Siedmiu Szwabów

Siedmiu Szwabów
Siedmiu Szwabów
	Siedmiu Szwabów spotyka zająca.
Opowieść ludowa
Nazwa	Siedmiu Szwabów
Ugrupowanie Aarne-Thompsona	ATU 1321
Kraj	Niemcy
Opublikowane w	Baśnie braci Grimm

Rutenfest w Ravensburgu w Badenii-Wirtembergii w Niemczech, świętując historię.

Siedmiu Szwabów ( Die Sieben Schwaben ) to niemiecka baśń , zebrana przez Braci Grimm w drugim tomie wydania ich Kinder- und Hausmärchen (1857) pod numerem KHM119. Termin Szwabowie odnosi się do ludzi z niemieckiego regionu Szwabii , choć w Szwajcarii odnosi się ogólnie do Niemców.

Działka

Dawno, dawno temu żyło siedmiu Szwabów, którzy podróżowali po świecie. Aby uchronić się przed niebezpieczeństwem, nosili ze sobą jedną długą włócznię . Pewnego lipcowego dnia idą przez łąkę tuż przed zapadnięciem zmroku i zauważają brzęczącego szerszenia . Nieświadomi tego, co właśnie usłyszeli, mężczyźni wpadli w panikę, myśląc, że to bęben wojenny. Jeden z nich próbuje uciec, przeskakuje przez płot, a następnie przechodzi prosto na zęby grabi, po czym rączka uderza go w twarz. Szybko błaga o litość i mówi niewidzialnemu napastnikowi, że się podda, po czym jego sześciu przyjaciół robi to samo. Później, kiedy w końcu zrozumieją, że zostali oszukani, postanawiają zachować tę wstydliwą anegdotę w tajemnicy. Aby historia nie wyszła na jaw, przysięgają, że nic o tym nie powiedzą, dopóki jeden z nich przypadkowo nie otworzy ust.

Później spotykają śpiącego na słońcu zająca . Biorą zwierzę za potwora i postanawiają je zaatakować. Po zebraniu się z całą odwagą, jaką mogą zdobyć, uderzają, a zając ucieka, po czym zdają sobie sprawę, że po raz kolejny zostali oszukani.

Septet jedzie dalej , aż dotrze do rzeki Mozeli . Nie wiedząc, jak ją przekroczyć, proszą o pomoc mężczyznę po drugiej stronie rzeki. Ze względu na odległość i ich język mężczyzna nie rozumie, co mówią i zapytał ich w dialekcie trewirskim : „Wat, Wat?” To powoduje, że mężczyźni myślą, że muszą brodzić (niem. Wate) przez wodę. Gdy pierwszy Szwab wpada do rzeki, zaczyna tonąć w błocie. Jego kapelusz zostaje zdmuchnięty na przeciwległy brzeg, obok żaby, która rechocze odgłosy przypominające „wat, wat, wat”. Sześciu ocalałych Szwabów myśli, że to ich przyjaciel każe im przejść przez rzekę; wpadają do wody i wszyscy toną.

Historia publikacji

Hans Wilhelm Kirchhof jako pierwszy opisał to w swojej książce Wendemut (1563). Eucharius Eyring zapisał to jako wiersz w „Proverbiorum Copia” (1601-1604). Ludwig Aurbacher spisał również dobrze znaną wersję w „Ein Volksbüchlein” (1827-1829) i nadał siedmiu bohaterom imiona: Allgäuer, Seehas, Nestelschwaub, Blitzschwaub, Spiegelschwaub, Gelbfüssler i Knöpfleschwaub.

W 1756 roku niemiecki kaznodzieja Sebastian Sailer spisał tę opowieść jako komedię. Zarówno Ferdinand Fellner , jak i Georg Mühlberg to znani niemieccy artyści, którzy wykonali ilustracje do opowiadania.

W kulturze popularnej

Muzyka

W 1545 roku opowieść została zaadaptowana do pieśni przez Hansa Sachsa .

W 1887 roku Karl Millöcker zaadaptował tę historię do operetki .

Inne referencje

Podczas I wojny światowej Fokker D.VII ( OAW - zbudowany 4649/18) z eskadry myśliwskiej Jasta 65 Luftstreitkräfte , pilotowany przez Gefreitera (kaprala) Wilhelma Scheutzela, był olśniewający na schemacie przedstawiającym scenę ze starożytnej niemieckiej bajki przywiezionej z powrotem do popularności przez braci Grimm w 1857 roku. Nie ma innego samolotu, który miałby barwy przedstawiające starożytną niemiecką bajkę. Ale jego Fokker D.VII ma „Sieben Schwaben” (Siedmiu Szwabów) przedstawiony w walce z zającem, używając ich wspólnego, przypominającego szczupaka włócznia. Według opowieści mężczyźni pomylili zwierzę ze smokiem. Ta historia jest tak naprawdę starym „ żartem o blondynkach ” o mieszkańcach Szwabii i uważa się, że została opowiedziana przez mieszkańców sąsiednich obszarów Niemiec jako żartobliwa zniewaga dla regionu.

Scheutzel dołączył do Jasta 65 z Jasta-Schule II 12 lipca 1918 roku i trwał do końca wojny. Zdobył swoje jedyne zabójstwo, zestrzeliwując DH4 13 sierpnia 1918 roku.

Dlaczego Scheutzel miał tę scenę przedstawioną na swoim samolocie, nie jest do końca jasne. Czy sztuka była ironicznym komentarzem na temat szaleństwa wojny, zniewagą dla aliantów, że uciekną jak króliki, czy może spodobał się Scheutzelowi okrzyk wojenny wydany przez przywódcę Siedmiu Szwabenów w jego ataku na królika: ruszyć do walki, a w ten sposób pokażemy naszą męstwo i potęgę”?

Fehrbelliner Platz w Berlinie-Wilmersdorf powstał pomnik autorstwa Hansa-Georga Damma.