Trzech mężczyzn w łodzi

W przypadku innych zastosowań zobacz Trzech mężczyzn w łodzi (ujednoznacznienie) .

Trzech mężczyzn w łodzi
Cover Jerome Three Men in a Boat First edition 1889.jpg
Okładka wydania z 1889 roku
Autor Hieronim Klapka Hieronim
Kraj Zjednoczone Królestwo
Język język angielski
Gatunek muzyczny Powieść komediowa
Wydawca JW Arrowsmith
Data publikacji
 1889
ISBN 0-7653-4161-1
OCLC 213830865
Śledzony przez Trzech mężczyzn na Bummel 

Three Men in a Boat (To Say Nothing of the Dog) , opublikowana w 1889 roku, to humorystyczna relacja angielskiego pisarza Jerome'a ​​​​K. Jerome'a ​​z dwutygodniowych wakacji na łodzi na Tamizie z Kingston upon Thames do Oksfordu iz powrotem do Kingston. Książka początkowo miała być poważnym przewodnikiem turystycznym, z opisami lokalnej historii na trasie, ale elementy humorystyczne przejęły rolę do tego stopnia, że ​​​​poważne i nieco sentymentalne fragmenty wydają się odwracać uwagę od komiksu . Jedna z najbardziej chwalonych rzeczy w Trzech mężczyznach w łodzi tak niedatowany wydaje się współczesnym czytelnikom - dowcipy zostały ocenione jako świeże i dowcipne.

Trzej mężczyźni są wzorowani na samym Jerome'u (narrator Jerome K. Jerome) i dwóch prawdziwych przyjaciołach, George'u Wingrave'ie (który został starszym menedżerem w Barclays Bank ) i Carlu Hentschelu (założycielu londyńskiej drukarni o nazwie Harris w książce), z którym Hieronim często odbywał rejsy statkiem. Pies, Montmorency, jest całkowicie fikcyjny, ale „jak przyznaje Jerome, rozwinął się z tego obszaru wewnętrznej świadomości, który u wszystkich Anglików zawiera element psa”. Wycieczka jest typowym wakacjami na łodzi w tamtych czasach na łodzi kempingowej na Tamizie .

Po ogromnym sukcesie Three Men in a Boat , Jerome opublikował później kontynuację o wycieczce rowerowej po Niemczech, zatytułowaną Three Men on the Bummel (znaną również jako Three Men on Wheels , 1900).

Streszczenie

Trzech panów w łódce – plan wycieczki
Pierwsza strona Jerome Trzech mężczyzn w łodzi 1889

Historia zaczyna się od przedstawienia George'a, Harrisa, Jerome'a ​​(zawsze nazywanego „J.”) i psa Jerome'a ​​o imieniu Montmorency. Mężczyźni spędzają wieczór w pokoju J., paląc papierosy i dyskutując o chorobach, na które ich zdaniem cierpią. Dochodzą do wniosku, że wszyscy cierpią z powodu „przepracowania” i potrzebują wakacji. Rozważany jest zarówno pobyt na wsi, jak i wyprawa morska. Pobyt na wsi zostaje odrzucony, ponieważ Harris twierdzi, że byłby nudny, a wyprawa morska po J. opisuje złe doświadczenia jego szwagra i przyjaciela z poprzednich wypraw morskich. Cała trójka ostatecznie decyduje się na wakacje na łodzi w górę Tamizy , z Kingston upon Thames do Oxfordu, podczas którego będą obozować, pomimo kolejnych anegdot J. o wcześniejszych wpadkach z namiotami i piecykami kempingowymi.

Wyruszyli w następną sobotę. George musi iść tego ranka do pracy, więc J. i Harris jadą pociągiem do Kingston. Nie mogą znaleźć odpowiedniego pociągu na stacji Waterloo (zagmatwany układ stacji był dobrze znanym motywem wiktoriańskiej komedii), więc przekupują maszynistę, aby zabrał jego pociąg do Kingston, gdzie odbierają wynajętą ​​łódź i rozpoczynają podróż. Spotykają George'a dalej w górę rzeki w Weybridge .

Pozostała część historii opisuje ich podróż przez rzekę i incydenty, które mają miejsce. Pierwotny cel książki jako przewodnika jest oczywisty, gdy J., narrator, opisuje mijane punkty orientacyjne i wioski, takie jak Pałac Hampton Court , Kościół Hampton , Magna Carta Island i Monkey Island , oraz zastanawia się nad historycznymi powiązaniami tych miejsc. Jednak często dygresuje do humorystycznych anegdot, od zawodności barometrów do prognozowania pogody po trudności napotykane podczas nauki gry na szkockich dudach . Najczęstszymi tematami anegdot J. są rzeczne rozrywki, takie jak wędkarstwo i pływanie łodzią, oraz trudności, jakie stwarzają dla niedoświadczonych i nieostrożnych oraz trzech mężczyzn podczas poprzednich wypraw łodzią.

Książka zawiera klasyczne scenografie komediowe, takie jak Plaster of Paris pstrąg w rozdziale 17 i „ Irlandzki gulasz ” w rozdziale 14 - powstały przez zmieszanie większości resztek z kosza na jedzenie :

Zapominam o innych składnikach, ale wiem, że nic się nie zmarnowało; i pamiętam, że pod koniec Montmorency, który przez cały czas okazywał wielkie zainteresowanie przebiegiem sprawy, odszedł spacerkiem z poważną i zamyśloną miną, by pojawić się ponownie kilka minut później z martwym szczurem wodnym w pysku, co najwyraźniej chciał przedstawić jako swój wkład w obiad; czy w duchu sarkastycznym, czy z prawdziwą chęcią pomocy, nie mogę powiedzieć.

— Rozdział 16

Przyjęcie

Można było sobie wyobrazić… że Imperium Brytyjskie jest w niebezpieczeństwie. … The Standard mówił o mnie jako o zagrożeniu dla angielskich liter; i The Morning Post jako przykład smutnych skutków, jakich można się spodziewać po nadmiernej edukacji niższych klas. … Myślę, że mogę twierdzić, że przez pierwsze dwadzieścia lat mojej kariery byłem najbardziej maltretowanym autorem w Anglii.

— Jerome K. Jerome, Moje życie i czasy (1926)

Odbiór przez krytyków wahał się od letniego do wrogiego. Użycie slangu zostało potępione jako „wulgarne”, a książkę wyśmiano jako napisaną w celu odwołania się do „ Arrys i„ Arriets ” - wówczas powszechnych szyderczych określeń dla londyńczyków z klasy robotniczej, którzy odrzucali H podczas mówienia. Magazyn Punch nazwał Jerome „ Arry K.„ Arry ”. Współcześni komentatorzy chwalili humor, ale krytykowali nierówność książki, ponieważ humorystyczne fragmenty przeplatają się z poważniejszymi fragmentami napisanymi sentymentalnym, czasem fioletowym , styl.

Jednak książka sprzedawała się w ogromnych ilościach. „Płacę Jerome'owi tak dużo tantiem”, powiedział wydawca znajomemu, „Nie mogę sobie wyobrazić, co stanie się ze wszystkimi egzemplarzami tej książki, które wydaję. Często myślę, że publiczność musi je zjeść”. Pierwsze wydanie ukazało się w sierpniu 1889 roku i ukazało się w odcinkach w czasopiśmie Home Chimes w tym samym roku. Pierwsze wydanie pozostawało w druku od 1889 do marca 1909, kiedy ukazało się drugie wydanie. W tym czasie sprzedano 202 000 egzemplarzy. ​​pirackie drukarnie sprzedały w Ameryce kolejny milion egzemplarzy . Książka została przetłumaczona na wiele języków. Wydanie rosyjskie odniosło szczególny sukces i stało się standardowym podręcznikiem szkolnym. Jerome później skarżył się w liście do The Times na rosyjskie książki, które nie zostały przez niego napisane, opublikowane pod jego nazwiskiem, aby skorzystać z jego sukcesu. Od czasu publikacji „Trzech mężczyzn w łódce” nigdy się nie wyczerpało. Nadal cieszy się popularnością, a The Guardian umieścił ją na 33. miejscu na liście 100 największych powieści wszechczasów w 2003 r. I nie. 25 w 2015 roku, a Esquire umieściło ją na drugim miejscu wśród 50 najśmieszniejszych książek wszechczasów w 2009 roku. W 2003 roku książka znalazła się w ankiecie BBC The Big Read .

W kulturze popularnej

Spływ rzeką jest łatwy do odtworzenia, postępując zgodnie ze szczegółowym opisem, co czasami robią fani książki. Znaczna część trasy pozostaje niezmieniona. Na przykład wszystkie puby i zajazdy są nadal otwarte.

Audio

Audiobooki tej książki były wydawane wiele razy, z różnymi narratorami, w tym Sir Timothym Ackroydem (2013), Hugh Laurie (1999), Nigelem Planerem (1999), Martinem Jarvisem (2005) i Stevenem Crossleyem (2011).

BBC wyemitowało w radiu szereg dramatyzacji tej historii, w tym wersję muzyczną z 1962 roku z udziałem Kennetha Horne'a , Leslie Phillips i Huberta Gregga , trzyodcinkową wersję z 1984 roku, w której wszystkie postacie grał Jeremy Nicholas , oraz dwuczęściową adaptacja do Classic Serial w 2013 roku z Hugh Dennisem , Stevem Puntem i Julianem Rhind-Tuttem .

Film i telewizja

Wiktoriańska powieść detektywistyczna Petera Loveseya Swing, Swing Together (1976), częściowo oparta na książce, pojawiła się jako drugi odcinek serialu telewizyjnego Cribb (1980).

W 2005 roku komicy Griff Rhys Jones , Dara Ó Briain i Rory McGrath rozpoczęli odtwarzanie powieści na potrzeby tego, co miało stać się regularnym corocznym serialem telewizyjnym BBC , Three Men in a Boat . Ich pierwsza wyprawa odbyła się wzdłuż Tamizy z Kingston upon Thames do Oksfordu, odtwarzając oryginalną powieść.

Teatr

Adaptacja teatralna przyniosła Jeremy'emu Nicholasowi nominację do nagrody dla najlepszego debiutanta w sztuce podczas rozdania nagród Laurence Olivier w 1981 roku . Książka została zaadaptowana przez Clive'a Francisa do produkcji z 2006 roku, która objechała Wielką Brytanię.

Sztuka

Rzeźba stylizowanej łodzi powstała w 1999 roku dla upamiętnienia Trzech mężczyzn w łodzi na Millennium Green w New Southgate w Londynie, gdzie autor mieszkał jako dziecko. W 2012 roku na tej samej zieleni umieszczono mozaikę przedstawiającą psią głowę, aby upamiętnić Montmorency.

Inne dzieła literackie

W 1891 roku ukazała się książka „Trzy kobiety w jednej łodzi: szkic rzeczny” autorstwa Constance MacEwen. Ta książka opowiada o podróży trzech młodych kobiet z uniwersytetu, które postanowiły naśladować wycieczkę po rzece w Trzech mężczyznach w łódce , starając się podnieść na duchu jedną z nich, która ma zostać wydalona z uniwersytetu. Aby zająć miejsce Montmorency, przyprowadzają kota o imieniu Tintoretto.

PG Wodehouse wspomina Plaster of Paris pstrąg w swojej powieści Psmith in the City z 1910 roku . Szef Psmitha, wygłaszając przemówienie polityczne, udaje, że osobiście doświadczył kolejnych mężczyzn, którzy twierdzą, że złowili fałszywego pstrąga. Psmith przerywa przemówienie, aby „dać mu znać, że mężczyzna o imieniu Jerome uszczypnął jego historię”.

Trzech mężczyzn w łodzi jest wspomniane w powieści parodii o wspinaczce górskiej z 1956 roku, The Ascent of Rum Doodle , w której główny tragarz Bing podobno spędza „większość swojego wolnego czasu pogrążony w tłumaczeniu jej na jogistę”.

W Have Space Suit — Will Travel , autorstwa Roberta A. Heinleina (1958), ojciec głównego bohatera jest obsesyjnym fanem książki i spędza większość swojego wolnego czasu na wielokrotnym jej czytaniu.

Książka Three Men (Not) in a Boat: and Większość czasu bez psa (1983, wznowiona w 2011) autorstwa Timothy'ego Finna to luźno powiązana powieść o pieszej wycieczce. [ potrzebne źródło ]

Odtworzenie w 1993 roku przez poetę Kim Taplin i towarzyszy zaowocowało dziennikiem podróży Three Women in a Boat .

Gita sul Tevere to włoska książka humorystyczna inspirowana tą słynną angielską powieścią. [ potrzebne źródło ]

Connie Willis , autorka science fiction, złożyła hołd powieści Jerome'a ​​w swojej własnej, nagrodzonej nagrodą Hugo w 1997 roku książce To Say Nothing of the Dog . Jej podróżujący w czasie bohater również odbywa niefortunną podróż po Tamizie z dwoma ludźmi i psem jako towarzyszami i spotyka George'a, Harrisa, „J” i Montmorency. Tytuł powieści Willisa nawiązuje do pełnego tytułu oryginalnej książki.

Autor fantasy Harry Turtledove napisał zestaw historii, w których bohaterowie Jerome'a ​​​​stykają się z nadprzyrodzonymi stworzeniami: „Trzech mężczyzn i wampir” oraz „Trzej mężczyźni i wilkołak” zostały opublikowane w Some Time Later: Fantastic Voyages in Alternate Worlds (2017). „Three Men and a Sasquatch” został opublikowany w Next Stop na 13. miejscu w 2019 roku.

Anne Youngson napisała Three Women and a Boat (Pingwin, 2021), o trzech nieznajomych w średnim wieku wyruszających na przygodę wąskotorówką . Powieść została wybrana do Klubu Książki BBC Radio 2

Zobacz też

Notatki wyjaśniające

Cytaty

Bibliografia ogólna

  • Jerome, Jerome K. Trzech mężczyzn w łodzi (nie mówiąc nic o psie) . Bristol: Arrowsmith, 1889.
  •   Jerome, Jerome K. Trzech mężczyzn w łodzi, nie mówiąc już o psie! Klasyka Wordswortha. ISBN 1-85326-051-7 , z zamkiem Boultera autorstwa Edwarda Johna Gregory'ego na okładce, 1993.
  •   Jerome, Jerome K., Jeremy Lewis. Trzech mężczyzn w łodzi: nie mówiąc już o psie! i Trzech mężczyzn na Bummel . Klasyka pingwina. Londyn: Penguin Books, 1999. ISBN 0-14-0437509 .

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Three_Men_in_a_Boat&oldid=1142883039 ”