Indyjskie wezwanie miłosne

Indyjski plakat miłosny z filmu Rose Marie (film z 1954 r.)

„ Indian Love Call ” (po raz pierwszy opublikowana jako „ The Call ”) to popularna piosenka z Rose-Marie , broadwayowskiego musicalu w stylu operetki z 1924 roku z muzyką Rudolfa Frimla i Herberta Stotharta oraz książką i tekstami autorstwa Otto Harbacha i Oscara Hammersteina II . Pierwotnie napisana dla Mary Ellis , piosenka zyskała niesłabnącą popularność wśród innych artystów i została nazwana najlepiej zapamiętanym dziełem Frimla.

Spektakl rozgrywa się w kanadyjskich Górach Skalistych i zawiera dźwięczną melodię w uwerturze i pierwszym akcie, podczas gdy miłośnicy wzywają się nawzajem zgodnie z rzekomą aborygeńską kanadyjską legendą o tym, jak mężczyźni wzywali do doliny dziewczyny, które chcieli ożenić. W większości (lub we wszystkich) wersjach Rose-Marie , w tym w najbardziej znanej wersji filmowej, melodia jest powtarzana kilka razy w całej narracji.

Popularność

Musical był najdłużej emitowanym musicalem lat 20. XX wieku, odniósł międzynarodowy sukces i stał się podstawą czterech filmów o tym samym tytule . Jako największy hit musicalu „Indian Love Call” przeżył swoje początki. The New York Times opisał tę piosenkę jako jedną z piosenek Rudolfa Frimla, które stały się „podstawowymi artykułami gospodarstwa domowego” w ich czasach. Mówiono, że piosenka była ulubieńcem prezydenta Dwighta D. Eisenhowera .

Wersja Nelsona Eddy'ego i Jeanette MacDonald

Piosenka autorstwa Nelsona Eddy'ego i Jeanette MacDonald
„Indian Love Call (również The Call )”
Opublikowany	02 września 1924 Harms, Inc., Nowy Jork
Gatunek muzyczny	pop, folk
kompozytor (y)	Rudolf Friml , Herbert Stothart
Autor tekstów	Otto Harbacha , Oscara Hammersteina II

Kiedy Nelson Eddy i Jeanette MacDonald wykonali tę piosenkę w duecie w filmowej wersji Rose Marie z 1936 roku , był to hit, który pozostał znakiem rozpoznawczym obu piosenkarzy przez całą ich karierę. Jak pokazano w wersji filmowej z 1936 roku, Nelson Eddy jako sierżant Bruce i Jeanette MacDonald jako Rose Marie są sami przy ognisku nad jeziorem. Słyszą odległe i nawiedzone wołanie po drugiej stronie jeziora, o którym Bruce mówi jej, że jest „tylko Indianinem”. Nasłuchują i słyszą w oddali tajemniczy kobiecy głos, który odpowiada. Reszta sceny została podsumowana w następujący sposób:

Mówi jej, że to stara indyjska legenda. Przed laty spotkało się tu dwoje kochanków z różnych plemion. Ich rodziny były wrogami, czymś w rodzaju romansu Romea i Julii. Zostali odkryci i skazani na śmierć, ale ich duchy wciąż żyją. Kiedy kochanek wydaje wezwanie, ich duchy odbijają się echem, wysyłając je dalej, aż dotrze do tego, którego kocha. Rose Marie jest poruszona jej pięknem. Stoi na brzegu jeziora i wydaje nawiedzone wezwanie. Sierżant Bruce bierze to i śpiewa klasyczny „Indian Love Call”.

Tej samej nocy, po tym jak Rose Marie poszła do swojego namiotu, nuci piosenkę stojąc przy ognisku, a sierżant Bruce cicho nuci odpowiedź. W dramatycznym momencie później w sztuce, po tym, jak sierżant Bruce odjeżdża na koniu, by aresztować brata Rose Marie za morderstwo, ona śpiewa „Indian Love Call”, próbując wezwać go z powrotem. Jeszcze później, gdy Rose Marie wykonuje ostatni akt Toski Pucciniego , słyszy głos Bruce'a śpiewającego „Indian Love Call”. W końcu „uderza idealnie wysoką nutą i upada na środku sceny”.

Nagranie Nelsona Eddy'ego i Jeanette MacDonald „Indian Love Call” (z „ Ah, Sweet Mystery of Life ” z Naughty Marietta na stronie B) sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy i znalazło się na kompilacji z 1974 roku That's Entertainment! i został wprowadzony do Grammy Hall of Fame w 2008 roku. Była to jedyna piosenka z partytury scenicznej, którą nagrał MacDonald, chociaż Eddy nagrał kilka piosenek z Rose Marie , w tym inną wersję „Indian Love Call” wykonaną jako duet z Dorothy Kirsten .

Biorąc pod uwagę popularność wersji tej piosenki Eddy'ego i MacDonalda i próbując uniknąć pomyłki z remake'iem Rose Marie z 1954 roku , wersja filmu z 1936 roku została wyemitowana w telewizji pod tytułem Indian Love Call .

Inne wersje

• W 1925 roku Isham Jones nagrał wersję
• W 1938 roku Artie Shaw and His Orchestra wydali wersję „Indian Love Call”, ale dopiero strona B – wersja „ Beguine ” Cole'a Portera – sprawiła, że ​​Artie Shaw stał się gwiazdą.
• W 1939 roku gwizdek Fred Lowery wydał wersję, która sprzedała się w ponad 2 milionach egzemplarzy.
• W 1951 roku Chet Atkins wydał wersję „Indian Love Call” jako singiel, który następnie znalazł się na różnych albumach, w tym Stringin 'Along with Chet Atkins i The Best of Chet Atkins .
• W 1952 roku jodłujący kowboj piosenkarz Slim Whitman wydał wersję „Indian Love Call” jako swój drugi singiel. Piosenka zajęła drugie miejsce na listach przebojów krajów, przechodząc do pierwszej dziesiątki muzyki pop i uczyniła Whitmana gwiazdą. Było to również w pierwszej dziesiątce w Wielkiej Brytanii w 1955 roku.
• W 1958 roku Ernie Freeman wydał swoją instrumentalną wersję tej piosenki (shuffle swing).
• W 1962 roku singiel Karla Denvera z tą piosenką osiągnął 32. miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii.
• W 1963 roku Anna Moffo i Sergio Franchi nagrali tę piosenkę na swoim popularnym albumie RCA Victor Red Seal The Dream Duet .
• Wokalistka soulowa, Gloria Lynne, wydała wersję tej piosenki w 1964 roku jako stronę B „ I Should Care ”.
• Kenny Roberts nagrał „Indian Love Call” na albumie o tej nazwie z 1965 roku.
• W latach 1972-1974 utwór został nagrany przez singapurską piosenkarkę Ervinnę, wspierającą muzykę zespołu The Charlie & His Boys, na jej płycie LP Golden Hits Of 20th Century Vol. 4 z lokalnym White Cloud Record.
• Piosenkarz country Ray Stevens , znany przede wszystkim z nowatorskiej muzyki , wydał wersję „Indian Love Call” w 1975 roku, osiągając z nią 68. miejsce na liście US Hot 100 i 38. miejsce na listach przebojów krajów w USA. Piosenka znalazła się na albumie z coverami standardów muzyki pop .
• Sara Davis Buechner umieściła tę piosenkę na swojej płycie CD Rudolf Friml Piano Works . Piosenka została również nagrana przez Louisa Armstronga w 1952 roku.

Użyj w kulturze popularnej

• Komedia science-fiction z 1996 roku Marsjanie atakują! wykorzystuje nagranie wersji Whitmana, aby zabić kosmitów za pomocą ich mózgów pełnych zielonej mazi, eksplodującej jako kluczowy deus ex machina .
• Na jednym z pierwszych przesłuchań Mary Martin w Hollywood ogłosiła, że ​​zamierza zaśpiewać „moim sopranem , piosenkę, której prawdopodobnie nie znasz, 'Indian Love Call'”. Po tym, jak zaśpiewała piosenkę, „wysoki, skalisty mężczyzna, który wyglądał jak góra” powiedział Martinowi, że myśli, że ma coś wyjątkowego i powiedział jej: „Och, a tak przy okazji, znam tę piosenkę. Napisałem ją”. Tym mężczyzną był Oscar Hammerstein, a wydarzenie to zapoczątkowało jej karierę.
• Spike Jones wykonał charakterystycznie zwariowaną interpretację tej piosenki w programie The Spike Jones Show .
• W pierwszym sezonie Muppet Show 1976–1977 muppety Wayne i Wanda wykonali krótki (0:32) duet z tą piosenką .
• Rainier Beer z Seattle w stanie Waszyngton sfałszował piosenkę w 1977 roku na potrzeby swojej kampanii reklamowej, w której wystąpił Mickey Rooney i jego żona Jan w kostiumach. Wydano dwie wersje: jedną, w której Rooney na ślepo nalewa piwo do szklanki trzymanej przez Jana pod koniec reklamy; i jeszcze jeden, w którym piwo wlewa się na ślepo w dekolt Jana.
• Kiedy Jason Danieley i Marin Mazzie wykonali tę piosenkę jako numer otwierający występ w Walentynki 2009 w John F. Kennedy Center for the Performing Arts , The Washington Post opisał, jak „Mazzie zaśpiewał ze sceny „Indian Love Call”, Danieley zanucił w zamian wędrując alejką Terrace Theatre, jakby trafiony strzałą Kupidyna ” .
• Pierwsza zwrotka jest śpiewana przez narratora spoza ekranu w programie telewizyjnym Nickelodeon Oh, Brother z 1995 roku, w którym występuje Stick Stickly , który szuka swojego brata bliźniaka w Nowym Jorku.
• Brendan Fraser i Sarah Jessica Parker wykonali wersję piosenki w filmie Dudley Do-Right z 1999 roku .
• Piosenka została sfałszowana na Ulicy Sezamkowej jako „I'm in Love with U” i „Maiden Love”.

Zobacz też

• Billboard Top Country & Western Records z 1952 roku