oczy Julii

Julia's Eyes.jpg
Plakat kinowej premiery filmu
Julia's Eyes
hiszpański Los ojos de Julia
W reżyserii Guillema Moralesa
Scenariusz
Wyprodukowane przez
W roli głównej
Kinematografia Oskara Faury
Edytowany przez Joan Manel Vilaseca
Muzyka stworzona przez Fernando Velázqueza
Firmy produkcyjne
Dystrybuowane przez Focus Features International (za pośrednictwem Universal Pictures International )
Daty wydania
  • 11 września 2010 ( 11.09.2010 ) ( TIFF )
  • 20 października 2010 ( 20.10.2010 ) (Hiszpania)
Czas działania
117 minut
Kraj Hiszpania
Język hiszpański
kasa 12 884 923 USD

Oczy Julii ( hiszpański : Los ojos de Julia ) to hiszpański horror i thriller psychologiczny z 2010 roku , wyreżyserowany przez Guillema Moralesa i napisany przez Moralesa i Oriola Paulo . Został wyprodukowany przez Guillermo del Toro , Joaquína Padró i Mar Targarona.

Działka

Dręczona niewidzialną obecnością, niewidoma kobieta, Sara, przygotowuje się do powieszenia w swojej piwnicy, ale zmienia zdanie. Kiedy próbuje zdjąć pętlę, stołek pod nią zostaje odrzucony, pozostawiając ją na śmierć. Wiele mil dalej siostra bliźniaczka Sary, Julia, upada, wyczuwając, że coś jest nie tak.

Julię, która cierpi na tę samą chorobę zwyrodnieniową, ale nadal widzi, dręczy śmierć Sary i poczucie obecności innej osoby w pobliżu. Twierdzi, że Sara nie miała depresji, ponieważ czekała na operację, która miała przywrócić jej wzrok. Jej mąż, Isaac, nalega, by przestała badać sprawę, a jej lekarz poinformował go, że Sara miała operację oka, która nie powiodła się.

Julia spotyka starszą, niewidomą sąsiadkę Sary, Soledad, która ma pesymistyczny pogląd, że Izaak ją opuści, ponieważ nawet własny syn Soledad, Ángel, porzucił ją po tym, jak straciła wzrok. Po usłyszeniu, że Sara ma chłopaka i odwiedzili pobliski hotel, Julia jedzie tam z Izaakiem. Podchodzi do niej starszy woźny Créspulo, który ostrzega ją przed „mężczyznami żyjącymi w cieniu”, którzy są niebezpieczni, ponieważ są zmęczeni ignorowaniem.

Izaak znika, a Julia jest przekonana, że ​​porwał go „niewidzialny człowiek”, choć policja jest sceptyczna. Ktoś zabija Créspulo, ale policja uznaje to za wypadek. Wzrok Julii wciąż się pogarsza. Kiedy Julia i inspektor wracają do domu Sary, inspektor odkrywa list samobójczy i ciało Izaaka. Julia, teraz całkowicie ślepa, nic nie widzi.

Pogrążona w żałobie Julia dowiaduje się, że Izaak w liście samobójczym napisał, że kocha Sarę, z którą miał romans od sześciu miesięcy. Jednak udaje się znaleźć dawcę oka, więc operacja ratowania wzroku Julii idzie do przodu. Powiedziano jej, że musi nosić bandaże, aby chronić oczy przed światłem przez dwa tygodnie, a kostnica zgadza się zatrzymać ciało Izaaka, aby mogła zobaczyć go na pożegnanie. Wraca do domu Sary z codzienną pomocą opiekuna domowego, Ivána.

Julię dręczy dezorientacja i przekonanie, że ktoś czai się w domu; ale cierpliwość Ivána pomaga jej odzyskać niezależność. Cztery dni przed tym, jak Julia ma zdjąć bandaże, niewidocznemu mężczyźnie prawie udaje się odurzyć ją podczas snu; jednak budzi się, spanikowana i przypadkowo uderza intruza. Ucieka do sąsiada, Blasco, który ją zaloty. Ucieka, dzwoniąc do Ivána, który znajduje ją ukrywającą się na zewnątrz w deszczu i eskortuje ją do swojego mieszkania.

Podczas nieobecności Ivána Julia słyszy głos nieśmiałej córki Blasco, Líi, która mówi jej, że Iván jest „niewidzialnym człowiekiem”, który dręczył i oślepił Sarę, rujnując jej operację, zmusił Izaaka do napisania fałszywego listu samobójczego przed zabiciem go, i ma ściany pokryte fotografiami Julii i Sary. Julia chowa się w łazience, gdzie cztery dni wcześniej zrywa bandaże, desperacko chcąc coś zobaczyć. Julia wychodzi z łazienki i widzi ściany Ivána pokryte zdjęciami bliźniaków oraz zakrwawionym ciałem Líi.

Iván wraca do mieszkania, gdzie Julia udaje, że płacze, bo jej operacja się nie powiodła. Wierzy jej przez chwilę, zanim zaprowadzi ją do ciała prawdziwego Ivána; Krzyk Julii zdradza fakt, że widzi. „Iván” mówi jej, że ją kocha i chce, żeby byli razem, dopóki nie straci wzroku, ponieważ tylko niewidome kobiety go potrzebują.

„Iván” zawozi Julię z powrotem do Sary, skąd ucieka do Soledad. „Iván” goni ją i zwraca się do Soledad jako do mamy, ujawniając się jako jej zaginiony syn, Ángel. Świeca i okulary zdradzają fakt, że Soledad nie jest tak naprawdę ślepa, kiedy powala Julię, w którym to momencie rozwścieczony anioł atakuje matkę i oślepia ją. Julia ucieka i udaje jej się skontaktować z policją. Używa latarki, aby pokazać policji zakrwawionego Anioła ukrywającego się w kącie pokoju. Wreszcie widoczny, podrzyna sobie gardło.

W szpitalu Julia dowiaduje się, że uszkodzenie jej nowych oczu jest nieodwracalne. Korzystając z ostatnich kilku godzin widzenia, w końcu żegna się ze zwłokami Izaaka, ponieważ okazuje się, że podarował jej swoje oczy.

Rzucać

Produkcja

Guillermo del Toro pracował po raz drugi jako producent hiszpańskiej produkcji gatunkowej i był współproducentem filmu z Joaquínem Padró i Marem Targaroną dla Rodar y Rodar Cine y Televisión. W filmie wystąpili Belén Rueda i Lluís Homar. Guillem Morales napisał scenariusz wspólnie z Oriol Paulo. Film był współfinansowany przez Focus Features International.

Ścieżka dźwiękowa

Muzykę stworzył mieszkający w Barcelonie kompozytor filmowy Fernando Velázquez.

Uwolnienie

Premiera filmu odbyła się 20 października 2010 roku w Hiszpanii . Został wydany w Wielkiej Brytanii jako Eyes Julii przez Optimum Releasing . W Australii został wydany jako Oczy Julii przez Umbrella Entertainment w dniu 2 czerwca 2011 r.

Przyjęcie

Oczy Julii otrzymały w większości pozytywne recenzje. Od czerwca 2020 r. Posiada 90% oceny w agregatorze recenzji Rotten Tomatoes na podstawie 40 recenzji, ze średnią oceną 6,54/10. Konsensus krytyków serwisu brzmi: „Inteligentny, trzymający w napięciu i wyróżniający się wizualnie film Julia's Eyes to kolejny nowoczesny hiszpański thriller, który przyspiesza puls, jednocześnie angażując umysł”.

Philip French z The Guardian napisał: „Wykorzystując ślepotę jako narzędzie fabularne, metaforę świadomości społecznej i jako numinomatyczne doświadczenie, które romantycznie łączy umysły, jest to fascynujący, zepsuty obraz pełen porywających zwrotów akcji i wątpliwej psychologii”. Charlotte O'Sullivan z London Evening Standard pochwaliła film, aw szczególności Ruedę, pisząc: „Rueda to fantastyczna aktorka, mocno zraniona, ale nigdy krucha. Od chwili, gdy pojawia się na ekranie, identyfikujemy się z trudną sytuacją Julii”.

Philippa Hawker z The Age napisała: „ Oczy Julii stają się trochę niespójne, gdy pogrążają się w rozdzielczości, ale po drodze są nieomylnie stylowe i z całego serca trzymające w napięciu. Morales bawi się czerwonymi śledziami, nawiązuje do Hitchcocka, wzmacnia napięcie , rozlewa krew; Bawi się też zdolnością kamery do jednoczesnego odsłaniania i ukrywania. Ostatecznie, choć film nabiera cech klasycznego slashera typu „nie wracaj do domu”, to ciche, powoli budujące się konfrontacje, jedna z jednej, która zostaje w pamięci”.

Przerobić

Film został przerobiony w języku hindi jako Blurr (2022).

Zobacz też

Linki zewnętrzne