De arte venandi cum avibus

Fryderyk II na drugiej stronie „rękopisu Manfreda” ( Biblioteca Vaticana , pal. łac. 1071)

De Arte Venandi cum Avibus , dosłownie O sztuce polowania na ptaki , jest łacińskim traktatem o ornitologii i sokolnictwie , napisanym w latach czterdziestych XII wieku przez Świętego Cesarza Rzymskiego Fryderyka II . Jeden z zachowanych rękopisów poświęcony jest jego synowi Manfredowi . Rękopisy De arte venandi cum avibus istnieją w wersji dwuksięgowej (Rękopisy w Rzymie, Wiedniu, Paryżu (2x), Genewie i Stuttgarcie) oraz w wersji sześcioksięgowej (Rękopisy w Bolonii, Paryżu, Nantes, Walencji, Rennes, i Oksford).

Wersje

Praca jest podzielona na sześć książek:

  • Księga I: Ogólne zwyczaje i budowa ptaków
  • Księga II: Ptaki drapieżne, ich chwytanie i tresura
  • Księga III: Różne rodzaje przynęt i ich zastosowanie
  • Księga IV: Polowanie na żurawie z gerfalconem
  • Księga V: Polowanie na czaple z sokołem
  • Księga VI: Polowanie na ptaki wodne z mniejszymi sokołami

Rękopisy zawierające sześć ksiąg

Zachowane rękopisy dzielą się na dwie grupy: te, które obejmują wszystkie sześć ksiąg i te, które obejmują tylko dwie pierwsze. Wszystkie rękopisy zawierające sześć ksiąg pochodzą z XIII-wiecznego kodeksu znajdującego się obecnie w bibliotece Uniwersytetu Bolońskiego . Możliwe, że był to jeden z rękopisów wyprodukowanych za życia Fryderyka. 144 folio pergaminowe mają wymiary 20 cm × 27 cm (7,9 cala × 10,6 cala). Tekst jest podzielony na dwie kolumny, z których każda zawiera 47 wierszy. Dwa prologi i każda z sześciu ksiąg rozpoczynają się miniaturowym inicjałem. Na pierwszej stronie dedykacja dla „M.E.” Zaproponowano kilka imion dla tożsamości ME, w tym Malik El-Kamil ( Al-Kamil ), sułtan Egiptu, który zmarł w 1238 r., Oraz „magister Encius”, mistrz sokolnictwa dworu Fryderyka.

Istnieje pięć kopii rękopisu bolońskiego, z których wszystkie mają pominięte sekcje. Znajdują się one w bibliotekach Paryża, Nantes, Walencji, Rennes i Oksfordu. Fryderyk II mógł stracić iluminowaną kopię De arte venandi cum avibus w bitwie pod Parmą w 1248 r. W liście z lat 1264–1265 skierowanym do Karola I Andegaweńskiego mediolański kupiec Guilielmus Bottatus zaproponował sprzedaż dwóch dużych tomów, które należał niegdyś do Fryderyka II. Tomy są opisane jako zawierające tekst omawiający psy, sokoły i ich choroby. Opis ten tylko częściowo odpowiada treści zachowanych kopii De arte venandi cum avibus, a niektórzy badacze sugerowali, że list mógł odnosić się do innych rękopisów.

Rękopisy zawierające dwie księgi

Istnieje około siedmiu kopii łacińskiego rękopisu, z których najsłynniejszą kopią jest iluminowany rękopis zamówiony przez jego syna Manfreda , dwukolumnowy pergaminowy kodeks zawierający 111 folio , który znajduje się obecnie w Bibliotece Watykańskiej w Bibliotheca Palatina . Rękopis należy do wersji dwuksięgowej i jest ilustrowany wspaniale kolorowymi, niezwykle realistycznymi, dokładnymi i drobiazgowymi obrazami ptaków, ich opiekunów i instrumentów sztuki. Ten rękopis zawiera uzupełnienia dokonane przez Manfreda, z których wszystkie są wyraźnie zaznaczone na początku zapisami takimi jak „Rex”, „Rex Manfredus” lub „addidit Rex”. Wydanie łacińskie z 1596 r. Zostało opublikowane w Augsburgu przez Marcusa Welsera i przedrukowane w Lipsku w latach 1788–89 z komentarzem przyrodnika Johanna Gottloba Schneidera .

Pierwsze tłumaczenie tego dzieła było na język francuski i zostało zlecone około 1300 roku przez Jana II, Lorda Dampierre. Pierwsze tłumaczenie na język angielski (wersja z sześcioma książkami) zostało wykonane przez Casey A. Wood i F. Marjorie Fyfe, jako The Art of Falconry autorstwa Fryderyka II z Hohenstaufen, które zostało opublikowane w 1943 roku.

Bibliotheca Vaticana, pal. łac. 1071. folio 16r

Treść i analiza

Ta praca wyróżnia się tym, że Fryderyk II zwierza się głównie z własnych obserwacji i eksperymentów: eksperymentował z jajami, aby sprawdzić, czy wyklują się tylko dzięki cieple słońca; próbował dowiedzieć się, czy ptaki podczas polowania używały węchu, zasłaniając oczy sępów. Autor trzyma się sformułowanej we wstępie intencji opisania rzeczy takimi, jakie są („que sunt, sicut sunt”). Jest to książka naukowa, podejmująca temat od Arystotelesa, któremu lubi się przeciwstawiać. Jednocześnie jest to scholastyczna , drobna i niemal mechaniczna w swoich podziałach i podpodziałach.

Fryderyk II znał traktaty Arystotelesa o zwierzętach w przekładzie łacińskim: Liber Animalum , przekład Michaela Scota (1175 – ok. 1232) z przekładu arabskiego Kitāb al-Hayawān . Znał również De Scientia Venandi per Aves , traktat arabskiego sokolnika Moamyna , który został przetłumaczony na łacinę na jego dworze przez mistrza Teodora z Antiochii i często kopiowany. Wydanie watykańskie zawiera iluminacje i prawie 900 wizerunków ptaków. Zawiera również figury Fryderyka w pozie bizantyjskiej i inną, prawdopodobnie Manfreda. Podczas gdy historyk Charles Haskins z aprobatą pisał o ilustracjach ptaków i ich realistycznym wyglądzie, zoolog William Yapp uznał je za w dużej mierze niedokładne.

Lista rękopisów

Sześć rękopisów książek

Rękopis Data Notatki
A Bolonia, Biblioteca Universitaria, MS. łac. 419 (717) 13 wiek Podświetlany 8 miniaturowymi inicjałami.
B Paryż, Biblioteka Mazarine , MS. 3716 Początek XV wieku Skopiowane z A z pominiętymi fragmentami. Podświetlany 7 miniaturowymi inicjałami. Oprawa z przemieszaną kolejnością stron.
C Nantes, Musée Dobree , MS. 19 XV wiek Być może został wyprodukowany dla Astorre II Manfredi , seigneur Faenzy .
D Valencia, Universitàt de València , Biblioteca Històrica, MS. 402 Początek XV wieku Kopia A bez luk obecnych w B .
mi Rennes, Biblioteka Miejska, MS. 227 Brak oświetlenia. Bezpośrednia kopia B , w tym przetasowane strony.
F Oxford, Bodleian Library, MS. Dyby 152 14 wiek Fragmentaryczny.

Dwa rękopisy książek

Rękopis Data Notatki
A Rzym, Biblioteka Watykańska, MS. Kumpel. łac. 1071 13 wiek Zawiera dodatki dokonane przez Manfreda, ale ma kilka luk i brakuje kilku folio w Księdze 1.
B Wiedeń, Biblioteka Narodowa, MS. 10948 16 wiek Skopiowane z jedynego innego rękopisu łacińskiego z 2 ksiąg. Miejscami skryba zmienił tekst, a także pominął niektóre fragmenty.
C Paryż, Bibliothèque Nationale , MS. 12400 C. 1300 W języku francuskim, przetłumaczone z .
D Genewa, Biblioteka Uniwersytecka, MS. ks. (Petau) 170 1485-1490 W języku francuskim kopia c .
mi Cambridge MA, Houghton Library , MS. Typ. 129 1486 Po francusku.
F Stuttgart, Württembergische Landesbibliothek , Codex HB XI 34-a Po francusku.
G Paryż, Bibliothèque nationale, MS. ks. 1296 XV wiek W języku francuskim niezależne tłumaczenie nie skopiowane z c .

Zobacz też

Notatki

Cytowane źródła

Dalsza lektura

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=De_arte_venandi_cum_avibus&oldid=1104938129 ”