Maks Schneckenburger

Medalion przedstawiający Maxa Schneckenburgera

Max Schneckenburger (17 lutego 1819 - 3 maja 1849) był niemieckim poetą . Hymn patriotyczny „ Die Wacht am Rhein ” wykorzystuje tekst wiersza, który Schneckenburger napisał w 1840 roku.

Schneckenburger urodził się w Talheim niedaleko Tuttlingen w Wirtembergii . Młodszy brat Matthiasa Schneckenburgera, był współwłaścicielem firmy zajmującej się wielkimi piecami żelaznymi , a jego biznes wysłał go za Ren do Szwajcarii . Dzięki temu związkowi pierwsza wersja jego poematu została umuzykalniona i wykonana tam w 1840 roku przez miejscowych muzyków. Ta Berno jest obecnie w dużej mierze zapomniana. Schneckenburger zmarł w Burgdorf koło Berna.

Znaną muzykę do jego poematu skomponował Karol Wilhelm w 1854 roku, pięć lat po jego śmierci. Po tym, jak użycie tej pieśni w wojnie francusko-pruskiej w latach 1870-71 przyniosło jemu i Wilhelmowi sławę, wdowa po nim i dwaj synowie otrzymali roczną rentę w wysokości 3000 marek od Reichskanzleramt Ottona von Bismarcka . Reszta jego niemieckich piosenek została opublikowana w Stuttgarcie w 1870 roku.

W dniu 18 lipca 1886 r. Szczątki Schneckenburgera zostały zwrócone do jego rodzinnego miasta Talheim w Cesarstwie Niemieckim .

Cytat

W eseju politycznym Schneckenburger z 1840 r. Nawołuje do ponownego rozmieszczenia „łatanych” granic europejskich na obszary narodowe, zgodnie z używanymi językami, podobnie jak idee opowiadane przez Ernsta Moritza Arndta .

Bei der ersten neuen Regulierung Europas muß die Schuhflickerorganisation des Wiener Congresses durch die einzig vernünftige und fürderhin einzig zulässige Eintheilung nach nationalen Grundlagen ersetzt werden. Und einer solchen Eintheilung ist es vorbehalten, Deutschland alle seine nach und nach entfremdeten Provinzen wiederzugeben, wobei Arndts Soweit die deutsche Zunge klingt als das richtige Schema für die Gründung eines neuen Deutschland angenommen wird.

Zaapelował także o bezpieczne granice z sąsiednimi krajami.

Straż nad Renem

Jak grzmot grzmotu głos rozbrzmiewa:

„Wśród fal rozbijających się i brzęk stali: —

Ren, Ren, niemiecki Ren!

Kto dziś strzeże mojego boskiego strumienia?

Chór

Droga Ojczyzno, nie grozi ci żadne niebezpieczeństwo:

Twoi synowie stójcie niewzruszenie, aby pilnować Renu!

Stoją w sile stu tysięcy,

By pomścić zło ich kraju;

Z synowskiej miłości puchną ich piersi,

Będą dobrze strzec świętego punktu orientacyjnego!

Umarli z bohaterskiej rasy

Z nieba spójrz w dół i spotkaj ich spojrzenia;

Przysięgają nieustraszonym sercem, Renie,

Bądź Niemcem jak ta moja pierś!

Podczas gdy jedna kropla niemieckiej krwi płynie,

Albo miecz pozostaje, by strzec twej powodzi,

Kiedy karabin spoczywa w dłoni patrioty, —

Żaden wróg nie nadepnie na twoje święte pasmo!

Nasza przysięga rozbrzmiewa, rzeka płynie,

W złotym świetle świeci nasz sztandar;

Nasze serca będą strzec twego boskiego strumienia:

Renu, Renu, niemieckiego Renu!

• Max Schneckenburger

• Hans Jürgen Hansen. Heil Dir im Siegerkranz - Die Hymnen der Deutschen . Gerhard-Stalling-Verlag, Oldenburg und Hamburgu . 1978. (w języku niemieckim)

Linki zewnętrzne

• „Schneckenburger, Max” . Nowa międzynarodowa encyklopedia . 1905.