Niko Jesse

Nico Adriaan Jesse
Urodzić się	( 1911-08-22 ) 22 sierpnia 1911 Rotterdam , Holandia
Zmarł	21 stycznia 1976 ( w wieku 64) ( 21.01.1976 ) Bergen (Limburgia), Holandia
Alma Mater	Uniwersytet w Utrechcie
Zawód	Fotograf i lekarz medycyny
lata aktywności	jako fotograf: 1930-1971
Małżonek (małżonkowie)	Ro Dommering (m. 1937) Margreet de Vries (m. 1942) Christine (Ute) Vallance (z domu Fischinger) (m. 1961)
Dzieci	5

Nico Jesse (22 sierpnia 1911 - 21 stycznia 1976) był holenderskim humanistą fotografem i fotoreporterem, a później fotografem reklamowym i reklamowym. Początkowo lekarz, łączył pracę lekarską z pasją do fotografii, aż w 1955 roku porzucił praktykę lekarską, aby poświęcić się wyłącznie fotografii, tworząc zdjęcia do raportów rocznych i dokumentów biznesowych kilku firm. Napisał także wiele książek o miastach i krajach w Europie oraz zorganizował wystawy obrazów, z których najsłynniejsza to Kobiety Paryża (1954) i przyczynił się do projektu masowej obserwacji okupowanego przez nazistów Utrechtu. W 1962 roku Nico Jesse ponownie podjął swój pierwotny zawód, a po śmierci w 1976 roku pozostawił duży dorobek fotograficzny, w którym w centrum uwagi znajdują się ludzie i ich codzienne czynności.

Biografia

Nico Adriaan Jesse urodził się 22 sierpnia 1911 r. W Rotterdamie jako syn zamożnego sklepikarza Adrianusa Arnoldusa Jessego i Marii Geertruidy Adeletty Jesse-Rothmeijer. W 1918 roku rodzina przeniosła się do Velp , gdzie Nico Jesse uczęszczał do Liceum Chrześcijańskiego w Arnhem , gdzie został zachęcony do rosnącego zainteresowania fotografią.

Rozpoczęcie kariery w medycynie i fotografii

Od 1930 do 1931 Jesse studiował medycynę, przenosząc się do Oudegracht 44 w Utrechcie , gdzie jako członek Utrecht Student Corps wykonał dwanaście surrealistycznych stonowanych kolaży fotograficznych do ich Almanachu, ilustrujących tematy z życia studenckiego na każdy miesiąc.

Otto Tussenbroek skrytykował fotografie Jessego w 1935 roku w „Geïllustreerd Maandschrift” Elsevier (Monthly Illustrated Review), a jego prace znalazły się w „ Modern Photography: The Studio Annual of Camera Art 1935-1936”, w którym pisze: „Robię zdjęcia od około siedmiu lat bez pomocy lub nauki od kogokolwiek. Uważam, że długie teoretyczne eseje na temat „Fotografii artystycznej" nie są dobre dla człowieka, który chce robić fotografie artystyczne. Fotografia jest dobra lub nie, a fotografii artystycznej nie należy robić za pomocą pracy umysłowej”.

Jesse odbył staż medyczny w 1937 roku iw tym samym roku poślubił swoją ukochaną ze szkoły średniej Ro Dommering i zamieszkali w elastycznym mieszkaniu na planie otwartym zbudowanym przez Gerrita Rietvelda na Erasmuslaan 3 w Utrechcie . W międzyczasie został przyjęty do udziału w wystawie fotografii w Stedelijk Museum w Amsterdamie w 1937 roku . W następnym roku Jesse kontynuował pracę na stanowisku współasystenta w Szpitalu Uniwersyteckim w Utrechcie , zdając półfinałowe badanie lekarskie. Mieszkał z żoną Ro przez trzy miesiące w Montparnasse dzielnicy Paryża, a po powrocie pracował jako lekarz ogólny .

Gerrit Rietveld otworzył pierwszą indywidualną wystawę Nico Jessego u handlarza dziełami sztuki Wagenaara pod adresem Nieuwe Gracht 25 Utrecht. W 1941 roku Rietveld napisał w czasopiśmie Kleinbeeld-foto w odpowiedzi na tę wystawę, że istotą fotografii „(jest) cecha ruchu, pozbawiona wszystkiego, co nie uczestniczy bezpośrednio w tym ruchu lub w czym ruch nie uczestniczy”. nadać określony charakter”.

Po powrocie do Szpitala Uniwersyteckiego w Utrechcie poznał pielęgniarkę Margreet de Vries, którą poślubił w grudniu 1942 r. po rozstaniu z Ro.

Profesjonalny fotograf

Podczas okupacji hitlerowskiej w Holandii, archiwista gminy Utrecht, JWC van Campen, zlecił Jesse wykonanie wizualnej dokumentacji życia w tym mieście. Wykonał 400 czarno-białych fotografii i 136 kolorowych slajdów , które wraz z ponad 1000 kolorowych slajdów autorstwa Alphonsa Hunstinxa (Holenderski Instytut Dokumentacji Wojennej) stanowią największą kolekcję kolorowych obrazów, na których dokumentuje się codzienne życie holenderskiego miasta podczas okupacja. Zniszczenie Rotterdamu w maju 1940 r., a strategiczne znaczenie Utrechtu jako węzła kolejowego i strefy przemysłowej dało impuls, a Jesse wykonał zdjęcia zimą i latem 1942 r., przypadkowo uchwyciwszy narzucony antysemityzm .

Jego najstarsza córka Wendela urodziła się w maju 1943 r., a następnie Maggie (1945 r.) i Rutger (1946 r.). Młoda rodzina zamieszkuje w Ameide w południowej Holandii, gdzie odbywa praktykę. W 1947 r. Rietveld przebudowuje dom lekarza, po czym następują narodziny Anity (1949) i Colette (1951). W tym okresie Jesse jest wspomagany w swojej pracy fotograficznej przez Jana Versnela (1924-2007). [1] Jego pierwsza książka Utrecht taki jaki jest ukazało się w 1950 r. Następują książki o innych krajach, w tym o Hiszpanii (1955), Riwierze Francuskiej (1956), Londynie (1959), Rzymie (1960), Berlinie (1960) i ponownie Paryżu (1962), a jego archiwum zawiera kilka manekinów za propozycje dotyczące szerokiej gamy tematów, w tym tancerzy flamenco, wyzwolenia Ameide w 1945 roku i rzeźby w Holandii. W 1953 roku Towarzystwo Eksploatacji Kopalń Węgla Limburskiego zleciło mu wykonanie zdjęć i zaprojektowanie książki o kopalniach Oranje Nassau i przez pozostałe lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte rzadko brakowało mu zleceń. Jego Kobiety z Paryża (1954) odniosła taki sukces, że została opublikowana przez to samo wydawnictwo Bruna w wydaniu w miękkiej oprawie. Zarówno Women of Paris, jak i Orange Nassau Mines zostały nominowane do najlepiej zaprojektowanych książek roku 1954 przez komisję zbiorowej promocji książki holenderskiej (CPNB).

Biorąc pod uwagę sukces Women of Paris i jego rosnącą pracę jako fotografa dla Paviljoen voor de Volksgezond (Pawilon Zdrowia Publicznego) podczas Nationale Energie Manifestatie E '55 (Wystawa) w Rotterdamie w 1955 r., Jesse porzucił swoją ogólną praktykę, aby skoncentrować się na fotografii. Rodzina osiedliła się w posiadłości Over Holland w Loenen aan de Vecht , w równej odległości od Amsterdamu i Utrechtu. Edward Steichen zaprasza Nico Jessego wraz z innymi niderlandzkimi fotografami Emmy Andriesse , Evą Besnyö , Edem van der Elskenem , Henk Jonker , Cas Oorthuys i Hans Schreiner, do udziału w wystawie The Family of Man w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku w 1955 roku. Następnie Jesse dołącza do Holenderskiego Stowarzyszenia Patronów Fotografów (NFPV) iw 1956 publikuje Zwiedzanie Riwiery Francuskiej i Śladami Rembrandta z Bruną. Kolejna książka została zamówiona przez fabrykę włókienniczą NJ Menko NV i wystawiona w ratuszu w Enschede . Jesse organizuje drugą indywidualną wystawę w Art Trading Wagenaar w Utrechcie, którą ponownie otwiera Gerrit Rietveld. Dołączył do niego powieściopisarz i artysta Willem Frederik Hermans (1921-1995) przez kilka miesięcy w 1957 roku jako jego asystent-wolontariusz. W tym czasie Hermans pisał swój De donkere kamer van Damocles ( Ciemnia Damoklesa ), który zawiera tajemniczo pustą fotografię.

W następnym roku spotyka niemiecką dziennikarkę Christine (Ute) Vallance (ur. Fischinger) (1922-2004) i jest jego przewodnikiem podczas podróży do Berlina, gdzie fotografuje dla wydawcy Van Loghum Slaterus. Chociaż książka nie pojawia się w Holandii, nosi tytuł Menschen in Berlin i została wydana w 1960 roku przez Sigbert Mohn Verlag w Niemczech. Nie wraca do Over Holland, chociaż Margreet tam pozostaje, ale po krótkim pobycie w Holandii Ute Fischinger i Jesse jadą do Paryża i mieszkają w przyczepie kempingowej na Quai Henri-IV . W następnym roku współpracują przy książce Paris i pobrali się w maju 1961 roku w Ticino w Szwajcarii . Następnie, do 1971 roku, Jesse pracuje na usługach przetwórcy mięsa Homburg, fotografując do raportów rocznych , pokazów handlowych i reklam , łącząc to z niezależną fotografią komercyjną, rezygnując po nieporozumieniu w kampanii reklamowej. W trudnej sytuacji finansowej sprzedaje swój sprzęt fotograficzny i przechowuje swoje archiwum w pustej fabryce w Cuijk i podejmuje pracę związaną z medycyną w Oss , a następnie w ubezpieczeniach dla GAK w Venlo .

Zmarł niespodziewanie 21 stycznia 1976 roku na zatrzymanie akcji serca .

Uznanie

Wdowa po Jessem, Ute Jesse-Fischinger, pozostawiła jego prace w 1990 roku w Holenderskim Archiwum Fotograficznym (obecnie Holenderskie Fotomuseum ) w Rotterdamie. Wśród jego dokumentów znaleziono wstęp do bliżej nieokreślonej wystawy Jessego, napisanej przez Paula Citroena, w której opisuje pracę fotografa jako chwytanie aparatu „za krótkie włosy”, aby pokazać mu życie. Bez formalnego wykształcenia, napisał Citroen, Jesse mógł sobie pozwolić na ignorowanie akademickich zasad, czego rezultatem są niewyraźne zdjęcia, które choć technicznie niedokładne, są pełne życia; „techniczni profesjonaliści są z punktu widzenia sztuki dość irytujący i skłonni do złośliwych komentarzy na temat zdjęć Jessego. Nie mogą jednak odmówić mu śmiałości w podejściu i tego, że jest w stanie uchwycić życie w jego najciekawszym i najbardziej ekscytującym wydaniu”.

Wystawy pośmiertne

Wystawy indywidualne

• 2003 Nico Jesse . Nederlands Fotomuseum, 6 września - 16 listopada 2003

Wystawy zbiorowe

• 2012 w Paryżu l'Atelier Néerlandais, Gare du Nord, Francja, 24 maja – 29 lipca 2012
• 2012 holenderscy fotografowie w Paryżu 1900-1968 . Fotomuseum Den Haag 15 października 2011 – 15 stycznia 2012
• 2005 Dexia FotoFestival Naarden: Wyprodukowano w Holandii . Stedelijk Museum Schiedam, 14 maja - 12 czerwca 2005
• 2005 Paryż był świetny!: holenderscy fotografowie w Paryżu 1945-1965 . Nederlands Fotomuseum, 4 września 2004 - 9 stycznia 2005
• 2003 Zwarte Rook: Zdjęcia i steenkool w twintigste eeuw . Nederlands Fotomuseum, 10 listopada 2002 - 12 stycznia 2003

Wybrane publikacje

• 1950 Zó to Utrecht . Amsterdam, Lankamp & Brinkman, 1950
• 1952 Hella S. Haasse / Nico Jesse [Foto's] / AIJM Schellart. Het versterkte huis: kastelen in Nederland . Amsterdam: Bezige Bij, 1952
• 1953 Oranje Nassau Mijnen . Heerlen, NV Maatschappij tot exploitatie van Limburgsche Steenkolenmijnen, 1953.
• 1954 Maurois, Andre i Jesse, Nico (zdjęcia) Vrouwen van Parijs Utrecht, AW Bruna & Zoon, 1954. Pierwsze wydanie
• 1955 SPANJE - land en volk .Utrecht, AW Bruna & Zoon, 1955
• 1956 NV COQ - 1956. Utrecht
• 1956 Mensen van Menko: zdjęcie Nico Jesse , tekst Martie Verdenius. Enschede, NJ Menko NV, 1956. Opublikowane z okazji stulecia NJ Menko NV 1856–1956.
• 1956 Goldstein, Ella; Meijer, ostry dyżur; Jesse, Nico. Voetsporen van Rembrandt: een beeldbiografie . Wydawca Utrecht: AW Bruna & Zoons, 1956
• 1957 NV Vaalser Textiel Fabriek 1932 - 1957 VTF 25. Vaals, 1957
• 1959 Walther von Hollander (tekst), Unser Publikum, Gütersloh (Praesentverlag) 1959 (później ukazał się tytuł: Der Mensch neben dir - ein Spiegel unserer Industriegesellschaft, Gütersloh (C. Bertelsmann Verlag) 1960).
• 1960 Porgy and Bess na zdjęciu autorstwa Nico Jessego . Utrecht, Bruna, [1960]
• 1960 Mensen w Rzymie . Arnhem, Van Lochum Slaterus. 1960
• 1961 Oblicza Paryża] / Zdjęcia: Nico Jesse; Tekst: Ute Vallance...; Przedmowa Jeana Cocteau; [Traduit de l'allemand par Max Roth.]. Paryż, Bruxelles: Éditions Sequoia, 1961
• 1962 Jaarverslag 1961 NV Levensverzekeringsmaatschappij 'Utrecht', Utrecht 1962.
• 1962 Voorzichtig. Jaarverslag 1961 Stichting Valkenheide Maasbergen, Maasbergen 1962.
• 1964 Jan Roelfs, Wij op de hei (uitgave ter gelegenheid van 50 jaar Valkenheide), Maasbergen (Stichting Valkenheide Maasbergen) 1964.
• 1965 Jaarverslag 1964 Homburg NV Vleeswarenfabriek Homburg NV Cuyk, Cuyk 1965.
• 1966 Parijs . Amsterdam, Elsevier, 1966.
• 1995 Het Werkmanmonument drzwi Armando Groningen : Centrum Beeldende Kunst, 1995
•   2003 Haarlem , Focus Publishing, 2003. ISBN 9072216954

Archiwum

1440 podpisanych fotografii Nico Jessego można znaleźć w Internecie w Nederlands Fotomuseum (język holenderski i angielski) [2]

Bibliografia

• Fotografie w Holandii 1940–1975, 1978 (Biografieën) (NFM)
• Fotografie w Holandii 1920–1940 , 1979, Biografie s. 151 (NFM)
• Eskildsen, U. (red.): „Subjektive Fotografie”. Obrazy z lat 50. (tent.cat. San Francisco, 1984) (NFM)
• Leijerzapf, Ingeborg Th.: Het beslissende beeld (1991) (NFM)
• Nieuwsbrief Nederlands Fotoarchief 1992, II/2, sierpień Inlegvel (NFM)
• Bool, F. & Hekking, V .: Nielegalna kamera (1995) (NFM)
• Bibliografia NCC: 8 luty. 1996 (NFM)
• Thijsen, M.: Het bedrijfsfotoboek 1945-1965 (2002) (NFM)
• Leijerzapf, I. / Doris Wintgens Hötte: Foto's van vijftig (2003) (NFM)
• Documentatie fotocollectie Universiteitsbibliotheek Leiden