Hezylo z Hildesheim
Hezilo z Hildesheim , znany również jako Hezelo , Hettilo lub Ethilo (między 1020 a 1025-1079), był biskupem Hildesheim od 1054 do 1079.
Życie
Hezilo prawdopodobnie pochodził z rodziny frankońskiej i prawdopodobnie otrzymał wykształcenie teologiczne w Bambergu . Za cesarza Henryka III był członkiem duszpasterstwa dworskiego ( Hofkapelle ) w latach 1051/52, początkowo jako rektor kościoła św. Szymona i Judy w Goslarze , a następnie w 1053 jako kanclerz Włoch . W 1054 został następcą Azelina jako biskup Hildesheim.
Hezilo zależało na utrzymaniu pozycji Hildesheim w Goslarze i jego okolicach , sercu saliańskiej posiadłości królewskiej, gdzie on i inni czołowi członkowie episkopatu ( w tym Wojciech z Bremy i Anno z Kolonii ) mogli wykorzystać sytuację, podczas gdy Henryk IV był jeszcze drobny. W Goslarze ufundował kościół św. Jakuba Starszego .
Wysiłki Hezilo osiągnęły punkt kulminacyjny w sporze o pierwszeństwo Goslar z opatem Wideradem z Fuldy , który przerodził się w Pięćdziesiątnicę w 1063 r. W katedrze Goslar w krwawą masakrę w obecności młodego króla. Według Lamberta z Hersfeld , zwolennika Widerada, Hezilo osobiście podżegał bojowników.
Podczas buntu saksońskiego i sporów o inwestyturę Hezilo odegrał pewną rolę, czasem wahając się, czasem pośrednicząc. Początkowo sprzymierzając się prawdopodobnie bliżej z saksońskimi przeciwnikami króla, w 1075 r. Przeszedł bardziej na stronę zwolenników króla, prawdopodobnie dzięki sukcesom militarnym Henryka, i był sygnatariuszem antygregoriańskiej Deklaracji Wormacji 24 stycznia 1076.
Będąc biskupem Hildesheim, Hezilo stał się jednym z wielkich budowniczych i mecenasów sztuki. Katedra w Hildesheim , która została zniszczona przez pożar w 1046 roku i którą jego poprzednik, Azelin , chciał zastąpić dużym, nowym budynkiem, Hezilo odbudował na fundamentach katedry zbudowanej przez Altfrida , byłego biskupa Hildesheim. Podarował żyrandol Hezilo w katedrze i krzyż Hezel dla ufundowanego przez siebie kościoła Krzyża ( Kreuzstift ).
Cesarz Henryk IV nadał prawa leśne ( Forstbann ) w Coppenbrügge biskupowi Hezilo z Hildesheim w 1062 roku.
Hezilo zmarł 5 sierpnia 1079 w Hildesheim i został pochowany w tamtejszym kościele na Mauritiusie.
Źródła
- Lambert z Hersfeld : Annalen. Lamperti monachi Hersfeldensis Annales . Neu übersetzt von Adolf Schmidt. Erl. von Wolfganga Dietricha Fritza. (= Ausgewählte Quellen zur deutschen Geschichte des Mittelalters. Freiherr vom Stein-Gedächtnisausgabe ; 13). Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1957, ISSN 0067-0650
Bibliografia
- Bernhard Gallistl: Bedeutung und Gebrauch der großen Lichterkrone im Hildesheimer Dom . W: Concilium medii aevi 12, 2009, ISSN 1437-904X Inhalt , s. 43–88
- Bruno W. Häuptli (2006). "Hezilo (Hizzil Hildensemensis), Bischof von Hildesheim". W Bautz, Traugott (red.). Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (w języku niemieckim). Tom. 26. Nordhausen: Bautz. kol. 712–718. ISBN 3-88309-354-8 .
- Tuomas Heikkilä: Das Kloster Fulda und der Goslarer Rangstreit . Academia Scientiarum Fennica, Helsinki 1998, ISBN 951-41-0856-6 , ( Suomalaisen Tiedeakatemian toimituksia. Sarja Humaniora 298), ISSN 1239-6982 .
- Theodor Lindner (1880), „ Hezilo ”, Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (w języku niemieckim), tom. 12, Lipsk: Duncker & Humblot, s. 382–383
- Ulrich Mattejiet: Hezilo , w: Lexikon des Mittelalters , tom. 4. Monachium 1989, ISBN 3-7608-8904-2 , Sp. 2206
Linki zewnętrzne