Srebrne Kopyto

„Srebrne kopyto”
Pavla Bażowa
Oryginalny tytuł Серебряное копытце
Tłumacz Alan Moray Williams (pierwszy), Eve Manning i in.
Kraj związek Radziecki
Język Rosyjski
Seria Kolekcja malachitowej szkatułki ( lista opowiadań )
gatunek (y) skaz ( bajka )
Opublikowane w Uralski Sowremennik
Typ publikacji antologia
Wydawca Wydawnictwo Swierdłowsk
Typ mediów wydrukować
Data publikacji 1938
Opublikowane w języku angielskim 1944

„ Srebrne kopyto ” ( ros . Серебряное копытце , tr. Serebrjanoe kopyttse , dosł. „Małe srebrne kopyto”) to bajkowe opowiadanie napisane przez Pawła Bazhova , oparte na folklorze Uralu na Syberii . Po raz pierwszy została opublikowana w Uralsky Sovremennik w 1938 roku, a później włączona do kolekcji The Malachite Casket . W tej bajce bohaterowie spotykają legendarnego zoomorfika istota z folkloru Uralu zwana Srebrnym Kopytem. W 1944 roku historia została przetłumaczona z rosyjskiego na angielski przez Alana Moraya Williamsa i opublikowana przez Hutchinson . W latach pięćdziesiątych innego tłumaczenia dokonała Eve Manning. Został włączony do zbioru opowiadań Jamesa Riordana The Mistress of the Copper Mountain: Tales from the Urals , opublikowane w 1974 przez Frederick Muller Ltd. Riordan usłyszał opowieści od dyrektora szkoły, kiedy był przykuty do łóżka w Swierdłowsku. Po powrocie do Anglii przepisał opowieści z pamięci, porównując je z książką Bażowa. Wolał nie nazywać siebie „tłumaczem”, uważał, że „komunikator” jest bardziej odpowiedni.

Źródła

Zobacz też: Jeleń w mitologii

Historie Bażowa oparte są na ustnej tradycji górników i poszukiwaczy złota . Postać Srebrnego Kopyta wzorowana jest na legendach uralskich. Bazhov wspomniał, że słyszał opowieści o mitycznym stworzeniu Srebrny Jeleń, znanym również jako łoś Złote Rogi i koza Srebrne Kopyto. Dokładne pochodzenie stworzenia nie jest znane, ale jelenie odgrywają znaczącą rolę w mitologii różnych ludów rozsianych po całym świecie. W opowieściach ludowych koza / jeleń może być przyjazna lub szkodliwa. Złoty lub srebrny jeleń / łoś stał się popularny na Uralu w XVIII wieku. Według baszkirskiego folkloru sen o kozie to dobry znak. Ludy fińskie modliły się do Ełku. Przedstawienia zwierzęcia znaleziono wśród odlewów z brązu permskiego . Podczas gdy postać Silver Hoof jest w rzeczywistości oparta na legendach, rzeczywista fabuła została napisana przez Bazhova.

Opublikowanie

Autor usłyszał opowieści o kozie ze srebrnym kopytem na Uralu od myśliwego imieniem Bułatow. Opowieści zdawały się pochodzić z obszaru, gdzie wielu ludzi było zaangażowanych w poszukiwania chryzolitów . Ale Bazhov musiał sam napisać fabułę „Silver Hoof”. „Srebrne Kopyto” ukończono 3 sierpnia 1938 roku.

Opowieść nie znalazła się w pierwszym wydaniu The Malachite Box . Ale zainspirowany sukcesem Bazhov kontynuował pracę nad swoimi opowiadaniami. Bajki „ Studnia Sinyushki ”, „Srebrne kopyto” i „ Kaftany Demidowa ” zostały ukończone przed publikacją zbioru. Po raz pierwszy została opublikowana w 1938 roku w drugim tomie Uralskiego Sowremennika Wydawnictwa Swierdłowskiego . Został on następnie wydany jako część dziecięcej kolekcji Morozko wydawnictwa Sverdlovsk .

Działka

Staruszek Kokovanya nie ma rodziny i postanawia przyjąć do swojego domu sierotę . Dowiaduje się, że Daryonka (dosł. „Prezent”), 6-letnia dziewczynka, niedawno straciła rodzinę i zaprasza ją, by z nim zamieszkała. Ona się zgadza, a kiedy pyta o jego zawód, wyjawia, że ​​latem pracuje jako poszukiwacz złota , a zimą poluje w lasach na pewną kozę, bo chce „zobaczyć, gdzie tupie prawą przednią łapą”. Kokovanya, Daryonka i jej kot Murionka zaczynają razem mieszkać.

Kokovanya zarabia na życie, dziewczyna sprząta dom i gotuje. Nadchodzi zima i Kokovanya postanawia jak zwykle polować w lesie. Opowiada Daryonce o szarej kozie zwanej Srebrnym Kopytem:

To bardzo wyjątkowa koza. Na prawej przodostopiu ma srebrne kopyto. A kiedy tupie tym srebrnym kopytem, ​​zostawia klejnot . Jeśli uderzy raz, będzie jeden klejnot, jeśli uderzy dwa razy, będą dwa, a jeśli zacznie kopać ziemię, będzie cały stos. [...] Zwykłe kozy mają dwa rogi, ale ta ma poroże z pięcioma zębami.

W przeciwieństwie do innych rogów kóz, rogi Srebrnego Kopyta nie są zrzucane zimą i tak Kokovanya planuje go rozpoznać. Daryonka błaga starca, by zabrał ją na polowanie, a on niechętnie się zgadza. Kot też za nimi podąża. W lesie Kokovanya codziennie idzie na polowanie i wraca z dużą ilością zwykłego koziego mięsa i skór . Wkrótce mają tyle mięsa, że ​​Kokovanya musi wrócić do wsi, aby przywieźć konia, aby mogli wszystko zabrać. Zostawia dziewczynę na chwilę w lesie. Następnego ranka Daryonka widzi przechodzącego obok Srebrnego Kopyta. Tej nocy widzi swojego kota Murionkę siedzącego na polanie z kozą przed nią, jakby się komunikowali. Długo biegają po polanie. Następnego dnia Muryonka i koza zniknęły, ale Kokovanya i Daryonka znajdują wiele klejnotów. „Potem ludzie często znajdowali kamienie na polanie, po której biegała koza. Większość z nich była zielona, ​​chryzolity , ludzie je nazywają”.

Analiza

Pavel Bazhov wskazał, że wszystkie jego opowiadania można podzielić ze względu na tonację na dwie grupy : „dziecięce” (np. „ Wróżka ognia ”) i „dorosłe” (np. „ Kamienny kwiat ”). Nazwał „Silver Hoof” historią „w dziecięcym tonie”. Takie historie mają prostą fabułę, głównymi bohaterami są dzieci, a mityczne stworzenia im pomagają, zazwyczaj doprowadzając historię do szczęśliwego zakończenia.

W opowieściach Bażowa chryzolity, w przeciwieństwie do złowrogiego malachitu i szmaragdów, są przeznaczone dla ludzi i przynoszą szczęście w ich życiu. Są to „dziecięce” kamienie, które pojawiają się w „dziecięcych” opowieściach. Dzieci bawią się chryzolitami w pierwszym opowiadaniu z The Malachite Box „ Ukochane imię ". Jako amulet chryzolit może odpędzać demony, wzmacniać duchową odporność, dodawać odwagi i chronić przed nocnymi koszmarami. Po swojej "rozmowie" z kotem, Srebrne Kopyto wręcza klejnoty w prezencie Daryonce. Dar ten można uznać za jednocześnie cielesny i duchowy, święty dar, którym obdarza się tylko dobrych ludzi.Sam Bażow nie wierzył, że kamienie szlachetne mogą przynosić szczęście lub chronić przed zawiścią, zazdrością i złym okiem .

Bazhovowi spodobał się pomysł kontaktu dziecka ze starcem z mitycznymi stworzeniami. Ci ludzie są tradycyjnie przedstawiani jako najbliżsi nieziemskim, ale jednocześnie są najmniej wiarygodnymi narratorami w świecie dorosłych. Kot Murionka jest tworem literackim, a nie postacią folklorystyczną, bo tak mało znacząca postać nie mogła pozostać nienaruszona w tradycji ustnej . Jest „pośrednikiem”, istotą łączącą, która łączy świat rzeczywisty ze światem mitycznym. Koty w tradycji literackiej są często przedstawiane jako podróżnicy między światami.

Adaptacje

Bażow i Jewgienij Permyak napisali sztukę dla dzieci pod tym samym tytułem z 1947 roku. Mariya Litovskaya skrytykowała Permyaka za nadmierne uproszczenie i tak już prostej historii. Skomentowała, że ​​najwyraźniej próbował stworzyć zabawną zabawę dla dzieci, dlatego dodał wyraźnego antagonistę i wiele drugorzędnych postaci, takich jak lis, niedźwiedź, puchacz . Litovskaya powiedział, że zmienił „wielowarstwową opowieść” w „opowieść o przyjaźni między ludźmi i zwierzętami oraz o walce dobra ze złem”. Zauważyła też, że Paweł Bażow nie był przeciwny zmianom.

Lyubov Nikolskaya skomponował w 1959 roku operę dla dzieci Srebrne kopyto na podstawie opowiadania o tym samym tytule.

Jest słuchowisko Beryl E. Jones.

Film z 1978 roku

Film Podaryonka (znany również jako Little Present ), oparty na „Srebrnym kopytku”, był częścią serii filmów animowanych realizowanych w Studiu Filmowym w Swierdłowsku od wczesnych lat 70. do wczesnych 80. Bażow. W skład cyklu wchodziły filmy: Studnia Sinyushki (1973), Pani z miedzianej góry (1975), Malachitowa szkatułka , Kamienny kwiat (1977), Podaryonka , Złote włosy (1979) oraz Kryjówka w trawie (1982).

Podaryonka to animowany film poklatkowy w reżyserii Igora Reznikova, ze scenariuszem Alexandra Rozina. Narratorem był V. Dugin. Muzykę skomponował Vladislav Kazenin w wykonaniu Państwowej Orkiestry Kina Symfonicznego .

Notatki

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Silver_Hoof&oldid=1144163696 ”