „nowela”). Historia została oparta na dzienniku, który prowadziła w 1931 roku podczas podróży morskiej z Veracruz w Meksyku w drodze na studia do Bremerhaven w Niemczech w ramach stypendium Guggenheima . wycieczka. Tytuł został zaczerpnięty z Das Narrenschiff („Statek głupca”), XV-wieczny niemiecki wiersz Sebastiana Branta .

Przez wiele lat pierwszy wydawca Harcourt Brace zapowiadał nadchodzącą powieść, ale nie była w stanie jej ukończyć przez 22 lata. W rezultacie stał się niecierpliwie oczekiwany przez świat literacki. W odpowiedzi na krytyków, którzy narzekali na długie oczekiwanie, Porter powiedział: „Słuchaj, to jest moje życie i moja praca i trzymaj się z dala od tego. Kiedy będę miał książkę, z przyjemnością ją opublikuję”.

Ship of Fools po raz pierwszy pojawił się w wydaniu Texas Quarterly z jesieni 1959 roku (54 strony).

Przyjęcie

Ship of Fools sprzedał się lepiej niż każda inna amerykańska powieść opublikowana w 1962 roku. Była to wybór Book of the Month Club i natychmiast prawa do filmu zostały sprzedane za 500 000 $ (4 479 098 $ po uwzględnieniu inflacji).

Krytyczny odbiór był mieszany. Podczas gdy Mark Schorer z The New York Times i Glenway Wescott z The Atlantic Monthly wylewali swoje pochwały, Stanley Kauffmann z The New Republic i Granville Hicks z Saturday Review byli rozczarowani. Sama Porter nigdy nie była zadowolona z powieści, nazywając ją „nieporęczną” i „ogromną”.

Krytyczka Elizabeth Hardwick tak powiedziała o Ship of Fools : „Wszystko jest zbyt statyczne, a implikowana przypowieść nigdy nie jest do końca spełniona. Jest coś trochę zatęchłego, jak stare, pożółkłe notatki. Bezbłędne wykonanie pojedynczych scen robi wrażenie, a jednak powieść pozostaje zbyt ciasna i stateczna dla wód historii”.

Temat

Tematem powieści jest nieskuteczne wycofanie się pasażerów z życia pełnego rozczarowań, poszukiwanie swego rodzaju utopii i wyruszenie „nie wiedząc, co dalej”, w daleką podróż do przedwojennej Europy, światowego uprzedzeń, rasizmu i zła. Pani Treadwell, nostalgiczna amerykańska rozwódka, ma nadzieję znaleźć szczęście w Paryżu, gdzie kiedyś spędziła młodość. Elsa Lutz, prosta córka szwajcarskiego hotelarza, myśli, że niebo może być na wyspie Wight . Jenny, artystka, mówi, że najbardziej niebezpiecznym i najszczęśliwszym momentem w jej życiu było samotne pływanie w Zatoce Meksykańskiej w obliczu stada delfinów. A pod koniec powieści jeden z muzyków okrętowych, chudy, wygłodniały chłopiec, czuje się uszczęśliwiony, że w końcu opuścił statek i wrócił do ojczyzny, jakby Niemcy były „człowiekiem, dobrym i drogim, zaufanym przyjacielem, który przeszedł długą drogę, aby go powitać”. W ten sposób Porter udaje się przekazać, że zbawienie jest rzeczywistością, a zło można przezwyciężyć.

Adaptacja filmowa

Film z 1965 roku został zaadaptowany przez Abby Mann na podstawie powieści i wyreżyserowany przez Stanleya Kramera . Zdobył Oscary za najlepszą dekorację scenograficzną, czarno-białą (Robert Clatworthy, Joseph Kish) i najlepsze czarno-białe zdjęcia. Pierwszą reakcją Portera na adaptację filmową było to, że Mann zbyt wiele pominął w książce, zniekształcając jej przesłanie. Godny uwagi był również fakt, że był ostatnim filmem, w którym wystąpiła aktorka Vivien Leigh .

Zobacz też

Ship of Fools Alegoria