Wilhelma Bachera

Wilhelma Bachera

Wilhelm Bacher ( węgierski : Bacher Vilmos ; jidysz : בִּנְיָמִין־זְאֵב בּאַככֿר , hebr. ; 12 stycznia 1850 - 25 grudnia 1913) był żydowskim węgierskim uczonym , rabinem , orientalistą i językoznawcą , urodzonym w Liptó -Szent-Miklós , Węgry (dziś Liptowski Mikulasz , Słowacja ) pisarzowi hebrajskiemu Simonowi Bacherowi . Wilhelm sam był płodnym pisarzem, autorem lub współautorem około 750 prac. Był współautorem wielu encyklopedii i był głównym współautorem przełomowej Encyklopedii Żydowskiej we wszystkich jej 12 tomach ( Dotan 1977 ). Chociaż prawie wszystkie dzieła Bachera zostały napisane w języku niemieckim lub węgierskim, za namową Hayyima Nahmana Bialika wiele z nich zostało następnie przetłumaczonych na hebrajski przez Aleksandra Siskinda Rabinovitza.

Edukacja

Wilhelm uczęszczał do szkół hebrajskich w Szucsánach iw swoim rodzinnym mieście, aw latach 1863-1867 przeszedł przez wyższe klasy Liceum Ewangelickiego w Presburgu , jednocześnie pilnie uprawiając studia talmudyczne .

W 1867 roku rozpoczął studia filozoficzne i języki orientalne — te ostatnie pod kierunkiem Ármina Vámbéry — na Uniwersytecie w Budapeszcie , a także uczęszczał na wykłady z Talmudu prowadzone przez Samuela Löba Brilla . W 1868 wyjechał do Wrocławia , gdzie kontynuował studia filozoficzno- filologiczne na Uniwersytecie i teologii w Żydowskim Seminarium Duchownym we Wrocławiu . Ukończył studia na Uniwersytecie w Lipsku w 1870 r. Jego praca dyplomowa Nizâmî 's Leben und Werke, und der Zweite Theil des Nizâmî'schen Alexanderbuches, ukazał się w 1871 i został przetłumaczony na język angielski w 1873 przez S. Robinsona. Zostało to później włączone do zbioru zatytułowanego Persian Poetry for English Readers. W 1876 r. Bacher uzyskał stopień rabina, a wkrótce potem został mianowany rabinatem w Segedynie , który zwolnił się w wyniku śmierci Leopolda Löw .

Oficjalne stanowiska

1 lipca 1877 wraz z Mosesem Blochem i Davidem Kaufmannem został mianowany przez rząd węgierski na stanowisko profesora nowo utworzonego Budapeszteńskiego Uniwersytetu Studiów Żydowskich . Bacher wygłosił przemówienie inauguracyjne w imieniu wydziału podczas otwarcia instytucji 4 października 1877 r. i pozostał jako nauczyciel nauk biblijnych , historii Żydów i różnych innych dziedzin w tej instytucji. Bacher był przez pewien czas w 1878 r. kapelanem polnym w armii austro-węgierskiej oddelegowany do dowództwa armii okupacyjnej w Bośni .

Zgromadzenie w Peszcie na Węgrzech mianowało Bachera dyrektorem szkoły Talmud-Tora w 1885 r. W 1884 r. Bacher i Joseph Bánóczi założyli judeo-węgierski przegląd Magyar Zsidó Szemle, który wspólnie redagowali przez pierwsze siedem lat. W 1894 r. pomagał w zakładaniu Judeo-Węgierskiego Towarzystwa Literackiego Izraelita Magyar Irodami Társulat, którego w 1898 r. został wiceprezesem. Towarzystwo to wprowadziło nowy przekład Biblii na język węgierski – pierwszy pełny przekład wyłącznie z inicjatywy Żydów . Pierwsze pięć roczników towarzystwa redagował Bacher we współpracy z F. Mezeyem, a następnie z D. Bánóczim.

Obszerny autor

Bacher jest autorem następujących prac:

  • Muslicheddin Sa'adî's Aphorismen und Sinngedichte, zum Ersten Male Herausgegeben und Uebersetzt, mit Beiträgen zur Biographie Sa'adi's, 1879.
  • Kilka składek do historii literatury perskiej w ZDMG
  • Kritische Untersuchungen zum Prophetentargum, ib. 1874.
  • Dyskusje na temat Targumu o Hiobie i Psalmach, w Monatsschrift, 1871, 1872.
  • Einleitung zu Seinem Pentateuchcommentar Abrahama ibn Ezry, als Beitrag zur Geschichte der Bibelexegese Beleuchtet, w Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, 1876.
  • Die Grammatische Terminologie des Jehuda ur. David Hajjugs, ur. 1882.
  • Die Hebräisch-Arabische Sprachvergleichung des Abulwalîd Merwân ibn Ganachs, ib. 1884.
  • Die Hebräisch- Neuhebräische Sprachvergleichung des Abulwalîd, ib. 1885.
  • Die Agada der Babylonischen Amoräer (Pierwszy raport roczny Landes-rabbinerschule w Budapeszcie, 1878; również wydrukowany osobno). Praca ta, podobnie jak wszystkie inne publikowane w corocznych sprawozdaniach Narodowego Instytutu Rabinów, ukazała się równocześnie w języku węgierskim.
  • Abraham Ibn Ezra als Grammatiker, ib. 1881
  • Leben und Werke des Abulwalîd Merwân Ibn Gānāh und die Quellen Seiner Schrifterklärung, ib. 1885.
  • Aus der Schrifterklärung des Abulwalîd Merwân ibn Gānāh, 1889.
  • Die Bibelexegese der Jüdischen Religionsphilosophen des Mittelalters vor Maimûni, 1892.
  • Die Bibelexegese Moses Maimûni's, 1896.
  • Ein Hebräisch-Persisches Wörterbuch aus dem Vierzehnten Jahrhundert, 1900.
  • Die Agada der Tannaïten. Pierwszy tom tego dzieła ukazał się w Monatsschrift H. Grätza w latach 1882-1884, a także ukazał się w 1884 r. w osobnym wydaniu na cześć dziewięćdziesiątych urodzin L. Zunza ; tom drugi ukazał się w 1890 r. Drugie, rozszerzone wydanie tom. I. pojawił się w 1902 roku.
  • Trzy tomy Agada der Palästinischen Amoräer ukazały się odpowiednio w 1892, 1896 i 1899 roku.
  • Kitâb al-Luma', Le Lion des Parterres Fleuris, w publikacjach Ecole des Hautes Etudes, Paryż, 1886. Poprawione wydanie tej pracy autorstwa Bachera zostało opublikowane pod nazwiskiem Derenbourga.
  • Wydanie Księgi Hioba w tłumaczeniu Saadii w wydaniu Derenbourga dzieł Saadii ( Œuvres Complètes de R. Saadia, Volume Cinquième, Paryż, 1900).
  • Wydanie Sefer Zikkaron, czyli gramatyki hebrajskiej Josepha Ḳimḥi , opublikowane w pismach stowarzyszenia Meḳiẓe Nirdamim , 1888.
  • Sefer ha-Shorashim, Wurzelwörterbuch der Hebräischen Sprache, von Abulwalîd Merwân ibn Gānāḥ, aus dem Arabischen ins Hebräische Uebersetzt von Jehudah ibn Tibbon, mit einer Einleitung über das Leben und die Schriften Abulwalîd's und mit Registern und einem Anhange, Nebst Textberichtigungen zum Sefer Versehen. Jest to wydanie hebrajskiego przekładu wielkiego leksykonu Abulwalîda, głównego dzieła gramatycznego tego autora. W pracy tej, również wydanej przez stowarzyszenie Meḳiẓe Nirdamim, Bacher poprawił tekst hebrajski zgodnie z arabskim oryginałem i wymienił źródła wszystkich zawartych w nim cytatów biblijnych i innych, których źródła nie są podane w wydanie A. Neubauera .
  • Kompilacja różnych odczytań Komentarza Ibn Ezry do Pięcioksięgu w Berliner's Magazin i oddzielnie, 1894 - praca przygotowana przy pomocy cennego kodeksu należącego do biblioteki uniwersyteckiej w Cambridge.
  • Sefer Naḥalat Yehoshua', 2 tomy, redakcja dzieł pośmiertnych talmudysty Kosmana Wodianera (zm. 1830), ze wstępem biograficznym w języku hebrajskim, w związku z czym sporządził listę korespondentów Mosesa Sofera , Aus der Ersten Hālfte Unseres Jahrhunderts, 1893.
  • Sha'ar Shim'on , wydanie hebrajskich wierszy jego ojca, Simona Bachera (zm. 9 listopada 1891), ze wstępem biograficznym w języku hebrajskim.
  • Wydanie Emendationes H. Grätza w Plerosque Sacræ Scripturæ VT Libros, 1892-94.
  • Omówienie rozdziałów filologicznych i egzegetycznych w Winter i kolekcji literatury hebrajskiej Wünschego, Die Jüdische Literatur. Te wkłady Bachera zostały również opublikowane oddzielnie pod odpowiednimi tytułami: Die Jüdische Bibelexegese vom Anfange des Zehnten bis zum Ende des Fünfzehnten Jahrhunderts.
  • Die Hebräische Sprachwissenschaft vom Zehnten bis zum Sechzehnten Jahrhundert, mit einem Einleitenden Abschnitt über die Masora, 1892.
  • Die Anfänge der Hebräischen Grammatik, w ZDMG, również opublikowane przez Brockhaus, Leipsic, 1895. Jest to pierwsza historia gramatyki hebrajskiej ( Dotan 1977 ).
  • Die Aelteste Terminologie der Jüdischen Schriftauslegung—ein Wörterbuch der Bibelexegetischen Kunstsprache der Tannaïten, IC Hinrich, Leipsic, 1899.

Bacher był także autorem licznych recenzji i recenzji w periodykach poświęconych, podobnie jak jego książki, filologii hebrajskiej, historii egzegezy biblijnej i Aggady . Czasopisma itp., W których ukazały się jego składki, są następujące:

  • ME Stern, "Kokbe Yiẓḥaḳ", 1865-68
  • „Monatsschrift”, 1869-92
  • „Izraelickie Közlöny”, 1869-70
  • „Israelitische Wochenschrift und Jüdische Literaturblätter” Rahmera, 1870-76
  • I. Kobaka „Jeschurun”, 1871
  • I. Reich, „Bet-Lechem”, Jahrbuch, 1873
  • „Ha-Ḥabaẓelet”, 1873; "ZDMG" 1874-1902
  • Berliński „Magazin für die Geschichte und Literatur des Judenthums”, 1880-94
  • „Wielebny Et. Juives”, 1882-1902
  • „Magyar Zsidó Szemle”, 1884-1901
  • WR Harper, „Hebrajka”, 1884-93
  • Stade, „Zeitschrift” 1885-1901
  • „Żyd. Kwart. Rev.” 1890-1901
  • Królewiec, „Monatsblätter”, 1891
  • Évkönyv, „Jahrbuch des Ungarisch-Israelitischen Literaturvereins”, opublikowane w języku węgierskim, 1895–1901
  • „Oẓar ha-Sefarim”
  • „Gräber's Magazin für Hebrẓische Literatur”, 1896
  • „Zeit. f. Hebr. Bibl”. 1896-1900
  • „Deutsche Literaturzeitung”, 1898-1901
  • SH Horodeczky „Ha-Goren”
  • „Abhandlung über die Wissenschaft des Judenthums”, 1898-1900
  • „Ha-Eszkol”, „Hebräisches Jahrbuch”, 1898
  • „Jahrbuch für Jüdische Gesch. und Literatur”, 1899-1900
  • „Theologische Literaturzeitung”, 1900-1
  • „Keleti Szemle” („Revue Orientale”, 1902)
  • „Czasy ekspozycyjne”, 1900.

Dalsze wkłady Bachera pojawiły się w publikacjach festiwalowych z okazji siedemdziesiątych urodzin H. Graetza w 1887 r. i osiemdziesiątych urodzin Steinschneidera w 1896 r.; w publikacji festiwalowej ku czci Daniela Chwolsohna , 1899; oraz w księdze pamiątkowej wydanej w rocznicę Samuela Davida Luzzatto , Berlin, 1900 r., oraz w księdze pamięci prof. Davida Kaufmanna , 1900 r. Bacher napisał również artykuł Levita do Allgemeine Encyklopädie Erscha i Grubera oraz artykuły Sanhedrin i Synagoge do ostatniego tomu Hastingsa i Selbie's Dictionary of the Bible .

Notatki

  • Dotan, Aron (1977), „Miejsce Wilhelma Bachera w historii językoznawstwa hebrajskiego”, Historiographia Linguistica , IV (2): 135–157, doi : 10.1075/hl.4.2.02dot .

Linki zewnętrzne

Pobrano z „ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Wilhelm_Bacher&oldid=1132609392 ”