Jego ostatni łuk (opowiadanie)

Nie mylić z Jego ostatnią przysięgą .

„His Last Bow”
autorstwa Arthura Conana Doyle'a
His Last Bow 01.jpg
z 1917 r. Ilustracja autorstwa Alfreda Gilberta w The Strand Magazine
Seria Jego ostatni ukłon
Data publikacji wrzesień 1917 r

„ His Last Bow. The War Service of Sherlock Holmes ”, później zatytułowany „ His Last Bow: An Epilogue of Sherlock Holmes ”, to jedno z 56 opowiadań o Sherlocku Holmesie napisanych przez Sir Arthura Conana Doyle'a . Po raz pierwszy została opublikowana we wrześniu 1917 roku w The Strand Magazine i zebrana jako ostatnia z antologii ośmiu opowiadań zatytułowanych His Last Bow: Some Reminiscences of Sherlock Holmes w następnym miesiącu. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie , a nie w pierwszej osobie narrację zwykle zapewnia postać doktora Watsona i jest to raczej historia szpiegowska niż kryminał detektywistyczny. Ze względu na przedstawienie brytyjskich i niemieckich szpiegów w przededniu wojny, publikację w czasie I wojny światowej i motywy patriotyczne, historia została zinterpretowana jako narzędzie propagandowe mające na celu podniesienie morale brytyjskich czytelników.

Streszczenie

Ilustracja z 1917 r. Autorstwa Frederica Dorr Steele w Collier's
Arthur Conan Doyle przyczynił się do podniesienia morale w czasie wojny, nadal dostarczając The Strand Magazine ulubione materiały do ​​​​czytania opinii publicznej. tom. 65, nie. 321, wydanie z września 1917 zawierało opowiadanie Holmesa „His Last Bow”.

W przededniu pierwszej wojny światowej niemiecki agent Von Bork przygotowuje się do opuszczenia Anglii ze swoją ogromną kolekcją danych wywiadowczych , gromadzonych przez cztery lata. Jego żona i domownicy wyjechali już z Harwich do Flushing w Holandii , pozostawiając tylko on i jego starszą angielską gospodynię. Współpracownik von Borka, Baron von Herling, niemiecki dyplomata z ambasady Niemiec, jest pod wrażeniem zdobycia przez niego ważnych brytyjskich tajemnic wojskowych i mówi Von Borkowi, że zostanie przyjęty w Berlinie jak bohater. Von Bork mówi, że czeka na ostatnią transakcję ze swoim irlandzko-amerykańskim informatorem Altamontem, który wkrótce przybędzie z bogatym skarbem: sygnałami morskimi.

Von Herling odchodzi tuż przed przybyciem Altamonta. Gospodyni Von Borka zgasiła światło i przeszła na emeryturę. Altamont pokazuje Von Borkowi paczkę. Altamont dyskredytuje sejf Von Bork, ale Von Bork z dumą mówi, że jego konstrukcja i podwójny zamek szyfrowy sprawiają, że jest on nieprzenikniony. Mówi Altamontowi, że kombinacja to „sierpień 1914”. Altamont, wspominając przypadki, w których kilku niemieckich informatorów trafiło do więzienia, jest nieufny wobec Von Borka i odmawia dostarczenia kodów marynarki wojennej, dopóki nie otrzyma zapłaty. Von Bork odmawia zapłaty, dopóki nie zbada danych wywiadowczych Altamonta.

Altamont wręcza mu paczkę. Von Bork stwierdza, że ​​jest to książka zatytułowana Praktyczny podręcznik hodowli pszczół , czego się nie spodziewał. Jeszcze mniej oczekiwana jest chloroformem , którą chwilę później Altamont trzyma mu twarz przed oczami. Altamont to w rzeczywistości Sherlock Holmes w przebraniu, a szoferem, który go przywiózł, jest dr Watson . Pomimo tego, że ich okres świetności minął, złapali kilku szpiegów (Holmes jest w rzeczywistości odpowiedzialny za uwięzionych agentów, o których mówił „Altamont”) i nakarmili Niemców całkowicie niewiarygodnymi danymi wywiadowczymi. Holmes wycofał się z pracy detektywistycznej, spędzając dni na pszczelarstwie na wsi, ale wrócił po tym, jak przybyli do niego minister spraw zagranicznych i premier. Holmes zajmuje się tą sprawą od dwóch lat i zaprowadziła go do Chicago, Buffalo oraz Irlandii, gdzie nauczył się odgrywać rolę zgorzkniałego Amerykanina pochodzenia irlandzkiego, zdobywając nawet poświadczenia członka tajnego stowarzyszenia. Zidentyfikował przeciek bezpieczeństwa, przez który brytyjskie tajemnice docierały do ​​Niemców, a następnie postanowił zatrzymać samych agentów przyjmujących. Gospodyni była jednym z agentów Holmesa: światło, które zgasiła, było sygnałem dla Holmesa i Watsona, że ​​wybrzeże jest czyste.

Holmes i Watson zabierają Von Borka i dowody do Scotland Yardu . W odniesieniu do zbliżającej się wojny Holmes mówi: „Idzie wschodni wiatr, Watsonie”. Watson błędnie interpretuje znaczenie tych słów i mówi: „Myślę, że nie, Holmes. Jest bardzo ciepło”, na co Holmes odpowiada:

„Dobry stary Watsonie! Jesteś jedynym stałym punktem w zmieniającym się wieku. Nadchodzi jednak wiatr ze wschodu, taki, jakiego jeszcze nigdy nie wiało w Anglii. Będzie zimno i gorzko, Watsonie, i wielu z nas może uschnąć przed jego podmuchem. Ale mimo to jest to wiatr Boży, a czystsza, lepsza, silniejsza kraina będzie leżeć w słońcu, gdy burza się uspokoi.

Historia publikacji

„His Last Bow” został po raz pierwszy opublikowany w Wielkiej Brytanii w The Strand Magazine we wrześniu 1917 r., Aw Stanach Zjednoczonych w Collier's w tym samym miesiącu. Opowieść została opublikowana z trzema ilustracjami autorstwa Alfreda Gilberta (najlepiej znanego jako rzeźbiarz Shaftesbury Memorial Fountain ) w Strand oraz z pięcioma ilustracjami autorstwa Frederica Dorr Steele w Collier's . Został on włączony do zbioru opowiadań His Last Bow , który został opublikowany w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w październiku 1917 roku.

Dziedzictwo

Historia jest ostatnią chronologiczną częścią serii. The Case-Book of Sherlock Holmes , którego akcja toczy się przed historią, została opublikowana później.

Patriotyczny fragment Holmesa był szeroko cytowany, a później został wykorzystany w ostatniej scenie filmu Basila Rathbone'a Sherlock Holmes and the Voice of Terror (1942), luźno opartego na „His Last Bow”, choć którego akcja toczy się podczas II wojny światowej.

  Wydarzenia prowadzące do i poza tą historią zostały opisane w Sherlock Holmes and the Railway Maniac (1994, ISBN 978-0-7490-0546-7 ), autorstwa Barrie Roberts . Koniec powieści Nicholasa Meyera The Canary Trainer z 1993 roku wiąże się z „His Last Bow”, w którym Edward Gray i HH Asquith zwracają się do Holmesa z prośbą o powrót z emerytury i zbadanie mężczyzny imieniem Von Bork. Dziesięć lat poza Baker Street Cay Van Ash rozgrywa się podczas tajnych poszukiwań Von Borka przez Holmesa; opowiada o tym, jak dzieli swój czas między kontrwywiad i poszukiwanie Sir Denisa Naylanda Smitha , który prawdopodobnie został porwany przez Fu Manchu ; w ten sposób Van Ash łączy światy stworzone przez Conana Doyle'a i Saxa Rohmera .

Historia jest kontynuowana w powieści Roberta Ryana Studium morderstwa z 2015 roku, trzeciej z jego serii detektywistycznej „Dr Watson”, w której Von Bork dręczy doktora Watsona, obecnie jeńca wojennego w Niemczech, i organizuje jego wymianę dla Sherlocka Holmesa, aby mógł dokonać zemsty.

Peter Brown napisał: „Każdy, kto ma jakąkolwiek wiedzę lub doświadczenie w rzeczywistej pracy wywiadowczej, nie może powstrzymać się od westchnienia przerażenia na widok tego, co Sherlock Holmes robi w„ Jego ostatnim ukłonie ”. Dzięki cierpliwej ciężkiej pracy ugruntował swoje referencje u Niemców i będąc w doskonałym w stanie karmić ich fałszywymi informacjami przez resztę wojny, Holmes bez żadnego powodu demaskuje własną przykrywkę i niszczy wszystko. Dlaczego, na litość boską? Dlaczego? Jakże żałuję, że nie mogę sięgnąć do tego pokoju i krzyknąć do Holmesa: „Przestań! Co ty robisz? Zwariowałeś?”. Niestety, ta historia z jej monumentalną pomyłką musi pozostać na zawsze taka, jaka jest. Conan Doyle miał szeroką wiedzę na wiele tematów – najwyraźniej praca wywiadowcza nie była jedną z nich. czy w 1916 roku w Anglii byli ludzie, z którymi mógłby z pożytkiem skonsultować się w tej sprawie”.

Adaptacje

Film i telewizja

Niemy film krótkometrażowy oparty na tej historii został wydany w 1923 roku jako część serii filmów o Sherlocku Holmesie przez Stoll Pictures . Eille Norwood zagrała Sherlocka Holmesa, a Hubert Willis zagrał doktora Watsona.

Amerykański film Sherlock Holmes and the Voice of Terror z 1942 roku z Basilem Rathbone w roli głównej jest uznawany za adaptację tej historii.

„His Last Bow” został zaadaptowany jako część fabuły radzieckiego filmu The Twentieth Century Approaches z 1986 roku , ostatniej części serii filmów Przygody Sherlocka Holmesa i doktora Watsona .

Na podstawie tej historii powstał odcinek animowanego serialu telewizyjnego Sherlock Holmes w XXII wieku . Odcinek zatytułowany „The Secret Safe” został wyemitowany w 2001 roku.

Radio

„His Last Bow” został przedstawiony przez Edith Meiser jako odcinek amerykańskiego serialu radiowego The Adventures of Sherlock Holmes . Odcinek został wyemitowany 12 października 1932 r., Z Richardem Gordonem jako Sherlockiem Holmesem i Leigh Lovellem jako Dr. Watsonem.

Historia została zaadaptowana dla radia BBC w 1969 roku przez Michaela Hardwicka jako część serialu radiowego z lat 1952–1969, w którym wystąpili Carleton Hobbs jako Holmes i Norman Shelley jako Watson.

„His Last Bow” został udramatyzowany dla BBC Radio 4 w 1994 roku przez Berta Coulesa jako część serialu radiowego z lat 1989–1998, w którym wystąpili Clive Merrison jako Holmes i Michael Williams jako Watson. Zawierał Normana Rodwaya jako Stamforda, Michaela Cochrane'a jako kapitana Kella i Prestona Lockwooda jako HH Asquitha .

W 2015 roku historia została zaadaptowana jako odcinek The Classic Adventures of Sherlock Holmes , serialu w amerykańskim programie radiowym Imagination Theatre , z Johnem Patrickiem Lowrie jako Holmesem i Lawrence'em Albertem jako Watsonem.

Źródła
notatek

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=His_Last_Bow_(short_story)&oldid=1125296368 ”