Kto płaci przewoźnikowi?

*Kto płaci przewoźnikowi?*
Kto płaci przewoźnikowi?
	Otwierające tytuły
Gatunek muzyczny	Dramat
Stworzone przez	Michaela J. Ptaka
W roli głównej	Jacka Hedleya; Betty Arvaniti; Stefana Gryffa; Neila McCarthy'ego; Cierpliwość Collier; Takis Emmanuel;
Kompozytor muzyki tematycznej	Yannisa Markopoulosa
Nr serii	1
Liczba odcinków	8
Produkcja
Producent	Williama Slatera
Lokalizacje produkcji	Elounda , Kreta
Uwolnienie
Oryginalna sieć	BBC2
Oryginalne wydanie	; 7 listopada - 26 grudnia 1977

Kto płaci przewoźnikowi? to serial telewizyjny wyprodukowany przez BBC w 1977 roku. Tytuł serialu nawiązuje do starożytnych wierzeń religijnych i mitologii Charona , przewoźnika do Hadesu . W starożytności zwyczajem było umieszczanie monet w ustach lub na ustach zmarłego przed kremacją, aby zmarły mógł zapłacić przewoźnikowi za udanie się do Hadesu.

Osiem odcinków zostało napisanych przez Michaela J. Birda . Wykorzystał swoją wiedzę o Krecie, na której opiera się serial, włączając lokalną historię i folklor. Dzięki oszałamiającej scenerii serial odniósł sukces, gdy został wyemitowany w BBC One w 1977 roku.

Przesłanka

Były żołnierz wraca na Kretę , aby podsumować sytuację po wykupieniu jego firmy szkutniczej, trzydzieści lat po tym, jak walczył u boku miejscowego ruchu oporu ( andartes ) podczas drugiej wojny światowej . Tam czekają na niego duchy przeszłości i ci, którzy chcą go skrzywdzić. Cienie jego przeszłości zakłócają i zagrażają jego obecnemu szczęściu.

Działka

Po osobistych i zawodowych nieszczęściach, projektant łodzi Alan Haldane ( Jack Hedley ) decyduje się na wycieczkę na Kretę po 30 latach nieobecności. Teraz, jako wdowiec i sprzedając swoją firmę, Haldane pragnie znaleźć nowe znaczenie i na nowo odkryć poczucie przynależności, tak jak doświadczył tego podczas II wojny światowej. W tamtych czasach Haldane walczył wraz z Andartami przeciwko okupacyjnej armii niemieckiej; jego umiejętności i determinacja przyniosły mu honorowe imię „Leandros”, a jego wyczyny stały się później lokalną legendą. Cieszył się także romansem ze współpartnerką Meliną Matakis, z którą tymczasowo rozstał się podczas repatriacji. Po powrocie do Anglii jego listy do Meliny pozostały bez odpowiedzi; stąd to tymczasowe rozstanie stało się trwałe.

Teraz na luźnym końcu Haldane jest spotykany przez wielu, głównie pozytywnie, wielu pamięta wyczyny tego, którego nazywali „Leandros”. Po dotarciu do miejsca, w którym przebywał z Meliną, zbliża się lokalna właścicielka domu, Annika. Po wymianie spojrzeń ta ładna i odnosząca sukcesy bizneswoman i Haldane nieświadomie nawiązują natychmiastowy kontakt. Annika rozwiodła się z mężem – działanie wbrew wartościom Krety – jednak ta silna kobieta i Haldane dogadują się z łatwością i oboje dostrzegają wzajemną potrzebę, która za każdym razem, gdy ich drogi się krzyżują, staje się coraz silniejsza, co z czasem stanie się zrozumiałe częste.

Haldane w końcu udaje się spotkać ze swoim greckim „bratem”, z którym był niemal nierozłączny podczas wojny, prawnikiem Babisem Spiridakisem. Haldane jest zadowolony widząc Babisa, ale ten ostatni jedynie potwierdza obecność Leandrosa po wprawdzie długiej rozłące. Ale rozmawiają, a gdy fakty wychodzą na jaw, obu mężczyzn czeka kilka niespodzianek. Okazuje się, że zarówno Melina, jak i Haldane napisali do siebie listy, których żadne z nich nie otrzymało. Haldane odkrywa, że Melina zmarła cztery lata temu. Mogło tak być, ale Babiś wyjaśnia dalej, że Melina była w ciąży z jego dzieckiem, córką, która wraz z mężem prowadzi karczmę. Teraz poszły mu na świat, co jest jego wnukiem. Magiczna więź między Haldane i Anniką natychmiast się komplikuje, gdy Babis mówi Haldane'owi, że Annika jest w rzeczywistości siostrą Meliny, a więc ciotką jego córki.

Leandros jest zdeterminowany, by poznać swoją córkę i wnuka bez wiedzy żadnego z nich. I nigdy nie może powiedzieć Annice, w której się głęboko zakochuje, bo to, co wie, rozerwie świat na strzępy. Ponadto ci, którzy nadal kierują się odwiecznymi zemstami, spiskują przeciwko Leandrosowi, na przykład matriarchalna matka Anniki, Katerina. Scena jest przygotowana do tego, by grecka tragedia, w której wszystkie role zostały obsadzone wiele lat wcześniej, rozegrała się do samego końca.

Filmowanie

Sekwencje lokalizacyjne serialu kręcono w okolicach Eloundy . Motyw przewodni serialu, skomponowany przez Yannisa Markopoulosa , trafił na brytyjską listę singli pod koniec 1977 i na początku 1978 roku.

Kredyty

Główna obsada

Jack Hedley jako Alan Haldane
Betty Arvaniti jako Annika Zeferis
Stefan Gryff jako major
Neil McCarthy jako Babis Spiridakis
Takis Emmanuel jako Matheos Noukakis
Patience Collier jako Katerina Matakis
Nikos Verlekis jako Nikos Vassilakis
Maria Sokali jako Elena Vassilakis
Alexis Sergis jako Alexis Vassilakis

Załoga

Seria stworzona i napisana przez Michaela J. Birda
Wyprodukowany i wyreżyserowany przez Williama Slatera
Projekty autorstwa Mylesa Langa
Muzyka tematyczna skomponowana przez Yannisa Markopoulosa

Odcinki

Odcinek nr.	Tytuł	Pierwsza transmisja (Wielka Brytania)	Rzucaj notatki
1	„Powrót do wczoraj”	7 listopada 1977	Marina Sirtis (Ariadne) Bernard Brown (David Haldane) Lambros Kotsiris (Georgios Kaladis)
2	„Kilka rozmów o Aleksandrze”	14 listopada 1977	Jack Watson (William Hebden) Lalla Ward (Jo Hebden) Costas Passalis (Dimitrios) Yannis Himondis (Andreas Hagieleftheris)
3	„Długi cień”	21 listopada 1977	Ann Lynn (Lorna Matthews) Steve Plytas (Petros Matakis)
4	„Umarły człowiek, który niesie mój krzyż”	28 listopada 1977	Gareth Thomas (Tony Viglis) Steve Plytas (Petros Matakis) Costas Baladimas (ojciec Nikolaos) John Eastham (urzędnik celny)
5	„Odbierz światło”	5 grudnia 1977	Nikos Kouros (Ksenofont Hasapis)
6	"Studnia"	12 grudnia 1977	Patrick Magee (Duncan Neve) Elizabeth Chambers (Mary Cooper) Allan Mitchell (Leonard Cooper) Sally Knyvette (Samantha Ross)
7	„Rzeka do przekroczenia”	19 grudnia 1977	Nikos Kouros (Ksenofont Hasapis)
8	„Córki Temidy”	26 grudnia 1977	Kevork Malikyan (lekarz) Lambros Kotsiris (Georgios Kaladis) Anastasia Divoli (Maria Kaladis)

Dostępność

Seria była dostępna na DVD w Holandii ( Wie betaalt de veerman? ) Jakiś czas przed premierą w Wielkiej Brytanii w 2012 roku.

Linki zewnętrzne