Le Tho Diem Thuy

W tym wietnamskim imieniu nazwisko brzmi Lê . Zgodnie z wietnamskim zwyczajem osoba ta powinna być określana imieniem Diễm Thúy .
Le Tho Diem Thuy
Urodzić się
( 12.01.1972 ) 12 stycznia 1972 (51 lat) Phan Thiết, Wietnam Południowy
Zawód Pisarz, performer
Narodowość amerykański
Godne uwagi prace Gangster, którego wszyscy szukamy

Lê Thị Diễm Thúy ( Phan Thiết 12 stycznia 1972; wymawiane jako świecki tee yim twee ) to wietnamski amerykański poeta, prozaik i performer. Jej pseudonim jest pisany małymi literami: lê thị diễm thúy .

Życie

Lê urodził się w południowowietnamskiej wiosce Phan Thiết 12 stycznia 1972 roku podczas wojny w Wietnamie .

W 1978 Lê opuściła ojczyznę wraz z ojcem na małej łodzi rybackiej. Zostali zabrani przez amerykański okręt wojenny i umieszczeni w obozie dla uchodźców w Singapurze. W końcu przesiedliła się z ojcem do południowej Kalifornii. Mieszkali w Linda Vista w San Diego, w rozpadającym się mieszkaniu marynarki wojennej z lat 40. i 50., które dzielili z innymi wietnamskimi, kambodżańskimi i laotańskimi „ ludami łodzi ”, imigrantami wysiedlonymi przez wojnę. Matka i siostra Lê dołączyły do ​​nich dwa lata później przez obóz w Malezji . Dwoje rodzeństwa Lê utonęło w dzieciństwie: jej najstarszy brat utonął w oceanie w Wietnamie, gdy miał sześć lat, a siostra utonęła w malezyjskim obozie dla uchodźców. Lê przyjęła imię swojej zmarłej siostry po tym, jak jej ojciec omyłkowo podał jej imię, kiedy zostali uratowani na morzu. Ma czworo ocalałego rodzeństwa, z których dwoje urodziło się w Ameryce.

Inspiracją do napisania Lê była jej miłość do baśni. Czytając jedną z baśni braci Grimm , wspomina: „Czułam się przeniesiona. W baśniach rzeczy dzieją się bardzo nagle: mężczyzna zakłada płaszcz i znika. Mogłam się z tym utożsamić. i wszystko zniknęło. Nie uważałem tego za fantastyczne. Myślałem, że to było prawdziwe ”.

Przeniosła się do Massachusetts w 1990 roku, aby zapisać się do Hampshire College , gdzie skoncentrowała się na kulturoznawstwie i literaturze postkolonialnej. Wybrała tę szkołę ze względu na zindywidualizowany, multidyscyplinarny program nauczania i chęć wyrwania się jak najdalej od San Diego. W 1993 Lê udał się do Paryża, aby zbadać francuskie pocztówki kolonialne z początku XX wieku – zdjęcia Wietnamczyków wykonane przez francuskich fotografów. Niektóre z zebranych przez nią obrazów pojawiły się później w jej performansach. To właśnie we Francji umocniła swoją tożsamość jako Amerykanka, z angielskim jako preferowanym językiem. „Bycie we Francji i niesłyszenie angielskiego na co dzień” — mówi — „pomogło mi zrozumieć, w jaki sposób słyszę angielski i noszę go w sobie”.

Po powrocie do Hampshire College napisała wiersze, prozę i fragmenty dialogów, które stały się podstawą jej pracy dyplomowej i pierwszego solowego występu Mua He Do Lua/Red Fiery Summer . Po ukończeniu studiów podróżowała po Stanach Zjednoczonych w latach 1995-1997, grając swoją sztukę Red Fiery Summer w przestrzeniach publicznych i formalnych teatrach.

W 1996 roku zlecono jej napisanie drugiego solowego spektaklu, między nami ciała , który został następnie wyprodukowany przez New WORLD Theatre . W tym samym roku opublikowała w „Massachusetts Review ” prozę zatytułowaną „Gangster, którego wszyscy szukamy” . Został powtórzony w Harper's Magazine pod koniec tego samego roku i zwrócił uwagę agentki literackiej Nicole Aragi, która namawiała Lê do rozszerzenia pracy na powieść. Niedokończoną książkę odebrał w 1999 roku wydawca Alfred A. Knopf .

W 1998 roku, pracując nad swoją książką, Lê po raz pierwszy od 20 lat wróciła do Wietnamu z matką. Ta podróż uświadomiła jej, jak bardzo wycierpieli jej rodzice, kiedy osiedlili się w Stanach Zjednoczonych. „To było dla mnie bardzo smutne” – mówi. „Najpotężniejszą rzeczą była ta [dalsza] rodzina. Musiałem być tam spokrewniony z 200 osobami. Zdałem sobie sprawę, jak bardzo odizolowani musieli być moi rodzice, jak bardzo czuli się zagubieni i nigdy nie byli w stanie odzyskać”. Jej matka wróciła na stałe do Wietnamu w 2001 roku po tym, jak zdiagnozowano u niej raka. Została pochowana w swojej rodzinnej wiosce Phan Thiết. Ojciec Le wrócił do Wietnamu w 2003 roku.

Le została wymieniona przez The New York Times jako jedna z jego „Writers On The Verge” na krótko przed opublikowaniem przez Knopf (2003) jej powieści The Gangster We Are All Looking For , która zebrała pochlebne recenzje.

Jej prace ukazywały się w Massachusetts Review , Harper's Magazine i antologii The Very Inside , a wśród jej nagród znajdują się stypendia fundacji Radcliffe i Guggenheim.

Jej występy solowe obejmują Red Fiery Summer i The Bodies Between Us , które były wystawiane w całych Stanach Zjednoczonych, w miejscach takich jak Whitney Museum of American Art i Vineyard Theatre, a także w Europie. Podczas gdy poprzedni utwór odzwierciedla wiele historii zawartych później w The Gangster…, Lê obecnie opiera swoją kolejną powieść na tym drugim.

Podchodzę do rzeczy w ukośny sposób. To jak spojrzenie z ukosa. Nie oznacza to, że nie lubię ostrego dźgnięcia bezpośredniości — po prostu bardziej podobają mi się wszystkie momenty poprzedzające ten moment bezpośredniości lub ten wyraz wściekłości… jak długo wściekłość była uciszana, zanim eksplodowała i jakim kosztem.

Nagrody

Źródła

  • Uno, Roberta. „Le thị diễm thúy”. Azjatycko-amerykańscy dramatopisarze: biobibliograficzny krytyczny podręcznik źródłowy . wyd. Milesa Xian Liu. Kalifornia: Greenwood Press, 2002, s. 170.
  • La figure du réfugié dans la littérature de la diaspora vietnamienne en Amérique du Nord. Analyze des premiers romans de Lê Thi Diêm Thúy et de Kim Thúy , autor: Sothea Chhum. Teza, Université de Montréal 2016 online

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Lê_Thị_Diễm_Thúy&oldid=1132788101 ”