Edukacja wielojęzyczna w Afryce

Gimnazjaliści w klasie w RPA.

Edukacja wielojęzyczna w Afryce to spojrzenie na podejście do nauczania uczniów w różnych krajach Afryki , biorąc pod uwagę różne możliwe języki nauczania. Kontynent doświadcza ogromnego zróżnicowania języków używanych w różnych państwach; dlatego, podobnie jak w innych różnorodnie zaludnionych regionach świata, takich jak Ameryka Północna czy Europa , istnieje wiele możliwości wyboru, w przypadku których języków należy używać jako środka nauczania, w jakich konkretnych obszarach iw jakim zakresie. Jest to dylemat, nad którym badacze i decydenci zastanawiają się od lat i pozostawił krajom afrykańskim różnorodne rozwiązania w zakresie nauczania języków w ich szkołach.

Wstęp

Konieczność wielojęzycznej edukacji w Afryce polega na tym, że rodziny, szkoły i inne powiązane organizacje podejmują złożone decyzje dotyczące tego, które języki należy uznać za niezbędne i jak należy je wdrażać w programach nauczania. Powszechnie uważa się, że używanie języków międzynarodowych jako środka nauczania, zwykle odpowiadającego europejskiej potędze kolonialnej państwa (takiej jak francuski w Senegalu lub angielski w Afryce Południowej ), jest korzystniejsze dla dziecka we wczesnym wieku, aby zaczęło się rozwijać aby w przyszłości byli bardziej zdolni do zatrudnienia. Ponieważ jednak edukacja formalna odbywa się zazwyczaj w języku kolonialnym, problematyczne jest to, że lokalna społeczność, a nawet instruktorzy często nie porozumiewają się płynnie w tych językach. W większości przypadków dzieci odnoszą większe korzyści z nauki w swoim języku ojczystym lub lokalnym języku miejsca nauki niż z nauki w języku otrzymanym od byłego mocarstwa kolonialnego. Eksperci językowi zbadali to zjawisko i zidentyfikowali różne drogi, którymi podążały państwa afrykańskie, aby zająć się tym tematem.

Wpływ kolonialny

europejskiej kolonizacji kontynentu afrykańskiego wywarła ogromny wpływ na trajektorię rozwoju każdego państwa. Nowoczesne rządy i infrastruktura społeczna większości państw afrykańskich zostały opracowane przez odpowiednie mocarstwo kolonialne w okresie między kolonizacją a uzyskaniem niepodległości, w tym metody wdrażania edukacji. Nawet dzisiaj niektóre kraje, które miały kolonialny wpływ na Afrykę, nalegają na określenie swojego języka jako najważniejszego języka do nauczania w Afryce. Niektórzy uczeni twierdzą nawet, że angielski jest najważniejszym językiem do włączenia do afrykańskiej edukacji, pomimo znaczenia języków ojczystych, które już istnieją w lokalnych społecznościach. Jak widać poniżej, różni aktorzy międzynarodowi mają różne koncepcje najskuteczniejszych strategii wdrażania edukacji wielojęzycznej w państwach afrykańskich.

Strategie edukacji językowej

ustalenia UNESCO

Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) jest jedną ze znaczących stron wpływających na wybory językowe w programach nauczania nie tylko krajów afrykańskich, ale wielu innych narodów na świecie. Agencją w ONZ, która działa głównie w tej roli, jest UNESCO , które rozróżniło słabe i silne modele dwujęzyczne dla afrykańskich studentów w swoich badaniach. UNESCO zauważyło, że słabe modele dwujęzyczne mają tendencję do włączania metody wczesnego kończenia nauczania, takiej jak nauczanie ucznia przez rok do czterech lat w języku lokalnym lub języku ojczystym ucznia, przed przejściem na drugi język . W przeciwieństwie do tego, silne modele dwujęzyczne mają tendencję do włączania metody późnego wyjścia, której docelowym celem jest biegła znajomość obu języków, tj. języka pierwszego (L1; język ojczysty) i języka drugiego (L2; język dodatkowy).

Jeden do czterech lat nauki w lokalnym języku okazał się niewystarczający, ponieważ dzieci w krajach rozwijających się lub biednych społecznościach na ogół nie są w stanie przejść z poziomu L1 do końca klasy 3 i jednocześnie być biegły w programie nauczania. Badanie południowoafrykańskich uczniów klas 6, którzy kształcili się za pośrednictwem medium L1, uzyskało średnio krajowy wynik osiągnięć na poziomie 69%, podczas gdy ci, którzy kształcili się na poziomie L2, osiągnęli tylko 32%.

Strategie wielojęzyczne

UNESCO podsumowuje, że istnieją około cztery modele, które dają najlepsze wyniki w edukacji wielojęzycznej w Afryce:

  1. L1 jako środek nauczania w szkole podstawowej i średniej, z dodatkowymi językami nauczanymi jako przedmioty do wyboru. Jest to model stosowany w Afryce Południowej , gdzie osoby uczące się języka afrikaans byłyby nauczane w języku afrikaans i miałyby jedną lekcję angielskiego dziennie.
  2. Sześć do ośmiu lat nauczania w L1, a następnie nauczanie na dwóch nośnikach. Jest to model używany również w RPA.
  3. Osiem lat nauczania w L1, a następnie całkowite przejście na L2 w dziewiątym roku. Jest to model, który został zastosowany w Etiopii , gdzie jego uczniowie osiągnęli wskaźnik zdawalności 83,7%, gdy był on początkowo wdrażany, w porównaniu ze znacznym spadkiem do 44%, gdy został usunięty.

Teoria targowania się

Wspólną strategią stosowaną przez organizacje i osoby prywatne w celu wywierania wpływu na edukację wielojęzyczną jest uwrażliwianie. Jest to wykorzystywane przez elity jako środek do uzasadnienia wyborów językowych w edukacji. Strategia została włączona podczas badań Ericki Albaugh, kiedy badała proces wyboru mediów językowych w Afryce Subsaharyjskiej . W 2007 roku Albaugh przedstawiła swoją metodę teorii negocjacji w swoim artykule zatytułowanym „Wybór języka w edukacji: polityka perswazji”, w którym wyjaśniono pięciu kluczowych graczy wpływających na decyzję, jakiego języka używać jako środka nauczania w Afryce: przywódców nacjonalistycznych, biurokratów , ministerstwo edukacji, rodzice i elity regionalne.

  • Przywódcy nacjonalistyczni (mieszanka L1 i L2) spotykają się z różnymi zaleceniami dotyczącymi reformy językowej w oparciu o reprezentowanych przez nich wyborców.
  • Biurokraci (preferencja L2) najczęściej uważają, że używanie języka ojczystego jako środka nauczania jest nieskuteczne. Nawet w Ghanie, na przykład, niektóre szkoły zignorowały zasady, które nakazują im do pewnego stopnia korzystać z L1.
  • Ministerstwo Edukacji (preferencja L1) generalnie zgadza się z decyzją podjętą przez regionalne elity, ponieważ Albaugh twierdzi, że ustawodawcy są narażeni na potencjalne sankcje społeczne, jeśli spróbują wprowadzić reformę językową.
  • Rodzice (mieszane preferencje zarówno L1, jak i L2) są podzieleni co do preferencji używanego języka, głównie ze względu na wiek; młodsi rodzice są prawie dwa razy bardziej odporni na stosowanie nauczania języka 1 w szkołach niż starsi z typowych powodów, takich jak korzyści ekonomiczne płynące z nauki języków europejskich, które mają większe zastosowanie.
  • Elity regionalne (preferencja L1) to elity językowe, które opowiadają się za korzyściami płynącymi z używania L1 na podstawie obserwacji poczynionych w ich własnych regionach, ale nie oznacza to, że jest to najlepszy sposób nauczania.

Aktorzy międzynarodowi

Podobnie jak ONZ, istnieje wiele organizacji pozarządowych i innych organizacji międzyrządowych , które próbują poprawić edukację w krajach słabo rozwiniętych, w tym w Afryce, takich jak Korpus Pokoju , amerykańska agencja wolontariuszy, której misją edukacji w Afryce jest praca z uczniami w celu poprawy ich zdolności uczenia się oraz z nauczycielami w celu poprawy ich umiejętności nauczania języka angielskiego. Znaną międzynarodową organizacją pozarządową, która od ponad pięćdziesięciu lat pracuje nad rozwojem wielojęzycznej edukacji w Afryce, jest SIL, która wraz z czołowymi liderami edukacyjnymi w Afryce wprowadziła program w języku ojczystym o nazwie PROPELCA. Program miał na celu ułatwienie nauczania języka angielskiego i francuskiego poprzez nauczanie w języku ojczystym. Rzecznictwo dla tego projektu instruktażowego rozpoczęło się na Konferencji Generalnej w Kamerunie w 1995 roku przez Maurice'a Tadadjeu, zawodowego lingwistę, który pracował z SIL. Po otrzymaniu pozytywnych opinii projekt został przetestowany w szkołach w Senegalu i okazał się sukcesem. Obecnie jest używany jako szablon do nauczania jeszcze większej liczby języków międzynarodowych poprzez nauczanie w języku ojczystym ze względu na dalsze wdrażanie i sukces w krajach Afryki Zachodniej Kamerun , Ghana i Senegal .

  1. ^ „Języki Afryki” , Wikipedia , 2020-03-28 , pobrane 2020-04-01
  2. ^ „Jak Afryka powinna uczyć swoje wielojęzyczne dzieci? | British Council” . www.britishcouncil.org . Źródło 2020-04-01 .
  3. ^    Edukacja wielojęzyczna w Afryce: lekcje z konferencji poświęconej językom w edukacji w Dżubie . McIlwraith, Hamish. Londyn: Rada Brytyjska. 2013. ISBN 978-0-86355-703-3 . OCLC 977938721 . {{ cite book }} : CS1 maint: other ( link )
  4. ^    Młody, Crawford, 1931- (1994). Afrykańskie państwo kolonialne w perspektywie porównawczej . New Haven: Yale University Press. ISBN 0-585-38278-6 . OCLC 49414696 . {{ cite book }} : CS1 maint: wiele nazwisk: lista autorów ( link )
  5. ^     ANDINDILIL, MICHAEL (2018). Agbaje, Adigun; Hendricks, emerytowany Fred (red.). Anglojęzyczne kontinuum literacko-językowe: angielski i języki tubylcze w afrykańskim dyskursie literackim . NISC (Pty) Ltd. doi : 10.2307/j.ctvh8r2vh . ISBN 978-1-920033-23-1 . JSTOR j.ctvh8r2vh . S2CID 151230411 .
  6. ^ abc Ouane , Adama (   2010). Dlaczego i jak Afryka powinna inwestować w języki afrykańskie i edukację wielojęzyczną: dokument rzeczniczy oparty na dowodach i praktyce . 20148 Hamburg, Niemcy: Instytut Uczenia się przez Całe Życie UNESCO. s. 31–39. ISBN 978-92-820-1171-3 . {{ cite book }} : CS1 maint: lokalizacja ( link )
  7. Bibliografia _ _ Profile wydziałów i pracowników . Źródło 2020-07-30 .
  8. ^ abc Albaugh , Ericka (   2007). „Wybór języka w edukacji: polityka perswazji”. The Journal of Modern African Studies . 45 : 1–32. doi : 10.1017/S0022278X06002266 . S2CID 154915746 – przez JSTOR.
  9. ^ „Projekty w Afryce Południowej” . www.peacecorps.gov . Źródło 2020-07-30 .
  10. ^ „Pięćdziesiąt lat rozwoju języka w Afryce” . SIL Międzynarodowy . 2012-03-05 . Źródło 2020-07-30 .
Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Multilingual_education_in_Africa&oldid=1142333325 ”