Osiem wersetów Bernarda z Clairvaux

Księga godzin Fryderyka Aragońskiego (1501): Św.Bernard i diabeł, na przeciwnej stronie wersety psalmu (tu tylko siedem)

Osiem wersetów z psalmów Dawida, wybranych przez św. Bernarda, którymi podobno codziennie modlił się o dobrą śmierć , w: David Gregor Corner : Promptuarium catholicae Deviotis , wyd. piąte, Wiedeń 1636

Osiem wersetów św. Bernarda to fragmenty psalmów, które recytowane miały ratować dusze i gwarantować świętą śmierć. Popularna w późnym średniowieczu , geneza kultu i szczegóły jego kultu nie są znane. Legendy przypisują wybór i propagowanie kultu Bernardowi z Clairvaux .

Kontekst kulturowy

Księgi godzin z XV wieku często zawierają dodatkowe modlitwy wymienione po Psałterzu. Dobór psalmów przypisywanych Bernardowi wyjaśniała humorystyczna legenda, zawarta w niektórych księgach. Mówi się, że diabeł powiedział Bernardowi, że zna osiem (niektóre źródła podają siedem) wersetów psalmu, które zapewnią zbawienie, jeśli będą recytowane codziennie. Diabeł nie ujawnił, które wersety. Bernard odpowiedział, mówiąc, że nie musi wiedzieć, które wersety powiedzieć, ponieważ codziennie recytuje cały Psałterz jako rzecz oczywistą. Czując się pokonany argumentami świętego, diabeł poddał się i powiedział opatowi cysterskiemu, które wersety ma wyrecytować. Tych osiem znalazło się w ogromnej liczbie modlitewników i było szeroko kopiowanych w późnośredniowiecznej Europie.

Wersety pochodzą z Wulgaty . Poniższa sekcja zawiera angielskie tłumaczenie z Douay Rheims :

• Oświeć moje oczy, abym nigdy nie zasnął w śmierci. (Ps 12)
• W ręce Twoje polecam ducha mego: odkupiłeś mnie, Panie, Boże prawdy. (Ps 30)
• Mówiłem moim językiem: Panie, daj mi poznać mój koniec. I jaka jest liczba dni moich: abym wiedział, czego mi brak. (Ps 38,4b–5 często dzielone i liczone dwukrotnie).
• Okaż mi znak dobra, aby ci, którzy mnie nienawidzą, widzieli i zawstydzili się, bo Ty, Panie, wspomogłeś mnie i pocieszyłeś. (Ps 85)
• Zerwałeś moje więzy: Tobie złożę ofiarę chwały i wezwę imienia Pańskiego. (Ps 115)
• Ucieczka mnie opuściła, a nie ma nikogo, kto by wejrzał na moją duszę. 6. Wołałem do Ciebie, Panie, mówiłem: Ty jesteś moją nadzieją, moim udziałem w krainie żyjących. (Ps 141,5b-6 – często dzielone i liczone podwójnie).

Porównywalne formy późnośredniowiecznej pobożności to Piętnaście Radości Maryi i 30 Mszy gregoriańskich .

Źródła

• James France : Dziedzictwo św. Bernarda w sztuce średniowiecznej. W: Brian Patrick McGuire (Hrsg.): Towarzysz Bernarda z Clairvaux . Leiden 2011, s. 305–346, tu 337–338 (z ilustracją dialogu świętego z demonem).

Linki zewnętrzne

• Spis treści modlitewnika z Kolonii, koniec XV w., przechowywanego dziś w Petersburgu, wraz z legendą ośmiu wersetów w ostatnim akapicie