portfele tagalskie

Tagalskie romanse , czasami określane zbiorczo jako tagalskie książeczki kieszonkowe , tagalskie książki w miękkiej oprawie , tagalskie romanse w miękkiej oprawie , tagalogskie romanse kieszonkowe , romanse filipińskie , filipińskie romanse , książeczki pinoy , popularne powieści tagalskie lub popularna literatura romansowa tagalska to powieści skomercjalizowane publikowane w miękkiej oprawie lub format kieszonkowy publikowany w języku tagalskim lub język filipiński na Filipinach. W przeciwieństwie do formalnego lub literackiego gatunku romansów, te popularne romanse zostały napisane, jak opisał Dominador Buhain w książce A History of Publishing in the Philippines jako forma tradycyjnych lub konwencjonalnych romansów o „bogatym chłopcu spotyka biedną dziewczynę lub vice versa kto przejść przez szereg przeszkód i ostatecznie znaleźć się w swoich ramionach”.

Opis

Według Tatin Yang w artykule Romansang Pinoy : Dzień z romansami tagalskimi , tagalskie romanse w miękkich okładkach były cienkimi filipińskimi wersjami romansów , które można było znaleźć na dolnych półkach działu romansów w księgarniach , zapakowane i oprawione w okładki książek , które są ozdobione ilustracjami w stylu filipińskich komiksów , takimi jak „krajobraz dzielnicy z źle ubranym facetem i dziewczyną w uścisku”. Jako forma „ eskapistycznej fikcji ” ( eskapizm ) i „literatura komercyjna”, romanse tagalskie na ogół opierają się na „ścisłej formule romansu”, co oznacza, że ​​​​narracje mają szczęśliwe zakończenia (czynnik wpływający na sprzedaż powieści), bohaterowie są bogaci, przystojni, inteligentni i postacie, które nie może umrzeć. Zwykle bohater lub bohaterka opowieści zakochuje się i „szaleje” na punkcie podziwianej osoby. Jednak późniejsi autorzy tagalskich romansów odeszli od przedstawiania tak zwanych „postaci damy w niebezpieczeństwie i rycerza w lśniącej zbroi”. Współcześni pisarze również odwrócili się od pisania „fabuł od szmat do bogactwa”. Stereotypową normę zastąpiono włączeniem fabuł z „ciekawymi scenami, postaciami [gotowymi do stawienia czoła wyzwaniom lub poświęcenia się dla dobra innych ludzi], dialogami i nowymi spojrzeniami na stare fabuły”. Autorzy tacy jak Maria Teresa Cruz San Diego , która używała pseudonimów Maia Jose i Tisha Nicole , zapuściła się w gatunek romansów fantasy i tematy związane z polityką , ekologią , kwestiami płci , prostytucją , wysyłkowymi syndykatami żon, białym niewolnictwem , niewolnictwem -organizacje rządowe i karmienie piersią programy. Poza pisaniem o idealnych kochankach (mężczyznach i kobietach) i idealnych sytuacjach, inni powieściopisarze pisali o realistycznych sceneriach lub przynajmniej opierali historie na osobistych doświadczeniach. W ten sposób tagalskie romanse zaczęły odzwierciedlać lub powielać „role, jakie odgrywają kobiety i mężczyźni” w społeczeństwie filipińskim.

Powieści tagalskie w formacie kieszonkowym lub w miękkiej oprawie stały się współczesnym odpowiednikiem powieści seryjnych, które pojawiały się na łamach powieści magazynu Liwayway oraz ilustrowanych powieści filipińskich komiksów , takich jak Tagalog Komiks . Zwykły romantyczny portfel w języku tagalskim składa się z około 120 stron i ma wymiary 10 na 16 centymetrów (3,9 cala × 6,3 cala), co nadaje książce charakterystyczną przenośność, lekkość i łatwość przekazywania innym czytelnikom. Obecna cena za książkę waha się od PHP 39,50 do 54,50 PHP. Cena pocketbooka uzależniona jest od daty publikacji lub daty wydania.

Historia

Wśród możliwych inspiracji do publikowania tagalskich romansów w miękkiej oprawie były książeczki miłosne Mills & Boon i Harlequin Romance . Rzeczywisty pomysł wydawania tagalskich romansów w miękkiej oprawie na Filipinach został opracowany przez Benjie Ocampo, właściciela Books for Pleasure, Inc., firmy, która prowadziła anglojęzyczną linię kieszonkowych Mills & Boon w tym kraju. Ocampo pomyślał o koncepcji sprzedaży filipińskich romansów w formacie książkowym w 1983 roku. W 1984 roku firma Ocampo opublikowała linię Valentine Romances w języku tagalskim ze wstępnym wydaniem 5000 egzemplarzy. Chociaż czasowo przerwano publikację Romansów walentynkowych, wznowiono ją po roku. Sprzedaż książeczek wzrosła z 8 000 egzemplarzy w okresie od 3 do 4 miesięcy do 10 000 egzemplarzy w okresie od 2 do 3 miesięcy, w tym sprzedaż prowincjonalna. W 1990 roku Anvil Publishing, siostrzana firma Books for Pleasure, wybrała na celownik filipińskich czytelników płci męskiej, publikując Pinoy Suspense, linię kieszonkową zawierającą „oryginalne filipińskie thrillery w miękkiej oprawie”. Później, po ośmiu miesiącach produkcji kieszonkowych Pinoy Suspense, Anvil Publishing wydało własne romanse w miękkiej oprawie w języku tagalog, które były skierowane do filipińskich kobiet czytelnicy. Chociaż Books for Pleasure, Inc. zostało zamknięte w 2002 roku, inne firmy wydawnicze zaczęły produkować książki w miękkiej oprawie w języku tagalskim. Wśród współczesnych i najpopularniejszych marek tagalskich romansów wydanych na filipińskim rynku książek była linia Precious Heart Romance (PHR), tagalogowa marka kieszonkowa wydawana przez Precious Pages Corporation od 1992 roku. Inne tagalskie marki papiernicze to Love Match .

Autorstwo

Większość autorów kieszonkowych tagalskich to kobiety. Jednak są też powieściopisarze płci męskiej. W tym przypadku byli wydawcy, którzy wymagali od autorów płci męskiej używania pseudonimów żeńskich, ponieważ uważali, że czytelniczki wolą autorki, a kobiety znają inne kobiety lepiej niż mężczyźni. Wśród pierwszych tagalskich pisarzy kieszonkowych byli Edgar Reyes (znany również jako Edgardo Reyes), Lualhati Bautista , Helen Meriz, Gilda Olvidado, Ma. Elena Cruz, Joi Barrios, Rosalie Matilac, Leo del Rogierro, Crisostomo Papa, Ernie Bueno i Rosario Cruz Lucero. Oprócz Marii Teresy Cruz San Diego (jako Maia Jose lub Tisha Nicole), innymi współczesnymi tagalskimi powieściopisarzami kieszonkowymi byli Camilla (pseudonim Armine Rhea Mendoza), Martha Cecilia (Maribeth Dela Cruz w prawdziwym życiu) Apple Masallo i Paul Sevilla.

Czytelnictwo

Czytelnicy filipińskich komiksów, literatury popularnej na Filipinach od początku XX wieku do lat 90., zaczęli czytać niedrogie filipińskie romanse. Pod względem sprzedaży tagalogowe kieszonkowe romanse zdobywały popularność w filipińskim przemyśle komiksowym. Wśród czytelników książek w miękkiej oprawie w języku tagalog, oprócz lokalnych wyznawców na Filipinach, znajdują się zagraniczni filipińscy pracownicy, na przykład pomoce domowe w Hongkongu . Czytelników jest więcej niż mężczyzn, a kobiety, które czytają kieszonkowe tagalog, to młode kobiety i nastolatki. Inni czytelnicy założyli kolekcję tagalskich zeszytów, które wypożyczali innym entuzjastom książek w miękkiej oprawie za wyznaczoną opłatą.

Wyzwania

Problemy wydawania tagalskich romansów obejmowały kwestię łamania praw autorskich. Wśród metod wykorzystywanych do naruszania oryginalnych toreb kieszonkowych było skanowanie kopii, zmiana okładek książek, zmiana tytułów i zmiana nazwisk autorów.

Adaptacja filmowa

Tagalskie powieści kieszonkowe zostały zaadaptowane do filmu i telewizji. Przykładem tagalskiej powieści romantycznej, która została zaadaptowana do telewizji, była Babes Cajayon (pod pseudonimem Martha Cecilia ) Kristine , która jest określana jako „najbardziej udany serial w historii filipińskich romansów”.

Znaczenie

Wraz z emisją programów telewizyjnych i filmów w języku tagalog, publikacja romansów w języku tagalog pomogła w dalszym ugruntowaniu go jako języka narodowego Filipin ( na Filipinach mówi się ponad sto języków , z których jedynymi oficjalnymi są angielski i tagalog języki państwowe).

Książki były szczególnie popularne wśród młodszych Filipińczyków, po części ze względu na „ustny i współczesny” charakter języka używanego w pisaniu powieści.

Nowoczesny

Obecnie portfele tagalskie są rzadko używane. Jedną z takich alternatyw są opowiadania publikowane w Internecie i na portalach społecznościowych.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tagalog_pocketbooks&oldid=1124696555 ”