Kanyasulkam

Kanyasulkam to sztuka telugu napisana przez Gurajada Apparao w 1892 roku. Jest to jedno z najwcześniejszych współczesnych dzieł w języku indyjskim i pierwsza sztuka telugu poruszająca kwestie społeczne.

Spektakl przedstawia praktykę Kanya-sulkam (z grubsza przekłada się na cenę panny młodej ), która była powszechna wśród kapłańskich braminów na obszarach południowych Indii, w których mówi się w języku telugu. Ta kontrowersyjna w swoim czasie sztuka nadal jest jednym z najpopularniejszych dzieł literackich telugu wszechczasów. Wiele wyrażeń użytych przez Gurajada w tej sztuce jest nadal popularnych we współczesnym telugu.

Cel

Gurajada napisał tę sztukę, aby podnieść świadomość tego, co uważał za skandaliczny stan rzeczy w społeczeństwie. Jego angielska przedmowa do pierwszego wydania stwierdza: „Taki skandaliczny stan rzeczy jest hańbą dla społeczeństwa, a literatura nie może pełnić wyższej funkcji niż pokazywanie takich praktyk i nadawanie wartości wysokim standardom idei moralnych. Aż do nawyków czytelniczych panować wśród mas, trzeba patrzeć tylko na scenę, aby wywrzeć tak zdrowy wpływ”. Tradycyjnie dzieła literackie telugu były pisane w wysoce stylistycznym języku ze skomplikowanymi słowami i metrum ; dzieła te mogły zrozumieć tylko wykształcone elity. Misją Gurajady było dotarcie do mas, więc zerwał z tradycją (w przedmowie nazwał dialekt literacki „podwójnie martwym”) i pisał żywym i kolorowym językiem mówionym tamtych czasów.

Tło

Kanyasulkam ma 2 wersje, obie napisane przez Gurajada Apparao w odstępie 15 lat. Druga wersja Kanyasulkamu została opublikowana w 1909 roku.

Ustawienie

Akcja sztuki rozgrywa się w książęcym stanie Vizianagaram (Vijayanagaram) w Indiach Brytyjskich . Zajmuje się przede wszystkim życiem braminów z „wyższej kasty” z tego obszaru, chociaż oferuje również kilka wglądów w życie innych ludzi. Spektakl koncentruje się na Gireesam, w Anglii , zaradnym, ale pozbawionym skrupułów braminie Vaidiki, oraz Madhura Vani, prostytutce , która poważnie traktuje swoją moralność. Chociaż poprzez satyrę zachowuje powierzchnię humoru, sztuka oddaje „hańbę społeczeństwa”, która oburzyła Gurajada.

Główne postacie

Agnihotravadhanlu , Krishnarayapuram agrahareekudu
Venkamma , żona Agnihotravadhanlu
Bucchamma , starsza córka Agnihotravadhanlu
Subbamma , młodsza córka Agnihotravadhanlu
Venkatesam , syn Agnihotravadhanlu
Karataka Sastri , szwagier Agnihotravadhanlu
Sishyudu aka „Mahesam”, uczeń Karataka Sastri
Lubdhavadhanlu , Ramachandrapuram agrahareekudu
Meenakshi , owdowiała córka Lubdhavadhanlu
Ramappantulu , Karanam z Ramachandrapuram agraharam i szwagier Lubdhavadhanulu
Gireesam , kuzyn Lubdhavadhanlu
Saujanyaravu pantulu , Vakeel
Bheemaravu pantulu , Vakeel
Nayudu , prywatny vakeel
Poojari Gavarayya , Mantrikudu i vaidyudu
Madhuravani , prostytutka
„Siddanthi” przyjaciel Ramappy Pantulu
„Panta Siddanthi””

Działka

Madhuravani, muza Girisama na początku sztuki i Ramappy Panthulu w pozostałej części sztuki, jest przedstawiana jako bardzo prawa, mądra, wielkoduszna i zdolna kobieta, która jest gotowa nawet pochylić się do tyłu, aby pomóc komuś w potrzebować. W ten sposób sztuka miała na celu bezpośrednie zmierzenie się z uprzedzeniami i praktykami współczesnego społeczeństwa indyjskiego. Spektakl zawiera kilka wstrząsających scen, takich jak ta, w której Agnihothravadhanulu, egoistyczny , męsko-szowinistyczny Brahmin i kluczowy gracz w sztuce, barbarzyńsko uderza talerzem z jedzeniem w twarz swojej młodej, owdowiałej córki, kiedy ta prosi go, aby ponownie rozważył swoją decyzję o poślubieniu swojej córki przed okresem dojrzewania ze starym mężczyzną. Praktyka aranżowania przez rodziców małżeństw ich córek przed okresem dojrzewania ze starcami za gotówkę była bardzo powszechna w tamtych czasach i była popularnie określana jako Kanyasulkam , co dosłownie oznacza „pieniądze zamiast dziewczyny”, co również tworzy tytuł Sztuka teatralna.

Spektakl w zabawny sposób przedstawia również praktyki ortodoksyjnych braminów, takich jak Madi , z konkretną postacią w sztuce, która nawet kurczy się od wszystkich i wszystkiego jak nietykalny, aby nie utracić swojej świętości. (Musi nawet dokonać „religijnego oczyszczenia” rzeczy, których ktoś dotknął, zanim będzie mógł ich dotknąć.)

Spektakl ma również wiele lżejszych momentów, zwłaszcza dotyczących małżeństwa skąpego starca, Lubdhavadhanulu. Wiele z tej komedii pojawia się jako dialog między Girisamem i jego różnymi zainteresowaniami miłosnymi, a także podczas małżeństwa Lubdhavadhanulu z chłopcem przebranym za dziewczynę. Współczesne społeczeństwo indyjskie jest przedstawione w bardzo realistyczny sposób, bez gloryfikowania go, tak że sprawia wrażenie, jakby było „twarzą w twarz”. W różnych momentach spektaklu pojawia się wiele ciekawych postaci, jak na przykład owdowiała właścicielka miejscowego food courtu, określana jako Pootakoolla „Munda” (słowo w cudzysłowie będące obraźliwym określeniem wdowy, pochodzące od słowa „Mundan”, oznaczającego golenie, w sanskrycie i telugu, ponieważ w tym okresie kobieta musiała zgolić włosy po śmierci męża), rozpustną i owdowiałą córkę Lubdhavadhanulu, Meenakshi i syna Lubdhavadhanulu. Są bardzo podobni w swoich poglądach i uprzedzeniach do ludzi, których można spotkać w każdej indyjskiej wiosce nawet dzisiaj.

W Girisam możemy zobaczyć tego rodzaju młodego człowieka, który jest oportunistą, tęskni za chwilowymi przyjemnościami, pragnie łatwych pieniędzy i nie chce pracować z tego prostego powodu, że jest zbyt kapryśny, aby utrzymać jakąkolwiek konkretną pracę za znaczną kwotę czasu. W rzeczywistości jest tak niechętny, że nie zastanowiłby się dwa razy przed wybraniem najłatwiejszej drogi do spełnienia swoich pragnień, nawet jeśli depcze czyjeś życie, gdy jest na swojej drodze. Twierdzi, że jest postępowcem, ale twierdzi, że to wszystko, co robi. W Meenakshi możemy zobaczyć kobietę, która mogła zostać wdową jeszcze przed osiągnięciem dojrzałości płciowej . Dlatego płaciła za błąd, który był popełniony przez kogokolwiek innego niż jej, i była oskarżana o niewierność mężowi, którego nie miała. Ramappa Panthulu jest pośrednikiem i to bardzo niekompetentnym. Próbuje obrócić każdą sytuację na swoją korzyść, ale ostatecznie zostaje uwikłany w bałagan, który sam stworzył. Jest ofiarą własnego czynu. Prawdopodobnie Madhuravani i PootaKoolla „Munda” są jedynymi postaciami, które mają silne podstawy moralne i utrzymują swoje stanowisko przez całą sztukę. Nie ma niespodzianek, wstrząsów ani napięcia w odniesieniu do postaci osób, a ewentualne wady ich postaci są jasno określone przez dramatopisarza.

W kulturze popularnej

Spektakl został zaadaptowany do kina telugu jako Kanyasulkam z obsadą zespołową, w tym NT Rama Rao , Savitri , CSR Anjaneyulu , Vinnakota Ramanna Panthulu, Govindarajula Subba Rao , Gummadi , Suryakantham , Chaya Devi i Hemalatha, pod kierunkiem P. Pullaiah .