Lidia Davies

Ten artykuł jest o autorze. Aby zapoznać się z postacią z Zemsty , zobacz Lista postaci z Zemsty § Powtarzająca się obsada . Dla pisarza z Wysp Cooka, zobacz Lydia Davis (pisarz z Wysp Cooka) .

Lydia Davis
Davis w Kelly Writers House w 2017 roku
Urodzić się	( 15.07.1947 ) 15 lipca 1947 Northampton , Massachusetts , USA
Zawód	Pisarz
Narodowość	amerykański
Alma Mater	Kolegium Barnarda
Okres	1976 – obecnie
Gatunek muzyczny	Opowiadanie, powieść, esej
Małżonkowie	Paweł Auster ​ ​ ( m. 1974; dz. 1977 <a i=5>) ​ Alana Cote'a
Dzieci	2
Krewni	Robert Gorham Davis (ojciec) Hope Hale Davis (matka) Claudia Cockburn (przyrodnia siostra)

Lydia Davis (ur. 15 lipca 1947) to amerykańska pisarka, powieściopisarka, eseistka i tłumaczka z języka francuskiego i innych języków, która często pisze krótkie (jedno- lub dwustronicowe) opowiadania. Davis wyprodukował kilka nowych przekładów francuskiej klasyki literatury, w tym Swann's Way Marcela Prousta i Madame Bovary Gustave'a Flauberta .

Wczesne życie i edukacja

Davis urodziła się 15 lipca 1947 roku w Northampton w stanie Massachusetts . Jest córką Roberta Gorhama Davisa, krytyka i profesora języka angielskiego, oraz Hope Hale Davis , autorki opowiadań, nauczyciela i pamiętnikarza. Davis początkowo „studiowała muzykę - najpierw fortepian, potem skrzypce - co było jej pierwszą miłością”. Zostając pisarzem, Davis powiedział: „Prawdopodobnie zawsze zmierzałem do bycia pisarzem, mimo że nie była to moja pierwsza miłość. Myślę, że zawsze chciałem pisać w jakiejś części mnie, inaczej nie miałbym zrobione." Uczęszczała do liceum w The Putney School , rocznik 1965. Studiowała w Barnard College iw tym czasie zajmowała się głównie pisaniem wierszy.

W 1974 roku Davis wyszła za mąż za Paula Austera , z którym miała syna Daniela (1977-2022). Auster i Davis rozwiedli się później; Davis jest teraz żoną artysty Alana Cote'a, z którym ma kolejnego syna, Theo Cote'a. Jest profesorem kreatywnego pisania na Uniwersytecie w Albany, SUNY i była Lillian Vernon Distinguished Writer-in-Residence na Uniwersytecie Nowojorskim w 2012 roku.

Kariera

Davis opublikował sześć zbiorów beletrystyki, w tym The Thirteenth Woman and Other Stories (1976) i Break It Down (1986), finalistę nagrody PEN/Hemingway. Jej najnowsze zbiory to Varieties of Disturbance , finalistka National Book Award wydana przez Farrar, Straus i Giroux w 2007 roku oraz Can't and Won't (2013). The Collected Stories of Lydia Davis (2009) zawiera całą jej fikcję do 2008 roku.

Davis tłumaczył także Prousta , Flauberta , Blanchota , Foucaulta , Michela Butora , Michela Leirisa , Pierre'a Jeana Jouve'a i innych pisarzy francuskich , a także belgijskiego powieściopisarza Conrada Detreza i holenderskiego pisarza AL Snijdersa.

Recepcja i wpływ

Davis została opisana jako „mistrz formy literackiej, w dużej mierze jej własnego wynalazku”. Niektóre z jej „historii” to tylko jedno lub dwa zdania. Davis porównał te prace do drapaczy chmur w tym sensie, że otacza je imponująca pusta przestrzeń. Michael LaPointe piszący w LA Review of Book s posuwa się nawet do stwierdzenia, że ​​​​„Lydia Davis nie wymyśliła flash fiction ,… jest jak dotąd najwybitniejszym współczesnym praktykującym”. Jej „charakterystyczny głos nigdy nie dawał się łatwo wpasować w konwencjonalne kategorie” – pisze Kasia Boddy w Columbia Companion do opowiadania XXI wieku . Boddy pisze: „Przypowieści Davisa odnoszą największe sukcesy, gdy badają problemy komunikacji między mężczyznami i kobietami oraz strategie, których każdy używa do interpretacji słów i czynów drugiego”. Spośród współczesnych autorów tylko Davis, Stuart Dybek i Alice Fulton podzielają wyróżnienie, pojawiając się zarówno w serii The Best American Short Stories , jak i The Best American Poetry .

W październiku 2003 roku Davis otrzymał stypendium MacArthura . W 2005 roku została wybrana na członka American Academy of Arts and Sciences. Davis była wybitnym mówcą na festiwalu &NOW 2004 na Uniwersytecie Notre Dame . Davis została ogłoszona zwycięzcą Międzynarodowej Nagrody Man Booker 2013 w dniu 22 maja 2013 r. Oficjalne ogłoszenie nagrody Davis na stronie internetowej Man Booker Prize określiło jej twórczość jako „zwięzłość i precyzję poezji”. Przewodniczący panelu sędziowskiego Christopher Ricks skomentował, że „[t] tutaj jest czujność wobec jej historii i wielka wyobraźnia. Czujność, jak realizować rzeczy do samego słowa lub sylaby; czujność co do nieczystych motywów i iluzji uczuć każdego z nas”. Davis wygrał 60 000 funtów w ramach przyznawanej co dwa lata nagrody. Jest powszechnie uważana za „jeden z najbardziej oryginalnych umysłów współczesnej fikcji amerykańskiej”.

Nagrody

• Finalista nagrody PEN/Hemingway z 1986 roku za Break It Down
• 1988 Nagroda Whitinga dla beletrystyki
• „St. Martin”, opowiadanie, które po raz pierwszy ukazało się na Grand Street , znalazło się w The Best American Short Stories 1997 .
• 1997 Stypendium Guggenheima
• 1998 Nagroda Literacka Lannana w dziedzinie beletrystyki
• 1999 Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres za beletrystykę i tłumaczenie.
• „Zdrada”, opowiadanie, które po raz pierwszy ukazało się w Hambone , znalazło się na liście The Best American Poetry 1999
• „A Mown Lawn”, opowiadanie, które po raz pierwszy ukazało się w McSweeney's , znalazło się na liście The Best American Poetry 2001
• Program stypendialny MacArthura 2003
• 2007 Finalista National Book Award Fiction za Varieties of Disturbance: Stories
• „Mężczyźni”, krótkie opowiadanie, które po raz pierwszy pojawiło się w 32 wierszach , znalazło się na liście The Best American Poetry 2008
• Medal Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury 2013 za zasługi
• 2013 Nagroda Towarzystwa Filoleksyjskiego za wybitne osiągnięcia literackie
• Międzynarodowa Nagroda Bookera 2013
• Nagroda PEN/Malamud 2020

Wybrane prace

• Trzynasta kobieta i inne historie , Żywa ręka, 1976
•   Szkice do życia Wassilly'ego . Stacja Hill Press. 1981. ISBN 978-0-930794-45-3 .
•   Historia i inne historie . Liczby. 1985. ISBN 978-0-935724-17-2 .
•   Rozbij to . Farrara Strausa i Giroux. 1986. ISBN 0-374-11653-9 .
•   Koniec historii . Farrara Strausa i Giroux. 1994. ISBN 978-0-374-14831-7 . (powieść)
•   Prawie brak pamięci . Farrara Strausa i Giroux. 1997. ISBN 978-0-374-10281-4 .
•   Samuel Johnson jest oburzony . McSweeney's. 2001. ISBN 978-0-9703355-9-3 .
•   Odmiany zakłóceń . Farrara Strausa i Giroux. 15 maja 2007. ISBN 978-0-374-28173-1 .
•   Proust, Blanchot i kobieta w czerwieni . Centrum Pisarzy i Tłumaczy. 2007. ISBN 9780955296352 .
•   Zebrane historie Lydii Davis . Farrara, Strausa i Giroux. 2009. ISBN 978-0-374-27060-5 .
•   Krowy . Książki Sarabandy. 2011. ISBN 9781932511932 .
•   Lydia Davis: Seria dokumentów 078 . Hatje Cantz. 2012. ISBN 9783775729277
•   Nie mogę i nie chcę: historie . Farrara, Strausa i Giroux. 2014. ISBN 9780374118587 .
•   Eseje Jeden . Farrara, Strausa i Giroux. 2019. ISBN 9780374148850 .
•   Eseje dwa . Farrara, Strausa i Giroux. 2021. ISBN 9780374148867 .

antologie

•   Bill Henderson, wyd. (1989). Nagroda Pushcart: najlepsza z małych pras . Prasa do wózka. ISBN 978-0-916366-58-2 .
•   E. Annie Proulx, Katrina Kenison, wyd. (1997). „Święty Marcin”. Najlepsze amerykańskie opowiadania 1997 . Houghtona Mifflina. ISBN 978-0-395-79866-9 .
•   Roberta Hassa; David Lehman, wyd. (2001). „Skoszony trawnik”. Najlepsza poezja amerykańska 2001 . Szymona i Schustera. P. 67 . ISBN 978-0-7432-0384-5 . Lidia Davies.
•   Charlesa Wrighta; David Lehman, wyd. (2008). „Mężczyźni” . Najlepsza poezja amerykańska 2008 . Szymona i Schustera. ISBN 978-0-7432-9975-6 .

Tłumaczenia

• Jean Chesneaux, Françoise Le Barbier, Marie-Claire Bergère (1977). Chiny od rewolucji 1911 do wyzwolenia . Tłumacze Paul Auster i Lydia Davis. Księgi Panteonu. {{ cite book }} : CS1 maint: wiele nazwisk: lista autorów ( link )
•   Georgesa Simenona (1979). Na pokładzie Akwitanii (Simenon African Trio) . Tłumacze Paul Auster i Lydia Davis. Harcourt Brace Jovanovich. ISBN 0-15-103955-0 .
• Claude Nori (1979). Fotografia francuska, od jej początków do współczesności . Tłumaczka Lydia Davis. Prasa Panteon.
•   Maurice'a Blanchota (1981). P. Adams Sitney (red.). Spojrzenie Orfeusza i inne eseje literackie . Tłumaczka Lydia Davis. Stacja Hill Press. ISBN 978-0930794378 .
•   Józefa Jouberta (1983). Paul Auster (red.). Zeszyty Josepha Jouberta . Tłumacz Paul Auster. North Point Press. ISBN 0865471088 . (Davis przetłumaczył 19-stronicowe posłowie Maurice'a Blanchota „Joubert et l'espace”).
• Michela Butora (1986). Duch miejsc śródziemnomorskich . Tłumaczka Lydia Davis. Prasa Marlboro.
•   Franciszka Giroud (1986). Marie Curie: Życie . Tłumaczka Lydia Davis. Holmesa i Meiera. ISBN 0841909776 .
•   Andre Jardin (1988). Tocqueville: Biografia . Tłumaczka Lydia Davis. Farrara Strausa Giroux. ISBN 0374521905 .
•   Pierre Jean Jouve (1996). Pustynny świat . Tłumaczka Lydia Davis. Prasa Marlboro. ISBN 978-0810160187 .
•   Pierre Jean Jouve (1997). Hekate: Przygoda Katarzyny Crachat: I. Tłumaczka Lydia Davis. Prasa Marlboro. ISBN 978-0810160385 .
•   Michela Leirisa (1997). Zasady gry: Zdrapki . Tłumaczka Lydia Davis. Wydawnictwo Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa. ISBN 0801854865 .
•   Marcela Prousta (2004). Lidia Davis; Christopher Prendergast (red.). Droga Swanna . Przetłumaczone przez Lydię Davis. Książki o pingwinach. ISBN 978-0-14-243796-4 .
•   Żywy Denon (2009). Peter Brooks (red.). Nie jutro . Przetłumaczone przez Lydię Davis. New York Review of Books. ISBN 978-1-59017-326-8 .
•   Gustaw Flaubert (2010). Lydia Davis (red.). pani Bovary . Przetłumaczone przez Lydię Davis. Dorosły wiking. ISBN 978-0-670-02207-6 .
•   Ollivant, Alfred (2014). Bob, syn bitwy: Ostatni szary pies Kenmuira . Kolekcja dziecięca New York Review. Przetłumaczone przez Lydię Davis. ISBN 9781590177297 .
•   Snijders, AL (2016). Trawy i drzewa . Przetłumaczone przez Lydię Davis. AFDH. ISBN 9789072603586 .

Dalsza lektura

• Evans, Jonathan, The Many Voices of Lydia Davis: Tłumaczenie, przepisywanie i intertekstualność , Edynburg: Edinburgh University Press, 2016.
• Goodyear, Dana (17 marca 2014). „Krótko mówiąc: radykalna fikcja Lydii Davis” . Życie i listy. Nowojorczyk . Tom. 90, nie 4. s. 24–30.

Linki zewnętrzne

• Znalezienie pomocy dla artykułów Lydii Davis na Uniwersytecie Columbia. Biblioteka rzadkich książek i rękopisów.
• „Lydia Davis, Art of Fiction nr 227” . The Paris Review (wywiad). nr 212. Rozmawiali Andrea Aguilar i Johanne Fronth-Nygren. Wiosna 2015.
• „Strach” i cztery inne historie, Conjunctions, http://www.conjunctions.com/print/article/lydia-davis-c24
• „Prawie brak pamięci” . Mól książkowy (wywiad). Wywiad przeprowadził Michael Silverblatt . KCRW. wrzesień 1998 r.
• „Samuel Johnson jest oburzony” . Mól książkowy (wywiad). Wywiad przeprowadził Michael Silverblatt . KCRW. lipiec 2002.
• „Odmiany zakłóceń” . Mól książkowy (wywiad). Wywiad przeprowadził Michael Silverblatt . KCRW. czerwiec 2007.
• „Nie mogę i nie chcę” . Mól książkowy (wywiad). Wywiad przeprowadził Michael Silverblatt . KCRW. czerwiec 2014 r.
• „Emocje negatywne”. Fabryka trumien (opowiadanie)
• The Believer z Sarah Manguso
• Samuel Johnson jest oburzony – TMO spotyka Lydię Davis
• Wywiad BOMB z Francine Prose
• Gigantyczny wywiad z Jamesem Yehem
• „Pytania i odpowiedzi z Lydią Davis”, The Boston Globe , Kate Bolick, 29 kwietnia 2007
• „2007 National Book Award Finalist Fiction Wywiad z Lydią Davis” , National Book Foundation
• „Struktura to struktura”, Fundacja Poezja
• „Rozmowa z Lydią Davis”, Web Del Sol
• Pliki audio @ PENNsound posłuchaj, jak Lydia Davis czyta fragmenty swojej pracy
• Strona autora na Internationales Literatufestival Berlin Davis był gościem ILB ( Internationales Literatufestival Berlin / Niemcy ) w 2001 roku
• „Lydia Davis”, Penn Sound
• Lydia Davis: Czytanie wideo „Goodbye Louise” na kanale Louisiana Channel
• Profil w Fundacji Whitinga
• Fundacji MacArthura
• SUNY Albany
• Fundacja Lannana
• Pisarze Kelly House
• New Yorker - długa historia w skrócie
• Wydawcy MacMillana
• Losowy dom pingwina
• Encyklopedia Britannica
• Fundacja Poezja