Bernice Bobs jej włosy

„Bernice Bobs Her Hair”
F. Scotta Fitzgeralda
Okładka The Saturday Evening Post (1 maja 1920) zawierająca „Bernice Bobs Her Hair”. W numerze po raz pierwszy na okładce pojawiło się nazwisko Fitzgeralda.
Kraj	Stany Zjednoczone
Język	język angielski
gatunek (y)	Krótka historia
Opublikowane w	Saturday Evening Post Flappers and Philosophers
Typ publikacji	Zbiór opowiadań magazynu
Typ mediów	Wydrukować
Data publikacji	1 maja 1920 (jako opowiadanie) 10 września 1920 (w zbiorze)
Pełny tekst
Bernice Bobs Her Hair na Wikiźródłach

„ Bernice Bobs Her Hair ” to opowiadanie F. Scotta Fitzgeralda . Po raz pierwszy została opublikowana w maju 1920 roku w Saturday Evening Post . Oryginalna publikacja została zilustrowana przez May Wilson Preston . Praca pojawiła się później we wrześniu 1920 roku w zbiorze opowiadań Flappers and Philosophers .

Historia Fitzgeralda opowiada o trudnej sytuacji rdzennej Amerykanki o imieniu Bernice z wiejskiego Eau Claire w stanie Wisconsin , która odwiedza w mieście swoją piękną i wyrafinowaną białą kuzynkę Marjorie. Chcąc zyskać popularność, Bernice ogłasza, że ​​zrobi sobie fryzurę , ale to zapowiedź prowadzi do nieprzewidzianych konsekwencji.

Dziesięciolecia po publikacji krytyk literacki Orville Prescott z The New York Times okrzyknął tę pracę w 1951 roku przełomową historią, „która wyznaczyła standardy społeczne dla pokolenia młodych Amerykanów , która ujawniła tajemnice popularności i dała wspaniałe przykłady tego, co można powiedzieć na przy stole lub na parkiecie."

Tło

Historia została oparta na listach, które dziewiętnastoletni Fitzgerald wysłał do swojej czternastoletniej siostry Annabel. Ponieważ chciała, aby była bardziej atrakcyjna społecznie, „próbował udoskonalić jej umiejętności społeczne, dostarczając szczegółowych instrukcji dotyczących popularności i poprawy jej wizerunku”.

W 1915 roku Fitzgerald napisał do niej obszerny, 10-stronicowy list, który zawierał „rady dotyczące rozmowy, postawy, postawy, tańca, ekspresji, ubioru i osobowości”. Fitzgerald użył później tego listu jako podstawy swojego szkicu opowiadania z 1919 roku. Oryginalny tekst opowieści był znacznie dłuższy, ale Fitzgerald skrócił prawie 3000 słów i zmienił zakończenie, aby historia była bardziej atrakcyjna dla wydawców.

Fitzgerald nazwał tytułową postać Bernice jako odniesienie do Bereniki II z Egiptu . Według legendy Berenice poświęciła swój najukochańszy skarb — swoje warkocze — aby zapewnić sobie zwycięstwo w wojnie. Za ten czyn bogowie obdarzyli ją wielkim zaszczytem: umieścili jej warkocze na niebie jako konstelację Coma Berenices .

Streszczenie

Ilustracje „Bernice Bobs Her Hair” autorstwa artysty May Wilson Preston , maj 1920 r.

„No cóż”, powiedziała Marjorie, „żadna dziewczyna nie jest w stanie trwale podnieść na duchu kulawego gościa, ponieważ w dzisiejszych czasach każda dziewczyna jest dla siebie”.

„Moje włosy — uczesać je!”

Bernice, rzekomo mieszana dziewczyna z wiejskiego Eau Claire w stanie Wisconsin , odwiedza w sierpniu swoją piękną i wyrafinowaną kuzynkę Marjorie Harvey. Podczas sobotnich potańcówek żaden z przystojnych chłopców nie chce tańczyć ani rozmawiać z Bernice, a Marjorie czuje, że Bernice przeszkadza jej w życiu towarzyskim.

Pewnego wieczoru Bernice słyszy bolesną rozmowę między Marjorie i matką Marjorie, w której Marjorie komentuje, że Bernice jest społecznie beznadziejna . Przypisuje społeczną niezręczność Bernice i powściągliwość w rozmowie rzekomemu rdzennemu amerykańskiemu pochodzeniu Bernice. „Myślę, że to ta szalona indiańska krew w Bernice” — zauważa Marjorie. „Może jest powrotem do typu. Hinduski po prostu siedziały i nic nie mówiły”.

Następnego ranka przy śniadaniu zrozpaczona Bernice grozi opuszczeniem miasta, ale kiedy Marjorie jest niewzruszona jej groźbami, Bernice ustępuje. Niechętnie zgadza się, by Marjorie zmieniła ją w dziewczynę z towarzystwa . Marjorie uczy Bernice, jak prowadzić ciekawe rozmowy, jak flirtować z nieatrakcyjnymi chłopcami, by wyglądać na bardziej atrakcyjną i jak tańczyć. Na następnej imprezie najlepszą linią Bernice jest droczenie się z chłopcami z myślą, że wkrótce zrobi fryzurę , a oni będą mogli to oglądać.

– Czy uważa pan, że powinienem ostrzyc włosy, panie Charley Paulson?

Charley podniósł zdziwiony wzrok.

"Dlaczego?"

– Bo się nad tym zastanawiam. To taki pewny i łatwy sposób na zwrócenie na siebie uwagi.

— F. Scott Fitzgerald , „Bernice czesze włosy”

Dzięki swojej nowej zalotnej postawie Bernice staje się popularna wśród chłopców w mieście, zwłaszcza dziewiętnastoletniego Warrena McIntyre'a. Warren, który mieszka po drugiej stronie ulicy, jest zakochany w Marjorie od dzieciństwa, ale ona konsekwentnie go zaniedbuje. Kiedy staje się jasne, że Warren przeniósł swoją romantyczną uwagę z Marjorie na Bernice, mściwa Marjorie postanawia publicznie upokorzyć Bernice, nakłaniając ją do czesania jej włosów.

Marjorie mówi różnym chłopcom, że Bernice nigdy nie zamierzała obcinać włosów i że była to tylko sztuczka mająca na celu zwrócenie ich uwagi. Aby udowodnić, że Marjorie się myli, Bernice zgadza się, by Warren, Marjorie i grupa wielbicieli zabrali ją do zakładu fryzjerskiego. Jednak po tym, jak fryzjer obcina włosy Bernice, chłopcy nagle tracą zainteresowanie nią, a Bernice zdaje sobie sprawę, że została oszukana przez Marjorie.

fryzura Bernice wywoła skandal na zbliżającej się imprezie zorganizowanej na jej cześć i Marjorie. Decydując, że najlepiej będzie wyjechać z miasta przed imprezą następnego dnia, Bernice pakuje swój kufer w środku nocy i planuje wyjechać następnym pociągiem po północy. podczas snu strzyże dwa luksusowe warkocze swojej kuzynki.

Wychodząc z domu Harveyów, Bernice wychodzi z bagażem i dwoma odciętymi warkoczami Marjorie. Idąc na stację kolejową, zauważa dom Warrena po drugiej stronie ulicy. Pod wpływem nagłego impulsu rzuca warkocze Marjorie na frontową werandę Warrena i krzyczy: „ Skalpuj to samolubne stworzenie!” Następnie, zabierając swój bagaż, Bernice biegnie oświetloną księżycem ulicą na dworzec kolejowy, by wrócić do swojego rodzinnego miasteczka Eau Claire.

Adaptacje

Julie Harris zagrała w telewizyjnej adaptacji z 1951 roku. Shelley Duvall zagrała w późniejszej adaptacji z 1976 roku.

Krótka historia została dostosowana dwukrotnie dla telewizji. W 1951 roku CBS zaadaptowało tę historię do odcinka Starlight Theatre , w którym wystąpili 26-letnia Julie Harris jako Bernice, Mary Sinclair jako Marjorie i Jerry Paris jako Otis. Anita Loos pojawiła się w epizodzie jako ona sama.

Historia została ponownie przekształcona w produkcję telewizyjną w 1976 roku dla PBS dla The American Short Story . Został wyreżyserowany przez Joan Micklin Silver, aw roli nastoletniej Bernice wystąpiła 27-letnia Shelley Duvall , Veronica Cartwright jako Marjorie i Bud Cort jako Warren. W rolę Draycotta Deyo wcielił się Patrick Reynolds (wówczas używający pseudonimu scenicznego Patrick Byrne), a matkę Marjorie zagrała Polly Holliday .

Historia została później przekształcona w jednoaktową sztukę DD Brooke dla The Dramatic Publishing Company.

Został zaadaptowany do musicalu z 2015 roku przez Adama Gwona i Julię Jordan.

Irlandzka grupa popowa The Divine Comedy przekształciła tę historię w piosenkę na swoim albumie Liberation z 1993 roku .

Bibliografia

•   Brukuły, Matthew J. (1981). Jakiś rodzaj epickiej wielkości: życie F. Scotta Fitzgeralda . Harcourt Brace Jovanovich . ISBN 978-1-57003-455-8 . Źródło 24 grudnia 2019 r .
• Fitzgerald, F. Scott (1 maja 1920). „Bernice czesze włosy” . Post w sobotę wieczorem . Tom. 192, nr. 44. Filadelfia, Pensylwania: Curtis Publishing Company . Pobrano 24 grudnia 2021 r. – za pośrednictwem Hathi Trust .
•   Hischak, Thomas S. (18 czerwca 2012). Literatura amerykańska na scenie i ekranie: 525 dzieł i ich adaptacje . McFarland & Company . ISBN 978-0-7864-6842-3 . Źródło 24 grudnia 2019 r .
• Levitt, Hayley (14 października 2015). „Podczas gdy Bernice czesze włosy w Oklahomie” . Waszyngton, DC Źródło 19 grudnia 2019 r .
•   McDonough, Chris (2007). „Gwiaździste niebo popularnych dziewcząt: Bernice Fitzgeralda czesze włosy i Berenices śpiączki Katullusa” . Eksplikator . 65 (4): 226–229. doi : 10.3200/EXPL.65.4.226-229 . S2CID 161107235 .
•   Notea, Ya'ara (2018). „Szalona klapa: socjalizacja w„ Bernice Bobs Her Hair ” Fitzgeralda ”. Recenzja F. Scotta Fitzgeralda . Wydawnictwo Penn State University . 16 (1): 18–37. doi : 10.5325/fscotfitzrevi.16.1.0018 . S2CID 171766709 .
• Prescott, Orville (7 marca 1951). „Books of the Times: lśniące takie sobie historie” . New York Timesa . P. 31 . Źródło 24 grudnia 2019 r .
•   Tate, Mary Joe (2007) [1998]. Krytyczny towarzysz F. Scotta Fitzgeralda: literackie odniesienie do jego życia i twórczości . Biblioteka Literatury Amerykańskiej . ISBN 978-0-8160-6433-5 .
•   Tredell, Nicolas (2011). F. Scott Fitzgerald: Wielki Gatsby/Tender is the Night . Palgrave'a Macmillana . ISBN 978-0-230-34673-4 . Źródło 24 grudnia 2019 r .

Linki zewnętrzne

• The Saturday Evening Post — „Bernice czesze włosy” ( HathiTrust )
• Bernice Bobs Her Hair audiobook należący do domeny publicznej w LibriVox
• Bernice Bobs Her Hair (produkcja telewizyjna z 1976 r.) Na IMDb
• Bernice Bobs Her Hair (odcinek telewizyjny z 1951 r.) Na IMDb