Khingala

Khingala
Najwyższy Pan, wielki Król, Król Królów, Majestatyczne Suwerenne
Imię i tytuły Khingala ( khiṃ-gā-la ) w inskrypcji Gardez Ganesha , w skrypcie proto- Sharada : Maharajadhirāja śrī ṣāhi Khiṃgālau „Wielki król, król królów Sri Shahi Khimgala"
Turk Shahi King
Królować	około 775-785 n.e
Poprzednik	Ewentualnie Bo Fuzhun
Następca	Ewentualnie Langaturman

TOCHARISTAN JABGHUS

SZACHI TURCY

KALIFAT ABBASYDÓW

ZACHODNI TURCY

CZALUKJA

GUJARA – PRATIHARA

class=notpageimage|

Przybliżona lokalizacja Turk Shahis

Khingala , również transliterowany Khinkhil , Khinjil lub Khinjal , ( pismo Sharada : khiṃ-gā-la , panował około 775-785 n.e.) był władcą Turków Shahis . Jest znany tylko z nazwy z relacji muzułmańskiego historyka Ya'qubi i ze źródła epigraficznego, Gardez Ganesha . Identyfikacja jego monety pozostaje domysłem.

konta arabskie

Muzułmański historyk Ya'qubi (zm. 897/8) w swoim Ta'rikh („Historia”) wspomina, że ​​trzeci kalif Abbasydów Al-Mahdi (panujący w latach 775-785 n.e.) poprosił i najwyraźniej uzyskał przedstawienie różnych Władcy Azji Środkowej , w tym szach Kabulu. Wydaje się, że Al-yaqubi podaje imię szacha Kabulu jako „Ḥanḥal”, ale odczyt jest niepewny. Ale późniejsza odręczna kopia książki jest znana z transkrypcji imienia jako „Khanjal”. Oryginalna relacja Ya'qubi brzmi:

Al-Mahdi wysłał posłańców do królów, wzywając ich do poddania się, a większość z nich poddała się jemu. Wśród nich był król Kābul Shāh , który nazywał się Ḥanḥal; król Ṭabaristanu , Iṣbahbadh ; król Soghdii , Ikhszid ; król Tukhāristanu , Sharwin ; król Bamiyan , Szir; król Farghany ------; król Usrushana , Afshin ; król Kharlukhiyya , Jabghūya; król Sijistanu , Zunbil ; król Turków Tarchan ; król Tybetu , Ḥ-hwrn; król Sind , al-Ray; król Chin Baghbür ; _ król Indii i Atrah, Wahūfur; i król Tughuz-ghuz , Khāqān.

— Ya'qubi (zm. 897/8), Ta'rikh („Historia”)

Imię „Khanjal” było różnie rekonstruowane jako „Khinkhil”, „Khinjil” lub „Khinjal” i jest bardzo podobne do imienia wcześniejszego władcy Alchon Hun o imieniu Khingila (V wiek n.e.). Według historyka Rezakhani , imię wymienione przez Ya'qubi jest „oczywiście imiennikiem” Khingila .

Epigrafika

Główny artykuł: Gardez Ganeśa

Gardez Ganesha z Gardez w Afganistanie został poświęcony przez Khiṃgāla.

Gardez Ganesha to posąg hinduskiego boga Ganesha , odkryty w Gardez , niedaleko Kabulu w Afganistanie . Jest uważany za „typowy produkt szkoły indo-afgańskiej”. Na podstawie posągu widnieje dedykacyjna inskrypcja. Jest napisany pismem Siddhamatrika , będącym rozwinięciem pisma Brahmi . Analiza pisma sugeruje datę z VI lub VIII wieku n.e.

1. sarṃvatsare aṣṭatame saṃ 8 jyeṣṭha-māsa-śukla-pakṣa-tithau ttrayodaśyāṃ śu di 10-3 rikṣe viśākhe śubhe siṃhe [citra-] 2. [-ke] mahat pratiṣṭhāpitam ida ṃ maha-vināyaka paramabhaṭṭeraka mahārājādhirāja-śri-ṣāhi-khiṃgālauḍyāna- sahi-padaih.

Trzynastego dnia jasnej połowy miesiąca jestha, [księżycową] rezydencją zwaną Visakha, w pomyślnym czasie, kiedy znak zodiaku Lew był jasny na horyzoncie (lagna), w ósmym roku, ten wielki [obraz ] Mahavinayaki został konsekrowany przez najwyższego pana, wielkiego króla, króla królów, Sri Shahi Khiṃgāla, króla Odyany .

- Inskrypcja Ganesh Ganesha (Tłumaczenie: Hideaki Nakatani).

Tożsamość tego Khingala jest niepewna. Słynny Khingila znany jest z dynastii Alchon Hunów , a na jednej z jego monet widnieje legenda „ Deva Shahi Khingila ” ( „Bóg-Król Khingila”), ale jest on datowany dość wcześniej, na V wiek n.e.

Biorąc pod uwagę stylistycznie prawdopodobną datę Ganesha z połowy VIII wieku, Śrī Ṣāhi Khiṃgāla z inskrypcji mógł być identyczny z tureckim władcą Kabulu Shahi, znanym w źródłach arabskich jako Khinkhil lub Khinjil, który według Ya'qubi dał swoje poddanie się Al-Mahdiemu w latach 775-785.

Relacja z Bo Fuzhunem

Istnieje możliwość, że Khinkhil Arabów jest tożsamy ​​z Turkiem Shahi Bo Fuzhunem (勃匐準) ze źródeł chińskich, które wspominają, że był on synem Fromo Kesaro i wstąpił na tron ​​właśnie w 745 roku n.e.

Źródła

• Alram, Michael; Filigenzi, Anna; Kinberger, Michaela; Nel, Daniel; Pfisterer, Matthias; Vondrovec, Klaus (2012–2013). Wystawa „Oblicza drugiego (Monety Hunów i Turków Zachodnich w Azji Środkowej i Indiach) 2012-2013” . Wiedeń, Austria: Kunsthistorisches Museum, Gabinet monet . Źródło 1 listopada 2020 r . {{ cite web }} : Link zewnętrzny w |ref= ( pomoc )
•   Alram, Michael (2014). „Od Sasańczyków do Hunów Nowe dowody numizmatyczne z Hindukuszu”. Kronika numizmatyczna . 174 : 261–291. JSTOR 44710198 . ( wymagana rejestracja )
• Grenet, Frantz (2002). „Nēzak” . Encyclopædia Iranica, wydanie internetowe .
•    Kuwayama, Shōshin (桑山正進) (1976). „Turki Sahi i odpowiednie rzeźby bramińskie w Afganistanie” . Wschód i Zachód . 26 (3/4): 375–407. ISSN 0012-8376 . JSTOR 29756318 .
• Kuwayama, Shōshin (桑山正進) (1993). „6-8 世 紀 Kapisi-Kabul-Zabul の 貨 幣 と 發 行 者” (PDF) . 東 方 學 報 (po japońsku). 65 : 371-430.
•   Martin, Dan (2011). „Historyczny kontakt greckich i islamskich leków z Tybetem” . W Akasoy, Anna; Burnett, Karol; Yoeli-Tlalim, Ronit (red.). Islam i Tybet: interakcje wzdłuż szlaków piżmowych . Farnham, Surrey: Wydawnictwo Ashgate. s. 117–144. ISBN 978-0-7546-6956-2 .
•   Payne, Richard (2016). „The Making of Turan: upadek i transformacja irańskiego Wschodu w późnej starożytności”. Dziennik późnej starożytności . Wydawnictwo Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa. 9 : 4–41. doi : 10.1353/jla.2016.0011 . S2CID 156673274 .
•   Rezakhani, Khodadad (2017). Reorientacja Sasańczyków: wschodni Iran w późnej starożytności . Wydawnictwo Uniwersytetu w Edynburgu. s. 1–256. ISBN 9781474400305 .
•   Martin, Dan (2011). „Historyczny kontakt greckich i islamskich leków z Tybetem” . W Akasoy, Anna; Burnett, Karol; Yoeli-Tlalim, Ronit (red.). Islam i Tybet: interakcje wzdłuż szlaków piżmowych . Farnham, Surrey: Wydawnictwo Ashgate. s. 117–144. ISBN 978-0-7546-6956-2 .