Brian Mac Giolla Phádraig

Brian Mac Giolla Phádraig (ok. 1580-1653) był irlandzkim poetą i księdzem. Nie należy go mylić z żadnym z baronów Górnego Ossory , jego krewnymi, z których kilku nosiło to samo imię w języku irlandzkim.

Tło

Mac Giolla Phádraig był potomkiem dynastii, która rządziła Ossory sprzed VIII wieku. Zachowało się tylko kilka jego wierszy. Krzyk rozpaczy przeciwko podbojowi Irlandii przez Cromwella i jego konsekwencjom dla świata i klasy, do której należał, jego Faisean Chláir Éibhir jest uderzająco podobny do poezji wielkiego Dáibhí Ó Bruadaira : „Sztuczka tego fałszywego świata poniżyło mnie: służba w każdym domu z brudną angielszczyzną, ale bez szacunku dla kogoś z klasy poetów, z wyjątkiem „Precz! i zabierz ze sobą swój cenny gaelicki!”

Mac Giolla Phádraig został wyświęcony na kapłana w 1610 r. W 1622 r. sporządził kopię Leabhar Branach , tomiku poezji irlandzkiej na cześć wodzów O'Byrne ; dzięki temu egzemplarzowi wiersze przetrwały. Około 1651 roku został mianowany wikariuszem generalnym i wikariuszem apostolskim diecezji Ossory , która obejmuje hrabstwo Kilkenny i zachodni hrabstwo Laois . Wkrótce potem został zabity przez siły Olivera Cromwella .

W Threnodia Hiberno-Catholica opisano jego śmierć: „Ścigali go heretycy do jaskini, gdzie odcięli mu głowę, umieścili ją na słupie u bram pewnego miasta i zostawili jego ciało na pożarcie przez dzikie bestie." Historyk William Carrigan pisze, że zgodnie z lokalną tradycją rzezi dokonano na ludziach kościoła w Tinwear, ćwierć mili od Durrow. Według Fearghus Ó Fearghail w Kilkenny History and Society , „Bernard Fitzpatrick, który zarządzał diecezją po śmierci biskupa Rothe'a ze swojej kryjówki w swoim rodzinnym domu w hrabstwie Laois, został wytropiony i zabity w 1653 roku”.

Pomnik Mac Giolla Phádraig znajduje się na placu w Durrow .

Faisean Chláir Éibhir

Pełny tytuł pochodzi z pierwszej linijki: Och mo chreachsa faisean chláir Éibhir . Najsłynniejsza praca Mac Giolli Phádraiga potępiała anglicyzację zwykłych biednych irlandzkich robotników rolnych, pejoratywnie zwanych churlami , w XVII wieku. Uważał, że dawniej byli ubożsi i bardziej szanowali jego Kościół i gaelicką , ale teraz zaczęli przyjmować materializm i język angielski. Ekstrakty nadają smak:

„… syn każdej żebraczki ma kręcone loki, jasne mankiety wokół łapy i złoty pierścień jak książę krwi Cas … każdy chłop lub jego syn jest wykrochmalony wokół brody, szalik owinięty wokół niego i podwiązka na on, jego fajka tytoniowa w gardle... jego knykcie ozdobione bransoletami... chlopiec w każdym domu, którego właścicielem jest osoba mówiąca okropnym angielskim i nikt nie zwraca uwagi na człowieka z towarzystwa poetyckiego, z wyjątkiem " Wynoś się i zabierz ze sobą swój cenny gaelicki”.

Is cor do leag mé cleas an phlás-tsaoile: mogh i ngach uczyć ag strach an smáil-Bhéarla 's gan scot ag neach le strach den dáimh éigse ach 'hob amach is beir leat do shár-Gaeilgsa'

Notatki

Irlandzcy poeci, historycy i sędziowie w dokumentach angielskich, 1538–1615 , TF O'Rahilly , RIA Proc. 26C (1921–1924), 88–120.
Brian Mac Giolla Phádraig , C. Mhág Craith, Celtica 4 (1958) 103–205
Apel o poręczyciela , Pádraig A. Bhreatnach, Celtica 21 (1990), 28–37, zwł. s. 32–33

Linki zewnętrzne

Pokłosie z irlandzkich rękopisów , National Library of Scotland
Fitzpatrick - Mac Giolla Phádraig Clan Society
[1] Towarzystwo klanu Fitzpatricków

Zobacz też