Tuvya Ruebner

Tuvya Ruebner

Tuvya Ruebner (30 stycznia 1924 - 29 lipca 2019) był izraelskim poetą, który pisał po hebrajsku i niemiecku , a także tłumaczył wiersze - z hebrajskiego na niemiecki iz niemieckiego na hebrajski. Ponadto był redaktorem wielu książek literackich, naukowcem, pedagogiem i fotografem. Ruebner był emerytowanym profesorem literatury niemieckiej i literatury porównawczej na Uniwersytecie w Hajfie i Oranim College. Laureat wielu nagród literackich w Izraelu, Niemczech i Austrii, w 2008 roku otrzymał Izraelską Nagrodę Poetycką – najwyższe odznaczenie przyznawane przez państwo Izrael. Jury przyznające tę nagrodę określiło Ruebnera jako „jednego z najważniejszych poetów hebrajskich”, a jego poezję jako „powściągliwą, wypolerowaną i intelektualną… karmioną starożytnymi warstwami poezji hebrajskiej i najlepszymi tradycjami poezji środkowoeuropejskiej”.

Biografia

Kurt Tobias Ruebner (później Tuyva Ruebner) urodził się w Pressburgu – obecnie Bratysławie na Słowacji. Jego rodzice byli niemieckojęzycznymi Żydami. Uczęszczał do miejscowej szkoły do ​​1939 roku, kiedy to Słowacja , która stała się marionetkowym państwem nazistowskich Niemiec, wygnała żydowskich uczniów ze szkół. W rezultacie Ruebner opuścił szkołę w wieku 15 lat, kończąc tym samym formalną edukację w dziewiątej klasie. Po zdobyciu upragnionych zezwoleń Ruebner mógł opuścić Słowację w 1941 roku. Wraz z grupą młodzieży przedostał się do Palestyny, zostawiając rodziców i siostrę. Osiedlił się w kibucu Merchavia w północnym Izraelu, gdzie mieszkał do końca życia. Jego rodzice, siostra i inni krewni zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w 1942 roku.

W 1944 Ruebner poślubił Adę Klein, również ze Słowacji, z którą miał córkę. W 1950 roku Ada zginęła w wypadku drogowym, w wyniku którego Ruebner również został ciężko ranny. Niezdolny do pracy na roli, Ruebner został mianowany bibliotekarzem kibucu. Jakiś czas później poznał urodzoną w Izraelu pianistkę Galilę Yisraeli i pobrali się w 1953 roku. Para miała dwóch synów. W 1983 roku ich najmłodszy syn, Moran, zaginął podczas podróży do Ekwadoru. Wszystkie dotychczasowe próby odnalezienia go spełzły na niczym.

W latach 1963-1966 rodzina mieszkała w Szwajcarii, gdzie Ruebner pełnił funkcję sekretarza generalnego szwajcarskiego oddziału Agencji Żydowskiej. Po powrocie w 1966 r. Ruebner rozpoczął nauczanie – najpierw w Oranim College, później na Uniwersytecie w Tel Awiwie oraz na Uniwersytecie w Hajfie. W 1974 został mianowany profesorem literatury niemieckiej i literatury porównawczej na Uniwersytecie w Hajfie i Oranim College. Ruebner przeszedł na emeryturę jako emerytowany profesor na Uniwersytecie w Hajfie w 1993 roku. Zmarł w 2019 roku w wieku 95 lat.

Kariera literacka

Ruebner zaczął pisać wiersze jako nastolatek. Kontynuował pisanie w swoim ojczystym języku niemieckim podczas swoich wczesnych lat w kibucu. Tam poznał uczonych, takich jak Werner Kraft i Ludwig Strauss; który bardzo mu pomógł. Został również przedstawiony izraelskiej poetce Leah Goldberg przez wpływowego Abrahama Shlonsky'ego. Goldberg zachęcił go do pisania po hebrajsku i stał się mentorem i bliskim przyjacielem. Rzeczywiście, odegrała kluczową rolę w opublikowaniu jego pierwszego hebrajskiego wiersza, który ukazał się w Davar w 1950 roku.

Pierwszy tomik poezji hebrajskiej Ruebnera ukazał się w 1957 r., a pierwszy w języku niemieckim w 1990 r. W 1955 r. był już laureatem Nagrody im. Anny Frank w dziedzinie poezji. Potem pojawiło się wiele innych nagród, na przykład Theodore Kramer Prize w Austrii oraz Nagroda Premiera Izraela za twórczość. Wszystko zakończyło się przyznaniem Izraelskiej Nagrody Poetyckiej w 2008 roku.

Ruebner był także czołowym tłumaczem. Przetłumaczył na język hebrajski dzieła Goethego , Friedricha Shlegla i Ludwiga Straussa. Tłumaczył także na język niemiecki dzieła Shmuela Josefa Agnona i innych poetów. Ponadto zajmował się pracą wydawniczą – redagował m.in. tomiki poezji Leah Goldberg. Oficjalna strona internetowa Israel Prize zawiera listę wszystkich wkładów Ruebnera do 2008 roku. Rzeczywiście, nawet później i aż do ostatnich miesięcy swojego długiego życia, Ruebner nadal angażował się w literaturę - zwłaszcza w wydawanie tomików poetyckich.

Znaczna część poezji Ruebnera dotyczy straty: utraty rodziny podczas Holokaustu i późniejszej śmierci jego pierwszej żony, a później zniknięcia syna. Poetka i profesor Rachel Tzvia Back, anglojęzyczna tłumaczka Ruebnera, zauważa, że ​​​​poezja Ruebnera o „zerwaniu i fragmentacji tekstu” odzwierciedla skrajne pęknięcie i fragmentację jego życia. Wyjaśnia, że ​​jego „naleganie na nieokreśloność” w jego twórczości „odzwierciedla nieokreśloność nowego życia zbudowanego w cieniu starego”.

„W pejzażu współczesnej poezji hebrajskiej Tuvia Ruebner zajmuje szczególne i cenne miejsce” — pisze izraelski redaktor i krytyk Israel Pinkas. „Poezja Ruebnera dodaje nowej energii i jasności, kunsztu i wyrafinowania”.

uznanie krytyków

Jury, które w 2008 roku przyznało Ruebnerowi Izraelską Nagrodę Poetycką, zauważyło, że zainteresowanie jego twórczością spotkało się nie tylko w Izraelu, ale także za granicą – przede wszystkim w Niemczech, ale także w USA, Słowacji i Szwecji.

Krytyk literacki i poeta Shahar Bram pisze, że poezja Ruebnera jest często jego reakcją na sztuki wizualne - technikę określaną jako ekfraza . Ruebner, jak pisze, stosuje „interdyscyplinarną teorię słowa i obrazu” jako dwie „sztuki siostrzane”. Inny poeta i literaturoznawca, profesor Rafi Weichert, pisze, że poezja Ruebnera dotyczy doświadczenia życia w sprzecznościach: „Cały tom twórczości Ruebnera… jest jego sposobem na„ utrzymanie równowagi nad otchłanią, otchłanią jego biografii ”. We wstępie do swoich przekładów wierszy Ruebnera z 2014 r. Poeta i profesor literatury Rachel Tsvia Back wprowadza pewne szczegóły. Prowadzi czytelników do wielu aspektów, które uważa za charakterystyczne dla pisarstwa Ruebnera. Wprowadzenie Lisy Katz i Shahara Brama do ich tłumaczeń zawiera przykłady wpływów kulturowych, które wpłynęły na pisarstwo Ruebnera. We wstępie do swojej późniejszej publikacji wierszy Ruebnera, które przetłumaczyła również na angielski, Rachel Tsvia Back przedstawia przegląd długiego życia literackiego Ruebnera. Pracując z nim nad tłumaczeniem tych wierszy aż do kilku miesięcy przed jego śmiercią, jej relacja kończy się następująco: „W tradycji Psalmów późne wiersze Ruebnera zachwycają się szerokością, ofiarowanym dniem i cudem słowo przemawiające ze strony”.

Podsumowując, Jury przyznające Ruebnerowi Izraelską Nagrodę Poetycką w 2008 roku mówi o nim tak: „W swojej poezji zmaga się on w sposób osobisty i niepowtarzalny z indywidualnym cierpieniem straty, z holokaustem Żydów i trudnościami imigrant, który ma dwie ojczyzny.” Jury podsumowuje: „Patrząc wstecz na ponad pięćdziesiąt lat twórczości, można określić poezję Tuvyi Ruebner jako fascynującą, nieustannie odnawiającą się – swoją treść i formę, poezję, która podtrzymując nawrócenia i przewroty, świadczy o jego sile i trwałym dynamizmie”.

Opublikowane prace

Wiele hebrajskich wierszy Ruebnera zostało po raz pierwszy opublikowanych w dodatkach literackich do izraelskich gazet. Opublikowane książki poetyckie są następujące:

Księgi poezji w języku hebrajskim

  • Ogień w kamieniu . Sifriyat Po'alim Press. 1957.
  • Wiersze w poszukiwaniu czasu . Sifriyat Po'alim Press. 1961.
  • Tak długo jak . Sifriyat Po'alim Press. 1967.
  • Wiersze Tuvii Ruebner . Ekked Press. 1970.
  • Bezzwrotne . Sifriyat Po'alim Press. 1971.
  • północ niedz. Sifriyat Po'alim Press. 1977.
  • Graven i stopiony obraz . Hakibbutz Hame'uchad Press. 1982.
  • I śpieszy na swoje miejsce . Sifriyat Po'alim Press. 1990.
  • Wiersze ostatnich dni . Keshev Press. 1999.
  • Prawie Rozmowa . Keshev Press. 2002.
  • Paskudne wierszyki dla dzieci i inne . Tsiv'onim Press. 2004.
  • Ślady dni: nowe i wybrane wiersze , 1957-2005. Keshev Press. 2005.
  • Wszystko po tym. Keshev Press. 2007.
  • Spóźnione piękno. Keshev Press. 2009.
  • Sprzeczne wiersze. Nawet Hoshen Press. 2011.
  • Ostatni : 2011-2012. Keshev Press. 2013.
  • Droga Krzyżowa . Keshev Press. 2015.
  • Jeszcze przed . Bialik Institute Press. 2017.
  • Stąd Do: Wybrane wiersze . Hakibbutz Hame'uchad Press. 2018.
  • Siedemnaście . Nawet Hoshen Press 2018.
  • Więcej nie więcej . Bialik Institute Press. 2019.

Książki poetyckie w języku niemieckim

Ruebner pisał już wiersze w swoim ojczystym języku (niemieckim), kiedy przybył do Palestyny ​​w 1941 roku. Chociaż wiersze po niemiecku powstały jako pierwsze, zostały opublikowane później niż po hebrajsku. Poniżej znajduje się wybór jego książek poetyckich w języku niemieckim:

  • Wybrane wiersze. Prasa Pipera. 1990.
  • Wuestenginster. Prasa Rimbauda. 1990.
  • Granatapfel. Prasa Rimbauda. 1995.
  • Rauchvöegel 1957-1997, tom. 1. Prasa Rimbauda. 1998.
  • Stein będzie leciał. Prasa Rimbauda. 1999.
  • Zypressenlicht 1957-1999, tom. 2. Prasa Rimbauda. 2000.
  • Wer hält diese Eile aus. Prasa Rimbauda. 2007.
  • Spaetes Lob der Schoenheit. Prasa Rimbauda. 2010.
  • Lichtschatten. Prasa Rimbauda. 2011.
  • W Vorbereitung: Wunderbarer Whan. Rimbuad Press. 2013.
  • Im halben Lich (2016). Prasa Rimbauda. 2016.

Autobiografia

  Ein langes kurzes Leben; Von Preßburg nach Merchavia . Prasa Rimbauda. 2004. (w języku niemieckim) ISBN 978-3890866642

  Krótkie długie życie (2006). Keshev Press. 2006. (po hebrajsku) ISBN 965-7089-82-4

Książki fotograficzne

Wszystko, co przyszło później; Wiersze i fotografie . Keshev Press. 2007.

To też widziały moje oczy . Keshev Press. 2007.

Tłumaczenia

Zaangażowanie Ruebnera w tłumaczenie poezji z hebrajskiego na niemiecki oraz z niemieckiego na hebrajski było znaczne. Wśród nich wyróżniały się jego tłumaczenia z hebrajskiego na niemiecki opowiadań późniejszego noblisty JS Agnona. Jury przyznające Ruebnerowi Nagrodę Izrael Poezji w 2008 roku zauważyło, że: „Jego przekłady z języka niemieckiego poszerzyły horyzonty izraelskiego czytelnika, a jego przekłady na język niemiecki – zwłaszcza pisarstwa SJ Agnona – promowały literaturę izraelską na świecie”.

Niniejszy artykuł koncentruje się na tłumaczeniach poezji Ruebnera na język angielski

Poezja Ruebnera w tłumaczeniu na język angielski

Indywidualne przekłady hebrajskich wierszy Ruebnera na język angielski pojawiały się na różnych forach literackich już od 1974 roku. Jednak pełnoprawne tomiki poetyckie zawierające takie przekłady są znacznie nowszym osiągnięciem. Tom Rachel Tsvii Back z 2014 roku (patrz poniżej) jest najobszerniejszy, ale wszystkie trzy wymienione poniżej książki zostały opublikowane dopiero na początku XXI wieku. Są to:

  Teraz u progu: późniejsze wiersze Tuvii Ruebner . Wprowadzone i przetłumaczone z hebrajskiego przez Rachel Tzvia Back. Hebrew Union College Press. 2020. Wydanie dwujęzyczne. ISBN 978-0-87820-186-0

  Późna piękność: Tuvia Ruebner. Wprowadzone i przetłumaczone z języka hebrajskiego przez Lisę Katz i Shahara Brama. Prasa Zefir. 2017. ISBN 978-1-938890-11-6

  W oświetlonej ciemności : wybrane wiersze Tuvii Ruebner. Wprowadzony, przetłumaczony z hebrajskiego i opatrzony adnotacjami: Rachel Tzvia Back. Hebrew Union College Press. 2014. Wydanie dwujęzyczne. ISBN 978-0-8782-0255-3

Wykonane utwory - czytania i wiersze z podkładem muzycznym

Płyty CD z Ruebnerem czytającym jego wiersze dołączone do jego tomików poetyckich:

  • Prawie rozmowa. Keshev Press. 2002.
  • Skrzyżowanie dróg. Keshev Press. 2015.
  • Wciąż przed. Bialik Institute Press. 2017.

Wiersze do muzyki Moni Amerilio - z różnymi wykonawcami

Znowu zielone słońce. Akum – CANTI1. 2007.

Nagrody i uznanie

Izrael

  • 1957 Nagroda im. Anny Frank za poezję
  • 1966 - Nagroda ACUM w dziedzinie poezji
  • 1975 - Nagroda Premiera Izraela za kreatywne pisanie
  • 2007 - Jerozolimska Nagroda Poetycka
  • 2008 - Izraelska Nagroda Poetycka

Za granicą

  • 1981 - Steinberg Preis (Szwajcaria)
  • 1987 - Ruebner został członkiem korespondentem Niemieckiej Akademii Języka i Poezji w Darmstadt oraz Akademii Nauk i Literatury w Moguncji
  • 1994 - Nagroda Christiana Wagnera (Niemcy)
  • 1999 - Nagroda im. Jeannette Schocken (Niemcy)
  • 1999 - Nagroda Tłumaczeniowa im. Paula Celana (Niemcy)
  • 2002 - Nagroda im. Jana Smreka (Słowacja)
  • 2008 - Nagroda Theodora Kramera (Austria)
  • 2012 - Nagroda Fundacji Konrada Adenauera (Niemcy)

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tuvya_Ruebner&oldid=1143572621 ”