Sobowtór (powieść Dostojewskiego)

Podwójny
Dvoinik.png
Autor Fiodor Dostojewski
Oryginalny tytuł Двойникъ
Tłumacz

Constance Garnett Evelyn Harden Hugh Aplin
Kraj Rosja
Język Rosyjski
Gatunek muzyczny powieść
Wydawca Otechestvennye zapiski
Data publikacji
 1846
891.7332
Klasa LC PG3326 .D8
Oryginalny tekst
 Двойникъ w rosyjskim Wikiźródłach

The Double: A Petersburg Poem ( rosyjski : Двойник. Петербургская поэма , zlatynizowany : Dvoynik. Peterburgskaya poema ) to powieść napisana przez Fiodora Dostojewskiego . Po raz pierwszy została opublikowana w dniu 30 stycznia 1846 roku w Otechestvennye zapiski . Został on następnie poprawiony i ponownie opublikowany przez Dostojewskiego w 1866 roku.

Podsumowanie fabuły

W Sankt Petersburgu pracuje Jakow Pietrowicz Goladkin jako radny tytularny (9 miejsce w Tabeli Rankingów ustanowionej przez Piotra Wielkiego ), urzędnik niskiego szczebla walczący o sukces.

Golyadkin prowadzi formacyjną dyskusję ze swoim lekarzem, doktorem Rutenspitzem, który obawia się o swoje zdrowie psychiczne i mówi mu, że jego zachowanie jest niebezpiecznie antyspołeczne. Jako lekarstwo zaleca „wesołe towarzystwo”. Golyadkin postanawia tego spróbować i opuszcza biuro. Udaje się na przyjęcie urodzinowe Klary Olsufjewnej, córki kierownika jego biura. Został nieproszony, a seria faux pas doprowadziła do jego wydalenia z partii. W drodze do domu przez śnieżycę spotyka mężczyznę, który wygląda dokładnie tak jak on, jego sobowtór. Kolejne dwie trzecie powieści dotyczy następnie ich ewoluującego związku.

Początkowo Golyadkin i jego sobowtór są przyjaciółmi, ale Golyadkin Jr. próbuje przejąć życie Seniora i stają się zaciekłymi wrogami. Ponieważ Golyadkin Jr. ma cały urok, tłustość i umiejętności społeczne, których brakuje Golyadkinowi Sr., jest bardzo lubiany wśród kolegów z biura. Na zakończenie historii Golyadkin Senior zaczyna widzieć wiele replik siebie, ma psychotyczną przerwę i zostaje zaciągnięty do azylu przez doktora Rutenspitza.

Wpływy

Dostojewskiego w latach 1858/59
Okładka Podwójnego

Sobowtór jest najbardziej gogolskim dziełem Dostojewskiego; jego podtytuł „Poemat petersburski” przypomina podtytuł Martwych dusz Gogola . Vladimir Nabokov nazwał to parodią „ Płaszcza ”. Wielu innych podkreślało związek między Sobowtórem a innymi Opowieściami petersburskimi Gogola. Jeden ze współczesnych krytyków, Konstantin Aksakow, zauważył, że „Dostojewski zmienia i całkowicie powtarza frazy Gogola”. Jednak większość uczonych rozpoznaje Sobowtóra jako odpowiedź Dostojewskiego lub innowacja w pracy Gogola. Na przykład AL Bem nazwał The Double „wyjątkowym literackim obaleniem” opowiadania Gogola „ The Nose ”.

Ten bezpośredni związek jest oczywistym przejawem wchodzenia Dostojewskiego w głębszą tradycję niemieckiego romantyzmu , zwłaszcza pism ETA Hoffmanna .

Krytyczny odbiór

Podwójne zostało zinterpretowane na wiele sposobów. Patrząc wstecz, jest to postrzegane jako innowacja Dostojewskiego w stosunku do Gogola . Patrząc w przyszłość, jest często odczytywany jako psychospołeczna wersja jego późniejszych prac etyczno-psychologicznych. Te dwa odczyty razem pozycjonują The Double w krytycznym momencie pisarstwa Dostojewskiego, w którym wciąż syntetyzował to, co go poprzedzało, ale także dodawał własne elementy. Jednym z takich elementów było to, że Dostojewski przeniósł punkt ciężkości ze społecznej perspektywy Gogola, w której główni bohaterowie są postrzegani i interpretowani społecznie, na kontekst psychologiczny, który nadaje bohaterom większą głębię emocjonalną i wewnętrzną motywację.

Jeśli chodzi o interpretację samej pracy, istnieją trzy główne nurty w nauce. Po pierwsze, wielu twierdziło, że Goladkin po prostu wariuje, prawdopodobnie na schizofrenię . Pogląd ten znajduje potwierdzenie w większości tekstu, zwłaszcza w niezliczonych halucynacjach Goladkina.

tożsamości przez Goladkina . Jeden z krytyków napisał, że The Double jest to, że „ludzka wola w poszukiwaniu całkowitej wolności wypowiedzi staje się autodestrukcyjnym impulsem”.

To indywidualistyczne skupienie jest często kontekstualizowane przez uczonych, takich jak Joseph Frank, którzy podkreślają, że tożsamość Golyadkina jest miażdżona przez biurokrację i duszne społeczeństwo, w którym żyje.

Ostatecznym kontekstem rozumienia Sobowtóra , wykraczającym poza wszystkie trzy kategorie, jest tocząca się debata na temat jego jakości literackiej. Chociaż większość uczonych uważała go za coś od „zbyt delikatnego, aby udźwignąć jego znaczenie” do całkowicie nieczytelnego, były dwa godne uwagi wyjątki. Dostojewski napisał w A Writer's Diary , że „zdecydowanie nie odniosłem sukcesu z tą powieścią; jednak jej idea była dość jasna i nigdy nie wyraziłem w swoich pismach niczego poważniejszego. Jednak jeśli chodzi o formę, nie udało mi się całkowicie." Władimir Nabokow , który ogólnie uważał Dostojewskiego za „raczej przeciętnego” pisarza, nazwał The Double „najlepszą rzeczą, jaką kiedykolwiek napisał”, mówiąc, że jest to „doskonałe dzieło sztuki”.

Adaptacje

Historia została dostosowana do brytyjskiego filmu The Double , który ukazał się w 2013 roku, z udziałem Jessego Eisenberga .

Godzinna adaptacja radiowa autorstwa Jonathana Hollowaya i wyreżyserowana przez Gemmę Jenkins, zmieniająca okres z carskiej Rosji na „ steampunkową wersję XIX-wiecznego Petersburga”, została wyemitowana w BBC Radio 4 jako część serii Dangerous Visions w dniu 10 czerwca 2018. W obsadzie znaleźli się Joseph Millson jako Golyadkin / The Double i Elizabeth Counsell jako Dr. Rutenspitz.

Na thriller psychologiczny The Machinist z 2004 roku duży wpływ miała historia Dostojewskiego.

  Ten artykuł zawiera tekst z „Historii literatury rosyjskiej” (1926-27) DS Mirsky'ego , obecnie dostępnej w domenie publicznej .

  1. ^   Mochulsky, Konstantin (1973) [pierwsza publikacja 1967]. Dostojewski: jego życie i twórczość . Trans. Minihan, Michael A. Princeton : Princeton University Press . P. 46. ​​ISBN 0-691-01299-7 .
  2. ^   Dostojewski, Fiodor (1984). „Wprowadzenie tłumacza”. Podwójne: dwie wersje . Przetłumaczone przez Hardena, Evelyn J. Ann Arbor, MI: Ardis. s. IX – XXXVI. ISBN 0882337572 .
  3. ^   Gogol, Nikołaj Wasilewicz (1998). "Wstęp". Dramaty i baśnie petersburskie: Opowieści petersburskie, małżeństwo, inspektor rządowy . Przetłumaczone z języka angielskiego, Christopher. Wprowadzenie Richarda Peace'a. Oxford: Oxford Paperbacks. s. VII – xxx. ISBN 9780199555062 .
  4. ^ Konstantin Aksakow, cyt. w Mochulsky, Dostojewski: zhizn I tvorchestvo (Paryż, 1947): 59, cyt. w. Fanger, Donald. Dostojewski i romantyczny realizm: studium Dostojewskiego w stosunku do Balzaca, Dickensa i Gogola. Chicago: University of Chicago Press, 1965, 159.
  5. Bibliografia   _ „ Dwójka i nos ”. W Meyer, Priscilla; Rudy, Stephen (red.). Dostojewski i Gogol: teksty i krytyka . Ann Arbor, MI: Ardis. P. 248. ISBN 0882333151 .
  6. ^ Czyżewski, Dymitr (1965). „Temat sobowtóra u Dostojewskiego”. W Wellek, René (red.). Dostojewski: zbiór esejów krytycznych . Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. s. 112 –29.
  7. ^ Walerian Majkow w Terras, Victor. „Młody Dostojewski: ocena w świetle ostatnich stypendiów”. W New Essays on Dostoevsky, pod redakcją Malcolma V. Jonesa i Gartha M. Terry'ego, 21-40. Bristol, Wielka Brytania: Cambridge University Press, 1983, 36.
  8. ^ Rosenthal, Richard J. „Eksperyment Dostojewskiego z mechanizmami projekcyjnymi i kradzieżą tożsamości w sobowtórze”. W literaturze rosyjskiej i psychoanalizie, 59-88. Tom. 31. Językoznawstwo i literaturoznawstwo w Europie Wschodniej. Amsterdam/Filadelfia: John Benjamins Publishing Company, 1989, 87.
  9. ^ WJ Leatherbarrow „The Rag with Ambition: The Problem of Self-Woll in Dostojewskiego„ Bednyye Lyudi ”i„Dvoynik””
  10. Bibliografia _ "Podwójny." W nasionach buntu: 1821-1849., 295-312. Princeton: Princeton University Press, 1979, 300.
  11. ^ Frank, Nasiona buntu, 295.
  12. ^ Dostojewski, Fiodor. „Historia czasownika„ Stushevatsia ”” W dzienniku pisarza, przekład Borisa Brasola, 882-85. Tom. II. Nowy Jork, NY: Octagon Books, 1973, 883.
  13. ^ Nabokow, Władimir Władimirowicz. „Fiodor Dostojewski”. W Wykładach z literatury rosyjskiej, opracowanych przez Fredsona Bowersa, 97-136. Nowy Jork: Harcourt Brace Jovanovich/Bruccoli Clark, 1981, 68.
  14. ^ „Jesse Eisenberg, Mia Wasikowska dołączają do obsady„ Podwójnej ”” . Hollywoodzki Reporter . Źródło 2018-11-05 .
  15. ^ „BBC Radio 4 - Niebezpieczne wizje, sobowtór” .

Linki zewnętrzne

Pobrane z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Double_(Dostoevsky_novel)&oldid=1131093267 ”