Gustaw Heinse

Gustav Heinse ( bułgarski : Густав Хайнзе ), urodzony jako Josef K. Klein (1896–1971), był poetą i tłumaczem, działającym głównie w Bułgarii, gdzie mieszkał i tworzył od 1924 do śmierci.

Biografia i praca

Heinse urodził się w 1896 roku w Castelnuovo w Królestwie Dalmacji monarchii Habsburgów (dziś Herceg Novi w Zatoce Kotorskiej , na wybrzeżu Adriatyku w Czarnogórze ). Ojciec Heinse był oficerem armii austro-węgierskiej czeskiego pochodzenia niemieckiego , a jego matka była Włoszką . Kariera ojca jako oficera oznaczała, że ​​Heinse jako pierworodny syn był przeznaczony do edukacji wojskowej. Uczył się w szkołach wojskowych w Sankt Pölten , Straß i Mährisch Weißkirchen (dziś Hranice w powiecie Přerov ) i ukończył Terezjańską Akademię Wojskową w Wiener Neustadt .

Jako nowo awansowany oficer, w 1916 roku 20-letni Heinse został wysłany na front włoski I wojny światowej . Służył w 43 Pułku Piechoty i walczył pod Isonzo , biorąc udział w bitwie pod Doberdò , San Martino del Carso i Monte San Michele . Okropności wojny ukształtowały Heinse'a jako pacyfistę iw tym czasie (1916–1917) opublikował swoje pierwsze wiersze. Swoje utwory poetyckie, uzupełnione artykułami, wysyłał do gazet w Banacie to by je opublikowali. Główny wpływ na rozwijającego się pisarza wywarli Hermann Hesse , Rabindranath Tagore , Romain Rolland , a później Rainer Maria Rilke , których również poznał osobiście. Najwcześniejsze prace Heinse'a, powstałe podczas I wojny światowej, zostały później wznowione przez niezależny wiedeński magazyn literacki Das Tage-Buch . Wiele lat później, w 1937 r., opublikuje je w Sofii w tomiku poezji Der brennende Berg („Płonąca góra”).

W 1924 roku Gustav Heinse przybył do Sofii, stolicy Królestwa Bułgarii , jako inżynier fabryczny w wiedeńskim oddziale niemieckiej firmy Siemens & Halske . Heinse ożenił się i zamieszkał w Bułgarii. Lata trzydzieste i czterdzieste XX wieku były najbardziej produktywnym okresem Heinse'a jako pisarza poetyckiego. Widzieli wydanie książek Der brennende Berg (1937), autobiograficznej relacji z doświadczeń Heinse'a na froncie włoskim w młodości, oraz Der Garten („Ogród”, 1932), zbioru poezji lirycznej i miłosnej.

Kontynuował swoje zainteresowanie poezją, choć przyjął też nową rolę tłumacza wybitnych bułgarskich pisarzy i poetów z bułgarskiego na niemiecki . Jego antologia Bulgarische Gesänge („Melodie bułgarskie”), wydana w 1938 r., Zawiera niemieckie tłumaczenia wierszy Hristo Boteva , Pencho Slaveykova , Peyo Yavorov , Teodor Trayanov , Nikolay Liliev , Elisaveta Bagryana i Nikola Furnadzhiev . W 2006 roku powiększona antologia została ponownie opublikowana przez Wielkie Tyrnowo PIC wydawcy; zawiera niemieckie tłumaczenia poezji bułgarskiej, od XIX-wiecznych bułgarskich mistrzów odrodzenia narodowego Lubena Karawelowa i Iwana Wazowa po współczesnych autorów Ledę Milevę i Walerija Pietrowa .

Choć Heinse do końca życia zajmował się przekładami bułgarskiej liryki, zajmował się także przekładami dzieł prozatorskich (m.in. opowiadań Yordana Yovkova i Angela Karaliycheva ). Niektóre z jego tłumaczeń zostały opublikowane w niemieckich magazynach, takich jak Westermanns Monatshefte , Die Literatur i Der Türmer lub w niemieckojęzycznej prasie bułgarskiej, takiej jak Der Bulgarienwart , Bulgarische Wochenschau i Sofioter Nachrichten . W 1957 roku w Berlinie Wschodnim wydawca Volk und Welt wydał tłumaczenie Heinse'a wpływowej powieści Dimitara Dimova Tyutyun („Tytoń”), podpisane przez Heinse'a pod jego prawdziwym nazwiskiem, Josef Klein. Heinse zmarł w Sofii w 1971 roku.

Bibliografia

• Der Garten. Ein Liederkranz (Sofia, 1932)
• Der brennende Berg (Sofia, 1937, wyd. 2 1950)
• Bulgarische Gesänge (Sofia, 1938; wyd. 2. Wielkie Tyrnowo, 2006)
• Tabak (Berlin, 1957)
• Die Grille. Lyrik (Wielkie Tyrnowo, 1994)