Lāčplēsis (opera rockowa)

Opera rockowa Lāčplēsis to łotewski musical oparty na łotewskim eposie narodowym Lāčplēsis . Libretto napisał w latach 1986/87 Māra Zālīte , z muzyką skomponowaną przez Zigmārsa Liepiņša . Premiera odbyła się w Rydze 23 sierpnia 1988 r. Według strony internetowej Māra Zālīte odbyły się 43 pokazy, w których uczestniczyło 4000 osób.

Znaczenie polityczne i kulturowe

Lāčplēsis został po raz pierwszy pokazany na początku Trzeciego Łotewskiego Przebudzenia Narodowego . Ma wyraźne antyradzieckie i zainspirował powstające ruchy niepodległościowe na Łotwie .

Streszczenie

W przeciwieństwie do oryginalnego wiersza, Kangars i Lāčplēsis są najlepszymi przyjaciółmi. Obaj są bohaterami, obaj mają słabości, ale Kangars jest łatwo zauważalny: jest bardzo ambitny. Opera rockowa dotyczy głównie tego, że Kangars jest zaślepiony pragnieniem sławy, nieświadomy swojej zdrady, dopóki nie ujawni obcym najeźdźcom słabości Lāčplēsisa. Kangars jest przeciwieństwem Koknesisa, który nie chce nawet myśleć o zdradzie. Laimdota i Lāčplēsis są określane jako symbole Łotwy i narodu łotewskiego na wiele sposobów: Laimdota wydaje się reprezentować samą Łotwę, podczas gdy Lāčplēsis oznacza ludność Łotwy. Złoczyńcami są krzyżowcy , reprezentowani przez ich przywódcę Dīterihsa, wspomagani przez diabły i informatorów.

Działka

Lāčplēsis i Kangars zostają wysłani na studia do Burtnieki. Po drodze odwiedzają Aizkraukle , gdzie Kangars zostaje pojmany i torturowany przez diabły, prosząc go o zdradę swojego ludu poprzez wciągnięcie go w niewolę i ustanowienie chrześcijaństwa . Kiedy odmawia, tortury zostają przerwane przez głównego diabła Līkcepure, który robi mu pranie mózgu, mówiąc, że Kangars zdobyłby całą sławę, gdyby Lāčplēsis nie stanął mu na drodze.

W międzyczasie Lāčplēsis zostaje wrzucony do Dźwiny przez dwie czarownice, ale zostaje uratowany przez Staburadze, który mówi mu, że to jego pierwsza śmierć. Ma trzykrotnie umrzeć i zmartwychwstać, przejść przez trzy okresy przejścia od ucisku do wolności. Kiedy pyta, czy nie żyje, odpowiada, że ​​żyje, dopóki pamięta Staburadze, zatopione zamki, latające jeziora i kim jest: karmiły go wszystkie łotewskie matki, a jego dusza składa się z dusz wszystkich Łotysze. Wtedy pojawia się Koknesis, który każe Lāčplēsisowi zbudować ojczyznę dla Łotyszy i obiecuje dostarczać mu drewno. Następnie w Burtniekach Lāčplēsis flirtuje z Laimdotą; razem słuchają pieśni zamku Burtnieki, a Laimdota śpiewa modlitwę Saule , bóstwo słońca. Po wysłuchaniu jej Lāčplēsis mówi Laimdocie, że dzięki tej piosence słyszy swoją ojczyznę jeszcze głośniej niż wcześniej i podnosi zatopiony zamek Burtnieki. Diabły próbują go powstrzymać, mówiąc, że jego naród nie ma historii, tylko stare babskie opowieści, ale mu się to udaje i zaręcza się z Laimdotą, która jest duszą Łotwy.

Później Laimdota spotyka Kangarsa, który prosi ją, by z nim była. Kiedy odmawia, Kangary grożą jej gwałtem i podzieleniem się nią z każdym, kto ją chce. Następnie porywa ją i mówi Lāčplēsisowi, że uciekła razem ze „swoim kochankiem” Koknesisem i sugeruje, aby Lāčplēsis odszedł. Ze złamanym sercem Lāčplēsis postępuje zgodnie z jego radą. W swoich wędrówkach Lāčplēsis spotyka Ziemeļmeitę (personifikację zorzy polarnej ), który mówi mu, że to jego druga śmierć: mówi się mu, że nie żyje, jeśli już nie wierzy. Teraz Lāčplēsis chce wrócić do swojego ludu, ale staje w obliczu trzech wielogłowych potworów, jodi . Kiedy odciął im wszystkie głowy oprócz jednej, ostatni jods błaga o litość i mówi mu, że skały wokół to w rzeczywistości zaczarowani ludzie. Lāčplēsis budzi ich i wraca do domu.

Diabły są teraz przestraszone; przeklinają i płaczą, że ludzie byli już pod ich rządami, a miejscowe pieśni i język zostały prawie wytępione. Dīterihs ogłasza, że ​​tylko Kangary mogą im pomóc i nakazuje diabłom szukać Kangarów wśród Łotyszy. Diabły próbują przekonać Koknesisa, by do nich dołączył, ale on odmawia, mówiąc, że Lāčplēsis jest jego przyjacielem i Lāčplēsis może na niego liczyć. Po tym pojawia się Laimdota i Lāčplēsis pyta ją, dlaczego płacze. Odpowiada, że ​​jest zhańbiona i brudna. Lāčplēcis mówi jej, że stanie się czysta w jego łzach i oboje odradzają się przez swoje łzy; potem są małżeństwem. Tymczasem Kangars w końcu odkrył słabość Lāčplēsis i ujawnia ją wrogowi: moc Lāčplēsis jest w jego uszach, ponieważ słyszy swoją ojczyznę i czuje każdy jej ruch uszami. Jeśli sprawią, że Lāčplēsis ogłuchnie, będzie niewierzący i niepamiętający, a przez to łatwy do pokonania. Dopiero wtedy Kangars zdaje sobie sprawę z tego, co zrobił i płacze, że kocha Łotwę. Krzyżowcy organizują turniej dla Lāčplēsisa i Czarnego Rycerza, stworzenia, które nie ma oczu, uszu ani języka: wiara i wspomnienia są wyciągane z każdego, kto się do niego zbliży. Lāčplēsis czuje się skazany na porażkę, ale wciąż prosi swoją ojczyznę, aby go wezwała. Narrator mówi, że jego walka z Czarnym Rycerzem jeszcze się nie skończyła, ale nadejdzie czas, kiedy Lāčplēsis go zabije.

Lista utworów

Rzucać

  • Lāčplēsis – Igo
  • Laimdota – Maija Lūsēna
  • Kangary – Imants Vanzovičs
  • Lielvārdis – Juris Rijkuris
  • Ziemeļmeita – Žaneta Ondzule
  • Koknesis – Aivars Brīze
  • Dīterihs – Niks Matvejevs
  • Līkcepure – Zigfrīds Muktupāvels i Viesturs Jansons
  • Staburadze – Mirdza Zīvere i Daiga Blaua
  • Narrator – Jānis Skanis
  • Dziewczyny – Ramona Fogele, Dita Podskočija, Aija Siliņa, Dana Purgaile, Lolita Sauliete
  • Ziņotāji (informatorzy), jodi, velni (diabły) – Ainars Ašmanis, Aigars Grauba, Aigars Krēsla, Aigars Grāvers

Instrumentaliści

  • Zigmars Liepiņš, Uldis Marhilevičs – instrumenty klawiszowe
  • Harijs Zariņš, Aivars Hermanis – gitara
  • Guntis Vecgailis, Eduards Glotovs – gitara basowa
  • Oļegs Upenieks, Vilnis Krieviņš – perkusja
  • Wykorzystano także nagrania zespołów folklorystycznych „Skandinieki” i „Iļģi”.

Notatki

Źródła

Guntis Smidchens, „National Heroic Narratives in the Baltics as a Source for Nonviolent Political Action”, Slavic Review 66,3 (2007), 484–508.

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lāčplēsis_(rock_opera)&oldid=1109914143 ”