Śnieżny Książę

Dla EP przez SS501, zobacz Snow Prince (EP) .
Snow Prince
Snow Prince Movie Poster.jpg
Plakat filmowy reklamujący Snow Prince w Japonii
W reżyserii Joji Matsuoka
Scenariusz Kawano Emi
Scenariusz autorstwa Kundo Koyama
Opowieść autorstwa Ouida
Wyprodukowane przez Oono Takahiro
W roli głównej
Shintaro Morimoto Marino Kuwashima
Kinematografia Akira Otsuka
Edytowany przez Shinichi Hiroshi
Muzyka stworzona przez Shigeru Abe
Firmy produkcyjne

Dystrybuowane przez Shochiku
Data wydania
  • 12 grudnia 2009 ( 12.12.2009 ) (Japonia)
Czas działania
 151 minut
Kraj Japonia
Język język japoński
kasa 845 375 USD

Snow Prince - Forbidden Love Melody ( japoński : スノープリンス禁じられた恋のメロディ , Hepburn : Sunō Purinsu: Kinjirareta Koi no Merodii ) to japoński film z 2009 roku. Ten film jest adaptacją powieści Pies z Flandrii z 1872 roku i jest inspirowany filmem A Small Love Melody z 1971 roku . Reżyseria: Joji Matsuoka , scenariusz: Kundō Koyama — scenarzysta filmu Departures , to przejmująca opowieść o nastoletniej przyjaźni kobiety z klasy średniej z biednym artystą. Shintaro Morimoto gra rolę Soty, osieroconego artysty, który mieszka ze swoim dziadkiem, a Marino Kuwashima gra rolę przyjaciela Soty, Sayo. Razem muszą stawić czoła wielu wyzwaniom, które pojawiają się na ich drodze ze względu na ich niski status społeczny. Snow Prince był debiutem filmowym Morimoto i Kuwashimy.

Główna i drugoplanowa obsada Snow Prince została ujawniona 11 maja 2009 r., A zdjęcia kręcono następnie w wiosce filmowej w Shōnai, Yamagata, od listopada 2008 do lutego 2009. Piosenka przewodnia tego filmu, zatytułowana Snow Prince , była śpiewana przez grupę 10 chłopców, w tym Shintaro Morimoto, głównego aktora tego filmu. Utwór ten zadebiutował na 9. pozycji na Oriconu .

Snow Prince miał swój międzynarodowy debiut we Flandrii w Belgii, gdzie rozgrywał się film A Dog of Flanders . Następnie został zaprezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym na Hawajach w 2009 roku , a następnie został otwarty w japońskich kinach 12 grudnia 2009 roku. Film, który zarobił 845 375 dolarów w Japonii i Singapurze, otrzymał mieszane recenzje krytyków. Aktor Teruyuki Kagawa był nominowany do nagrody dla najlepszego aktora drugoplanowego podczas 52. ceremonii rozdania nagród Blue Ribbon Awards za swoją rolę.

Działka

Film rozpoczyna się, gdy Sayo Arima, dziewczyna wychowana w zamożnej rodzinie, a obecnie starsza kobieta, niespodziewanie otrzymuje rękopis napisany przez Haigo, cyrkowego klauna, którego poznała wiele lat temu. Dotyczy wydarzeń siedemdziesiąt lat wcześniej, kiedy Sayo przyjaźnił się z Sotą, biednym wiejskim chłopcem, który mieszkał z dziadkiem i marzył o byciu malarzem. Film przenosi się do czasów, gdy do miasteczka, w którym mieszkali Sayo i Sota, przybył cyrk. Pomimo tego, że dziadek Soty ostrzegał go, aby nie zbliżał się do cyrku, Sota idzie z Sayo. Po przedstawieniu przemykają się za kulisy i zostają złapani przez klauna cyrkowego Haigo, który uprzejmie daje Socie jajko, które zamierzał kupić dla swojego dziadka. Sota wierzy, że klaun potrafi czytać w jego myślach i nazywa go Kamisama, co po japońsku oznacza „bóg”.

Później, rozmawiając z kolegami z klasy Sayo, Sota dowiaduje się o legendarnej farbie zwanej „Nocnym Niebem”, którą można wyprodukować tylko z materiałów unikalnych dla określonego stawu. Sayo i Sota postanawiają razem znaleźć staw. Jednak droga do stawu jest niebezpieczna i wiąże się z przejazdem przez tunel kolejowy. W tunelu Sayo potyka się i prawie zostaje przejechany przez pociąg. Sota udaje się ją wyciągnąć w samą porę, ale zostaje skarcony przez pana Arimę, ojca Sayo, za zabranie jej w tak niebezpieczne miejsce. Mówi żonie, żeby nie pozwalała im się więcej spotykać. Później Sota wraca do stawu z cyrkowym klaunem. Sota oferuje namalowanie jego obrazu, ale klaun odmawia i radzi Socie, aby namalował wszystko, czego dusza zapragnie. Decyduje się namalować Sayo grającego na pianinie po tym, jak zobaczył, jak Sayo gra na pianinie. Clair de lune ”. Aby zaoszczędzić pieniądze na papier do malowania, Sota głoduje i zjada zaledwie kilka ziarenek ryżu każdego dnia. Dziadek Soty umiera, a po pogrzebie Sota idzie do cyrku, aby znaleźć ukojenie w cyrkowym klaunie, tylko odkryć, że cyrk się przeniósł.

Ponownie w teraźniejszości rękopis, który przyniósł starzec, dobiegł końca, a Sayo opowiada resztę historii. Mimo trudności Socie udaje się ukończyć obraz, który postanawia podarować Sayo. On i Chibi idą do domu Sayo, gdzie Sayo urządza przyjęcie urodzinowe ze swoimi kolegami z klasy. Sota przekazuje obraz ojcu Soyi, który zgadza się przekazać obraz Sayo. Sota kontynuuje wędrówkę po śniegu. Gdy siada do odpoczynku, odkrywa, że ​​magazyn pana Arimy płonie. Sota pomaga ugasić pożar i wzywa pomocy. Wychodzi przed przybyciem ojca Soyi, a pan Arima rozpoczyna obławę, aby znaleźć Sotę, aby mu podziękować. Kiedy to polowanie kończy się niepowodzeniem, Sayo sugeruje, aby poszukali go nad stawem. Znajdują go tam martwego. W dzisiejszych czasach znowu starzec odchodzi, a Sayo zaczyna grać na pianinie „Clair de lune”.

Rzucać

Aktorzy obsadzeni do ról w filmie to m.in.

  • Shintaro Morimoto jako Sota, biedny osierocony chłopiec, który mieszka ze swoim dziadkiem. Jest utalentowany w rysowaniu i spędza większość czasu na rysowaniu, ponieważ nie stać go na chodzenie do szkoły. Często towarzyszy mu pies Chibi, którego on i Sayo znaleźli porzuconego i rannego.
  • Marino Kuwashima jako Sayo Arima, bratnia dusza i najlepszy przyjaciel Soty. Jest członkiem zamożnej rodziny Arima, dlatego jej ojciec sprzeciwia się jej związkowi z Sotą.
  • Teruyuki Kagawa jako Masamitsu Arima, ojciec Sayo. Jest bogatym kupcem we wsi, a dziadek Soty pracuje dla niego. Zdecydowanie sprzeciwia się związkowi Soty i jego córki Sayo, ponieważ ma nadzieję, że wyjdzie ona za mąż za bogatą rodzinę.
  • Rei Dan jako Kiyo Arima, matka Sayo. Jest uwięziona między oporem męża wobec Soty a wiarą w romantyczną miłość.
  • Maiko jako Yasuko Hasegawa, wnuczka Sayo w teraźniejszości.
  • Manabu Yamamoto jako starzec, który dostarcza list, który wywołuje retrospekcję tego incydentu. Jest także przyrodnim bratem Soty i synem Haigo.
  • Tadanobu Asano jako cyrkowy klaun, Haigo. Jest także ojcem Soty, ale mu o tym nie mówi. Pomaga Socie znaleźć legendarną farbę „nocnego nieba” i mówi Socie, aby malował wszystko, czego dusza zapragnie.
  • Katsuo Nakamura jako Masayoshi Harada, dziadek Soty. Daje Socie wiele mądrych słów i delikatnie radzi Socie, aby nikogo nie nienawidził ani nie żywił urazy do okoliczności i kłopotów w jego życiu. Później umiera z powodu długotrwałej choroby.
  • Keiko Kishi jako Sayo w teraźniejszości.

Produkcja

Rozwój

Snow Prince wyreżyserował Joji Matsuoka , którego poprzednie prace obejmują filmy Tokyo Tower: Mom and Me, and Czasami Dad (2007) oraz Sayonara, Kuro (2003). Kundō Koyama napisał scenariusz swojego filmu. Książę Śniegu to drugie dzieło Kundo Koyamy, po pracy nad Odlotami , który zdobył nagrodę dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego na 81. ceremonii rozdania Oscarów .

Film został zainspirowany angielską powieścią A Dog of Flanders z 1872 roku , napisaną przez Marie Louise de la Ramée , oraz filmem Small Love Melody , które były popularne wśród japońskiej publiczności i dobrze znane w Japonii. W filmie psa Akita , a scenerię przeniesiono do prefektury Yamagata w Japonii zamiast we Flandrii w Belgii. Zapytany o te zmiany, reżyser Joji Matsuoka powiedział, że „ten film nie jest kręcony specjalnie w żadnym miejscu” i że użył Akity, ponieważ jest „reprezentantem Japonii”. Asahi Shinbun poinformował, że Snow Prince był również częściowo zainspirowany scenariuszem wersji anime A Dog of Flanders , która została wydana wcześniej.

Odlew

Nowy aktor Shintaro Morimoto i nowa aktorka Marino Kuwashima zostali oficjalnie ujawnieni jako główni członkowie obsady tego filmu na 10. konferencji prasowej filmu 11 maja 2009 r. Zostali wybrani z grupy 10 000 osób podczas przesłuchania przeprowadzonego przez reżysera Joji Matsuokę. Matsuoka podobno zdecydował się wybrać Shintaro i Marino, ponieważ „mieli inny błysk w oczach”. W szczególności Shintaro, młodszy brat Hey! Mowić! członka JUMP, Ryutaro Morimoto , był chwalony przez reżysera, który powiedział, że szuka dziecka, „które może istnieć naprawdę”. Matsuoka opisał cechy Shintaro jako „rzadkie w dzisiejszych czasach”, a także opisał go jako „anioła”.

Inni znani członkowie obsady filmu to aktorzy Teruyuki Kagawa i Tadanobu Asano oraz aktorka Rei Dan . Aktor Teruyuki Kagawa grał wcześniej w filmach takich jak 20th Century Boys (2009) i Dear Doctor (2009), a także był dwukrotnym zdobywcą nagrody dla najlepszego aktora drugoplanowego odpowiednio na 29. i 31. ceremonii rozdania nagród Japan Academy Awards . Zagrał także w serialach telewizyjnych, takich jak Mr. Brain (2009) i Diplomata Kosaku Kuroda (2011). W tym filmie występuje jako Masamitsu Arima, ojciec Sayo i bogaty kupiec z wioski. Aktor Tadanobu Asano zadebiutował w filmie Batashi Kingyo z 1990 roku , innym filmie wyreżyserowanym przez reżysera tego filmu, Joji Matsuokę. Asano jest także zdobywcą nagrody dla najlepszego aktora pierwszoplanowego na 33. ceremonii rozdania nagród Japan Academy Awards. W tym filmie gra rolę klauna cyrkowego Haigo, który jest także tajemniczym ojcem Soty.

Filmowanie

Sceny z domów Soty i rodziny Arima, wioski i teatru Soty i Sayo zostały nakręcone w „Shonai Movie Village” ( 庄内 映画村 , Shōnai Eigamura ) w Shōnai, Yamagata . Filmowanie w tym miejscu miało miejsce od listopada 2008 do lutego 2009. Ponadto scena, w której magazyn pana Arimy zapalił się, została sfilmowana w „Sakata, Sankyo Sōko” ( 酒 田 山居倉庫 ) w prefekturze Yamagata. Tory kolejowe w filmie to tory dawnej „Naruto no Kurikumada Koen Railway Line” ( 鳴子のくりこま田園鉄道 , Naruto no Kurikumada Koen Tetsudō ) , który działał w prefekturze Miyagi . Scena, w której Sayo zagrał „Clair de lune”, a końcowa scena filmu została nakręcona w dawnej szkole podstawowej Fukura ( 吹浦 小 学校 , Fukura shōgakkō ) .

Matsuoka określił warunki kręcenia jako „bardzo trudne”, ale powiedział, że „film został ukończony dzięki dzieciom” i zakończył chwaleniem wytrwałości Shintaro i Kuwajimy. Shintaro Morimoto powiedział, że scena, w której zapalił się magazyn, „była najstraszniejszą sceną w całym filmie”. Inna aktorka, Maiko, powiedziała również, że kiedy widziała Shintaro i Marino zachowujących się jak kochankowie, przypomniało jej to o jej „pierwszej miłości”.

Piosenka przewodnia

Piosenką przewodnią filmu jest „Snow Prince” ( スノープリンス , Sunō purinsu ) i jest śpiewana przez grupę Snow Prince Gasshōdan ( スノープリンス合唱団 ) . Ta piosenka przewodnia i powstanie Snow Prince Gasshōdan zostały odsłonięte podczas imprezy organizacji zajmującej się dobrostanem zwierząt 1 listopada 2009 r. Autor tekstów Shinji Nojima napisał tekst piosenki. „Snow Prince” to chóralna pieśń inspirowana Clair de lune Claude'a Debussy'ego , czyli trzecią częścią Suity bergamaskiej . W filmie pojawia się także utwór „Clair de lune”.

Grupa Snow Prince Gasshōdan to tymczasowy chór chłopięcy utworzony specjalnie na potrzeby tego filmu i prowadzony przez aktora Shintaro Morimoto. Grupa jest zarządzana przez Johnny'ego Jr. , japońską agencję talentów , która specjalnie szkoli męskich idoli. Śnieżny Książę Gasshōdan składa się z 10 chłopców, którzy razem mieli średni wiek 10,5 roku w czasie kręcenia. To sprawia, że ​​grupa Snow Prince Gasshōdan jest najmłodszą grupą w historii wszystkich grup idoli Johnny'ego Jr., która wydała singiel. Według komitetu wydania filmu, grupa Snow Prince Gasshōdan istniał do końca 2010 roku, zanim został rozwiązany. Lider Shintaro Morimoto wyraził nadzieję, że po 10 latach grupa ponownie się zjednoczy.

Snow Prince został nagrany i wydany jako pojedynczy album 2 grudnia 2009 roku. Singiel ten zadebiutował na dziewiątej pozycji cotygodniowych list przebojów Oriconu , później osiągając szczyt piątej pozycji na tych samych listach przebojów.

Uwolnienie

Snow Prince miał swój pierwszy specjalny pokaz we Flandrii w Belgii, gdzie rozgrywała się akcja powieści Pies z Flandrii . To był pierwszy raz, kiedy główny aktor Shintaro Morimoto podróżował za granicę i powiedział: „Moje serce biło bardzo szybko, ale widząc reakcję publiczności, nabrałem większego zaufania do tego filmu”. Morimoto został rzecznikiem Flandrii , ponieważ był głównym aktorem filmu. Śnieżny Książę był następnie pokazywany na Hawajach , gdzie miał swój debiut filmowy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym na Hawajach (HIFF) w dniu 20 października 2009 r.

Film został następnie otwarty w kinach w Japonii 12 grudnia 2009 r. Oficjalna premiera odbyła się podczas ceremonii, która odbyła się w Marunouchi Piccadilly w Yurakucho w Tokio 12 grudnia 2009 r. Cała obsada filmu, wraz z reżyserem filmu Joji Matsuoką, byli obecny na uroczystości. Ponadto podczas ceremonii ujawniono mediom, że trwają negocjacje w sprawie praw do dystrybucji filmu za granicą. Ogłoszono, że dystrybutorzy z 25 różnych krajów Azji i Europy są zainteresowani wydawaniem filmów w swoich krajach, choć nie zostały one konkretnie wymienione. To duża liczba, ponieważ zwykle japońskie filmy otrzymują tylko około 10 do 15 różnych ofert. Podczas swojego debiutanckiego weekendu Snow Prince zadebiutował na 234 ekranach kinowych w całej Japonii. W tygodniu otwarcia zarobił łącznie 362 879 dolarów, co czyni go 10. najbardziej dochodowym filmem w weekend 12 i 13 grudnia. Ogółem w japońskich kinach zarobił 837 724 USD.

W kinach w Singapurze Snow Prince został wydany 13 maja 2010 roku przez lokalnego dystrybutora Cathay-keris Films. Zarobił 4088 USD w pierwszy weekend (13–16 maja) i 2320 USD w drugi weekend (20–23 maja), co daje łącznie 7651 USD brutto w kinach w Singapurze.

Domowe media dla Snow Prince zostały wydane w wersjach DVD (format 2) i Blu-ray Disc . Dystrybutor Toei wypuścił film w Japonii 20 sierpnia 2010 r. Na Tajwanie 5 kwietnia 2011 r. Wydano wersję DVD Snow Prince pod chińską nazwą 雪地 王 子 z chińskimi napisami i japońskimi dialogami. Później Snow Prince został zaprezentowany na inauguracyjnym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pekinie, gdzie stał się jednym z sześciu japońskich filmów, które miały zostać pokazane 24 kwietnia 2011 roku.

Ścieżka dźwiękowa

Singiel piosenki przewodniej tego filmu Snow Prince został wydany w wersji limitowanej i zwykłej przez Sony Music Entertainment 2 grudnia 2009 roku .

Książę Śniegu (edycja zwykła)
Album ze ścieżką dźwiękową autorstwa
Śnieżny Książę Gasshōdan
Wydany 2 grudnia 2009 r
Długość 17 minut
Etykieta Sony Music Entertainment (JECN-211)

Ścieżka dźwiękowa (album z limitowanej edycji)

Limitowana edycja singla Snow Prince zawiera płytę CD i dodatkowe DVD.

Lista utworów:

  1. „Śnieżny Książę” ( スノープリンス )
  2. „Snow Prince (wersja chóralna)” ( ス ノ ー プ リ ン ス 合 唱 版 )
  3. „Snow Prince (oryginalne karaoke)” ( スノープリンス (オリジナル・カラオケ) )
  4. „Snow Prince [wersja chóralna] (akompaniament)” ( ス ノ ー プ リ ン ス 合 唱 版 (伴 奏) )
  5. "Śnieżny Książę (teledysk)" ( スノープリンス (ミュージッククリップ) ) (DVD)
  6. „Snow Prince (Making-of)” ( ス ノ ー プ リ ン ス (メ イ キ ン グ) ) (DVD)

Ścieżka dźwiękowa (zwykły album)

Lista utworów:

  1. „Śnieżny Książę” ( スノープリンス )
  2. „Bożonarodzeniowa składanka piosenek” ( ク リ ス マ ス ソ ン グ メ ド レ ー )
  3. "Gorzki księżyc"
  4. „Christmas Song Medley (oryginalna wersja karaoke)” ( クリスマスソングメドレー (オリジナル・カラオケ) )

Przyjęcie

Krytyczny odbiór

W przedpremierowej recenzji filmu Atsushi Ohara z Asahi Shimbun powiedział, że „film dobrze zaadaptował Dog of Flanders ”, ale nie zgadzał się z traktowaniem Soty i Chibi, mówiąc, że zostali potraktowani zbyt surowo. Swoją recenzję zakończył stwierdzeniem, że pies zachowywał się znakomicie i był bardzo uroczy, a sceneria w filmie miała rzadkie piękno. W innym napisanym przez siebie artykule powiedział, że widzowie powinni „spodziewać się zastanowienia nad wydarzeniami w tym filmie”, a zakończył stwierdzeniem, że film pozwala widzom zdobyć ważne przesłania. W innej przedpremierowej recenzji Nobuko Yamasaki, piszący w imieniu Moviewalker, powiedział to Śnieżny Książę był pełen „łz wdzięczności”, a gra Shintaro Morimoto była cudowna. Powiedział też, że rola psa w filmie przypomniała mu poprzednią pracę reżysera Sayonara, Kuro . Dodał, że podczas oglądania filmu musiał wyjąć chusteczkę.

The Japan Times przyznał Snow Prince ocenę 2 na 5. W krytycznej recenzji zatytułowanej „Płacz nad tą książęcą kupą błota pośniegowego” Mark Schilling skrytykował film jako „płacz, który… sprawił, że miałem zaskakująco suche oczy” i dodał że „W całym przedsięwzięciu nie ma nawet iskry oryginalności, chyba że weźmiemy pod uwagę obsadę Tadanobu Asano - najfajniejszego japońskiego aktora swojego pokolenia - jako smutnego, ale mądrego klauna cyrkowego”. Recenzent Matiko Wataru ze strony internetowej „Eiga-Judge” powiedział, że „ta niewinna i smutna tragedia chłopca jest zbyt uproszczona, a scenariusz niewiele zdziałał”. Jednak recenzja chwaliła „piękną scenerię miasta Shonai” i stwierdziła, że ​​​​film był „smutnym i pięknym połączeniem dzieci i zwierząt”.

The Guardian umieścił go na trzecim miejscu na liście „10 najlepszych filmów 2009 roku, których prawdopodobnie nie widziałeś”. Recenzent David Parkinson uznał tę pracę za „najpiękniejszy film dziecięcy roku”. Rozwinął, mówiąc: „Wszystko w tej przejmującej relacji… jest znakomite. Fotografia i projekt z epoki są nienaganne, a scenariusz zręcznie zapoznaje młodszych widzów z dobrem, które wciąż może wyłonić się z trudniejszych realiów życia”. Swoją recenzję zakończył słowami: „To rodzaj rodzinnej rozrywki, o której Hollywood już dawno zapomniało”.

Wyróżnienia

Rok Nagroda Kategoria Wynik Odbiorca
2010 52. Nagroda Błękitnej Wstążki Najlepszy aktor drugoplanowy Mianowany Teruyuki Kagawa
Tohoho 10 najgorszych filmów — 9 miejsce Śnieżny Książę

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Snow_Prince&oldid=1136505886 ”